Vísir - 06.03.1917, Blaðsíða 2

VIBIR
**(-*<**«
V
í VISTR
*c
* Afgroiðsla blaðain* á Hótel
* Island er opin frá kl. 8—8 á
Jt
hverjnm degi.
1 Inagargar frá VaIIar»træti.
SkriMofa á samft stað, iniig.
frá Aðalstr. — Bitstjórinn tii
viðtal* frá ki. 8—4.
Sími 400. P. 0. Box 367.
Prentsmiðjan á L&ngs-
veg 4. Simi 133.
Aagíýsingum veitt móttaka
I í L Bndsstjörnaiml eftir kl. 8
II í kvöldin. ^
j. W
KOLASPARiNN
er ómÍBBandi fyrir hvert einasta eifct
heimili, vegna þess að hami sparar
kol og koke minst *m 25°/e — og
nú ern margir farnir að nota kola-
?parann í mó. Látið því eigi drag-
ast að kanpa kolasparann hjá
Signrjóui Pétnrssyni,
Hafnarstræti 16.
Sími 137 & 543. — Símnefni: Net.
Gróö jörð
við Reykjavík til sölu nú þegar. Góðir skiimálar. A. v. á.
Til œinnia.
Baíhúalö apií kl. 8—8, iti.kv til ÍOV,
Borgarstjöraakrifstofan kl. 10—12 og
1—ö
Bæjarfógetukrifitofan fe* 10— 12ogl— ð
Bæjargjaldker&skrifm kl. 10—12 og
1—t
íalandeibaKki kl. 10- 4,
E. F. 17. VL. Alm, ts&mk. sasmad. 8'/,
siðá.
Landakotaspíf. Beimiókaartíaii k!. 11—1,
Landsbaakinn kl. 10—3,
Landsbðkasafa 12—8 og 5—8. Útta
1—«.
Landsflóðar, tdgr. 10—2 og fi—8.
LandMÍwinn, v.d. 8—10. Heíga d«g*
10—12 og 4—7.
Náttúrngripasafn l1/,—2‘/r
Pó*thú*ii 9—7, aunnnd. ö—1,
Sttinúbyrgðla 1—5.
StjórnwrriísskrifatÐfurnftr opuar 10—4,
VifilsstaJahwlifi: heimsöknir 12—1.
Þjóðme ajaaaMe, ad., þd., fimtd. 18—2.
Sparið hlaup!
Komið beint í
Hljöðfærahús Reykjavíkur
Þar er stærst nrval af nótnm í borginni.
Pósthússtræti 14, hornið á Templarasundi.
Simi 656. Opið 10—7.
C-Klarinet til sölu.
K. F. U. M.
Biblíulestur í kvöld kl. 81/,.
Allir ungir menn velkomnir.
Siglingateppan
og
Eimskipafélagið.
Út af greia hr. B. H. B. í Vísi
í fyrradag, hefir Eimskipafélagið
skýrt Vísi frá þvi, að sem stæði
væri ekki með neinu móti hægt
að koma skipum felagsins frá
Kanpmannahöfn, þegar af þeirri
ástæðn, að skipshöfnin neitar að
fara- Og það er talið víst, að
samtök muni vera um það meðal
sjómanna í Kaspmannshöfn.
Þetta hefir stjórn Eimskipafé-
lagsins fengið tilkynningu um frá
framkvæmdarstjóra félagsius, sem
svar vi9 fyrirspurn. En þó að ekki
stæði þannig á, þá er það samt
álitamái bvo h rétt væri að Iáta
skipin fara, að minsta kosti GuII-
foss. En nm það er óþarft að
rökræða eins >g á stendur.
Hr. B. H. B. telur það víst að
leyfi Breta til að fara til Ame-
ríku án viðkomu í Englandi fáist
ekki, og lítur því svo á, að hér
sé ekki um nema tvent að gera,
að ekipin liggi í Khöfn, Hverveit
hvað lengi, eða að tefla á tvær
hættur og sigla til Englands. En
eftir að fregnin nm undanþágu
þá, íéír Hollaudingar hafa fengið,
barst hingað, liggur málið ekki
heldur þannig fyrir.
Rétt virðist það hafa verið, sð
biðft ákveðins ^ai^s Breta við
málaleituninní nm að fá að slgla
beint til A.meriku. Qg sjálfsagt
er það nú, er ein þjóð hefir feng-
ið leyfi til þ^íoyáPÍHHfti^bekki
nm að hr. B. H. B. sé;sömuskoð
unar, enda getur biðin "éftir svar-
ina Vft^filt4utfléb1ii$0
Ánægja eða óánægja
í grein minni um daginn hér
í blaðinn hafði misprentast óá-
nægja í staðinn fyrir ánægja, þar
sem eg mintist á tilrannir bindind-
ismanna að reisa við drykkjumenn.
Fyrst ætlaði egað leiðrétta það
strax, en hætti við, af því að
starfið er ekki ágægjulegt nemu
atundam, þá sem, sé þegar góðir
ávextir sjá9t af því.
