Alþýðublaðið - 17.08.1956, Blaðsíða 6

Föstudagur 17. ágúst 1958
AIBiýSMblagFS
(SAMLA BIO
LOKAÐ
AUSTUR-
BÆJAR BÍÓ
Lokað
TRIPOLIBÍÓ
— 1182 —
Maðurinn ,sem gekk
í svefni
< SÖMNG ANG AREN)
Bráðskemmtileg ný frönsk
gamanmynd, með hinum óvið
jafnanlega
Fernandel
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
NÝJABÍO
— 154J
Njósnasveitin
THE GLORY BRIGADE
Spennandi og viðburðarík
amerísk hernaðarmynd frá
Kóreustríðinu. Aðalhlutverk:
Victor Mature
Alexander Scourby
Aukamynd:
VETTVANGUR DAGSINS
Fróðleg mynd með ísl. tali.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð fyrir börn.
9TJ0RNUBIO
Ævintýr á brúð-
kaupsferð
HOCZEIT AUF REISSN
Leikandi létt og bráðfyndin
ný þýzk gamanmynd, sem
sýnir hvernig fer á brúð-
kaupsferð nýgiftra hjóna þeg
ar eiginkonan er nærgætnari
við hundinn sinn en eigin-
manninn.
Gardy Granass
Karlheinz Bölun
Danskur texti.
Sýnd kl. 7 og 9.
Dularfulli brynvagninn.
Afar spennandi amerísk kvik
mynd. — Bob Cameron.
Sýnd kl. 5.
Bönnuð innan 12 ára.
Síðasta sinn.
Simba
Stórfengleg brezk kvikmynd,
er fjallar um átökin í Kenya
og baráttuna milli svartra
manna og hvítra. Aðalhlutv.:
Dirk Bogarde
Donaid Sinden
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sími 1475
Káta ekkjan
Fögur og skemmtileg litmynd
gerð eftir óperettu Franz Le-
har. Aðalhlutverk:
Lr.na Turner
Fernanda Lamas og
Una Merkel
Sýnd kl. 7 og 9
Sokkar

HAFNAR-
FJARÐARBfÖ
— 0249 —
Þrír óboðnir gestir
(THE DESPERATE HOURS)
Heimsfræg amerísk kvik-
mynd, er f jallar um 48 skelfi
legar stundir, er strokufangar
héldu til á heimili friðsamrar
fjölskyldu. — Taugaveikluðu
fólki er ráðlagt að sjá ekki
myndina. Myndin er sann-
söguleg og er sagan nú að
koma út á íslenzku. — Aðal-
hlutverkin eru leikin af frá-
bærri snilld af:
Humphrey Bogart
Fredric March
Býnd kl. 7 og 9.
FOXFIRE
Efnismikil og hrífandi ný am
erísk stórmynd í litum, eftir
samnefndri metsölubók Anya
Seton.
Jane Russell
Jeff Chandler
Ðan Dureya
í myndinni syngur Jeff
Chandler titillagið „Foxíire“. j
Sýnd kl. 5, 7 og 9. i
S
! með gamla verðinu.
;Við eigum ennþá Nylon- ;
• ;okka — Perlon-sokka — ís- |
• ;arns-sokka og ullar-sokkar l
I með gamla verðinu. I
i Verzlunin Snoi |
: Vesturgötu 17. j
„Hi
msks^unínn^
U V/& ABMAfíUÓL
\ Sendibílasfcð j ÍHúseioendur
Hafnerfjarðax
Vesturgota i.
Sími 9941,
Heimasímar:
•132 og 9821.
: önnumsí allskonar vata®- ■
■ ;
og hitalagnir. :
S . \
: Hitalngnir sJ, \
i Akurgerði 41.
; Camp Knox F5-S. ■

