Tíminn - 23.01.1964, Blaðsíða 5

FRIÐRIK ÓLAFSSON SKRIFAR UM SKÁKMÓTIÐ

6. UMFERÐ:
Tal—Wade 1:0.
Freysteinn—Gligoric 0:1.
Friðrik—Ingi 1:0.
Ingvar—Johannesen 0:1.
Nona—Magnús
Transti:Guðm. 'V«\xh.
Arinbjörn—Jón biðsk.
Engir óvæntir atburðir skeðu
þetta kvöld, en nokkrar spenn-
andi skákir voru tefldar þarna,
áhorfendum til mikillar á-
nægju. Var þar fremst í flokki
skák þeirra Ingvars og Johanne
sen.
Tal-Wade. — Þessi skák læt-
ur ekki mikið yfir sér, en er
ákaflega athyglisverð ,,teoret-
iskt“ séð. — Byrjunin var Sik-
ileyjartafl:
1. e4< c5. 2. Rf3, Rc6. 3. d4,
cxd4. 4. Rxd4, Rf5. 5. Rc3,
(Wade beitti afbrigði, sem ekki
befur allt of gott orð á sér í
seinni tíð, enda varð raunin sú,
að Tal náði fljótlega yfirburða-
stöðu):
5. —, e5. 6. Rdb5, d6. 7.
Bg5, a6. 8. Ra3, Be6. 9.
Rc4, Rd4.
(Ýnisir, þ. á. m. Larsen, eru
þeirrar skoðunar, að 9. —, Hc8
SVEIN JOHANNESEN
(Teikning Halldór Ólafsson).
VOPHIH SHÉRUSTIHOND-
UM SVEIHS JOHANHESEN
sé betri leikur hér. Skákir frá
svæðamótinu í Halle í sumar
virðast staðfesta þetta).'
10. Bxf6, Dxf6.
(Sennilega er 10. —, gxf6 eitt-
hvað skárra. Hvítur heldur þá
betra tafli með 11. Re3).
11. Rb6, —
(Á þennan hátt kemst riddar-
inn til d5 með leikvinningi).
11. —, Hb8. 12. Rcd5,
Bxd5. 13. Rxd5, Dd8.
(Við skulum doka við um stund
og athuga þessa lærdómsríku
stöðu. Fljótt á litið gæti mönn-
um virzt, að staðan væri nokk-
uð jöfn, en það er algjör mis-
skilningur. Hvítur er með yfir-
burðastöðu, sem sjá má af eftir
farandi: Hvíti riddarinn á d5 er
slórveldi, því að hann truflar
alla liðskipan svarts og bindur
hendur hansá marga vegu. Hann
verður ekki hrakinn á brott. —
Öðru máli gegnir um hinn
svarta kollega hans á d4, því
að hann verður auðveldlega rek
inn á braut, eins og strax kem-
ur fram í næsta leik. Hvíti
biskupinn nýtur mikils frjáls
ræðis og getur valið sér hent
uga reiti, hvar á landi sem er
Ekki verður það sama sagt urr
biskupinn á f8. Svarta peðið r
d6 er bakstætt og veikt).
14. c3, Re6.
(14. —, Rc6 ætlaði Tal að svara
með 15. Da4, Be7. 16. Bxa6,
IIa8, 17. Bxb7l, Hxa4. 18. Bxc6f
Iíf8. 19. Bxa4. Hvítur á nú auð-
vcldlega unnið tafl).
15. g3, Be7. 16. a4, o-o. 17.
Bh3, He8. 18. o-o, Bf8. 19.
a5, Rg5. 20. Bf5, —
(Wade fellur nú í gildru, sem
Tal hefur búið honum).
20. —, g6?
(20. —, Kh3 var betra).
21. Bd7! —
(Hvítur vinnur nú skiptamun,
hvernig sem svartur fer að).
21. —, IIc6. 22. Bxe6, fxe6.
