Vísir - 19.09.1917, Blaðsíða 2

Vi£íK
TSi mhMuih.
Borgarstjóraskrifstofan kl. 10—12 og
1—3
BæjarfógetaBkrifstofan kl. 10—12 og 1—5
Bæjargjaldkeraskrifatofan kl. 10—12 og
1—5
íslandsbanki kl. 10—4.
K. F. U. M. Alm. samk, sunnnd. 8 ■
síðd.
L. F. K. B. Bókaútlán m&nndaga kl. 6—8.
Landakotsspít. Eeimsóknartími kl. 11—1.
Landsbankinn kl. 10—3.
Landsbókasafn 12—3 og 5—8. Útl&n
1—3.
LandsBjóðnr, afgr. 10—2 og 4—5.
Landssíminn, y. d. 8—10. Helga daga
10—12 og 4—7.
Náttúrugripasafn 1'.,—2'/,.
PóBthúsið 9—7, Sunnnd. 9—1.
Samábyrgðin 1—6.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opnar 10—4.
Vífilsstaðahælið: Heimsóknir 12—1,
Þjóðmenjasafnið, opið daglega 12—2
A uglýsing
am
skoðun bifreiða.
Allir bifreiðaeigendar bér í bænam érn hér með ámintir mm að
snúa sér til M. E. Je3sen vélfræðikennara, Veatargöta nr. 16 b, fyrir
lok þessa mánaðar til þess að láta skoða bifreiðar sínar. Þeir sem
eigi sinna þes m mega búast við að b&nnað verði að nota bifreiðarnar
■ns skoðnn befir farið fram. Lög am notknn bifreiða og reglngjörðir
þar að Iútandi geta menn fengið á skrifstofn bæjarfógeta eða hjá M.
E. Jessen vélfræðikennara. Gjaldið fyrir skoðunina greiðist nm leið
og skoðnnin fer fram.
Lögreglnstjórinn í Reykjavík, 18. september 1917.
t VISIH
' Afgreiðslablaðsins á Hótel
É Island er opin frá kl. 8—9 á
t
t hverjnm degi.
£ Inngangur frá Vallarstræti.
; Skrifstofa á sama stað, inng.
I
k frá Aðalstr. — Kitstjórinn til
J viðtals frá kl. 3—4.
\ Sími 400. P. 0. Box 367.
I Prentsmiðjan á Lauga-
K
| veg 4, Sími 133. i
k Auglý8ingum veitt móttaka f
t í LandBstjörnunni eftir kl,
i1 á kvöldin. *
F 9
Vigfús Einarsson
settnr.
A uppboði
sem haldið verðar langardaginn 22. sept, verða seld: Rúmföt og
og rúmstæði, búsáhöld, smíðatóJ, ritvél, timbar tll uppkveikjn og
margt fleira.
Uppboðið byrjar kl. 4 síðdegis í Templarahúsinu og síðar verður
selt timbar við íshúsið „HerðnbreiðK.
okkrar góðar kgr
(snmar ágætar) fást keyptar í Brantirholti. — Sá sem vill kanpa,
verðor að snúa sér að því sem fyret.
Jóhann Eyjólfsson.
Fjárlögin.
| |Tekjahallinn á fjárlögnnum, eina
og þingið að loknm gekk frá þeim
var áætlaður kr. 793875.35, en út-
gjöldin samtais kr. 5557625.35
bæði á fjárhagstimabilsins.
Gjöldin eru þesei:
Afborganir og vextir af
lánnm............... 487687,65
Framlag til Landsb. . 200Í 00,00
Til æðstustjórnarlands-
in»................. 188300,00
Alþingiskostnaðnr . . . 126000,00
Dómgæsla, lögr.stj .o.fl. 325090,00
Læknaskipan............ 604932,88
Samgöngur............. 1725850,00
Kirkjn og kenslnmál . 782052,82
Til visind* bóbmenti
lista............... 302540,00
Verklég fyrirtæki . . . 572700,00
Skyndilán og fyrirfr.gr. 6200,00
Eftirlanna «g styrktarfé 198272,00
óviss útgjðld . . . . . . 40000,00
Samtala kr. 5557625,35
Fossanefndin.
Leiðrétting.
Magnús Torfason hefir beðið Visi
að leiðrétta þann misskilning á
ræða sinni í Sþ. nm skipnnfossa-
nefndarinnar, aem komið bafi fram
í frásögn Víeis, þar sem sagt er
að þeir tveir nefndarmenn, sem
stjórnin á að ráða, eigi ekki að
vera þingmenn, en nefndln hafl
ætlast til þoss að stjórnin hefði
óbundnar hendnr nm þessa menn.