Samúðarkorl
^ Slysavamafélags Íslíutde
S kaupa flastir. Fést bjk
S slynavarnadaildum om
S land allt. 1 Reykjavík í
S Kannyrðaverzluninni í
S Bankastr. 6, Verzl. Gunn-
S þórunnar < Halldórsd. og f
) skrifstofu félagsins, Gró£-
^ in 1. Afgreidd f síma 4897
) Heitið á Slysavsrnafélag-
' ið. — Pað bregst ekkl. —
Crep 22,00 kr.
Bómull 7,50 kr.
Toledo
Fichersundi.
Kaupii Alþýðublaðið
Mér varð hugsað til Jóhönnu — og ég fullyrti að það kærni
mér ekki á óvart.
„Hann settist hér svo að fyrir fullt og allt þegar hanrí var
orðinn svo auðugur að hann hætti að hafa gaman af rámim.
Félagar hans — þeir sem sloppið höfðu við gálgann — heim-
sóttu hann á stundum og þá var glatt á hjalla í hinuum mikia
veizlusal kastalans. Ekki veit ég hvort honum hefur verið feng
in eyjan til eignar og umráða eða hvort hann hefur keypt hana
— en hvað um það, hann reisti hérna þennan mikla kasíala sem
er einskonar eftirlíking kastala eins í Cornwall, sem hann dáð-
ist mjög að“.
Við settust undir brauðaldintré úti á tánni. Á báða bóga
lág vítt, blikand* hafið. Mér var hugsað til Dane — einhvem-
tíma hafði hann sennilega setio hérna. Richard Lowrie ra:ddi
æskuvarðveizlu Zoé. Rödd hans var lág og þægileg.
„Hún er fjötruð einu andartaki“, sagði hann. „Fyrir hen.ni
hefur tíminn algerlega stöðvast. Hún verður hans alls ekki vör,
og þess vegna eldist hún ekki“.
„Hvernig má það vera?“ spurði ég, en um leíð vissi ég
það með siálfri mér að þessu mundi pabbi hafa trúað“.
„Slíkt hefur áður gerst“, svaraði Richard. „Vel þekkt o.g
vottfest dæmi þess hefur verið skráð og rannsaicað á Bret-
landi. Það var kona, sern orðið hafði. fyrir harmlosti og það fór
með hana eins og Zoé. Hún varð sjötíu og fjögurra ára, og þeg
ar hún lézt leit hún að öllu leyti út eins og ung stúlka. Vitá’5
er um fleiri dæmi þótt þau hafi ekki verið skrásett. Og víst er
um það að eftirkomendurnir hafa litlar heimildir um örlög Zoe
ef fjölskylda hennar fær að ráða.
,,En nú vitum við það að tíminn líður engu að síður þótt
hún verði þess ekki vör?‘ var mér að orði.
„Ertu viss um það. Er þetta, sem við köllum tíma ekki að-
eins krásetningaratriði þegar allt kemur til alls? Eilífðin vár
mönnum óskiljanlegt hugtak og þess vegna fundu þeir upp tal
stunda, daga og ára, svo að þeir hefðu einhverja fóífestu, eitt-
hvað til að miða við, og klukkur til að marka þessa iotfestu
nánar. Jörðin snýst og reikar braut sína umhverfis sólina og
hver snúningur hennar, hver baugur sem hún 1-ýkur á reiki
sínu, markar okkur aidur — og svo eldumst við“.
,„Þetta lætur í eyrum líkt og stjörnufræði“, sagði ég.
„Vitanlega. En hvað um það ■— við höfum fundið ráð til
að skrásetia tímann og þess vegna líður hann. Annars væri eng
inn tími til og enginn aldur. Eilífðin er í rauninni ekkert ann-
að en fjarvist tímans“.
„En við vöxum og þroskumst. Við erum ekki á barnsald; i
nema um skeið. Það er vissulega einnig tími“.
„Nei. Einstaklingurinn vex og þroskast og nær þar vissu
marki. Eftir stutt skeið tekur honum að hörna. Það er tím-
inn. Þroskunin er lífslögmál — hrörnunin ekki“.
,,Og þú heldur að við mundum geta máð brott tímann
.eins og hún?“
„Betur en hun, því að við mundum gera það vjlandi vits
mejð fullu ráði. Um hana gegríir hins vegar því máli að andar-
takið hefur fiötrað hana gegn vilia hennar ef svo mætti segja.
En engu að síður sannar dæxni hennar að tíminn er aðeins skap
aður af okkur og að við getum losað okkur undan áhrifum
hans“. ....
,,,Ég veit að við sköpum okkur tímann“, sagði ég. „Ég
veit að sorg og áhyggjur geta gert okkur einn dag langan
sem eilífð enda þótt aðrir dagar geti liðið án þess maður hafi
hugmynd um það. Ég mundi telja Zoe átján ára, ef ég vissi
ekki betur.
„Hún var orðin nokkru eldri — eða tuttugu og eins árs,
þegar þetta gerðist, og síðan eru nú liðin þrjátíu ár. Mér virð-
ist hún heldur ekki eldri en átján ára. Og sjálf telur hún sig
unga. Tíminn snertir hana ekki, hvorki hið ytra né innra. Ef til
vill er enn furðulegra að hún skuli ekki veita því athygli að
aðrir breytast-, faðir hennar og systir, jafnvel þjónustufólk sem
hún heíur verrð með frá bernsku, er henni öldungis óbreytt frá
því getta gerðist,, — hvað sem það svo var. Ef til vill man hún
-á sinn hátt í dag það sem gerðist, — hvað sem það svo var. Ef
til vill man hún á sinn hátt í dag það sem gerðist í gær, — e,n
henni er alltaf dagurinn í dag einmtt dagurinn. . .
Harm gerði málhvíld og ég spurði: „Yar um áfall að ræða?“
„Já“, svaraði hann. „Faðir minn var læknir fiölskylduim
ar;- hann sagði mér að hún hefði orðið fvrir hörðu áfalli og
verið mjög veik í meirá en ár. Síðan varð hún eins og liún er
nú. Hann taldi að ekki væri um geðveiki að ræða“.
„Sagði hann þér orsökina?"
„Nei. Ég var svo ungur þá að mér lék ekki nein forvitríi
á að vita hana og spurði því einkis. Ef til vill hefur hann held-
ur ekki vitað hana sjálfur. Þetta gerðist áður en ég fæddisí.
Þegar ég var dregur kom ég oft rneð honum hingað t.il eyjarinn
ar op féll hér betur en á nokkrum öðrum stað. Seinna var ég
fjarverandi nokkurn tíma — í skóla og síðar í sjóhernum. En
alltaf var það eitthvað sem dró mig hingað aftur. Loks bauð
A: A *
KHÍIKi J