Tíminn - 14.01.1962, Page 13

Fyrir
vertíiina
BRAÐRABORGARSTlG 7 SlMI 22160 • 5 Ihvir
Símar 2 2 1 6 0.
Sjóstakkar rafsoílnir þrjár stæríir, hagstætt verft
Ódýrir frystihússtakkar
Frystihússtakkar
Frystihússvuntur hvítar
Sjófatapokar tvær tegundir
Ermar og ermahlífar
Vinnuvettlingar þrjár tegundir
Næl. styrktar nankinsbuxur á karlmenn og unglinga
margar stæríir
Herranærföt margar gertSir
Röndóttar sportpeysur
Herrasokkar margar tegundir
Sokkar grillon og ull fjórar stærÖir
Þessar vörur eru til afgreiðslu strax
BINDINDISFOLK
Styð.iið yðar eigið tryggingarfélag. Tryggið bíl yðar
hjá ÁBYRGÐ. — Athugið, að hafa samband við um-
boðsmenn okkar eða skrifstofu fyrir 1. febrúar n.k.
ÞAÐ BORGAR S!G
AÐ TRYGGJA
HJÁ ÁBYRGÐ
TRYGGINGAFÉLAG BINDINDISMANNA
Laugavegi 133 . Sími 17455 og 17947.
\

ÞAÐ BORGAR SIG
AÐ LIFA í
BINDINDI
ABYRGD
Bónorð smiðsins
Framhald aí 8 síðu
— klaufskur og utan við
mig, ég kem nlls ekki orðum
að — höh — bónorðinu, þeg
ar ég stend frammi fyrir
henni. Vilt þú nú ekki hjálpa
mér?
— Ætti ég að vísa vini
mínum veginn til glötunar-
innar? Ætti ég að ýta þér
beint í gin Ijónsins? Jæja,
jæja, vertu nú ekki svona
óhamingjusamur á svipinn.
Úr því að þú endilega vilt
æða út í ófæruna, skal ég
hjálpa þér, en komdu svo
ekki á eftir og ásakaðu mig
fyrir neitt. Eg hef aðvarað
þig, og þú skalt verða einn
um að taka afleiðingunum.
Vinirnir tveir gengu inn í
bæinn og komu brátt að húsi
smiðsins. Um leið og þeir
opnuðu hliðið, kom frú John
son út úr húsinu. Við þá
sjón brá hr. Bassett illilega
í brún. Hann smeygði sér á
bak við smiðinn, þar sem
hann reyndi að fela sig.
— Þetta er vinur minn,
Jakob Bassett, sagði Mikael
og sneri sér að Jakob.
En þá kvað við hátt óp,
og frú Johnson missti þvotta
fatið, sem hún hélt á.
— Jakob!
Það var ömurleg sjón að
sjá vesalings Jakob. Hann
stóð barna eins og illa gerð
ur hlutur, með galopinn
munn og af einhverjum or-
sökum fölur og fár.
— Jakob. ert þetta í raún
og veru þú?
— Ja — jú — þetta er víst
ég. Hann fékk smám saman
málið á ný.
Smiðurinn stóð ósköp aula
lesn.fr o°- vi.ssi ekki sitt rjúk
andi vqff.
— Jæi'a hér finn ég þig
bá •’f+u’’ Jakob. Og ég, sem
hélt.. ag þú værir dáinn:
Skirnmastu þín ekki, mað-
ur9 Eg hef grátið þig söltum
tárum og haldið, að þú vær
ir drukknaður, og svo sprang
ar þú hér um ljó'slifandi und
ir fölsku nafni. Hvað kallaði
hann þig? Bassett? Ó, Jakob,
Jakob, hvernig gaztu fengið
af þér að gera mér þetta?
Hvernig gaztu fengið af þér
að hryggja elsku litlu Rósu
þína? Jakob!
Frú Johnson breiddi út
faðminn á móti sínum
ótrygga eiginmanni, og
hvort sem hann vildi eða
ekki, varð hann að hverfa
að fyrirgefningarfúsum
barmi eiginkonu sinnar.
Hann gerði það með djúpu
andvarpi. Smiðurinn stóð
enn eins og þvara og skildi
hvorki upp né niður.
— Herra Potter, sagði frú
Johnson, hér sjáið þér nú
manninn minn, sem ég hélt
að hefði drukknað. Eg ætti
að vera honum reið, en ég
get það ekki. Eg er svo ham
ingjusöm yfir að hafa end-
urheimt hann. Ert þú ekki
glaður yfir að hafa mig hjá
bér á ný, kæri Jakob?
