Tíminn - 14.11.1952, Blaðsíða 6

6.
TÍMTNN, föstudaginn 14. nóvember 1952.

blaff.
< 619 }i
„Rekhjun
(6
Sýning í kvöld kl. 20
fyrir Dagsbrún og IÖju.
jJúnó og ptífutflinn i
Sýning laugardag kl. 20.
Næst síðasta sinn.
Litli Kláus og
stóri Kláus
Sýning sunnudag kl. 15.
Næst síðasta sinn.
„RehUýan“
Sýning sunnudagskvöld kl. 20. (
i Aðgöngumiðasalan opin frá!
i kl. 13.15--20.00. Sími 80000.!
A
Sjófei'ð til Möf&tt- j
borgur
Æðispennandi, viðburðarík og (
ofsafengin mynd um ævintýra- i
lega sjóferð gegnum fellibylji j
Indlandshafsins. *
Aðalhlutverk:
Broderick Crawford,
Ellen Drew,
Jon Ireland.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Allra síðasta sinn.
Bönnuð innan 14 ára.
NYJA BIO
I»«r sem sorgirnar
gleymust
Sýnd kl. 7 og 9.
Víhinnttr furir
Itmtii
Hin spennandi litmynd með:
Rod Camcron,
IVIaria Montez.
Aukamynd: Hljómsveit Harb
Jefferies og söngkonan Sarah
Vaugham spila og syngja.
Sýnd kl. 5.

BÆJARBIO
- HAFNARFIRÐI - J
Leikfélaff Hafnarf.iarðar
RÁÐSKONA
BAKKABRÆÐRA
■» ♦> ^
HAFNARBIO
Cgrttno tle
BERGERAC
Hin spennandi og skemmtilega
amerísk stórmynd, er fjallar um
skylmingar og ástir.
Aðalhlutverkið leikur verð-
launahafinn
Jose Ferrar.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Einu sinni vur . . .
Afar • skemmtileg og hugnæm
norsk-sænsk ævintýramynd,
samansett af 4 barnasögum:
„Sirkusbörnin", „Röskur dreng-
ur“, Brúðudansinn" og Þegar
jólasveinninn kom of seint“.
Eeikendur eru að mestu börn.
Foreldrar! Leyfið börnum ykkar
að sjá þessa sérstöku barnamynd
Sýnd kl. 3.
v
CtkrelðR! Tintsmn
II Austurbæjarbíó
I
ÞJÓpLEiKHÚSID
Orrustem tim
hvo Jimti
(Sands of Iwo Jima)
I Mest spennandi stríðsmynd, er
I hér hefir verið sýnd, byggð á
| sönnum atburðum úr styrjöld-
i inni.
Aðalhlutverk:
John Wayne,
Forrest Tucker,
John Agar.
! Bönnuð börnum innan 1G ára.
Sýnd aöeins í dag kl. 7 og 9.
í fótspor
Ilróu Hattar
Sýnd kl. 5‘.
I |
J
I
TJ ARNARBIO
Glegm mér ei
(Forget me not)
Hin heimsfræga söng- og músík!
mynd, sem alls staöar hefir not j
ið geysilegra vinsælda.
Aðalhlutverk:
• Bcnjamino Gigli.
Sýnd kl. 7 og 9.
Slðasta sinn.
iF»eíí« er drengur-
imt ntinn
(That is my boy)
Sýnd kl. 5.
GAMLA BIO
T-AR2AN
\og rœndu ambáttirnar
(Tarzan and the Slave Girl)
Spennandi og viðburðarík, ný,
| ævintýramynd eítir hinum
heimsfrægu sögum Edgars Rice
! Burroughs.
Lex Barker,
Vanerra Brown,
Denise Darcel.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPOLI-BIÓ
jl»egur ég verð stór j
(VVhen I Grow Up)
j Afar spennandi, hugnæm og hríf
andi, ný, amerísk verðlauna-
mynd um ýmis viðkvæm vanda
! mál bernskuáranna.
Bobby Driscoll,
Robert Preston.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
ELDURINN
; Gerlr ekkl boð á undan sér. j
Þeir, sem eru hygKnlr,
trygsja strax hjá
SAMVINNUTRYGGINGUM
Þckkjiiin vér . . . ?
(Framhald af 4. síðu.)
menntaiökenda. Djúp þetta
hafa rímurnar að miklu
leyti brúað. Hefir því gildi
þeirra löngum verið vanmet-
ið. En rímnaskáldin vissu,
hvað þeim bar að gera. Bezt
held ég séra Hallgrímur Pét- (
ursson túlki það í Króka- J
Refs rímum:
Ef kvæðin rétt eru kemd og
sett
með klárum Eddu greinum
þau sýnast greitt með glansi
eitt
gull með eðalsteinum.
Mörg korn af því gulli hefir
Sir William lagt í lófa vora.
