Vísir - 21.12.1914, Blaðsíða 3

V I S IR
Grerlaraimsólmarstofa
Gíila Guðmundssonar
Lækjargötu 14B (uppi á loftl) ei
t/enjulega opin 11—3 virkadaga
Versl. »H I í f« (Grettisg. 26
seluraðeins vandaðar vörur.
Verðið er sanngjarnt.
D. C. M. rjóininn nr. 1, kominn
aftur.
Pálmasmjör
besta smjörlíki bæjarins fæst í
»Hlíf«
(Grettisgötu 26).
Óvanalega gott
hangikjöt,
fœst í
«Hlíf»
Handsápur allskonar,
Kristalsápa og
Sódi,
fæst í
« H Lí F»,
(Grettisgötu 2).
OlíulitaKassar
frá 5—20 kr.
Vatnsliiakassar
frá 0,50—8,50.
Teiknibestik
irá 2 — 22 kr.
Veltusundi 1.
y
Íi\aa(aSw.
er nú alveg á förum og æ 11 i því
hver og einn sem s p a r a vill kol
sín í vetur, aö kaupa sem fyrst 1
pakka af »Vulcos< sem kostar aö
eins 50 aura, og nægir í 600 kgr.
af kolum. »Vulcos« sparar 25 %
eldsnyti, og þar af leiðandi sparið
þér ca. 5 krónur með því að kaupa
1 pakka af »Vulcos«.
Fæst aðeins hjá
Þorsteini Þorgilssyni,
Hverfiisgötu 56.
Tc t ~\tc\ aiis,<onar>111 mat-
1- V ar og bökunar
fæst í
«Hlíf», (Grettisg. 26).
KREM SCH0C0LADE
o. fl. sælgæti, gott og ódýrt,
fæst í
«H L í F«, (Grettisg. 26).
Skrlfstofa
Eimskipafjelags íslands,
i Landsbankanum, uppi
Opin kl. 5—7. Talsimi 409. dfc
^etvsta.

(Jndirritaður kenn-
ir stærðlræði, eðlis-
fræðt og dönsku. Ennfremnr teikn
■ ingu og ef til vill fleira.
SIGURÐUR GUÐMUNDSSON.
Til viðtals kl. 4-5 í Þ ngh.str. 27.
Íhvíta-
STKHR
í toppum, högginn og
steyttur — stórar birgð-
ir koma nú með »Es-
bjerg« til
JES ZIMSEN.
2>\nvsen.
Jóla-Hveiti.
Jóla-Rúsínur.
Jóla-Ger- og Eggjapúlver.
Jóla-Hrísgrjón í jólagrautinn.
Jóla-Kaffi
Jýla-Export.
Jóla-Sykur.
Jóla-Chocolade.
Jóla-Cacao.
Jó!a-Te.
Jóla-Smjör.
Jóla-Sveskjur.
Jó!a-Kex og Kaffi’crauð.
Jóla-Epli.
Jóla-Vínber.
Jól* Vindlar og Viridlingar.
Jóla-Brjóstsykur.
Jóla Kerti.
Jóla-Kort.
Alt best og ódýrast
:::::::: i verslun :::::::
HERMES’
Njálsgötu 26.
Tennur
eru tilbúnar og settar inn, bæð.
heilir tanngarðar og einstakar
tennur,
á Laugaveg 31, uppi.
Tennur dregn. r út af lækni dag-
lega kl. 11 — 12með eða án deyf-
ingar.
. Viðtalstími 10—5.
Sophy Bjarnason.
Höllin
í
Karpatafjöllunum
Eftir
Jules Verne.
l;rh
Alt í einu sloknaði ljósið á lamp-
anum, og kolsvarta my«kur varð í
kleranum.
Franz æilað að sinnda upp . . .
en hann gat það ekki. Það dró
allan mátt af honum, hann gat nú
ekkert hugsað lengur, og steinsofn-
aði; eða öllu he dur íé!l í ein -
konar dá, svo að hann vissi hvorki
í þennan heim rié annau.
Hve lengi hann hafð: legið þann-
ig, vissi Frónz ekki, þegar hann
" naði. Hann gat ekki vrað Uvað
klukkan var því úrlo hans haíði
stansað meðan hann svaf. En nú
var aftur bjart í k'eranum.
Fra z fór upp úr rúminu, og
gekk nokkur skref að dyrunum sem
hann kom inn um, og enn stóðu
°Pnar, og því næst yfir að hinum dyr-
unurn, en þær voruharðlæstarsem fyr.
Hann átti mjög örðugt með að
átta sig á, hvað gerst hafði.
Hann var ennþá örmagna af
þreytu, en auk þess var hann al-
gerlega huganasnauður, og höfuð
hans var blýþungt.
»Hve lengi hefi eg sofið?*
spurði Franz sjálfan sig, »hvort
skyldi vera nótt eða dagur.
