Tíminn - 20.06.1962, Blaðsíða 15

INNING:
Jón Ármann Hallgrímsson
J6n Ármann er farinn frá okk-
ur — dáinn. Vonirnar, sem við'
hann voru bundnar eru brostnar.
Aldrei framar sér maður hann hér
þennan gáfaða, tápmikla og
skemmtilega dreng. Það er erfitt
að sætta sig við þá staðreynd.
Hann var burtu kallaður með svo
óvæntum og sviplegum hætti.
Hann var í skemmtiför með félög-
um sínum — bekkjarsystkinum úr
barnaskóla — og var þar hrókur
alls fagnaðar eins og hans var
vandi, enda einn af forystumönn-
Tinum í þeiiTi ungu sveit. En í þess
ari skemmtiferð var einnig hinn
„slyngi sláttumaður“ með í för.
Og á heimleiðinni laust eldingu
dauðans niður í hinn glaða hóp
bekkjarsystkinanna. Jón Ármann
fékk aðsvif í sundlauginni í Hvera
gerði og drukknaði. Það voru
hörmuleg ferðalok. Andspænis slík
um atburðum stendur maður agn-
dofa og spyr: Hvers vegna varð
ævi Jóns Ármanns svona alltof
stutt? Hann var aðeins á fimmt-
áhda aldursári. En maður fær
ekkert svar. Hver skilur slíkan
skapadóm? Það er sárt að sjá
vorgróður visna, áður en hann hef
ur náð fullum þroska og borið
blóm.
Jón Ármann var fæddur í
Reykjavík 5. okt. 1947, sonur
hjónanna Margrétar Árnadóttur
og Hallgríms Jakobssonar, söng-
kennara. Hann lauk prófi annars
bekkjar í Hagaskóla nú í vor, ætl-
aði sér að ganga menntaveginn og
hafði til þess ótvíræða hæfileika.
Hann andaðist 11. júní sl. Ævi
hans varð hvorki löng né viðburða
rík. Á blað hans í lífsins bók er
því ekki skráð löng saga. En það
eru ekki heldur neinir blettir á
blaðinu hans. Og þeir, sem kynnt
ust honum á hans stuttu ævi,
geyma um hann margar og góðar
minningar.
Eg man það svo vel, þegar ég
sá Jón Ármann fyrsta sinn. Þá
var hann átta ára að aldri, kot-
roskinn og skemmtilegur anáði.
Mér gatz strax einstaklega vel a5
þessum fjarskylda frænda mínum.
Hann og sonur minn lentu í sama
bekk í barnaskóla, og urðu þá þeg
ar mestu mátar. Þeir voru jafnan
síðan bekkjarbræður í bamaskóla,
og gengu síðar í sama gagnfræða-
skóla. Jón Ármann varð því tíð-
ur gestur á heimili mínu. Hann var
ætíð kærkominn; hc*num fyllgdi
jafnan hugþekkur og hressandi
blær. Hann varð því öllum hér á
heimilinu alveg sérstaklega kær.
Það var eitthvað í fari hans, sem
laðað'i mann að sér. Alltaf man ég,
þegar hann sagði á sinn elskulega
hátt: ég er ekki gestur hér. Og
okukr hjónunum fannst hann
heldur enginn venjulegur gestur.
Hér þótti öllum vænt um hann. Og
við minnumst margra stunda, er
hann dvaldi hér hjá okkur á Ara-
götu 13.
Jón Ármann var gáfaður dreng-
ur, glaðlyndur, fjörmikill og bráð-
þroska. Hann var drengilegur,
hlýr og hjartagóður. Eg var ekki í
nokkrum vafa um, að í honum
byggi mikið mannsefni. Snemma
kom fram hjá honum sterkur ætt-
ararfur — félagsmálaáhuginn. —
Honum var áreiðanlega eiginlegra
að vera vakandi og virkur þátt-
takandi en hlutlaus og óvirkur á-
horfandi.
