Tíminn - 02.07.1947, Blaðsíða 3

117. blað
TÍfflnmfN, miðvikiidagiiui 2. jailí 1947
3
S JÖTUG:
Guðrún Magnúsdóttir
Brekku á lugjaldssandi
Húsfrú Guðrún Magnúsdóttir
á Brekku á Ingjaldssandi er 70
ára í dag. Hún er fædd á Eyri í
Flókadal 2. júlí 1877, dóttir
Magnúsar bónda Eggertssonar á
Eyri, Gíslasonar prófasts í
Reykholti. Móðir Guðrúnar var
Halldóra Guðmundsdóttir,
bónda á Háafelli í Skorradal.
Guðrún ólst upp hjá foreldr-
um sínum á Eyri og Dagverðar-
nesi í Skorradal til 10 ára ald-
urs og síðan á Tungufelli í
Lundareykjadal til ársins 1899,
að hún giftist Guðmundi Ein-
arssyni refaskyttu frá Heggs-
stöðum, og fluttist með honum
til Vestfjarða, þar sem þau
hafa dvalið síðan. Voru þau
fyrsta veturinn á Þórustöðum í
Önundarfirði, en veturinn 1900
byrjuðu þau búskap i Hjarðar-
dal í Dýrafirði, og bjuggu þar
og í Neðri-Hjarðardal og Minna-
Garði til vorsins 1909, en þá
fluttu þau að Brekku á Ingj-
aldssandi og hafa búið þar síðan.
Guðrún og Guðmundur eign-
uðust 17 börn og hafa auk þess
alið upp 2 fósturbörn að öllu
leyti. Ennfremur hafa verið þar
í sumardvöl mörg börn bæði
skyld og vandalaus öll hin síðari
ár.
Heimilið á Brekku hefir verið
sannkallað barnaheimili. Þar
hefir lengi verið 12 manns
heima að vetrinum, en flest 18
að sijínrinu.
Þessu fjölmenna heimili hefir
Guðrún verið hin góða móðir,
þar sem aldrei brást umhyggja
og umsjá, og má geta því nærri,
hvort hún hefir alltaf haft
reglulegan hvlldartíma eða
stuttan vinnudag, þvi fáar
hendur voru til aðstoðar, þar
til börnin fóru að stálpast og
geta létt undir. Naut hún og að
sjálfsögðu ágætrar aðstoðar
manns síns, sem var fram úr
skarandi sýnt um heimili sitt
úti og inni.
Er það ekki lítlð afrek að
koma aðstoðarlaust upp stór-
um barnahóp við aðstæður
efnalausra einyrkjabúenda. —
Væri fróðlegt að reikna, hve
miklu nemur framlag það til
þjóðarheildarinnar, sem innt
hefir verið af höndum á fjöl-
mörgum íslenzkum sveitaheim-
ilum við líkar aðstæður.
Guðrún Magnúsdóttir er á-
gætis kona, prúð og vönduð, í
trygglynd og vinföst,, hljóðlát |
og ’yfirlætislaus. Heimilið hefir
verið hennar heimur, og ekki
hefir hún gert víðreist um dag-
ana, en rækt trúlega verkefni
sitt á því sviði, sem hún kaus
að starfa á.
Óskum við vinir hennar henni
innilega til hamlngju á þessum
tímamótum ævi hennar, þökk-
um hið liðna og fögnum því, að
hún skuli vera svo lánsöm að 8
af börnum hennar skuli búa og
eiga heimili á Ingjaldssandi,
sem er lítill og afskekktur dalur
með aðeins 5 jörðum í byggð
Er sú átthagatryggð sjaldgæf
nú, og þess vert, að því sé haldið
á lofti.
2. júlí 1947
Jóhannes Davíðsson.