Aðeins einu vil ég að lok-
um bæta við það, sem sagt
hefir verið um gildi rímn-
anna: áhrif þeirra á tón-
rnent þjóðarinnar, á söng-
eyra hennar. Ýmsir af elztu
kynslóðinni, sem ólst upp við
rímnalögin, lifna allir og
ljóma, þegar á þau er minnzt.
Við þessi lög eru bundnar
sumar fegurstu æskuminn-
ingar gamla fólksins. Þau
fundu leið að hjörtum ungra
sem aldinna, veittu þeim „fá
gætar unaðarstundir", eins
og mikilsvirtur öldungur og
góðskáld komst að oröi við
mig fyrir nokkrum árum. Tel
ég engan efa á því, að í
rímnalögunum hefir söng-
hneigð þjóðarinnar fengið
framrás og fullnægingu og
sköpunargáfa hennar á þvi
sviði hlotið vöxt og viðgang.
Sjálfsagt hefir þó margt
glatazt, sem eftirsjá er að, af
því að þessi tvíþætta list
söngs og lestrar var ekki met
in að verðleikum.
Hinn mikli erlendi fræði-
maður hefir þó talið sér sam
boðið að ganga inn í torf-
hreysi liðinna alda norður á
íslandi, orna sér við eld forn
sagna og Eddu, setjast við fót
skör meistaranna sjálflærðu,
sem rímurnar ortu og kváðu.
hlýða á þá og hylla. Hann
hefir kunnað að meta fjár-
sjóðina, sem oss flestum hafa
verið duldir, þeta „gull með
eðalsteinum", sem var þjóð-
inni öldum saman þæði
menntaljós og gleðigjafi.
En hverjir erum vér, sem
byggjum vögguland rímn-
anna, að láta þessi auðæfi
liggja vaxtalaus og vanrækt
að mestu? Sir William vott-
um vér bezt þakklæti vort og
virðingu með því að eignast
og lesa bók hans með athygli
og láta hana veröa hvöt til
að gefa þessum sjóði menn-
ingararfs vors meiri gaum en
áður, efla hann og ávaxta tii
auðgunar máli voru, ljóða-
gerð og sönglist.
7.— 11. nóv. 19c2
Þóroddur Guðmundsson
frá Sandi
Lloyd C. Douglas:
/ u |
I stormi lí
5í\ D
55. dagur.
En þetta var aðeins leiftursýn. Dyrnar vildu ekki
meira, og þær lokuðust von bráðar og skyldu ánddj(/'i$. eft-
ir myrkri hulið. ...
Hann reis á fætur ráövilltur og undrandi.-Haíði ■ hann
sofnað? Ííann hélt sig hafa vaknað. Hann gekk - hratt um
gólf og reyndi að skýra þessa leiftursýn sem bezt fihtigá sér.
Dyr-------bjart ljós að baki þeim--------dimmt anddyri
og inn af því bjartur salur, sem beið þess að hann opnaði.
Ef til vill gat hann knúð svo fast á þessar dyr, að þær urðu
að opnast. Ef til vill gat hann stækkað gætina. Hánn varð
að jeyna. Eitt var víst, hann hafði séð blik af þftipv. þjarta
sal. Randolph hafði ekki verið sturlaður.
Morguninn eftir, þegar hann var að leggja af staö 1
skrifstofu, deildarforsetans til þess að kveðja hann áður en
hann færi í sumarleyfi sitt heim til Windymera, lá bréf frá
Nancy við dyr hans. Bobby ætlaði að dvelja hjá afa sínum
fram í september og hefja námið á ný. Hann reif bréfið
upp. Það var örstutt, skrifað í flýti.
„Ef til viil hefir þú þegar lesiö það í blöðunum, en mér
þó vissara að skrifa þér þeniían miða, því að ég býst við,
að ú látir þig þessar fréttir nokkru skpta. Á föstudagskvöld
ið fór Joyce öllum að óvörum til Toledo og giftist þar Tom
Masterson. Þau ætla að leggja af stað til Evrópu laugardag-
inn 10. þ. m. Hún hringdi snöggvast til mín og sagði mér
frá þessu. Ég hélt aö rétt væri að segja þér þetta strax“.
Hann hugsaði um það allan daginn, hvort hann ætti að
senda þeim hamingjuóskir sínar og blóm að skip&hlið, en
ákvað svo að gera það ekki. Hún mundi ef tilweMl láta á
það sem ögrun af hans hálfu. Þetta kom honum 'lítið viö.
Hið eina sem máli skipti var nám hans og sta¥f, %’em hann
ætlaði að helga alia starfskrafta og hugsun sínájj:ÍI.'
TOLFTI KAFLI.
lliilili1111111111111111111111111111111111111111
I Hallð stO
111111111111111
Blikksmiðjan
GLÓFAXI
Hraunteig 14. Sími 7236.
.CJbtbh.