Jón Áimann kom sjaldnar til
okkar síðast liðinn vetur heldur
en oft áð'ur. Hann las víst fastar
en fyrr, og tók auk þess veruleg-
an þátt í félagslífi skólans. Þá var
það oft, að einhver á heimilinu
,'rigði: Það er lamgt síðían Jón
Ármann hefur komið. Þessi setn-
ing segir sína sögu. Hans var sakn
að, og hans verður sárt saknað.
Þannig var Jón Ármann. Og nú er
hann farinn, sæti hans autt og
óskipað. En í hugum okkar, sem
þekktum hann, á hann sitt ákveðna
rúm. Tregablandnar kveðjur okkar
fylgja honum út yfir hin miklu
landamæri.
Sárastur harmur er auðvitað
kveðinn að foreldrum hans,
systkinum og öðrum nánum að-
standendum. Sorg foreldranna get-
ur enginn mannlegur máttur lækn-
að. Gagnvart þeirri sorg eru öll
orð ónýt. En þeagr frá líður
verður þeim ef til vill hugfró að
hugsa til þess, að í hugum allra,
er kynntust þessum elskulega
dreng þeirra, er minningin um
hann umvafin hlýju og birtu, sem
engan skugga ber á.
Ólafur Jóhannesson .
17. júní í Kaupmaitnahöfn
Framhald af l.ksíðu.
benti sérstaklega á í því sambandi,
að í Kaupmannahöfn hefði Jón
Sigurðsson búið mestan hluta ævi
sinnar og þaðan hefði hann háð
hina pólitísku frelsisbaráttu Islend
ingum til handa.
Páll vék nokkuð að handrita-
málinu og hina farsælu lausn þess
máls, sem hann sagði að hefði
verið síðasta óútkljáða málið milli
Dana og íslendinga. Lauk hann
miklu lofsori á dönsk yfirvöld fyr-j
ir þann skilning og óeigingirni, er
þau hefðu sýnt í málinu.
Að lokinni hátíðarræðunni lék
Elísabet Sigurðsson á klarinett
með píanóundirleik Anker Blyme.
Formaður þakkaði síðan ræðu-
manni og hljómlistaifóllcinu og
tóku viðstaddir undir þau þakkar-
orð með dynjandi lófataki.
Síðast skemmtiatriða var lit-
myndasýning frá Færeyjum, en að
þeirri sýningu lokinni var stiginn
dans, sem dunaði langt fram á
nótt. — Aðils.
ÞAKKARÁVÖRP
Mínar alúðar þakkir færi ég börnum mínum,
tengdabörnum og barnabörnum og öðrum vinum,
sem glöddu mig með gjöfum, skeytum og hlýjum
óskum á 80 ára afmælisdaginn minn, þann 25.
apríl síðastliðinn.
Matthías Finnbogason,
Vestmannaeyjum.
Innilegar þakkir til allra, sem auSsýndu samúð og vinarhug
við andlát og jarðarför
Björns H. Jónssonar,
fyrrverandl skólastjóra.
Jónína Þórhallsdóttlr, börn,
tengdadaetur og barnabörn.
Ig mun fengi húa
að þessari fer'S
Framhald af 16. síðu.
— Það var eins og höfðingjar
væru á ferð, en ekki bændur af
Austfjörðum. Þegar við komum í
Borgarfjörð heyrðist þar ekki
minnzt á þjóðhátíðardaginn, það
komst ekkert að nema við. Alls
staðar voru svo ræðuhöld og góð-
ar viðtökur. Okkur var t.d. öllum
boðið inn upp á kaffi og veitingar
í Brautarholti, á Gilsbakka og að
Blikastöðum.
— Var ekki fólk á öllum aldri
með í ferðinni?
— Jú, en aðallega var þarna full
orðið fóík, sá elzti var 82 ára.
— Höfðu nú karlmennirnir á-
huga á að sjá það sa,ma og þið kon-
urnar?
