Tíminn Sunnudagsblað - 11.11.1962, Blaðsíða 19
— Hann verður svona út hunda-
öagana.
t
Nágranninn benti honum þá á, að
nú væru engir hundadagar, en þá
svaraði Jósep og var hinn æfasti:
— Mér er alveg sama, hvort eru
hundadagar eða hundadagar ekki.
Hann verður svona út hundadagana.
★
ÞAÐ HAFÐI VERIÐ ákveðið að
hyggja kirkju í þorpinu, og átti hún
að vera veglegt hús og taka langt
fram gömlu kirkjunni. En nokkur
ágreiningur var um það, hvort byggja
skyldi úr timbri eða steinsteypu. Einn
þeirra, sem mælti með steinsteypunni
komst þannig að orði í ræðu:
— Það er mikið betra að byggja
úr steinsteypu, því ag það er hægt
að brúka kvenfólk og krakka í -'teyp-
una.
★
BLÓTSEMI er löstur, sem margan
nianninn lýtir, og það suma er slzt
skyldi.
Prestur einn, sem var mjög blót-
samur, var eitt sinn að taka fólk til
altaris. Þegar hann ætlaði að byrja
áberginguna og sneri sér að altarinu,
heyrði fólk hann tauta fyrir munni
sér:
— Hvar er nú andskotans kaleik-
urinn?
MANGI var dyggðalijú, en þótti gott
í staupinu. Var hann þá stundum
nokkuð aðsópsmikill og lét sér ekki
allt fyrir brjósti brenna.
Eitt sinn, er Mangi sat hjá ánum-
eftir fráfærur, gerði miklar rigning-
ar og varð Mangi allhrakinn í hjá-
setunni. Um miðjan dag kemur hann
heim, gengur fyrir húsbónda sinn
og segir:
— Þorsteinn, ein ænn er áð drep-
ast, ég vil hafa handa henni kaffi
og brennivín, því að það gengur ekk-
ert að henni annað en skjálfti og
kuidi..
BóndLsér nú um, ag hann fái heitt
kaffi og brennivín handa ánni og fer
Mangi svo sína leið.
Um kvöldið, þegar Mangi er kom-
inn heim og hefur kvíað ærnar, inn-
ir bóndi hann eftir því, hvernig ánni
líði. Þá segir Mangi:
— Þegar ég kom inn eftir, var
hún búin að leggja allt hjá sér, svo
að ég dreif í hana kaffið og brenni-
vínig og skar hana með það sama.
★
KOSNINGASMALI einn hafði tal af
konu, sem hann hafði sannfrétt að
ætlaði að yfirgefa gamla flokkinn
sinn:
— Ætli þú kjósir ekki eins og
vanalega, Gróa mín, sagði hann.
— Nei, svaraði hún, — ég hef
ákveðið að kjósa ekki oftar lista, sem
Ólafur Thors er á, og hann er 24.
niaður á ykkar lista.
— Þetta líkar mér vel, sagði smal-
inn, — það er alltaf gaman að tala
vig fólk, sem hefur sjálfstæða skoð-
un. En ég get kennt þér gott ráð.
Þú skalt strika nafn Ólafs út af list-
anum, verri smán er ekki hægt að
gera frambjóðanda.
Þetta þótti Gróu heillaráð og þakk
aði smalanum fyrir komuna.
VIÐ LANDEYJASAND er oft erfið
og vandasöm lending, sem kunnugt
er. Eitt sinn beið þar bátur lags í
úfnum sjó. Þá mælti einn hásetinn,
sem Jón hét og þótti heldur kjarklít-
ill, og beindi orðum sínum til for-
mannsins:
— Ætli það sé nú ekki óhætt að
róa í Jesú nafni?
Formaður anzar því engu, en bíður
enn lags. En þegar þeir voru lentir,
snýr hann sér að Jóni og segir:
— Hvernig heldur þú, að hefði far
ið, hefðum við róið í Jesú nafni:
Vi:5t i'^f-um steindrepið okkur alla.
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
859