23. Rb6. — Tal vann auð-
veldlega í nokkrum leikj-
um til viðbótar.
Freysteinn-Gligoric — Gligor-
ic beitti Griinfeldsvörn gegn
drottningarpeðsbyrjun Frey-
steins: 1. d4, Rf6. 2. c4, g6. 3.
Rc3, d5. Skákin þræddi lengi
vel troðnar slóðir og í 14. leik
brá Freysteinn fyrir sig skipta-
munsfórn, sem ýmsir hafa álitið
vænlega til árangurs, en mikill
styrr hefur staðið um. Ekki
tckst Freysteini að sýna fram á
réttmæti fórnarinnar í frarn-
haldinu og tóku svörtu mennirn
ir brátt að færa sig upp á skapt
ið. Þegar leiknir höfðu verið
um 25 leikir, var sókn hvíts al-
gjörlega runnin út í sandinn og
átti Gligoric þá auðvelt með að
færa sér liðsyfirburði sína í
nyt. Gafst Freysteinn upp
skömmu seinna.
Friðrik-Ingi. — Ingi svaraði
kóngspeðsbyrjun Friðriks með
Caro-Kann-vörn: 1. e4, c6. 2. d4,
d5. 3. Rc3, dxe4. 4. Rxe4, Rd7.
5. Bc4, Rgf6. 6. RxRf, RxR. 7.
Rf3 o- s. frv. Hvíti tókst að
verða sér úti um biskupaparið
í byrjuninni, en svartur fékk í
staðinn frjálsa stöðu og gott
spil fyrir menn sína. í fram-
haldinu fóru allar aðgerðir
beggja fram á e-línunni, sem
var eina línan opin á borðinu
og hafði Ingi heldur betur í
þeirri viðureign framan af. Um
síðir fór máttur hvítu stöðunn-
ar að segja til sín o.g virtust
allar líkur á því, að stórfelld
uppskipti tnundu eiga sér stað,
sem að lokum leiddu til að-
eins hagstæðara endatafls fyrir
hvít. Inga líkaði þetta ekki sem
bc-zt og lagði til ótímabærrar
atlögu á miðborðinu, sem að
lokum kostaði hann skiptamun.
Atti Friðrik þá ekki í miklum
vandræðum með að færa skák-
ina til sigurs.
Ingvar-Johannesen. — Ingvar
var all-vígreifur og fórnaði
manni snemma tafls fyrir tvö
peð og sókn: 1. e4, e5. 2. Rf3,
Rc6. 3. Bb5, a6. 4. Ba4, b5. 5.
Bb3, Ra5. 6. Bxf7f, Kxf7. 7.
Rxe5f, Ke7. 8. d4 o.s.frv. Sótti
hann all-stift á í framhaldinu
op fórnaði von bráðar skipta-
mun til viðbótar manninum. —
Virtist á stundum, sem sókn
hnns væri að verða af.eerandi,
en Johannesen tókst stöðugt að
finna mótleiki og sjá við öllum
hótunum. Smám saman varð
ljóst, að sóknarmáttur hvíta
taflsins var ekki nægur og liðs-
yfirburðir svarts fóru að segja
til sín. Þegar leiknir höfðu ver-
ið um 30 leikir var sóknin al-
gjörlega runnin út í sandinn og
gafst Ingvar þá upp.
Nona-Magnú/s. — Caro-Kann:
1. e4, c6. 2. d4, d5. 3. Rc3, dxe4.
4. Rxe4, Rf6. 5. Rg3, e5. 6. dxe5,
DxDf y. KxD, Rg4 o. s. frv. —
Lítið markvert skeði eftir þetta
og hélzt staðan í jafnvægi allt
taflið út. Að vísu mun Nonu
hafa orðið á einhver smá-
vegis fingurbrjótur rétt fyr-
ir lokin, en Magnúsi yfir-
sást þetta og varð Nonu
ekki meint af. Sömdu þau um
jafntefli nokkru síðar.