— Það kom aldrei til neins á-
greinings um það. Við skoðuðum
öll fjósið á Hvanneyri, og svo
komu þeir einnig með okkur að
skoða kvennaskólann að Varma-
landi.
— Var þetta erfitt?
— Enginn mundi eftir að verða
þreyttur. Þag gerði nú ekki mikið
til þótt við svæfum heldur minna
en við erum vön. Mig hefði aldrei
dreymt um, að þetta gæti orðið
svona skemmtileg ferð.
— Það er víst ekki oft, sem þið
sveitafólkið farið i svona sumar-
ferðir, venjulega eru það kaup-
staðarbúarnir, sem fylla allt og
tefja fyrir heyskapnum.
— Sauðburðinum var lokið, og
ekki farið að spretta, svo tíminn
var mjög hentugur. Það er nú allt-
af gaman að fá gesti, finnst okkur
í sveitinni.
Inni í Nökkvavogi 2 fundum við
svo Ingibjörgu Halldórsdóttur og
Björgvin Elíasson frá Galtastöðum
og Aðalbjörgu Sigurðardóttur frá
Húsey.
— Við vorum því miður ekki sér
lega heppin með veður, en hjarta-
hlýjan var svo mikil inni fyrir og
hlýjan innan dyra, áð við fundurn
<siíkeíltv'til “kuldans úti fyrir. Sem
‘Bétuf’fó’r Tösnuðum við að mestu
við rigninguna, svo að við gátum
vel séð út um bílrúðurnar á leið-
inni suður. Það hefði verið leiðin-
legt, að geta ekkert séð.
— Eruð þið þreytt eftir þessa
löngu ferð?
— Nei, alls ekki. Fararstjórinn
var mjög góður, og sömuleiðis bíl-
stjórinn og bíllinn, svo maður fann
ekkert til þess, þótt keyrt væri á
slæmum vegum, sem var mjög ó-
víða. Já, og svo leyfði fararstjór-
in nokkur að sofa út annan hvorn
dag, svo að þetta var ekkert.
— Hvernig leizt ykkur á Vest-
firðina?
— Þar er nú allt hrikalegra en
fyrir austan. Þó fannst okkur fal-
legt, sérstaklega eftir að við kom-
um í Dalasýslu og suður í Borgar-
fjörðinn.
— Var sprettan orðin meiri
þarna en á Austurlandi?
— Já, það var allt orðig grænt.
Fyrir austan er svo mikið kal í
túnum í ár, að allt er grátt þar.
— Vilduð þið þá nokkuð fara
heim aftur?
— Sumir höfðu nú við orð, að
réttast væri að fara ekkert heim
aftur í kal og kuldann.
ið í ASger
Fr- síðu.
vopnahléssamninginn að emgu, og
livöttu beir evrópska íbúa til þess
að halda bar’áttunni áfram. Vird-
ast OAS-menn í Oran halda fast
Víð þá fyrirætlun sína, a® mynda
sjálfstætt herverndað ríki Evrópu
manna í Omn og borgunum í
kring.
Stjórnmálamenn í París segja,
að ástæða sé til að ætla ,að yfir-
gnæfandi meirihluti borgara í Al-
sír, bæði Serkir og Evrópumenn,
óski eftir friði og ró í landinu og
fyrirætlanir OAS-samtakanna um
áframhaldandi baráttu muni
renna út f sándinn.
Fréttamenn í Alsír segja, að
ummæli Ben Khedda, forsætisráð-
herra útlagastjórnar Serkja, sem
hann viðhafði í Kaíró í dag, hefðu
vakig bæði undrun mann og ótta
Búizt hafði verið við, að hann
lýsti yfir stuðningi sínum við
samning OAS og Serkja ,en hann
hefur hins vegar lýst því yfir, að
hann telji þjóðernishreyfingu
Serkja óbundna af þeim samningi.
Segir Khedda, að Evian-samning-
urinn sé sá ei-ni, sem Serkir viður-
kenni og muni þeir halda fast við
ákvæði hans.
