Tíminn - 20.07.1949, Blaðsíða 6

6
TÍMINN, miðvikudaginn 20. júlí 1949
151. blaff
1111111111111
=
8
Ijanatbíó
| Hin stórglæsilega litmynd
Moivgli
(Dýrheimar).
| Myndin er byggð á hinni |
| heimsfrægu sögu Rudyard f
I Kipplings Dýrheimar og hefir =
f hún nýlega komið út á ís- f
f lenzku. Aðalhlutverk: I
Sabu, f
Joseph Calieia,
Patricia O’Rourke.
Sýnd kl. kl. 11 f. h.
Sala hefst kl. 11 f. h.
iitiiiiitib'iimiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiimiiiiiiir
11 \
LOKAÐ
TIL
30. JÚLÍ
f vegna sumarleyfa I
mmmmmmmmmmmmmmmmimmmmmmm.
Á víðavangi
(Framhald aj 5. síðu).
um Emiis Jónssonar vorið
Í947, að kauphækkun þá
væri glæpur vegna þess, að
kommúnistar stóðu að henni.
Eftir þessu að dæma hefir
Emil sömu siðferðisskoöanir
og kommúnistar, að það sé í
raun og veru ekki verknaður
inrr, sjálfur, sem skiptir máli,
heldur hverjir fremja hann.
Ef kommúnistar fremji hann
sé hann glæpur, en ef Sjálf-
slæðismenn og Alþýðuflokks-
menn gera hann, sé hann
réttlætisverk. Ef dæmt er eft
ir þessu, verður það skiljan-
legt, að Emil sé ánægður með
ástandið í verzlunarmálun-
um nú.
x + y.
Bólstaður vor
(Framhald af 4. síðu).
Hjáseta ánna og smölun,
var leikur og líf þegar vel viðr
aði, en gat líka stundum lagt
.ægiþungar byrðar á veikar
herðar. En þeir sem stóðust
raunina, og sem betur fór
voru það langflestir, fengu
þar fyrstu vígslu vaxandi
manndóms.
Eitt fegursta orðið í ís-
ienzku máli er orðið ból. Það
merkir grasvöll þar sem smal-
inn bældi féð eftir heim-
rekstur.
Sœjarbíc ..
HAFNARFIRÐI
Aflirýði
I Spennandi amerísk kvik- i
i mynd gerð eftir skáldsögu §
Í Robert Shamon. — Aöal- i
i hlutverk: I
John Carroll f
Vera Palston
I Robert Paige
Í Bönnuð börnum innan 12 f
| ára. — Sýnd kl. 7 og 9. i
i Sími 9184. f
miiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii.
straumlínu steinsteypuhallar-
innar?
Hvort mun orka heilnæmar
á tilfinningalíf vort og sál,
glæsivöllur torgsins eða sveita
bólið?
Sagt hefir verið, að þegar
hó smalanna hætti að berg-
máia í hlíöum dalanna, hafi
hljóðnað strengur í íslenzkri
þjóðarhörpu.
Eigum við ekki öll að vinna
að þvi af heilum hug, að
strengjum þjóðarhörpunnar
fækki ekki um of?
(Úr Frey).
Erlent yfirlit
Bólstaður merkir aðseturs-
stað eða bæjarstæði mann-
íólksins, byggt ból.
Þetta orð: ból, með sinni
seiðmögnuðu ijúfu kyngi, opn
ar hinn auðga heim íslenzkra
þjóðsagna, þulna og æfintýra,
og orkar þannig á hug og til-
finningu, að ekki verður með
orðum iýst.
Það sveigir hugann að
grænu og gjöfulu grasinu,
minnir á angandi hrísluna,
daggtár blómsins, fegurð f jalls
ins, bláma loftsins, birtu sól-
hvelsins, nið árinnar, hjal
iækjarins, djúpspeglun lind-
arinnar, sviflétt ský loftsins,
ógn og ægitign fjallsgnýpunn
ar, mjúkan ávala heiðarbung-
unnar, töfrasöng fossins, glit
blómabrekkunnar, unaðsfang
hlíöarinnar, djúpbláma fjalla
vaTnsins, söng fuglsins, flug
xiðrildisins, vængjatak arnar-
; ins, hoppdans hestsins, flug
1: folaldsins, rás og umfang kýr-
- innar, lagðprýði sauðarins,
- lífsfjör lambsins, mýkt gol-
- urínar, þyt stormsins, húm
kvöldsins, árroða morgunsins,
leik barnsins, guðaveig lofts-
ins.
Hafið þið athugað það, að
. petta allt og mikið fleira, hef-
r íslenzka þjóðin átt í sveit-
nni minni og þinni, og á enn
| lengi, ef hún vill.
...Hver yill skipta á þessu og
(Framhald af 5. síðu).