Trausti-Guðmundur. — Byrj-
un Kóngs-indversk vörn: 1. d4,
Rf6. 2. c4, c5. 3. d5, e6. 4. Rc3,
cxd5. 5. cxd5, d6. 6. e4, g6. —
Guðmundur lék byrjunina nokk
uff ónákvæmt og tókst Trausta
þá að byggja upp vænlega sókn-
arstöðu. Ekki virtist hann þó
kunna að notfæra sér þetta, og
tókst Guðmundi smám saman
að rétta sinn hlut. í miðtaflinu'
urðu miklar sviptingar, sem
leiddu til uppskipta og jöfnun-
ar taflsins. Sömdu teflendur um
jafntefli skömmu síðar.
Arinbjörn-Jón. — Nimso-ind-
versk vörn: 1. d4, Rf6. 2. c4, e6.
3. Rc3, Bb4. Arinbjörn náði
miklu betri stöðu eftir að Jóni
höfðu orðið á mistök í byrjun-
inni, og jók hann sífellt yfir-
burði sína. í miðtaflinu var Jón
mjög aðþrengdur og neyddist
hann þá til að láta af hendi
eitt peða sinna. Síðan áttu sér
stað mikil uppskipti og kom að
lokum fram hróksendatafl, þar
sem Arinbjörn átti tvö peð yf-
ir Er ósennilegt, að Jón tefli
biðskákina áfram.
Biðskákir 21. janúair.
Ingi — Guðmundur %—%
(1. umferð)
Trausti — Jón 1—0
(2. umferð)
Gligoric — Guðmundur 1—0
(3. umferð)
Johannesen — Friðrik 0—1
(5. umferð)
Arinbjöm — Jón 1—0
(6. umferð)
Ingvar — Trausti %—%
(5. umferð)
Ingi — Guðmundur.
Ingi átti auðunnið tafl í bið-
stöðunni, en varð á furðulegur
fingurbrjótur í framhaldinu,
sem fyllilega leiddi til jöfnunar
taflsins.
Trausti — Jón.
Jón hafði staðið betur allan
tímann, og fórnaði manni fyrir
3 peð. Þetta reyndist honum
ekki vel, því að Trausti virtist
fá betri möguleika í framhald-
inu. Skákin hefði að réttu lagi
átt að enda með jafntefli, en í
miklu tímahraki urðu Jóni á
mistök, sem leiddu til vonlausr
ar stöðu fyrir hann. Gafst hann
þá upp.
Gligoric — Guðmunduir.
Gligoric hafði alltaf undirtök-
in í skákinni, en Guðmundur
varðist af mikilli hörku og tókst
l'engi vel að sjá við öllum hót-
unum andstæðings síns. Staðan
þoldi hins vegar ekki álagið, er
til lengdar lét, og fékk Guð-
mundur ekki umflúið örlög sín.
Johannesen — Friðrik.
Byrjunin var hið lokaða af-
brigði Sikileyjartaflsins: 1. e4,
c5 2. Rc3, Rc6 3., g3, g6 4. Bg2,
o.s.frv. Fátt markvert skeði
framan af. Þegar komið var
fram í miðtafl var staðan nokk-
uð jöfn og virtist sem hvorugur
ætti kost á að leggja til atlögu.
Þá skeði það óvænta, að Jo-
hannesen hóf aðgerðir á mið-
borðinu í þeim til'gangi að
sundra peðastöðu andstæð-
ingsins, en vopnin snérust í
höndum hans og svartur náði
betra tafli. Svartur skipti upp
á drottningu og hrókum, og
veitti hvíti síðan tvípeð á c-lín-
unni. Nægði það til vinnings í
endataflinu.
Arinbjörn — Jón.
Jón gafst upp án þess að tefla
frekar, enda var staða hans
vonlaus.
Ingvar — Trausti.
Trausti virtist hafa betri
stöðu í biðskákinni en gagnfæri
Ingvars voru allhættuleg, og
varð Trausti að taka fullt tillit
til þeirra. Eftir miklar svipt-
ingar og uppskipti jafnaðist
staðan og sömdu keppendur um
jafntefli skömmu síðar.
