Tíminn - 01.09.1959, Blaðsíða 7

ihverfis. Dökka beltið er það svaeði, sem við bættist, þegar fiskveiðiland-
heigin var stækkuð í tólf milur.
tíf míSna fiskveiðilandfielgi og herskapar Breta hér við land
mönnum til skemmtunar“. For-
sætisráðherra tilkynnir brezka
sendiherranum, að herskipum
verði ekki leyft að flytja sjúka
togaramenn til ísl. hafna.
3. október
Landhelgisbrjótur siglir á Ægi
og brýtur björgunarbát hans.
Bretar mótmæla aðgerðum ísl.
varðskipa „á höfum úti“ og
hættu á ásiglingu íslending-
ar mótmæla hernaðaraðgerðum
Breta og upplognum fregnum
frá flotamálaráðuneyti þeirra.
4. okíóber
Landhelgisbrjótur reynir að
sigia á Þór. Annar flýr til hafs
undan Maríu Júlíu.
10. ekióber
Skipherrann á Maríu Júlíu skýr
ir irá ítrekuðum tilraunum
brezks togara til ásiglingar,
sem nálgast þrákelknislega
morðsýki.
19. okfóber
Sjö landhelgisbrjótar að veið-
um í vernd í vernd fjögurra
herskipa og birgðaskips.
30. október
Bretar auka herskipakostinn.
16 veiðiþjófar í landhelgi.
9. nóvember
„Fishing News“ boðar vetrar-
stríð 100 togara undir herskipa
vernd við SA-ströndina.
12. nóvember
Landheigisbrjóturinn Hack-
ness, staddur með ólöglegan
veiðarfærabúnað 2.5 mílur frá
landi við Látrabjarg fær her-
skipavernd og er kallaður
heim til Bretlands.
15. nóvember
_ Ríkisstjórn ísiands mótmælir
harðlega broti á alþjóðarétti
og íslenzku fullveidi. Krefst
þess að togarinn Hackness
verði sendur til íslands svo að
ísl. lögum verði komið yfir
hann.
Þrír landhelgisorjótar að
veiðum undir vernd jafn-
margra herskipa.
16. nóvember
Friðun fyrir togveiðum . innan
12 mílna markanna er um 90%.
24. nóvember
jVeiðiþjófarnir yfirgefa ráns-
svæð>n fyrir austan. Tíu fyrir
Vestfjörðum.
26. nóvember
Brezku togararnir fá leyfi her-
skipanna til að styita fyrirskip-
aðan lögbrotstíma í hverri
veiðiferð úr 72 klst. í 48.
< ’ -l ALÍttíEl
28. nóvember
Nýtt ránssvæði opnað fyrir
Austurlandi.
3. desember
Landhelgisbr jót arn :r velkjast
í ofsaroki út af Glettinganesi.
10. desember
Landhelgisbrjótarmr einungis
við Austurland Þvælast um í
__aflaleysi viðskila við þorskinn.
W|>t líiti.AilI. i I
8. janúar
Fimm herskip atv'nnulaus á
miðunum. Togararnir veiða ut-
an landhelginnar evstra.
9. janúar
„Fishing News“ skýrir frá að
afli brezkra togara á íslands-
miðum hafi minnkað um allt
að fjórðung. Dagafli í septem-
ber s.l. 25% minni en 1955,
sem var meðalár. Bretar hefja
veiðiþjófnað á helztu miðum
vertíðarbátanna við Suðaustur-
land. Eyðileggja línur Horna-
fjarðarbáta. íslenzkir togarar
selja afla í Bretlandi og brezk
ir togaraskipstjórar hóta verk
falli í mótmælaskyni.
2. febrúar
Þór tekur ValafeL að land-
helgisveið'um út af Loðmund-
arfirði. Ilerskip hindra að farið
sé með landhelgisbrjótinn til
hafnar.
3. febrúar
Bretar verja landhelgisbrjótinn
Valafeli enn með ofbeldi.
4. febrúar
Bretar halda togaranum enn.