Sagt er að tryggð Achesons,
sem er mjög áberandi eiginleiki
í fari hans, sé runnin af þeim
lífsreglum, sem honum voru
innrættar í bernsku. Hann er
biskupsson frá Nýja Englandi,
en þangað fluttist faðir lians
frá Norður-írlandi. Hann er
mjög brezkur að ytra útliti —
minnir einna helzt á riddara á
myndum að sjá. En sá, sem sér
Acheson í fyrsta sinn, verður
undrandi. Á myndum virðist
hann oft allt að því tilgerðar-
legur, en er í raun réttri gersam-
lega laus við allt slíkt.
Dean Acheson las lögfræði
við Harvard-háskólann og er
einn af þeim mörgu af þessari
kynslóð, sem orðið hafa fyrir
sterkum áhrifum frá hinurn
fræga Brandeis og Felix Frank-
furter, en þeir voru lærifeður
Roosevelts. Frankfurter er enn á
lífi, starfar sem hæstaréttar-
dómarj, og hinar frjálslyndu
kenningar hans hafa átt drjúg-
an þátt í því að marka stefnu
margra bandarískra stjórn-
málamanna vorra tíma. Á unga
aldri varð Acheson einkarit-
ari Brandeis, og varð hann þá
fyrir áhrifum, sem munu vara
meðan hann lifir.
Seinna varð Acheson meðeig-
andi í áhrifamestu lögfræðifyr-
irtækjum í Washington. Hann
(jamla Síó
■iiiiiiiinii
Rostur í Rósy
Ridge
(The Romance of Rósy |
Ridge)
Amerísk Metro Goldwin I
i Mayer-stórmynd, samin f
| samkvæmt skáldsögu Mac \
| Kinlay Kantor.
Van Johnson
Thomas Mitchell
Janes Leigh
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
iiiiiniiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiniii
1 Sumas* ©g ústir i
i eftir samnefndri sögu eftir |
I Vicki Baúm, sem komið hefir i
I út í íslenzkri þýðingu. Aðal- i
i hlutverk leikur hin fræga leik i
I kona SIMONE SIMON. Dansk I
| ur texti. Bönnuð innan 12 ára |
i Sýnd kl. 7 og 9.
í SMÁMYNDASAFNIÐ I
Sýnd kl. 5. §
tiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinT
flutti m. a. hið mikla skipsmál
fyrir Noreg,. eftir heimsstyrj-
öldina fyrri. Hann'er að öilu'm
líkindum mjög auðugur meður.
Að minnsta kosti er hann engum
háður fjárhagslega. Hann er yf-
irleitt, bæði að uppruna og upp-
eldi, aristokrat.
Þorstcliin Jónsson
(Framhald af 3. slðu).
af litlu var að taka. Nú vill
hann reisa sem vandaðastar
byggingar og varanlegastar.
Þorsteinn vex með verk-
unum og er að því leyti
skyldur Þórði kakala, að hann
gefst þá bezt, er mestu er
undir hann hætt. Þetta
fann síðasti aðalfundur Kaup
félags Héraðsbúa glöggt í lok
: harðindanna í vor.
j Þorsteinn er manna ósér-
hlífnastur, starfsamur og af-
skiftasamur. — Honum
„er yndi að ýta við
öllu og sjá það kvika“.
i e:
Hann sækist ekki eftir að-
gjörðaleysi eða ládeyðu. Ekki
enn þá, og sennilega aldrei.
Hann hefir átt sæti í hrepps
í 27 ár, þar af 15 síðustu
hefir hann verið oddviti. í
stjórn Samb. ísl. samvinnu-
félaga hefir hann verið 26
ár, formaður í búnaðarfélagi
sveitar sinnar um fjölda ára
o. m. fl.
Árið 1916 gekk Þorsteinn
a(ð eiga Sigríði Þorvafðar-
dóttur Kerúlf. Þau hafa eign
ast fjögur börn, sem öll eru
uppkomin og vel mennt. Sig
ríður hefir leyst af höndum
það hetjuverk beztu kvenna,
að vera manni sínum bezt-
ur vinur og samverkamaður
og skapa með honum, og fyrir
hann, heimili, sem er hvort
tveggja í senn, griðastaður
og helgidómur.
í dag verður það heimili
fjölsótt.
P. H.
hvorki menn né skepnur stóðust þau, ef hún vildi slíkt
við hafa. Kannske hafði Níels fengið hjá henni þetta hvíta
duft, sem hann var svo hræddur við að láta aðra vita af.
Það var einhver ólyfjan — svo mikið var víst. Hefði hún
dottið og fótbrotið sig við lækinn, ef hún hefði ekki verið
með þetta hvíta duft á sér? Áreiðanlega ekki!
