Tíminn Sunnudagsblað - 11.11.1962, Blaðsíða 22

Erlingur grasalæknir
Framhald af 853 sí3u.
segir honum að fara út ag Síðu og
sækja lækninn. Þá spyr ég hana,
hvort ég megi ekki fara. — Eg held
það nú, segir hún.
Ég hafði lesið gamalt ráð við
lugnabólgu. Maðurinn var farinn að
kjöltra og blóðfroða á vörunum á
honum, l)egar ég kom. Ég tjaldaði í
kringum rúm hans og hafði tvo potta
hjá með sjóðandi vatni, vatt svo ull
arstykki upp úr vatninu og lagði
undir herðar honum og á brjóst, hélt
þessu lengi áfram, og áður en ég fór
var hann farinn að eta. Þá kom
sendimaðurinn frá Síðu, en læknir-
inn hafði sagt, að það þýddi ekki að
fara með honum, því að eftir lýs-
ingunni á sjúklingnum að dæma,
yrði maðurinn dauður, áður en hann
kæmist austur. Ég gerði allar mínar
grasalækningar í félagi við mömmu,
þangað til 1921. Við fluttum að
Brúnavik við Borgarfjörð eystra. Þar
var mamma yfirsetukona, en þegar
hún hætti því, tók Regína systir mín
við. Ég og mamma snerum okkur
þá alveg að grösunum og vorum sam
mála um flest nema það, hve lengi
ætti að sjóða grösin. Það er tiltekið
í grasabókum, að grösin eigi að sjóða
við hæga suðu. Mamma og amma
héldu þessari reglu, en ég taldi, að
úr því að suðan væri komin upp,
mætti sjóða við hvaða suðu sem væri,
og grösin misstu ekkert við það. Ég
sannaði þetta með því að búa til eim
ingartæki. Það var hvorki bragð né
lykt af eimaða vatninu, og ég taldi
bað fulla sönnun þess, að jurtirnar
misstu ekkert við suðuna hjá mér.
cíðan sauð ég gamalt jurtaseyði, sem
mamma átti, og þegar ég fór að at-
■^uga vatnið, var það þessi e^isterki
sníritus! — Þar með varð ég orðinn
'■’TSti bruggari á fslandi. En ég hellti
sníritusnum niður, hef aldrei verið
Ævrir það sterka. Ég er búinn að marg
siá það, að jurtirnar lækna þeim mun
’’°tur, sem ég sýð þær meira niður.
— Hefurðu læknað dauðvona fólk
með grasalyfjum?
— Ja, ég man eftir fjórum konum,
sem allar voru dæmdar með krabba-
mein í móðurlífi, og þær eru ' allar
heilbrigðar núna. Einni þeirra sendi
ég þrjár flöskur af jurtaseyði. Hún
átti 8 eða 9 börn og kveið svo fyrir
að deyja frá þeim. Þetta var um vet-
ur, en um vorið fór hún í langa reið-
ferð, og það gerir enginn mjög las-
inn. Önnur kona var svo illa farin,
að þag átti að taka úr henni móður-
lífið, en hún sagðist heldur vilja
deyja en það yrði gert. Hún gerði mér
orð, og ég sagði henni, að hún skyldi
fara til systur sinnar og vera hjá
henni og sjá, hvort henni yxi þá ekki
kjarkur til að láta gera þetta. Hún
fékk leyfi Guðmundar Thoroddsen
læknis til þessa, en hann sagði, að
hún yrði að vera komin aftur á Lands
spitalann fyrir aðra helgi, annars yrði
sjúkdómurinn alveg óviðráðanlegur.
Ég lét hana hafa seyði, og átti hún
að drekka eina flösku með tveggja
daga millibili. Hún varg svo brött,
að hún gekk upp á spítala, og Guð-
mundur klappaði henni allri að utan
og sagði, að hún mætti fara hvert
á land, sem hún vildi, þetta væri
allt saman búið. — En ég held því
ekki fram, að ég lækni krabbamein.
Þú mátt ekki skilja þetta þannig.
Það hefur jafnvel aldrei verið krabba
mein að þessum konum. Það er hins
vegar mín óbifanlega sannfæring, að
jurtirnar hafi svo mikinn lækninga-
mátt, að þær lækni flesta sjúkdóma,
og ég álít, að apótekin séu bara óþörf
fyrir okkur íslendinga.
— Hvar tínirð'u grösin þín, Erling-
ur?
— Víðs vegar um landið. Ég þarf
marga sekki af jurtum. En ég for-
banna öllum, sem tína fyrir mig, að
rífa upp með rótum. Ef til vill vakn
ar einhver upp eftir minn dag, sem
vill eiga við þetta, og þá eru grösin
á sínum stað. /
Birgir.
í NÆSTA BLAÐS
MljN BSRTAST:
VV Viðta! við Henry
Hálfdánarson,
skrifstofustjóra
Slysavarnafél.
^ Frásögn um Arn
es Pálsson úti-
leguþjóf, eftir
Þorstein Jóns-
son frá Hamri
V^Grein um smíði
Hóladómkirkju
^ Grein eftir Hall-
dór Stefánsson
um brýr á
Jökulsá á Dal
Lausn 35.
krossgátu
862
T í M I N N — SUNNUDAGSBLA®