5. febrúar
Bretar láta undan Þór fer
með Valafell til Seyðisfjarð-
ar. Skipstjórinn snyr togaran-
um til hafs og gerir misheppn-
aða flóttatilraun.
6. febrúar
Málið fvrir rétt. Skipstjórinn á
Valafelli játar vísvitandi brot
í fiskveiðilandhelginni.
7. febrúar
Dómur í Valafellsmálinu: Skip-
stjórinn hlýtur 74 þús. króna
sekt. Lagðist veikur í sjúkra-
hús á Seyðisfirði, en stýrimað-
ur siglir með skip hans til
Bretlands.
24. febrúar
Ránssvæði brezku togaranna
flutt suður með aiisturströnd-
inni, annað milli Ingólfshöfða
hrósa
og Hrollaugseyja. hitt frá
Stokkanesi að Papey.
28. febrúar
Landhelgisbrjótunum stefnt á
Selvogsgrunn og Snæfellsnes.
3. marz
Landhelgisbrjótarnir innan við
línubátana við Snæfellsnes.
Stolið á Selvogsgri-nni.
6. marz
Times í London segir, að 250
brezkir togarar hafi verið send-
ir á íslandsmið og herskipa-
vernd stóraukin. Ætla að bæta
sér upp rýr aflabrögð. Togur-
um fjölgar á Selvogsgrunni.
24. marz
Nýtt ránssvæði opnað út af
Aðalvík.
I. apríl
20—30 landhelgisbriótar að ó-
löglegum veiðum um páskana.
Carella frá Fleetwood fær her
skipavernd til stroks frá varð-
skipinu Þór eftir að hafa verið
staðin að ólöglegum,' veiðum
8,5 sjómílur innan fiskveiðitak
markanna á Selvogsgrunni.
II. apríl
Landhelgisbrjótar toga yfir lín-
ur Vestfjarðabáta.
14. apríl
Bretar hindra Óðin vig töku
iandhelgisbrjótsins Swanella,
er staðinn var að veiðum 3,3
sjóm. undan landi við Snæfells
nes.
22. apríl
29 landhelgisbrjótar á þremur
ránssvæðum.
23. apríl
Ægir tekur Lord Montgomery
við ólöglegar veiðir 9 sjom.
innan fiskveiðitakmarkanna
vestur af Vestmannaeyjum.
Herskip kemur í veg fyrix frek
ari aðgerðir.
24. apríl
Bretar láta undan. Togaiinn
færður til hafnar i Vestmanna
eyjum.
25. apríl
Rétarhöld yfir George Harri-
(Framhald á 9. siðu)
7
A víðavangi
„Musferi óttans"
Mbl. óttast það nú mjög, afí
svo kunni að fara eftir kosning
arnar í haust, að mynduð verði
„vinstri stjórit“ á nýjan leik.
Myndi sú þróun málanna ag sjáif
sögðu ganga þvert á, alla útreikn
inga íhaldsins. Það hefur gert
sér vonir um, að afleiðingar
kjördæmabyltingarinnar yrðu
m.a. þær, að vinstri menn ættu
erfiðara með að ná saman eftir
en áður. Valdadraumar þess
byggjast að verulegu leyti á
sundrungu vinstri aflanna. Og
það virðist óneitanlega andstætt
öllum eðlileguin lögmálum, að
kjördæmabyltingin auki ækki
fremur á þá sundrungui en hitt.
Mbl. þykist hins vegar sjá nokk-
ur merki þess, að vinstri mönn
um sé einmitt nú að verða það'
ljósara en á'ður, að styrkur
þeirra í átökunum við sameigin
legan andstæðing liggi í; því, að
þoka sér betur saman. Og njinn
ast mætti það þess, að stundum
liefur það á sannazt, að sér gref-
ur gröf þótt grafi.
„Rökvísi" Mbl.
