Vísir - 10.03.1919, Blaðsíða 1

9. árg.
Mánudsginx
10. mars 1919
66. tbl.
■“ Gamia Bio “■
Eriingjarnir
að Uresholm.
Fallegur og vel leikinn
sjónl. í 3 þáttum
frá Svenska Biografteatern
leikinn af hinum góðkunnu
sænsku leikurum
Karin Molander
Rich. Lund, John Eckmann
og Conrad Tallroth.
StrCilltur
vanar fiskverkun óskast um lengri
tlma. Grott kaup. Semjiö sem
fyrst við
Jón Árnason Vestnrgötn 39.
Á Austfirðingasamsætið
eru aðeins 10—12 sæti eftirótekin.
Þeir sem vilja sitja fyrir þeim,
láti strax vita í sima 2S7 eða
732. — ASgöngumiða má vitja
i báð Halldórs Sigurðssonar, Ing-
ólfshvoli,
Leikfimisskór
Inniskór
Barnaskór og
Klossar.
af öllum stærðum
í yerslnn
Jóbs Þórðarsonar.
Simskeyti
irá Iréttaritara Vísls.
Khöfn 8. mars.
Konungur hefir nú fallist á, aö
veita Zahle-ráöuneytinu lausn. Bú-
ist er viS aö nýja ráöuneytiS verSi
íulImyndaS á þriSjudaginn.
Peningamarkaðurinn.
joo kr., sænskar..... kr. 108.35
joo kr., norskar.....— !04-30
Sterlingspund...........— 18.27 !
100 dollarar .......... — 384.00 '
Jarðarför móður minnar, Steinunnar í>. Sivertsen, er
ákveðin þriðjudaginn 11. þ. m. og byrjar kl. 1 síðd. með
húskveðju á heimili minu, Amtmannsstíg B.
S. P. Sivertsen.
Leikfélag Reykjavlkur.
S]s.u.g:gar
leikrit í 4 þáttum eítir Steijagrimsson.
verBur leiklö miðvikndaglnn 12. mars kl. 8 síöd. i lðné.
Aðgöngumiðar seldir í Iðnó á þriðjudag frá kl. 4—7 síðd. með
hækkuðu verði og miðvikudag eftir kl. 10 með venjul. verði.
Hjálparstöð hjqkrunariélagsins ,Lihn‘
fyrir Lerkljxveilia
tekur nú til starfa í Kirkjustræti 12. Opin einu sinni í viku'
^ f • i
k þriðjudögnm frá kl. 5—7 e. h,
Fiskimiðin i hættu.
_____
Þaö er allra mál, aö eigi hafi
lengi verið jafnmikil fiskimergð
á fiskimiðum Islands, sem nú. Og
er það síst að furða, því að svo
má að orði kveða, að fiskurinn
liafi að mestu verið friðaður 3
síðustu árin. Þessir fáu botnvörp-
ungar, sem íslendingar eiga, verða
varla taldir, samanborið við þann
aragrúa af annaraþjóða botnvörp-
ungum, sem var að veiðum hjer
við land fyrir stríðið.
En þó að fiskimið vor séu nú
betri, en þau hafa lengi verið áður,
þá megum vér ekki halda, að svo
muní lengi verða. Fregnir hafa
borist hingað um, að Frakkar og !
Englendingar séu að útbúa fríða !
og stóra botnvörpuflota, sem senda
á á íslensku fiskimiðin, og reyna
að hremma þar sem mest af gnægð \
þeirri, sem þau hafa að geyma. :
Og búast má við því, að fleiri !
þjóðir muni vilja sigla í kjölfarið.
Vér vitum það af fyrri reynslu á ‘
þessum gestum, að þeir hafa ■
hvergi nærri reynst oss vel. Þeir i
hafa hvað eftir annað brotið lands-
lög, siglt upp aö landssteinum og
dregið þar vörpur sinar dag eftir i
dag og mánuð eftir mánuð, og ger-
spilt þannig fyrir oss ágætum
fiskimiðum. Það er því nokkur
ástæða til að ætla, að sama muni
enn verða upp á teningnum, því
að vart mun gróðrarfíkn og ásælní
hafa minkað að miklum mun hjá
þeim við fjarveruna. Það verður
því að spyrja um það, hvernig vjer
séum undir það búnir, að taka á
móti þessum gestum? Erum vjer
færir um að gæta þess, að þeir
brjóti eigi landslög og veiði innan
landhelgi? Þessi spuming er þess
verð, að hún sé athuguð og það
gaumgæfilega, því ntikið getur olt-
ið á því, fyrir framtíð íslensku
þjóðarinnar, hvort fiskimið henm
ar fá haldið gæðum sxnum, eða
hvort jjeim fer hrakandi ár frá ári.
