Alþýðublaðið - 15.09.1969, Blaðsíða 4

4 Alþýðublaðið 15. september 1969
MINNIS-
BLAÐ
FERÐAFÉLAGSFERÐIR.
Á laugardag kl. 14,00.
Þórsmörk
Landmannalaugar
(Vígsluferð).
Á sunnudag kl. 9,30.
Skorradalsferð.
FERÐAFÉLAG ÍSLANDS,
Öldugötu 3.
Símar 19533 og 11798.
FLUG
MILLILANDAFLUG 1
„Gullfaxi fór til Lundlúna kl.
08:00 í morgun. Væntanleg'-
ur alftur t'l Kaflavlí'kur ikl.
14:15 í dag. Véllin fer til Kaup
anannahafnar kl. 15:15 í dag.
Væntanleg aftur til KeflawíSc
ur kil. 23:05 frá Kaupmanna-
höfn og Osló.
,,Gu01faxi“ fer lil Glasgow
ng K>upvnanna'hafnar M.
03:30 í fyrrámfálið.
INNANLANDSFLUG:
I dag t>r áætlað að fljúga til
Akureyrar (3 iferðir) til Vest
mannaeyja (2 ferðir) til
Hornafjýrðar, (fs'-fiarð>r, Eg-
ilssiaða og Sauðárkróks.
Á morgun er áætlað að
fliú.sa 'd Akureyrar )(3 ferð
Jr) til Vestmannaeyia <2 ferð
ir) Hús-'víkur, ísafjarð'ir.
Patreksf jarðar og Sauðár-
'króks.
Flugfélag íslands
Húiafíkiirijellan
í blaðinu á morgun
.
•ÍO Á morgun birtir Alþýðu-
. hiaðið grein um læknamálið á
'-Húsavík, þar sem reynt verð-
ur að setja fram aðalatriði máls
ins. Greinin byggist á viðtali
■við Einar Jóhannesson, sem á
, Isætij í framkvæmdanefnd
sjúkrahússins og tveimur grein
um sem blaðinu hefur borizt
frá stúðningsmönnum Daníels
• Daníelssonar. —
VELJUM ÍSLENZKT-jrt^fV
fSLENZKAN IÐNAD
Á,"' I - ' , - '..PC-','
Þann 10. þessa mánaðar fórst flugvél um tíu mílur frá flugvellinum í Indiana í Bandaríkjunum. Slypið varð
með heim hætti, að f ’rþegavél lenti í árekstri við einkavél, og fórust all'ir, sem voru í vélunum — 83 talsins.
Myndin sýnir menn athuga staðinn, bar sem farþegjþotan kom niður rétt hjá hverfi bílhúsa. Brak úr
einkaflugvélinni fannst í skógi skammt frá. ,
Unga. jfólkið er slæmt íiú á
dhgum,, Og fer alltaf versn-
andi. Bráðum verður það orð
ið jafnslæmt og við vorum
í gamla daga.
Ef þessir tcxltar væru ekki í
sjónvarpinu, þyrfti maður
ekki að hunna að lesa
— Jæja, ég gefst upp — þú færð eitt glas af límónaði
ókeypis. $#####,.##### •
BARNASAGAN
AFMÆUSGJOFIN
tveim hvítum hestum fyrir.
Þ egar þau fóru út að aka, fékk auðvitað dóttir þeirra
— hún FÍNA KAREN — að fara með.
Fína Karen hét auðvitað bara Karen, en hiún var
alltaf svo 'fín og stríokin, að hin börnin, sem voru
bara svona venjuleg'a klæ'dld, fundu það upp að kalla
hana Fínu Karen. Það var nú 'ekki fallegt af þeim, var
það Aldrei mátti aumingja Kare'n leika við önnur
'börn. Hún átti alítaif að vera í garðinum í Mont-hús-
inu í hvítum kjód, með bleikan silkiborða í hárinu, og
svo var hún í rauðum igljáskóm.
Uim háisinn hafði hún perilufesti og armband á hand
'leggnum. Karen langaði ósköp mikið til að >fá að leika
við hin börnin, sem hiún sá hlaupa um á igötumum,
iglöð og kát, þó að þau vxpru svolítið óhrein, en það
var einmitt það, sem Fínu-Karen lamgaði miest til
af öllu í heiminum, að verða svolítið óhréin.
En hvað haldið þið, að hún mamima hennar hefði
þá sagt? Eða ef hún hefði allt í ’einu beðið um leyfi til
að klifra 'í tré, eins og hún Stína bákarans? Nei', hún
Fína Karen varð að vera kyrr í 'garðinum og leika
sérsér með brúðurnar sínar, undir stórri sóllhlíf. Og
'brúðurnar hennar Fínu Karenar, þær vor'u nú ekkert
rusl. Þarna voru þær fallegustu gler- og igip’sbrúður,
sem hægt var að hugsa sér, bara eins og lifandi börn
í f raman.