Fé á traktorum
Framhald af 1. síðu.
jeppa með varahlutum í dráttarvél
arnar og vagnana auk verkfæra, ef
eitthvað skyldi koma fyrir á leið-
inni. Þegar inn eftir kom, átti
strax að hefja ferjunina og sleppa
fénu í Birgistorfur inn með-KöIdu-
kvísl.
Næsta sumar verða þessir flutn-
ingar sennilega enn þá auðveldari,
en ráðgert er að koma upp kláf-
ferju á Tungnaá á þessum stað fyr
ir þann tíma. — H. E.
¥!ÐAVANGUR
Framhald af 2. síðu.
smiða og vinnuveitenda og héit
með því verkfallinu við vikum
saman til óbætanlegs tjóns fyrir
ýmsa helztu atvinnuvegi þjóðar
innar, ekki sízt síldveiðarnar.
Eftir að hafa setið sem slag-
brandur í samningadyrum vik-
um saman, var gengið að miklu
meiri kaupliækkunum en í
fyrra samkomulaginu. Eftir öll
þessi afrek kemur svo forsætis-
ráðherra með ábyrgðarsvip í
ræðustól á þjóðhátíðardegi og
segir: „Þagnið dægurþras og
rigur“, — og hefur líklega ekki
einu sinni bltið sig í tunguna.
ÞakkarorA
Framhald af 8 síðu.
kona hans, Guðbjörg Gísladóttir
reynzt þar öllum öðrum stórtæk-
ari. — Drenglund þeirra, hjálp-
semi öll og vinátta í okkar garð,
hefur verið slík að orð fá ekki lýst.
— Allt þeirra viðmót, öll fram-
koma þeirra, bæði í orðum og verk
um hefur mótazt af svo innilegri
samúð, svo djúpum skilningi, svo
einlægri þrá til að græða sár okk-
ar og sorgir, að það allt getum
við aldrei fullþakkað, og munum
aldrei gleyma.
Slíkt göfuglyndi, sem þau hjón
hafa sýnt okkur, geta þeir einir
í té látið, sem sannir eru í kær-
leikanum. — Þeir einir, sem hafa
stórt hjartarúm. Við biðjum Guð
að blessa þau og vemda, börn
þeirra og heimili. — Og þá ósk
eigum við heitasta öllum þeim til
handa, sem skuggar sorgar og ást-
vnamissir sækja heim á lífsleið-
inni, að öllum mætti þeim auðn-
ast að mæta þeim ylgeislum ástúð-
ar og göfgi, sem símstjórahjónin
á Höfn hafa lagt sig fram um að
breiða á vegu okkar, í hörmum
okkar og mótlæti. !
Slíkir ylgeislar eru sú Guðs gjöf,
sem hvert húm birta.
Höfn Hornafirði 16. júní 1962
Sigurborg Ágústsdóttir,
Runólfur Bjarnason
4233 messur
Framhald af 16. síðu.
í Reykjavík voru altarisgestir
fiestir á elliheimilinu Grund.
Síðdegis töluðu framsögumenn í
aðalmálefni stefnunnar, sem er
kristin lýðmenntun, séra Eiríkur
J. E’Tíksson, þjóðgarðsrvörður á
Þingvöllum, og Þórarinn Þóraiins-
son, skólastjóri á Eiðum. Að lok-
um var sýnd kvikmyndin „Höfuð-
trúarbrögð heims“, þar sem dr.
Arnold Toymbee gerir grein fyr-
ir hinu sameiginlega markmiði
hinna ýmsu aðaltrúarbragða, lík-
indum þeirra og mismun. Að lok-
um flutti frú Auður Eir Volhjálms
dóttir, cand. theol., sýnoduserindi
í útvarpið.
í dag er hlé á prestastefnunni, en
prestarnir eru staddir á Þingvöll-
um á aðalfundi Prestafélags Is-
lands.
