Tíminn - 15.09.1950, Blaðsíða 6

6.
TÍMINN, föstudaginn 15. september 1950.
202. blað.
I
Sími 81936
Ástartöfrar
(Döden er et Ketlen) I
Norsk mynd alveg ný, með!
óvenjulega bersöglum ástar- í
æflntýrum. Byggð á skáld- j
sögu Alve Mogens og hefir j
vakið geysimikla athygli og|
er enn sýnd við metaðsókn ]
á Norðurlöndum.
Aðalhlutverk:
Claus Viese
Bjorg Riser Larsen
Sýnd kl. 9.
Bönnuð börnum.
Sýnd kl. 5 og 7.
mtim«fa«(MitiimiiiiiiiiiiiiiiiHiiiii|lll|||||lllllim,| j
U«HIIIIIIM]i|||il(|(|l.uitllaii,UI1M,i„ll„1„|,|||,||||| |
TRIPOLI-BÍÓ
SVKMIH'R
(When Strangers Marry). i
Afar spennandi og skemmti- i
leg ný, amerísk sakamála- i
mynd.
Aðalhlutverk:
Dean Jagger,
Robert Mitchum.
Sýnd kl. 5, 7 og 9
Bönnuð innan 12 ára
NÝJA BÍÓI
ItlÓO OG SANDURI
Hin mikilfenglega stórmynd, 1
með:
Tyrone Power,
Linda Darnell,
Rita Hayworth.
Sýnd kl. 9.
Bönnuð innan 12 ára
Listamannalíf á
hernaðartímum
Hin óvenju fjölbreytta mynd i
þar sem farm koma 20 fræg |
ustu stjörnur kvikmynda, |
leikhúsa og útvarps Banda- ]
ríkjanna. í myndinni leika |
4 vinsælustu Jazzhljómsveit I
ir Ameríku.
Sýnd kl. 5.
BÆJARBÍÓ]
HAFNARFIRÐI j
Sjómannalíf
| ikvikmynd Ásgeirs Long tek- j
E
! in um borð í togaranum júlí. ]
Sýnd kl. 9.
j Tízkuverzlnn og j
tilhugallf
i Hin fræga enska litmynd.
Aðalhlutverk:
Anna Neagle
Michael Wildeng
Sýnd kl. 7.
1 :
Sími 9184.
ifMWMMWMtmHintHitwmwMnwiMllpwilwmin :
ELDURINN
gerir ekki boð á undan sér.
Þeir, sem eru hyggnir,
tryggja strax hjá
| Samvinnutryggingum 1

Kaffihúsið
„Emigranten
(Ingen vág tilbaka)
Spennandi og efnismikil
sænsk mynd. — Danskur
texti.
Aðalhlutverk:
Edvin Adolphson,
Anita Björk.
Bönnuð börnum innan 16!
ára. j
Sýnd kl. 7 og 9.
-------------------------!
Kúrekar í
sumarleyfi
Hin afarspennandi ameríska i
kúrekamynd með:
William Boyd
og grínleikarinn
Andy Clyde.
AUKAMYND: Koma „Gull-
foss“. Knattspyrnukeppni
leikara og blaðamanna.
Sýnd kl. 5.

!
TJARNARBÍO]
nOðirAst
I i
| Afar áhrifamikil og vel leik- |
| in þýzk mynd.
Aðalhlutverk:
Zarah Leander.
Hans Stuwe.
Sýnd kl. 5, 7 og 9
S •••••ni*niiiimiMi«»iiiiMiiiiiiii(iii(MiiMtiiimmimi -
S iiiiiL^^«iiiiu((iiiiiMiiniiiiiiiiiiiii^*«iiiiiimiiuiiin -
|gamla bíó
í RAUÐÁ ÁKUR-
LIUAN
I (The Scarlet Pimpernel)
| Hin skemmtilega og vin-
| sæla kvikmynd, gerð eftir
1 hinni frægu skáldsögu
I Barónessu Onczy.
Aðalhlutverk:
Leslie Howard,
Merle Oberon,
Raymond Massey.
| Börn innan 12 ára fá
ekki aðgang.
Sýnd kl. 5, 7 og 9
~ DiiiiiiimiiiiuiiiimmiiiiiiHMimuiiuiiimnimiii ;
i
I Hafnarbíó
: |
Munaðarlausi
drcngurinn
| Áhrifarík og ógleymanleg |
] finnsk stórmynd um olnboga ]
| börn þjóðfélagsins og bar- 1
] áttu þeirra við erfiðleika.
