Rödd Reykjavíkur - 30.07.1936, Blaðsíða 1

Xt 139‘J2Ö
BETKJAVÍKUR
1. árg.
Útgefndi og ábyrgðarmaður: Jón L. Hansson, Bergstaðastræti 22.
30. júlí 1936
1. tölubl.
Takmark blaðsins.
Rödd Reykjavíkur vill, að Reykjavík sé fyrir Reyk-
víkinga. Hún vill ekki sýna ágengni, og heldur ekki þola
ágengni.
Rödd Reykjavíkur vill, að Island sé fyrir Islendinga.
Hún vill ekkert selja eða afhenda af réttindum landsins og
sjálfstæði. Hún vill heldur lifa við knappan kost í dag,
heldur en niðjarnir verði ánauðugir þrælar erlendra þjóða
eftir fá ár. Henni er sama hvort kúgararnir eru sænskir,
danskir, eða enskir gyðingar.
Rödd Reykjavíkur vill stuðla að þroska einstaklings-
ins með frjálsu einstaklingsframtaki, og berst því móti
rauðu samfylkingunni, kommúnistum, jafnaðarmönnum,
framsókn og öðrum slíkum einokunarsinnum.
Rödd Reykjavíkur vill, að allir.tollar á nauðsynjavör-
um, efnivörum og framleiðsluvörum verði stórlækkaðir og
sumpart afnumdir, og að beinir skattar á framleiðslufyrir-
tækjum verði stórlækkaðir; að menn fái heldur verðlaun
fyrir framtak og dugnað, heldur en að þeim sé refsað
fyrir viðleitni til bjargar þjóðinni.
Rödd Reykjavíkur vill, að verslunin sé gefin alger-
lega frjáls, og allar einkasölur afnumdar. Hún vill láta
banna hina ótakmörkuðu samábyrgð kaupfélaganna. Hún
vill banna alla fúskara við verslunarstörf.
Rödd Reykjvíkur vill láta sameina alla hina félausu
banka í einn öflugan hlutafélagsbanka, og lækka vext-
ina stórlega.
Rödd Reykjavíkur vill, að eignarrétturinn sé friðhelg-
ur, en að enginn megi eyða meiru fé í heimili sitt en 6000
krónum á ári. Eftirstöðvar teknanna sé hver skyldur að
leggja fram sem starfsfé í eigið fyrirtæki eða annara, til
að auka atvinnuna.
Rödd Reykjavíkur vil almenna jöfnun árslaunanna, og
að tekið sé fult tillit til framfærsluþunga hvers eins. Ein-
hleypi maðurinn þarf ekki sama kaup og fjölskyldumað-
urinn, en þjóðin hefir engu síður skyldu til að vernda börn-
in, heldur en þá fullorðnu.
Rödd Reykjavíkur vill láta banna hærri launagreiðslu
en 8000 krónur á ári, hvort heldur er hjá ríkinu, bæjarfé-
lögum, atvinnufyrirtækjum eða einstaklingum, og að eng-
inn fái laun nema fyrir eitt starf. Sá, sem fær ákveðin laun,
hvernig sem gengur, þarf ekki áhættufé.
Rödd Reykjavíkur vill lækka dýrtíðina og með því
gera launin einhvers virði.
Rödd Reykjavíkur vill gera ríkisreksturinn sem ó-
brotnastann, og afnema allar nefndir og bitlinga.
Rödd Reykjavíkur vill engin erlend lán taka, og
greiða ríkisskuldirnar eftir því, sem mögulegt er.
Rödd Reykjavíkur vill vinna gegn atvinnuleysinu með
því, að einhleypir menn vinni í þegnskylduvinnu um tíma,
og hafi þar brýnustu nauðsynjar, svo að þeir geti vikið
fyrir fjölskyldumönnum. Einnig, að mönnum yfir sextugt
verði séð fyrir sómasamlegu uppeldi, svo að þeir þurfi ekki
vinnu með.
Rödd Reykjavíkur vill minna foringja Sjálfstæðis-
flokksins á það, að þeir voru kosnir foringjar í sókn, en
ekki til undanhalds eða flótta. Þeir eru skyldir að svara
hverju ofbeldi með sömu aðferð. Vakni þeir til starfa, er
takmarki þessa blaðs að nokkru náð.
Rödd Reykjavíkur vill berjast móti hverskonar klíku-
skap hvar sem er, og gegn hverskonar órétti. Hún biður
þá, sem óánægðir eru, að segja sér til, og vill fúslega flytja
greinar þeirra, sem órétti eru beittir.
Þeir, sem standa að útgáfunni, viðurkenna vanmátt
sitt til að leiðbeina öðrum, en þeir vilja vera rödd hróp-
andans, sem varar við þjóðfélagshxmni af völdum rauðu
hættunnar; það álíta þeir borgaralega skyldu, og einhver
verður að byrja. Útgef.
Marflær.
Einkennandi fyrir þá ábyrgðarlausu loddara, sem ná
hreykja sér á háhesti þjóðarinnar, er lofsöngur þeirra um
marflærnar frá Isafirði, þessar svo kölluðu rækjur. AI-
þýðublaðið belgir sig látlaust yfir því bjargræði, rétt eins
og þar væri fengin allra meina bót „með styrk frá Fiski-
málanefnd“.
Nei, rauðu fantarnir bjarga aldrei þjóðinni með mar-
flóaveiðunum ísfirsku, þó þeir gynni stúlkurnar þar til að
vinna fyrir lítil laun. En bað má vel vera, að nokkrir þeirra
geti fengið kjaftfylli sína á kostnað annara.
Eg segi fyrir mig, að eg vil heldur góðan fisk með
skaplegu verði, heldur en rándýrar marflær. Og eg skil
ekki hagsýni þeii’ra kaupmanna, sem ætla að græða á þeim,
að ógleymdum stuðningi við rauðu fantana.
Hannes Jónsson, Ásvallagötu 65.*