Mbl. sér nú það hálmstrá helzt
til bjargar til þess að spilla því
sem það óttast að í vændunj geti
verið, að dilla rófnnni framan í
„vei'kaIýðsflokkana“, sem það
kallar, og reynir að leiða þeim
fyrir sjónir, að þeir hafi alltaf
tapað á samvinnunni við Fram-
sóknarmenn. Það er þá líka
sennilegt eða hitt þó lieldur, að
Mbl. þjáist mjög, þó að fylgi
þeirra flokka þverri
En niðurstöður og ályktanir
blaðsins eru næsta furðulegar.
Það lieldur því fram, að vinstri
stjórnin liafi verið allra stjórna
óvinsælust. Eftir því liefði mátt
ætla, að þeir fiokkar, , sem að
henni stóðu, hefðu stórtapað.fylgi
við síðustu kosningar, en íhaldið
unnið á að sama skapi. En fylgis-
aukning íhaldsins sést bara
livergi. Aftur á móti vann Frám-
sóknarflokkurinn verulega á, ein-
mitt sá flokkur, sem alla stund
stóð heill og óskiptur með vinstri
stjórninni. Kemur það ekki bein-
línis vel lieim við skraf íllaldsins
uin óvinsældir þeirrar stjórnar.
Hver trúir?
„Samvinna „verkalýðsflokk-
anna“ við Franisóknarflokkiiin
leiðir ævinlega til ófarnaðar fyrir
þá. Það sýnir reynsla Alþýðu-
flokksins á árunum 1934—1938
og reynsla kommunista og Al-
þýðuflokksins í hinni síðari
vinstri stjórn Hermanns Jónas-
sonar“, segir Mbl. og bæiir við:
„Verkalýðurinn í landinu van-
treystir Framsóknarflokknum“.
Ef þetta væri rétt, hvert myndi
þá þa'ð verkafólk hverfa, sem
„verkalýðsflokkarnir1 tapa í sam-
vinnunni við Framsóknarmenn?
Beint inn í íhaldið. Um aðrar leið
ir er ekki að velja, eftir kenningu
Mbl., því að væntanlega fer það
ekki að halla sér að hinum „óvin-
sæla“ Framsóknarflokki. Og trúir
því nokkur maður, að íhaldið
harmi þá þróun? Er mögiilegt að
trúa slíkri tröllheimsku. upp á
Mbl.? Þetta skýrir e. t. v. dájiíið
hvers eðlis þau tár eru, sem Mbl.
fellir yfir fylgistapi verkalýðs-
flokkanna.
Sver sig í ættina
Hitt er svo annað mál, að þessi
sagnfræði Mbl. er öli meira en
lítið vafasöm. Ástæðan til þess
að Alþýðuflokkurinn tapaði fylgi
1937—1938 er sú moldvörpustarf-
semi, sem íhaldið og kómmúnist-
ar ráku þá gegn lionum. Þessmn
þokkahjúum var það ljóst, að ráð
ið til þess að koma í veg fyrir
áframhaldandi vinstri stjórn, þá
eins og nú, var að kljúfa. Til-
raunin, sem íhaldið gerði með
Bændaflokkinn, mistókst. Hún
styrkti Framsóknariuenn. Um Al-
þýðuflokkinn fór á annan veg'.
Með sameiginlegum vélabrögðum
tókst íhaldinu og kommúnistum
að veikja liann svo, að að því
býr hann enn í dag. Það er e. t. v.
eitt hið mesta skemmdarverk,
sem unnið hefur verið í íslenzkri
pólitík, enda gat varla mikið gott
fæðzt út af þvílíku foreldri.
RAN
v/s ÞOR
m €0JR
v/s AlSERT
■ i
v/s MARiA JÚLÍA
v/sS4EBddftÖ
v/s ODiNN
torgg Dsstroyers
Anti Subrnorine Frígates
Artii Submofíne Fngotes
i
Riest Ö'i Tankers
Þeisi teikning sýnir þær tegundir herskipa, sem Bretar nota til gæzlu hér við land, oftast fjögur í einu. Til
hliðar eru íslenzku varðskipin í hlutfallsstærð við bryndrekana.