Eins og á stendur, virðist vanda-
lítið að svara spurningunni. Vér
höfum alls engin ráð til að verjast
lögbrjótunum eða hindra lögbrot-
in. íslenska landhelgin stendur ber-
skjölduð fyrir. Ekki nokkurt skip,
sem gæta slcitli takmarkalínunnar.
Danska varðskipinu „Islands
Falk“, sem starfið er ætlað, er
ekki undir vorri stjórn; það getur
farið og komið eftir því sem öll-
um þóknast, legið inni á höfn og
ekkert aðhafst, ef svo býður við
að horfa. Það er því augljóst, að
ekki verður því treyst til að gæta
tullrar reght á landhelgissvið-
inu. Miklu fremUr er nærvera þess
skaðleg, þar eð hún lokar augum
landsmanna fyrir þörfinni á ör-
uggri og ötulli landhelgisgæslu og
svæfir hættumeðvitund landh- i
manna um fiskimið þefrra.
NYJA BÍÓ
Endnrgjaldið
Sjónleikur í 3 þáttum
eftir
Georgc Bodmer.
Leikinn ai
Svenska Biografteatei’n
Sýnd siðasta sinn i kvöld.
Það myndi ekki þykja fyrir-
myndar bóndi í sveit, sem léti
bestu og gróðursælustu blettina á
túninu sinu standa óvarða fyrir
átroðningi og skemdum aðskota-
dýra, er sækja vildu í tún hans;
sem reyndi ekki eitthvað aö banda
við þeim eöa hræða þau burt. En
hversu miklu íremur mætti ávíta
fyrirhyggjuleysi íselndinga, ef þeir
láta íiskimið sín, arðvænlegustir
blettina, sem Island á, standa vam-
íirlausa gegn útlendum lögbrjót-
um! —■
í þessu efni verða íslendingar að
sjá aö sér. Að bíða þess, að land-
helgissjóðurinn vaxi svo, að hann
sé fær um að standa straum at
kostnaði við landhelgisvörnina, er,
varhugavert. Biðiu getur orði* svo
löng, aö miðin rýrm ^ ag vart
borgi slg aö kosta tíl þeirra vJTh*.
um. Hér er þörf á að brugðið sé
vrö, skjótt og röggsamlega. Og þó
að tímarnir séu erfíðir, þá má það
ckki draga kjark úr okkur.
Nú, þegar ófriðnum er lokið, og
engin þörf sýnist íyrir hernaðar-
þjóðirnar að halda úti öllum þeim
sæg herskipa og herbáta, sem þær
liafa áður þurft að nota, þá virð-
íst það eigi sönnu fjarri, aö hægt
væri að fá keypt hjá þeim eitthvert
skip, sem nota rnætti til strand-
varna hér, fyrir sæmilegt verð.
Jafnframt sem spurst væri fyrir
um það, hjá sérfróðum mönnum
erlendis, hvernig skip væri hentast
til slíkra varna, mætti reyna að
fá það keypt, eða, ef vér sæjutri
oss það ekki fært, þá að fá það á
leigu. Best væri, að fá enskan sjó-
liðsforingja til stjórnar, en liafa
annars sem mest íslenska skips-
menn. Enskir sjóliðsmetín eru tald-
ir allra manna duglegastir á sínu
sviði, og hefir reynslan í síðasta
stríði sýnt, að sá dómur á við rök
að styðjast. Tel eg víst, aö ræðis-
menn Englcndinga og Frakka. seni
hér eru, og fengið hafa á sig orð
iyrir staka prúðmensku og lipur-
mensku, myndu vilja vera stjóm
okkar hjálplegir með að grenslast