Kaupfél. Skaftfellinga
Framhald af 8. síðu.
klaustri 3. júní 1962, skorar á rík-
isstjórnina að sjá til þess að fulln-
aðarrannsókn á möguleikum um
hafnargerð við Dyrhólaey verði
hraðað sem mest, svo að til hafn-
arframkvæmda geti komið þar
sem fyrst, ef rannsóknir leiddu til
jákvæðrar niðurstöðu."
4. „Aðalfundur Kaupfélags Skaft
fellinga, haldinn að Kirkjubæjar-
klaustri, 3. júní 1962, skorar á
þingmann Suðurlandskjördæmis,
að vinna ötullega að því, að hækk-
aður verði allverulega flutninga-
styrkur úr ríkissjóði til vöruflutn-
inga í Skaftafellssýslu, vegna sér-
stöðu Skaftfellinga um langar
flutningaleiðir."
Á fundinum kom greinilega
fram áhugi og einhugur um starf-
semi félagsins.
Trúlofunar-
hringar
afgreiddir
samdægurs ,
Spndum um allt land
HALLDOR SIGURÐSSON
Skólavörðustig 2
Skólaslit Kvennaskólans
Framhald af 9. síðu.
skráðust fyrir 25 árum, og færðu
þær skólanum málverk að gjöf. —
Námsmeyjar, sem brautskráðust
fyrir 10 árum, færðu Systrasjóði
gjöf, en úr þeim sjóði eru veittir
styrkir til efnalítilla námsmeyja,
og yngsti árgangurinn, 5 ára ár-
gangurinn, færði skólanum einnig
vinargjöf.
Þakkaði forstöðukona eldri nem-
endum alla þá vinsemd og tryggð,
sem þeir hefðu ávallt sýnt skóla s£n
um, og kvað skólann og hinum
ungu námsmeyjum mikinn styrk
að vináttu þeirra.
Þá fór fram verðlaunaafhend-
ing. Verðlaun úr Minningarsjóði
frú Thoru Melsted hlutu Elna Sig-
urðardóttir, 4. bekk C, Jóhanna
Guðnadóttir, 4. bekk C, og Margrét
Oddsdóttir, 4. bekk Z. Verðlaun
þessi eru veitt fyrir ágæta ástund-
un og glæsilegan árangur við bók-
legt nám. Verðlaun fyrir beztu
frammistöðu í fatasaumi voru veitt
úr verðlaunasjóði frú Guðrúnar J.
Briem. Þau verðlaun hlaut Björg
Guðmundsdóttir, 4. bekk Z. Verð-
laun úr Thomsenssjóði fyrir bezt-
an árangur í útsaumi, hlaut Jó-
hanna Ingólfsdóttir, 2. bekk C. —
Elli- og hjúkrunarheimilið Grund
veitti námsmeyjum Kvennaskólans
verðlaun. Var það fslendingasaga
Jóns Jóhannessonar, veitt fyrir
beztu íslenzku prófritgerðina. Ás-
rún Hauksdóttir, 4. bekk C. hlaut
þau verðlaun. Þá gaf þýzka sendi-
ráðið verðlaun í skólana fyrir góða
frammistöðu í þýzkunámi. Þau
verðlaun hlutu Elna Sigurðardótt-
ir, 4. bokk C, og Jóhanna Guðna-
dóttir, 4. bekk C, og Arna Marla
Pálsdóttir, 3. bekk Z.
Námsstyrkjum v.ar úthlutað í lok
skólaársins til eínaJítilIa náms-
meyja, úr Systra.sfóði 15.000,— fcr.
og úr Styrktarsjóði lijónanna PáJs
og Thoru Melsted 2.000.— kr.. MIs
17.000.00.
Að\lokum þakkaðí íorstöðukci.a
skólaneínd og kennumm íg=a't
samstarf á liðnum vetri og óvarp-
aði stúlkurnar, sem brautskráðiisi.
og óskaði þeim gæfu og ge»gtí í
komandi árum.
T f M I N N, miðvikudagur 20. júní 1962.
15