—>
| Ef þie vantar frekar göö- i
1 an og laglegan félaga til \
1 aðstoðar, þá er hér tæki- i
| færi. i
1 Gifting eftir samkomu- i
i lagi. — Áldur 25—35. — i
| Tilboð (mynd æskileg),!
| sendist blaðinu merkt:
| „Góðir félagar 35.“ i
iiiimiiimiimiiiiiiiimiiiimliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiimiiii
«llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll»
I Ragnar Jónsson I
| hæstaréttarlögmaður i
| Laugaveg 8 — Sími 7752 I
1 Lögfræðistörf og-eignaum-i
| sýsla. |
iMiiifiiiimiiiiiiiMiiliiiiiiiiiiim»miiiiiiiti!iiiiiiiíiuiiiiM
Klukkan var níu aö morgni þennan dag — snejnma í
september. : ’ 4 :
Síðustu sumargestirnir voru farnir. Þeir höfðu sézf í al-
menningsvagnana, sem fluttu þá til j árnbrautarstööyarinn
ar, með blómvendi í höndum. Þessi síðvöXnu4' súmárbióum
höfðu sumargestgjafar þeirra og þjónustulið suipargisti-
húsanna lesið og hnýtt saman til að kveðja meö ge$ti sína.
Það var mjög hljóðlátt í Villa Serbelloni þennan. j'Aorpun.
Auövitað var ekki hægt að segja, að það værí'”!þýsmikill
staður, jafnvel elcki þegar gestir voru þar flestúv.i’&ö var
einhver staðblær þarna, sem lagði róandi hönd lífið,
deyfði raddirnar og sljófgaði. ■ •
Og tíminn hafði á sér allt annað fararsnið þarna en ann
ars staöar. Menn skeyttu því ekkert, hvaö klukka'ii 'Vár, og
menn gátu aldrei munað, hvort það var heldur þriðjudag-
ur eða fimmtudagur og kærðu sig kollótta.
Sumir sögðu, að þetta stafaði af því, að myndin væri svo
óskýr, hér væru engar skarpar línur, hvorki í landslagi né
öðru, ,allt væri með óraunverulegum hlæ. Þetta var sann-
kallaður dagdraumastaður.
Og nú var laufskáinn nær mannlaus. Þarna voru þó öldr-
uð ensk hjón við borð úti við veginn. Þau vorú niðursokkin
í bréfalestur og virtust hafa gleymt kaffibollunum. Helen
Hudson var eina manneskjan í laufskálanum auk‘hjpnanna.
Hún var svo einmanna, að hún horfði með athýgii á litla
býflögu, sem flögraði með ákafa milli blóma og reyndi að
safna síðustu snefjum af hunangi haustsins.
Helen hafði dvalið þrjú ár erlendis og flögrað milli ým-
issa staða en hún var í einum vafa um það, hver væri yndis
legsti staðurinn á þessari jörð. I-Iún horfði út yfir hann,
Como-vatnið, séð frá laufskálanum austur frá Villa Sér-
belloni. Þó horfði hún út yfir þetta fagra vatn án þess að
sjá það.
Með morgunpóstinum hafði henni borizt fullkomin stað-
festing á illum grun, sem að henni hafði sótt að undan-
förnum. Þaö var nú orðið deginum ljósara, að Monty bróð-
ir hennar hafði sóað og sólundað öllum eignum hennar,
sem hann hafði haft undir höndum. Peningasendingar þær,
sem hún lagði fyrir að sér yrðu reglulega sendar, eftir að
hún fól öll fjárráð sín í hendur Monty, höfðu komið með
höppum og glöppum, þetta ár, sem hann hafði' fáíiö með
fjárreiðurnar, þetta hafði vakið þann grun, séúi i\ú var
orðinn að vissu. .. -!n
Þegar hann hafði skrifað henni það í j anúáiý að'horðvest
ur-koparnámurnar væri verið að endurbæta/'ó'é4 þáð/:rhundi
draga úr framleiðslunni og hagnaðinum • í: '•þrfli/1 % nLt * a u k á
hann í framtíðinni, hafði hún trúað honuhi aðí'Í;uM.í 111111
skildi hvorki upp né niður í þeim breytiiij>!úhi;, Úéííú'hann
lýsti fyrir henni á mállýzku sinni. Henni kom'Jþetý-'iliá;að
tekjurnar skyldu minnka, en hún reyndi að'trWá^&lónty.'
Hún gat ekki snúið sér íil neins um hjálp 'éða "áðáttíS',: og
hún þorði heldur ekki að leita til ókunnugra ög bið'jaí þtí. ’áð
skýra fyrir sér efni bréfsins nánar. Hún haf'ði gért Mónty
að forráðamanni sínum í fjármálum með fiillU'Timfió’ði og
við það varð að sitja. Hún varð að láta sér gefðir'HSViS lynda
og þær voru eins bindandi fyrir hana, og líííiv lieitíí þetta
sjálf gert. ;:l- 'l'í ö9‘
Um miðjan júlí hafði hann skrifað henni’Sftu^ 'o^ sagt
henni það, að sér til mikilla vonbrigða hefði’ ekftí tekizt
eins vel til með endurbæturnar á norðvestur-kopárHámun-