KoLskeggur og Boga-Brúrm
(Framhald aj 2. síðu)
fram heimildir frá Boga, og
sem í því, sem mestu máli skipt-
ir reynast réttar, þ. e. lýsingar á
hestunum. Það sem á milli ber,
er úr hvaða skjóðum hestarnir
eru skroppnir inn i þennan
syndum spillta heim.
Með allri vlrðingu fyrlr nl-
ræða öldungnum á Ölvalds-
stöðum og viðleitni hans að
leiðrétta það, sem hann telur
mishermi í bók minni „Horfnir
góðhestar“, þá lít ég þannig á,
að með svo löngu liðna atburði,
sem engin tök eru á að færa
fyllstu rök og sannanir fyrir,
þá sé bezta úrlausnin að eyða
sem minnstum tíma í rökræður,.
en lofa hverjum og einum að
halda sinni skoðun og áliti um
þessi mál. —
Ég lifði marga bjarta og glaða
stund með Finnboga Kristófers-
syni, bæði á hestbaki og við
lestur ljóða og gamansagna.
Mér varð hann kær. Ég geymi
minningu hans á óhultum stað.
At því leiðir að mér er það dá-
lítið viðkvæmt mál ef hann
verður að deilu- og missagnabit-
beini í gröf sinni, og vildi ógjarn
an stuðla að þvi. — Mér þykir
líklegt að margir eldri Borg-
firðingar minnist glaða og góða
drengsins með hlýjum hug og
þakklæti fyrlr snotrar vísur,
gamansögur, og gripfagra
spretti góðhestanna hans.
Vegna hinnar óvenjulegu og
fágætu skapgerðar og sérkenna
ætti Nótt frá Svignaskarði að
vera stolt og hestametnaður
Borgfirðinga. Hugsast gæti, að
brúnu góðhestarnir, sem uppi
hafa verið í Borgarfirði væru
komnir frá ungu dóttur Náttar,
sem fylgdi móður sinni á feigð-
arskörina, en bjargaðist til
lands (H. g. bls. 21.)
Mig dreymdi Nótt fyrir
skömmu. Ég sá hana rísa úr
sinni votu gröf og strika til
strandar upp. Boðaföllin frá
brjóstum hennar voru sem brot
sjóar við flæðisker í stórbrimi.
Þegar landl var náð, hjnkraði
hún við á háum stað og horfði
inn til lands og byggða. — Hún
var 1 skeljabrynju alsettrl hrúð-
urköllum. Hún horfði hátt
Langi og granni hálsinn gáf vel
eftir þegar hún reisti sitt drottn
ingarhöfuð. Háu eyrun vísuðu
fram og flæstar naslrnar fris-
uðu eldregni, en haglskúrir
dundu frá hvössum sjónarbaug-
um, en höglin voru úr brim-
börðu stáli. Hún hristi sig og
brynjan rifnaði, hrökk 1 sundur
og dreifðist víða vega, sem
kúlnahríð í styrjöld, svo af varð
helgustur með skrugguhljóm og
manndrápsveður. Snögg breyt
ing varð á. — Svarti líkamlnn
kom í ljós fagur og gljáandi
dökku lokkarnir hrokknir og líf
kvikir glönsuðu sem smábrotn-
andi öldurið á tærum vatns-
fleti. Friður á jörðu og velþókn
un yfir mannanna börnum
Draumurinn á enda. Tjaldið
fallið. —
Borgfirskir hestavinir ættu að
reisa fallega standmynd af Nótt.
Hún ætti að standa á hárri borg
við bárutorg, þar sem haföldur
duna, og snúa sjónum mót sævi.
Ásgeir Jónsson
frá Gottorp.
Wíinnu.mit
'f \
iL n
ar vorrar vi
4
~J4o’dú & oCandflrœhtuijóti.
Slnfilofa _JClappariU29.
Gunnar Widegren:
Ráðskonan á Grund |
Þar að auki var það eiginlega ég, sem vakið hafði
þennan ófrið, svo að mér bar líka að leita um sættir.