í gær var tefld 7. umferð, en
í kvöld verður 8. umferð tefld.
Þá eigast við: Friðrik-Gligoric,
Arinbjörn—Guðmundur, Frey-
steinn—Wade, Nona—Jón,
Trausti—Tal, Ingvar—Magnús,
Johannesen—Ingi.
Röðin að loknum sex umferð-
um er nú þessi: 1. Tal 6 vinn-
inga 2. Friðrik 5% v. 3. Gli-
goric 5 v. 4. Johannesen 3 v.
+ 1 biðskák. 5. Ingi 3 v. 6 Nona
2% v. + 1 biðskák. 7.—10.
Ingvar, Guðmundur, Magnús
og Trausti 2% v. hver. 11.—12.
Wade og Arinbjörn 2 v. hvor.
13. Jón IV2 v. 14. Freysteinn
% v.
Sjómannasamb. andmælir
STJÓRN Sjómannasambands ís-
lands kom saman til fundar, þriðju
daginn 21. jan. 1964, til þess að
ræða nýúrskurðað fiskverð, er
skuli gilda vetrarvertíðina 1964.
Eftii-farandi samþykkt var gjörð:
■ „Stjórn sambandsins telur útilok-
að með öllu, að á sama tíma sem
orðið hefur kauphækkun hjá öllum
þeim, sem á landi vinna, er nemur
það minnsta 30—90% á árinu 1963,
eigi kjör fiskimanna að standa í
stað, frá ársbyrjun 1963, og þó raun-
verulega að rýrna frá því sem þau
voru á s.l. ári, þar sem verð það er
þeir eiga að fá fyrir sinn hl'ut úr
afla hefur verið ákveðið það sama
og gilti á s. 1. ári, en hlutaskipti á
bátum eru óbreytt og verða til árs-
loka 1964 og ekki hægt að gera ráð
fyrir auknu aflamagni frá því sem
var á s. 1. vetrarvertíð.
Fiskimennirnir — undirstöðustétt
atvinnulífs þjóðarinnar, er því sú
elna atvinnustétt þjóðfélagsins, sem
dæmd er til þess að taka á sig stór-
aukna hækkun á lífsnauðsynjum ón
þess að fá þá hækkun bætta að
nokkru. Stjórnin mótmælir því harð
lega fiskverði því, sem oddamaður
yfirnefndar Verðlagsráðs sjávarút-
vegsins hefur úrskurðað að giida
skuli fyrir yfirstandandi vetrarver-
tíð, sem óraunhæfu og allt of lágu.
Þá vill stjóm sambandsins stór-
lega efast um, að uppkveðinn úr-
skurður oddamanns yfirnefndar,
standist skv. lögum um Verðlagsráð
sjávarútvegsins þar sem úrskurður-
inn er uppkveðinn af honum einúm,
er. í niðuriagi 9. gr. nefndra laga seg
ir: . . . „og ræður meirihluti atkv.
úrslitum”, en yfirnefndin var skipuð
fimm mönnum.
Að lokum mótmæiir stjórn Sjó-
mannasambandsins þeirri lögskýr-
ingu, er kemur fram í greinargerð
oddamannsins fyrir uppkveðnum úr-
skurði um fiskverðið, að leggja skuli
ti! grundvallar verðákvörðunum ein-
göngu eða aðallega það, hvaða verð
fæst fyrir fisk og fiskafurðir á er-
lendum markaði, svo og vinnsiu-
kostnað í landi.
Fái þessi lögskýring staðizt sér
stjórn sambandsins engan tilgang
þess, að lögum um Verðlagsráð sjáv
arútvegsins óbreyttum, að sjómanna
samtökin og samtök útvegsmanna
eigi fulltrúa í Verðlagsráðinu".
TÍMINN, fimmtudaginn 23. janúar 1964.
5