Áhugi - 01.06.1924, Blaðsíða 1

gerur uu*
§ RISSTJóRAR:.
9
§ BJ0RN GUDLÍUNDSSON og
§ KETILL GÍSLASON,
2. blað§
Eyrarbakka, í Júní 1924
§ 1. --rg.
S K Á T I N N .
XXJCXXX XTC X XX XIX XXI
(Pr&mhalcl. )
Skiti' sissir; *kki kald’ -á. sjálfum sjer. Honua finst sjílfs&it zt
,t*ki laissi ag.&aigci sag, -glagri -lund og hugr'slcki. ''H&nn keaur fram sas
gó’ðijr filÍBUoaCifr-' í íslenskri glísuí Eftir-sfe hsf* f&lliS rjet-tir h«.nn- mót-
«tffcua&nni sínuœ .feendina, eins og ekkert hafi í skorist. Skáti xundi skamn-
ast-sín mikí.£,,ef greins nœtti á andliti hans reiíi éía íjy.kkju, og
Af froiaur'®f honum hryti skaná’ir eöa Slótsyrfci *f vjírua. feeasháttar ''fo-rö-
ast hann. Hann var5«r»itir elagiyndi sitt ,g-«sn um 'þykt oj þunt. -Glaíiee't
bros og IJett lund hjílpa ‘t’il- aé yfirstíga ^Kr-ífa- fr&ugléika, >**
Skl.t't' víkur sjer-ekki undan neffinum-hsttuia, þegar skyldan kallar hsnn,
Hann -kesur fyrstur og TÍkui* síSestur af'hélsi, «ins og. skipst jórinn, seá
aíöistur allra yfirgefur-sfkkvsndi skipiÖ,- Hann netir ekki einungis þar,
»•» Kíkie er u» eð vera; viS slík tekifsri @ru oftast nógir til st»(wr.
Hin sannii. skatalund kesur í IJós í þvf: gera skyldu sina ósj^éur og
án^þess í. b©rit jafnt í saáu sea stóru. Til dcmis reisir-skátinn viþ reið-
hjALt ses oltiÉ lefir ua koll, tfirír glerbrot upp af veginum, l»tur aftur
dyr qg hliS, sea aörir hafa skilió vlÖ opin, og ber byr8*r og pinkla fyr-
ir bþrn og gamalmeiihi, sea erfiöara eiga tíefc *ö bera en hann. t kyrþey
lagfœrir hann þa$, see. aflaga fer, og h*nri' r»i£ur vifc, og hverfúr svo áin
þess *8 eftir hoaum sje tekiö. •• ...■ "■
Ukáti^ k&nrí' afc. dragá;;--aíi£ í klje.. Hann letur ekki áí eins a&ra " taka 1
und*on , -hsldur letiur hann eins og ekkert hafi' í skorist, ef ekkert veríur
eftir handa honum, Honua er ánogjs í ag hjálpa ftvuK ainni *4ttar
rjetti síauQ. Hann hugsar ekki um laun, en gletst í hvért skifti aee hann
gerir gott. verk án .þéss afc' á beri. Aufcsýktin, raém anrifcrs"*' s r-lítiis virt ■
er hrein skítádýgt;, - _ *
Sxati er iSinn og áreiöanlegur, þvf aö “hann veit aó búist ®r vifc <c
hann geri fullkoslega skyldu sína éftirlitslauat. Skyldust^rf aín letur
hann gangV fyrir fílhu 0fcru. Haan er reglussmfr á »11 «n hátt, Mefc því v«it
hann «fc h&nri’'leggirr trsusta undirsjjjífcu undir alt sitt líf, Haaifveit gljigg
skil á m^rkunum oil|i ”mitt og þitt", bœfci f tísta og fj». Hann veit afc
"búdda mefc annars sanns þeningum er tóis";. þeas-vegna vill hs aa héldur 14ta-
®ig v&nb?. #n að taka lán.;"'Hann .varfcveitir sefc nákvteani þáfc,- sen honuia er--
truifcÖ fyrir.
Skáti vill exki kosta óþarf^ ifpp a ájalfan sig, Aufcvitafc rsykir hann
ékki og-brag&.«r ekki áfengi, Spartverj-.r feinir fornu eru honua fyrirajrnd.
ovisaneskir skátáý segja: "Hver, sem gengur inn í skátafjel&g,1 verfcur
afc vita afc hans er kominn inn í hreyfingu, aem stafnt er jaóti núgildandi