Ég klappaði þess vegna á bakhlutann á Hildigerði og
sagði:
— Ég hefi verið heimsk og vond 1 dag. Fyrirgefðu
mér, Hildigerður.
— Nei, svaraði Hildigerður umbúðalaust.
— Mamma segir, að maður eigi aldrei að láta sól-
ina ganga til viðar yfir reiði sína, sagði ég. !
— Gott og vel, svaraði Hildigerður. Það eru margir
klukkutímar til sólarlags.
Þögn í hálftíma. Djúp, kveljandi, illbærileg þögn.
Svo skorðaði Hildigerður sig á miðju gólfinu.
— Anna, stundi hún, mér þykir þetta svo leiðin-
legt. Þetta er eiginlega allt mér að kenna, því það var
ég, sem missti sápuna á gólfið. Fyrirgefðu mér, að ég
fyrirgaf þér ekki undir eins áðan.
— Elsku hjartans barnið, sagði ég. Við höfum báð-
ar hagað okkur eins og kjánar.
— Já — en ég var þó verri, sagði Hildigerður af
þeirri göfugmennsku, sem henni er lagin. Ég staðhæfi
það, að ég var verri.
— Jæja — ég fellst þá á, að þú hafir verið verri — en
aðeins vegna heimilisfriðarins. Annars ert þú elsku-
legasta stúlkan, sem til er á allri jörðinni.
— Það segir Arthúr líka, kurraði Hildigerður alLs
hugar fegin.
— Það er piltur, sem hefir vit á stúlkum — því skal
ég alltaf við bregða, sagði ég. Og þar með var friður
saminn.
Bruggararáðstefnan fór vel fram. Áhugi manna
leyndi sér ekki, og loks var samþykkt að brugga í til-
raunaskyni sem svaraði tuttugu lítrum á hvern fund-
armann.
— En heppnist það vel, sagði húsbóndinn, brugg-
um við að minnsta kosti hundrað lítra næsta ár. Sam-
þykkir Anna það?
— Já-já, sagði ég, þótt mér fyndist eins og milljón
hnífar hefðu verið reknir á kaf 1 hjarta mitt. — ;
Næsta ár!
Mér hefir liðið illa 1 dag, þvi að i fyrramálið er
stundin komin. Þá verð ég að segja upp vlstinni með
hálfsmánaðar fyrirvara — undan því verður ekki vik-
izt. Ég ætla bara að segj-a, að mamma vilji fá mig
heim aftur. Það get ég staðið við, og þá kemst Anna
Andersson hjá því að deyja með lygi á vörunum.
Ég geng fyrir húsbóndann, staðnæmist teinrétt fyr-
ir framan hann og þyl dauðadóm Önnu Andersson, án
þess svo mikið sem að depla augunum. Við, hún og
ég, munum hvorki bregða okkur við sár né bana frem-
ur en skjaldmeyjar fornaldarinnar. Svona hefi ég hugs-
að mér, að þetta verðl — hitt veit ég ekki, hvernig rás
atburðanna kann að verða. Eins og þú getur sjálf séð,
hefir eitt og eitt tár hrunið niður á örkina. Þrátt fyrir
sorgina og sviðann er að vakna 1 huga mér smálenzk
gremja yfir því, að innan fárra vikna verður önnur
stúlka farin að ráðskast 1 eldhúsinu mínu — þvi að það
er mitt eldhús, en ekki Hildigerðar. Og í vetur mun hún
gramsa í niðursuðuglösunum mínum, sultukrukkunum
mínum, saftflöskunum mínum. Ég hefi minnzt á þetta
við þig áður, og ég geri það enn.
Þín hnuggna
Anna Andersson...
TUTTUGASTI KAFLL
Hjartans engillinn minn!