Inni f klefanum var a!t eins um-
norfs og áður, að því undanteknu,
að nú logaði á iampanum, og ó-
sýnileg hönd hafði aftur sett mat á
borðið, og fylt krúsina vatni.
Af þessu mátti ráða, að einhver
hafði komið inn í klefann, meðan
Franz hafði sofiö, og að einhver
hlaut að vila, að hann var hér í
höllinni, Með öðrum orðum, hann
var á valdi Rudolf v. Gortz . . .
og ef til vill fékk hann aldrei aö
sjá vini sína og kunningja framar.
Þetta virtist samt sem áður vera
ótrúlegl, þ 'í ef haun vildi gat hann
ennþá farið sömu leið til baka, og
komist burt úr höllinni.
Komist burtu? Nú rankaði hann
við sér. Brúin hafði verið undin
upp aftur. Gott og vel, þá gal hann
koraist yfir að hallarmúrnum og
reynt að smegja sér gegnum skot-
opið, og renl sér svo niður að
utanverðu. En um fram alt varð
hann að komast burtu úr höllinni
áður en klukkutími var liðinn.
. En þá var Stella . . . átti hann
að hætta við, að leita hennar? Átti
hann að fara burtu án þess að ná
henni frá Rudolf v. Gortz?
Nei! Og þó hann næði henni
ekki núna, þá skyldi hann hafa sitt
fram með aðstoö iögreglumann-
anna í Karlsburg, sem Rotzko var
að sækja.
Þegar hann nú hafði ráðið þetta
við sig, var um að gera að fram-
kvæma það eins fljótt og hægt var.
Franz stóð upp, og þaul fram
að dyrunum, sem opnar voru út í
göngin sem hann hafði komið
gegn um . . . en, hvað var þetta!
Fyrrir utan heyrði hann greini-
Iega hávaða. Hann lagði eyrað við.
Þetta voru áreiðanlega skref sem
færðust nær.
Hann fékk ákafan hjartslátt, og
reyndi alt hvað hann gat, að halda
niðri í sér andanum.
Skrefin heyrðust með jöfnu milli-
bili, rétt eins og gengið væri hægt
Líkkistur
líkkistuskraut og líkklæði mest
úrvai hjá
EYV. ÁRNASYNI Laufásveg 2.
NÝJA VERSLUNiN
— Hverfisgötu 34, áður 4 0 —
Flestalt (ysl og inst) tii k\:en-
fatnaöar og barna og margt fleha.
DAR VÖRUR.
ÓDYR ( VÖRUR.
Kjólasaum stofa.
Aliir ísiereskir kauomenn
skifta eingöngu við hina alinnlendu
brjóstsykursverksmiðju
Lækjargötu 6 B.
Mentholsykur, bestur gegn hæsi
og brjóstt.vefi.
Magn. Th. S. Blöndah!.
Kýnmi
Hesturinn : „Maðurinn yðar
sálugi og eg vorum aldavinir.
þér hafið víst ekkert til, setn eg
get fengið til minningar um hann?“
Hia óhuggandi ekkja : ,Hvað
segið þér um sjálfa mig?“
Ungur kvenrithöfundur hafði
sent tímariti nokkru handritið af
fyrstu skáldsögunni sinni. þegar
margar vikur voru liðnar og ekk-
ert heyrðist frá ritstjóranum,
skrifaði hún honum og bað hann
að láta sig vita sem fyrst, hvort
hann tæki söguna eða ekki, „því“,
sagði hún, „eg hefi mörg fleiri
járn í eldinum".
Skömmu síðar kom svar rit-
stjórans : „Kæra ungfrú ! Eg er
búinn að lesa söguna yðar og
ráðlegg yðar, að láta hana hjá
hinum járnunum.“
niður stiga. Fyrir utan dyrnar hlaut
þá að vera stigi, sem fara mátti
um, úr klefanum upp í hallargarð-
inn.
Til þess að vcra alveg öruggur
dró Franz hníf sinn úr slíðrum,
sem héngu við belti hans, og greip
föstuin tökum um hnífskaftið.
Ef þetta var einn af þjónum
barónsins, ætlaði hann að stökkva
á hann, hritsa af honum lyklana,
og sjá svo um að hann gæti ekki
elt hann. Svo ætlaði hann að nota
sér að leiðin var opin, og brjótast
upp í varðturninn.
Væri það aftur á móti v. Gortz
sjálfur, það inundi hann undireins
sjá, þá ætlaði hann að drepa hann
þegar í stað miskunnarlaust- Mynd-
in af þeim manni, sem hann hafði
séð, þegar Stella hneig niður á
leiksviðinu í San Carlo leikhúsinu,
hafði eins og allur viðburðuriiin,
mótast djúpt í huga hans.
Á meðan hann var að hugsá um
þetta höfðu skrefin færst alveg að
dyrunum.