Svar hr. Bassett — eða
réttara sagt Johnson —
kafnaði í einkennilegu,
hásu hóstakjölti. Hann
þorði biátt áfram ekki að
segia nei.
— Kæri Jakob, ég held,
að þú sért jólagjöfin min.
Eftir nokkra daga eru kom-
in jól. Eg hef enn þá nægan
tíma til að gera húsið þitt
hreint fyrir hátíðina. Fylgdu
mér til heimilis þíns. Og þér,
hr. Potter, haldið jólakvöld
ið vitanlega hátíðlegt hjá
okkur.
Mikael horfði ringlaður á
eftir hjónakornunum, þang-
að til þau hurfu inn um
dyrnar á heimili sínu. Lengi
stóð hann og starði þangað
yfir um, svo sneri hann sér
við og gekk inn í húsið.
Og það var fyrst, þegar
hann sat vel mettur eftir
jólamatinn í stofunni hjá
Rósu og Jakob, þar sem allt
ljómaði af sápuþvotti og
hreinlæti, að hann fann
sjálfan sig aftur, og sættist
á það, að öðruvísi gæti þetta
ekki verið.
Jakob reynir áreiðanlega
ekki að hverfa aftur. Hon-
um mundi líka áreiðanlega
ekki hennnast það. Smiður-
inn verður að láta sér nægja
að njóta hins undraverða
dugnaðar frú Johnson á
annan hátt en hann ætiaði
sér.
Og þar við situr.
tifilegumannadalur
Framhald af 9. síðu.
því að í sömu svifum vakti
Bjarni Jón, vegna þess, að honum
fannst Jón láta svo illa í svefn-
inum, og hélt, að honum liði illa.
sem þó ekki var. Jón sagði svo
Bjarna draumin.n, og kvaðst sjá
eftir að hafa ekki fengið að njóta
hans til fulls.
Þeir hættu að rífa viðinn á
hólnum, því að vissir þóttust þeir
um, að hann væri kofi drauma-
mannsins, og reyndu jafnvel að
lagfæra aftur skemmdirnar á
hólnum, einkum Bjarni.
Að lokum vil ég hér bæta við
nokkrum orðum um Jón Sigfús-
son, annan ábúanda Víðidals. —
Eins og áður er sagt flutti hann
frá Víðidal að Bragðavöllum í
Hamarsfirði. Þar átti hann heima
til dauðadags.
Jón var um margt merkilegur
maður. Hann var ágætur bókbind
ari og listaskrifari. Hann skrif-
aði snarhönd, skrautskiift og
fljótaskrift allt tilgangslaust,
nema hvað hann komst yfir staf
róf eftir Benedikí Gröndal. —
Hann hélt lengi dagbækur, og
eru þær nú geymdar í Byggða-
safni Austurlands.
Jón var ákaflega léttur göngu
maður, eins og Sigfús faðir hans.
Sagði hann mér, að hann hefði
aldrei fundið til mæði eða
þreytu á yngri árum. Gat hann
gengið allan daginn án þess að
þreytast. Hann var þaulkunnug-
ur á Austuröræfum eins og Sig
fús faðir hans, og fór margar
ferðir úr Víðidal til Fljótsdals.
Mesta ánægjuefni á efri árum
var að ræða um veru hans í
Víðidal, búskapinn þar og ferða-
lög hans, bæði norður á Fljóts-
dalshérað og víðar. Þá var hann
ungur og hraustur, og minning-
arnar frá þeim dögum voru ljúf
ar. Þar á öræfunum reikaði hug
ur hans, eftir að heilsan bann-
aði honum fótavist.
Enn er það ótalið, sem Jóns
verður lengst milnnzt fylir. í
Djúpárbotni, dalverpi einu út og
upp af Bragðavöllum, fann hann
gamlar uppblásnar húsarústir,
og í þeim tvo rómverska pen-
inga. Þeir eru nú geymdir í Þjóð
minjasafninu. Benda þeir til, að
Rómverjar hafi haft hér vetur-
setu í Hamarsfirði um 500 árum
fyrir landnám íslands. Hefur Jón
á Bragðavöllum því lengt sögu
fslands um 500 ár aftur í tím-
ann, þó að sú saga sé myrkri
hulin.
Eiríkur Sigurðsson.
TÍMINN, sunnudaginn 14. janúar 1962.
13