Þú verður tæplega búin að lesa slðasta bréfið, þeg-
ar þetta kemur yfir þig eins og þruma úr heiðskíru
lofti. En nú skín blessuð sólin bjartar og fagurlegar en
nokkru sinni áður hér á Grund, dýrðlegir englar sitja
á mæninum og þeyta silfurlúðra, lævirkjar syngja og
svölur skríkja, en ég færi þér himneskan boðskap. Ég
er sæl og hamingjusöm, glöð og fagnandi, en þó eins
hljóð og hógvær og sá getur verið, er siglt hefir háan
byr og ekki sézt fyrir.
Anna Andersson sagði upp vistinnl samkvæmt ritú-
alinu og fékk tafarlaust lausn 1 náð, en það læt ég
mig einu gilda, því að Alfa Rósengren hugsar sér að
verða kyrr á Grund. Það koma ekki hingað neinir ó-
kunnugir kvenvargar til þess að ráðskast með sultu-
krukkurnar hennar, því að nú á hún þær sjálf. Hún
ætlar nefnilega mjög bráðlega að ganga að eiga Karl-
Axel Allard, sem er sami maðurinn og Anna Anders-
son hefir sumarlangt kallað „húsbóndann".
Jæja — þá veiztu það. Ef þú þolir þessa fimbulfrétt,
þolirðu hvað sem er. Sjálf er ég ekki enn fyllilega
farin að ná mér á strik aftur. En bölvuð forvitnin
brennur náttúrlega 1 þér. Þú vllt fá að vita, hvernig
þetta gerðist, og nú skal ég segja þér þá sögu alla.
Það verður sjálfsagt löng frásögn, en þetta var líka
viðburðaríkur merkisdagur í lífi mínu.
Það var sem sagt með mjög blöndnum kenndum, sem

V; f
s?

'
'' '■ ’-v:
Útvegum allar stærðir og gerðir af sjálfvirkum, raf-
knúnum kælivélum fyrir matvörubúðir, veitingahús
og heimili.
Aðalumboðsmenn fyrir:
Thomas Ths. Sabroo & Co. A/S
Samband ísl. samvinnuf élaga
TILKYNNING
frá Viðskiptamálaráðuneytinu
Ríkisstjórnin hefir, samkvæmt heimild 1 lögum nr. 25, 31.
marz þ. á., ákveðið að greiða niður verð á þurrkuðum salt-
fiski, þannig að útsöluverð í smásölu verði kr. 3.25 kíló-
grammíð, og gildir það verð frá og með 1. n. m.
Verzlanlr 1 Reykjavík og almenningur annars staðar á
landinu getur framvegls fengið þennan niðurgreidda fisk
hjá Sölusambandi Isl. fískframleiðendá og meúlimum
þess.
VIDSKIPTAMALARÁÐUNEYTH), 30. Júnl 1947.
Kaupmenn! - Kaupfélög!
Útvegum frá Tékkóslóvakíu hlnn helmsþekkta
F. I. POPPER-skófatnað.
L. F. Popper-vörumerkið hefir um áartugi verið trygg-
ing fyrir fallegum og endingargóðum skóm.
Sýnishorn fyrirliggjandL
Einkaumboð á íslandl fyrir Rikisskóverksmiðjurnar 1
Chrúdlm og Holtce
1 Tékkóslóvaklu
R. JÓHAMESSOA H.F.
Rauðarárstíg 1.
Sími 7181.
Niðurjöfnunarskrá
Hafnarfjarðar
Skrá yfir aðalniðurjöfnun útsvara I Hafnarfirði fyrir
árið 1947 liggur frammi almenningi til sýnis í skrifstofum
bæjarins í Ráðhúsinu frá 1.—14. júlí að báðum dögum með-
töldum, á venjulegum skrifstofutíma.
Kærur yfir útsvörum skulu afhentar formannl niðurjöfn-
unarnefndar eigi síðar en 14. júlí næstk.
Hafnarfirði, 1. júlí 1947.
Bæjarstjórinn