★
Þetta haust fór Lai's ekki til messu í Fattmómakk. Hann
kærði sig ekki um að eyða tíma í það — hoixum var aðeins
gefið illt auga, ef hann lét sjá sig meðal fólks. Nú hefði
hann samt getað náð tali af Löppunum. En honum fannst
ekki til of mikils ætlazt, þótt þeir yrðu að koma til hans og
spyrjast fyrir um Vönnu.
Hann hafði líka mörgu að sinna. Nú voru aftur komnar
suddarigningar, og honum var það enp minnisstætt, hversu
geyst veturinn hafði gengið í garð haustið áður. Hann vildi
því sem fyrst ljúka öllu, sem gera þurfti.
Hann var búinn að bera saman í stakka þaö af heyinu,
sem ekki hafði ónýtzt, og nú girti hann þessa stakka. I-Iann
var of seinn fyrir til þess, að hann gæti komið heyinu heim
að svo komnu. Þegar jörð fi'ysti og snjóa tæki, var hægt a-ð
flytja meira heim á sleöa á einum degi en heilli viku, ef
hann átti að bera það. Heyiö uppi á hálsinum hékk enn á
hesjunum. Það ætlaði hann að draga heim í fyrstu snjóum.
Kartöflurnar vor*i teknar upp, en uppskeran var helm-
ingi minni en sumarið áður. Þurrkarnir höfðu verið svo lang-
vinnir, að kartöflurnaar höfðu ekki náð að þroskast. Til
þess'að baéta þetta upp var safnað miklu af grösum og súr-
um, sem farið var með samkvæmt fyrirsögn Ingu haustið
áður. Með þessu var fyllt stór tunna, enda allar líkur til þess
að ekki veitti af, er kæmi fram á veturinn. Bei'jaspretta var
lélegt þetta ár, og i heila viku veiddi Lars ekki eina einustu
bröndu í vatninu. Hann vissi af hverju þetta stafaöi. Hann
gat ekki komið netum sínum út á nóg dýpi. Hann sá fram
á, að hann yrði að smíða sér bát næsta vor.
Eitt kvöldið kom Birgitta að máli við Lars. Þú verður að
gera Löppunum boð, sagði hún.
Lars varð seinn til svai’s.
— Þeir telja stúlkuna auðvitað af, hélt húix áfram.
Lars kinkaði koli. Jú — haixn varð líklega að gera þeim
orð.
Exx Lai-s gat ekki sent neiixn. Eixn liðu nokkrir dagar,
og ekki gerði hamx sig líklegaix til fjallferðar. Það var eins
og hann gæti ekki haft sig upp í slíkt ferðalag.
Birgitta fann betur en Lars, hvað klukkan sló. Það var
í sjálfu sér ekki að undra, þótt Lappastúlkan liti upp til Lars,
eins og hann væri fremur goð eix maöur. Hún hafði búizt
við illu einu, en hlotið í þess stað góða hjúkrun og um-
ömxun. Húix virtist bókstaflega forviða á því, hve góðu at-
læti hún mætti. En þetta gat verið hættuleg tilbeiðsla, og
Birgitta óttaðist, að húix kymxi að draga dilk á eftir sér.
Húix leit oft spyrjandi augum til Lai's. Hlíðarbóixdinn virt-
ist alls ekki taka eftir því, hve hann var dáður og tilbeð-
inn, svo opinská sem Vanna var þó. En hversu leixgi gat
hanxx staöizt þessi augu, sem urðu heitari og ástríkari meö
hverjum degi?
Birgitta vakti aftur máls á þessu við Lars.
— Við verðum að koma boðum til Lappanna, sagði húix.
Þeir halda náttúi'lega, að stúlkan sé dáin.
— Það væri ekki of mikið, þótt þeir ómökuðu sig hiixg-
að og spyröust fyrir um hana, svaraði hann þumbalda-
lega.
— Þeir vita ekki, að hún er hér. Og það þora kaixixske
ekki allir hiixgaö heim, þegar úlfurinn er á flakki kring-
um bæiixix. Kannske he^fir einhver verið að leita heixixar
1 gærkvöldi, þegar Dóni fór að ólátast.
Lars svaraöi ekki. Hamx virtist mjög hugsi.
— Eg gæti farið og látiö þá vita, sagði Birgitta. Eg gæti
haft Eiríku litlu með mér.
Það var aixixarlegur hljómur í rödd Birgittu, og Lars leit
undrandi á hana.
— Þess þarf ekki, sagði hann seinlega. Eg skal fara.
Eix ekki varð þó emx af neimxi fjallferð, og eitt
kvöldið ákvað Birgitta að fara sjálf næsta dag að leita
Lappanna. Þetta gat ekki gengið svona lengur, fannst
henni.