Aðalhlutíerk:
Ansa Ikonen
Edwin Laine
Veli Matti (12 ára)
Sýnd kl. 5, 7 og 9
Bönnuð innan 12 ára
.............M»M MMI
Kristinn
Guðlaugsson
(Framhald af 5. slOu.)
ast við nágranna sína, nema
um það eitt, hver skilaði að
leiðarlokum meira og betra
dagsverki.
í dag verður einn allra hug
þekkasti fulltrúi þessa aldar-
fars, Kristinn Guðlaugsson
bóndi á Núpi í Dýrafirði, bor-
inn til hvíldar, eftir langt og
óvenju fagurt dagsverk.
Vorið 1892 varð Vestur-ísa
fjarðarsýsla svo lánsöm, að
Þingeyingurinn Kristinn Guð
laugsson settist þar að og hóf
búskap á hinu forna höfuð-
bóli Núpi i Dýrafirði.
Síðan hefir hann hvíldar-
laust og ótrauður barist þar
vestra fyrir öllum ræktunar
og menningarmálum. Hið
gifturíka starf hans þar mun
seint fullmetið eða fullþakk-
að.
Kristinn Guðlaugsson var
maður hár vexti, bjartur yfir
litum, fríður sínum, gáfuleg-
ur og góðlegur, röskur í fasi,
en þó hið mesta prúðmenni
í orði og verki.
Hann var gædcjur eldlegum
áhuga og flugmælskur, en þó
manna sanngjarnastur og
lagnastur, enda jafnaði sætt
ir manna, ef í odda skarst á
fundum.
Kristinn var bæði söngv-
inn og hagorður og hverjum
manni glaðlyndari.
Um áratugi var hann sjálf
kjörinn foringi Vestur-ísfirð
inga í flestum framfaramál-
um og má ólíklegt telja, að
þar komi maður í manns stað.
Það er flestra hlutskipti að
gleymast skjótt, er mold hyl-
ur náinn. Svo mun þó eigi
verða um Kristinn. Hann
mun lengi lifa frerkum sín-
um. Ræktun og ræktunará-
hugi bænda vestra mun um
ókomin ár bera starfi hans
vitni, og göfgandi áhrifa hans
og séra Sigtryggs bróður hans
á æskuna munu vissulega
dafna og ávcxt bera.
Vér, sem vorum svo heppn
ir að vinna með honum að
félagsmálum munum minnast
hans meðan lífið endist, sem
drengskaparmannsins, er al-
drei lá á liði sínu í hverju
máli, er fram horfði.
Þess vildi ég óska þjóð
minni að hún megi jafnan
eiga marga hans líka. Þá mun
henni vel farnast.
Blessuð veri minning hans.
Óskar Einarsson.
JOHN KNITTEL:
FRUIN A
GAMMSSTÖÐUM
1D5. DAGUR
=
E
Vatnsþéttir lampar og raf- |
lagnir.
Raftækjaverzlunin
| LJÓS & HITI h. f.
1 Laugaveg 79. — Sími 5184 [
[ TÍMÍNN á hvert fstenzbi I
heirrrili.
= |
siimiiiiiiiniiiiiiiiiiiimiiiiiMMMiiMiMmiiMiiiMiiiiniMi
TENGILLH.F.
Heiði við Kleppsveg
Simi 80 694
annast hverskonar raflagn-
lr og viðgerðir svo sem: Verk
smiðjulagnir, húsalagnlr,
sklpalagnir ásamt viðgerðum
og uppsetningu á mótorum,
röntgentækjum og heimilis-
vélum.

ÞJÓDLEIKHÚSID
Föstudag kl. 20
íslandsUlukhan
1. sýning annars leikárs
★
Laugardag kl. 20
tslandsklukkan
Aögöngumiðasala frá kl.
13,15—20 daglega. Svarað í
síma 80000 eftir kl. 14.
— Ástin mín! sagði hún. Þú átt það. Ég veit það með
vissu, að þú átt það — þú og enginn annar.
Hjarta hans sló ótt.
— Ertu viss um það?
— Já — alveg viss.
— Þá ertu orðin konan mín, sagði hann. Ég elska þig enn
meira en áður.
Hún brosti og hallaði sér að barmi hans. Hann elskaði
hana þá enn heitar en hún hafði gert sér vonir um. Hún
lokaði augunum, og tárin hrundu niður kinnarnar á henni.