En oft fylgja því vonblekking-
ar og stundum gremja.
Mér er minnistætt t. d, þótt
langt sé síðan, um mentamann
mjög drykkfeldan, sem grét sér-
an yfir þfiirri ógæfu sinri og bað
mig mjög innilega að sjá nm að
hann yrði endnrreistnr i G. T.-
stúkunni, sem hann taldist til. —
Hann var endurreistur og lofaði
öllu fögsu, en innan viku var hann
aftur farinn að drekka. —
Annað dæmi þekti eg, og ekki
mjög gamalt, þar sem miðaldra
drykkjumaður, sem mist hafði á-
gæta stöðu og öll efni fyrir of- I
drykkjuna, einsetti sér að hætta
að drekka og gjörðist templar, en
þá tóku fyrri drykkjubræðnr hans
sig saman um uð freista hans á
allar lnndir. — Þeir komn með
áfengi heim til hans, þegar hann
neitaði að heimsækja þá, og þeg-
ar konan hans rak þá á dyr, höfðn
þeir njósnir úti og komu aftur,
e^ar hún var ekki heima, og
ftir ”fáa daga bar viðleitni þoirra
þann árangur að hann var aftur
farinn að drekka og hafði slept
allri von ura að komaet úr her-
fjötrunnm — og situr í þeim
onn.
Væntanlega fnrðar það engan,
þótt vér bindindismenn verðum
gramir slikum mönnum. Og skilj-
snlegt er það að hjá sumum
bitni sú gremja á öllum andbann-
ingum, þótt það sé ííklega ekki
sanngjarnt. —
Meðal annars fyrir þá skuld að
þess verður sjaldan vart að leið-
togar andbanninga geri nokkuð
til að koma í veg fyrir þetta, jeg
leyfi mér að segja: svívirðilega
athæfi flokksbTæðra einna.
Það er eins og þeir góðu menn
ætliet til að vér bindindismenn
eéum pkyldir til að verja tíma
vorum og kröftum ár eftir ár og
bynslóð eftir kynslóð til þess að
basla við ofdrykkjumennina, á
meðan þeir sitja sjálfir að suœbli
— „í góðu hófi,“ — og eru ó-
beinlíais að afvegaleiða yngri kyn-
slóðina með drykkjusiðum sínum.
Ef þeir reyndu að setja sig í
vor spor, skil eg ekki annað en
þá fnrði ekki á, þótt etundum séu
töluð til þeirra þung orð, og ef
ti! vill ógæíileg úr vorum hóp.
Oss sárnar það t. d. að nokkr-
ir þeirra, sem með völd fars,
sknli vilja halda blífiskildi fyrir
drykkfeldum embættismauni sem
ekki getur gengið óstuddur um
götur höfuðstaðarins, þegar hann
er hér á íerð. Og oss sérnar það
að lesa skammir um bannlögin
eftir prófeesor, sem á eða átt hefir
að undanförnu marga drykkfelda
Vísir er bezta
auglýsiagablaðið.
Kransar
úr blóðbög og grænu lyngi fást
ávalt hjá
(ruðrúmi Clausen,
Hótel ísland.
lærisveina, og oss finst að honnm
væri nær að reyna að koma virð-
ingu fyrir landslögnm inn hjá
stúdentunum og um fram alt að
vara þá við drykbjuskapnum með
orðum og eftirdæmi.
Ófyrirloitnir dómar eða skammir
um lögin gera ekbi annað en
„stæla upp strákinn“ í dTykk-
feldum mönnum, og freistar sumra
bannmanna til að svara aftur
með stóryrðum.
Eg á margan góðkunningja í
andbanningahóp og mig langar
ekkert til að særa þá pereónu-
lega, en oft sárnar mér að þeir
og fleiri vandaðir andbanningar
sknli meta moira ánægjuna, sem
þeir sjálfir hafa af vínnantninni,
en ógæfu drykkjnmanna og fyrir-
höfn bindindisstarfsmannanna.
Eg veit að þeir vilja ekki vís-
vitandi bregða fæti fyrir fóthruma
menn né freista þeirra, sem eru
að reyna að komast upp úr of*
diykkjufenÍBu. En því vilja þeir
þá ekki hjálpa til „að taka í Iurg-
inn“ á þeim, sem gera sér laga-
brotin að féþúfu og gleðjast yfir
ofdrykkjuógæfu annara? Og því
vilja þeir ekki taka höndum sam-
an við oss bindindismenn um að
fá þjóðina til að reka ofdrykkju-
menn frá öllum ábyrgðarmiklum
stö '’,m, hvórt sem þ&ð er »kip-
stjói’í eða alþingismaður, bifrciðar-
stjóri eða sýslumaður, læknir eða
lögreglumaður, sem hlut á að
máli?
Um það vildí eg ræða við þá
opinberlega en öfgalaust og í fullu
bróðerni.
Sigurbjörn Á. Gíelason.