Og þegar hann varð þess var, að hún grét, þrútnaði barm-
ur hans. Hann þrýsti henni enn fastar að sér og táraðist
líka.
Þannig hvíldu þau í faðmlögum, þar til dagur var á lofti.
Þá kvöddust þau sorgmædd, og Teresa flýtti sér heim. Hún
þorði varla að anda, og í eldhúsinu tók hún af sér skóna.
Síðan læddist hún upp og inn í herbergi sitt. Það var henn-
ar fangaklefi, og lykilinn geymdi hún á silkilinda á brjósti
sér.
Hún steig aldrei ógætilegt spor. Óttinn viö það, að ein-
hvern tíma kæmist upp um hana vék aldrei frá henni. En
hún slakaði aldrei á taumunum, hvers ákafar sem tilfinn-
ingar hennar voru.
Meðan hún háttaði gekk Gottfreð langan sveig yfir eng-
ið og læddist síðan heim í skjóli við útihúsin. Hann fleygði
sér í öllum fötum á legubekkinn í herbergi sínu.
Hann var djarfur og vonglaður. Honum virtust allar dyr
standa opnar. Hann þrútnaði af stolti eins og hann væri
hinn leynilegi elskhugi drottningarinnar, sem allra hugur
beindist að.
XXXII.
í Ijósaskiptunum að kvöldi hins fyrsta ágústmánaðar
streymdu allir íbúar Gammsþorpsins út úr húsum sínum.
Það átti að kynda bál, því að nú var frelsisdagsins mikla
minnzt. Uppi á klettahöfða i hliðinni teygðu sig brátt upp
rauðar eldtungur, og innan lítillar stundar blöstu hvar-
vetna við bál á klettum í hlíðinni og í grennd við selin.
Drengirnir sprengdu púðurkerlingar á götunum í þorpinu,
og í „Vinviðnum“ og „Krónunni“ var þröng þyrstra gesta.
Hljóðfæraslátturinn dunaði: Lúðrasveitin var komin á stjá,
og Maximilian, gamli krypplingurinn frá Arnarbúðum, sat
fyrir utan „Vínviðinn“ og þandi harmóniku sina, en hóp-
ur áheyrenda söng ástarljóð og gleðisöngva.
Gammsstaðabóndinn kom kjagandi út úr veitingahús-
inu og leiddi konu sína. Hann hafði langað til þess að líta
þar inn. Það var gott tækifæri til þess að sýna hina fögru
eiginkonu á slíkri stundu. Hún hafði fúslega látið þetta eft-
ir honum — hafði meira að segja haft gaman af því að
koma þarna á svona kvöldi. Koma hennar vakti mikla at-
hygli, og Gammsstaðabóndinn setti upp drýldnissvip.
— Eigum við nú að fara heim? spurði hún.
Þetta var fyrsti ágúst. Oft hafði hann notið lífsins í rík-
um mæli þetta kvöld. En annar ágúst var honum þó meira
i mun.
Teresa yppti öxlum. Hún var kuldaleg og hörkuleg á svip.
Þau gengu hægt heim á leið, og hvorugt mælti orð frá
vörum.
Gottfreð hafði verið að heiman í þrjá daga. Hann hafði
farið burt að ráðum hennar, og hún þakkaði guði fyrir,
að hann skyldi ekki vera á Gammsstöðum þetta kvöld. En
þótt hún gengi þárna við hlið manns sins, var hugur henn-
ar hjá Gottfreð.
— Skyldi hantv verða þess var, að ég er að hugsa um
hann? hugsaði hón.
Anton Möller tifct) hana nær sér.
— Þú hefir sjáifsagt ekki gleymt, að annar ágúst byrjar
klukkan tólf á miðnætti, kona góð, sagði hann. Þá er þess-
ari föstu lokið.
— Ekki í nótt! hrópaði hún óttaslegin. Ekki fyrr en á
morgun. ‘ ” • /
— Nei, kona gðð, Einmitt í nótt!
Það var eins og hnífur hefði verið rekinn í hjarta hennar.
— Við sjáum til. V
— Sástu, hveripg allir störðu á þig í „Vínviðinum“?
sagði hann. Ég á fallega konu....
Þau héldu áfram. Eldtungurnar sleiktu viðarkestina uppi
í hlíðinni, og stjörnurnar tind-uðu úti í óendanlegum