Ennfremnr Iætar hann þess get-
ið, að það htfl ekki verið hann,
heldnr Eggert Pálsson, sem sigt
háfi frá þvi, að nefndia ætlaðist
til þess að þingflokkárnir tilnefndn
þrjá mennina. Sjálfar hefði hann
aðeins vísað til gerðabókar nefnd-
arinnar am það atriði.
Einkennileg
þingræða.
Ræða síra Signrðar i Vignrvið
2. mmr. í landsbankamálinu, er
vafalanst ein sú einkennilegasta
þingræða sem flatt hefír verið á
Alþingi íslendinga, því hún er svo
þveröfug við fyrri framkoma þesea
þingmanns í sama máli, og jafn-
framt einnig að nokkru leyti öfag
við atkvæði síra Signrðar um
málið sem fyrir lá.
Það sem síra Sigarður hafði á
móti bankeframv. var þetta:
1. a ð breytingin hefði ekki ver-
ið borin undir bankastjórn-
ina eða komið frá henni.
2. a ð sá „orðrómu" gengi, að
verið væri að búa fcil embætti
handa ákveðnum manni.
Á Alþingi 1909 var boiið fram
framvarp am breyfcing á lögusi
landsbankans. Það frv. kom frá
sjálfatæðismönnum, sem þá vora
í meiri hluta, og fór fram á að
bæta 1 bankastjóra við bankann.
Það frumvarp sætti nokkrum and-
mælam frá Heimastjórnarmönnam,
sem vissu til hvers breytingin
var gerð, og Jón sál. Ólafsson
lýsti því yfir við 3. amræða í n.
d. hver ætti að fá annað banka-
stjóraembættið, en það var Björn
Kristjánsson, sem einnig kom á
daginn litla síðar (sjá Alþfc. 1909
B. XI., bls. 1341—44). Síra Sig.
Stefánsson átti sæti i efri doild
1909, sem þingpi, íiflrðinga, og
hann greiddi atkvæði með þessi
frv. við allar umræður í efri
deild, og hafði þá ekkert við
það að athaga, þó breytingin
væri e k k i borin andir banka-
stjórnina, og kæmi ekki frá henni,
og þó að verið væri að búa tll
embætt! banda ákveðnam manni.
Þessi hamskifti háttv. þingm.
ern óneifcsnlega dálítið skringileg-
Eu sömu tegandar eru þsa og
hjá B. Kr. þegar hann er í „Lsnd-
ina“ sínu að bannfæra seðla ís-
laudsbanka, ea leggnr svo til við
þingið á sama tíma sem fjármála-
ráðherra, að það leyfi ísiandsbanka
ftð auka seðla „eftir þörfum". Eða
þegar sami maðar gerir tillögur
um það um daginn, »ð bankastjór-
mr, sem fari frá Landsb. fái 4000
kr. I Iífeyri frá bankanum, en
greiðir atkvæði með nafnakalli
g e g n samskonar tillögu á AI-
þingi 1909 (sjá Alþtíð. 1909 B. II.
bls. 1355, sbr. akjalap. sama ár
bls. 996).
Það ar eins og síra Sig, Stef.
hafi genglð í skóla hjá B. Kr.
Endahnútinn á þessi hamaskifti
setar sira Sig. Stef. avo með því
að taii mjög ákveðið á móti gæsla-
stjórafyrirkomalagina, sem hann
áleit óalandi og óferjandi, — og
sem frv. var að afnema — en
greiðir samt atkv. á móti þvi;
vildi samt drepa það.
Af hverja?
Ja, svari því hver fyrir sig.
En á svona lögaðam krabba-
gangi ghagsana og athafna Iærir
maður að þekkja mennlna.
Valur.
Álmenn dýrtiðarhjálp.
Úr nefndaráliti bjargráðanefndar Ed.
Öll nefndin er á þeirri skoðnn,
að fyrirmæiin um lánsheimild til
bæjar- og sveitarfélaga og heim-
ildin fyrir landsstjórnina til að
verja fé úr Iandssjóði til atvinna-
bóta geti komið að stórmiklu
gagni, ef v e I e r á h a 1 d i ð. En
henni dylsí það ekki, að þetta er
ekki einhiítt, og verðar það o»
auðskilið, þegar þess er gætt, að
tekjur alls almennings hafa ekki
aukist neitt í likinga við þsð,
hversa lífanftaðsynjar bafa hækk-
að i verði. Ef litið er til annara
þjóða í þessa efni, þá rekar mað-
sig á það, að þær baf* gert þegar
fyrir lönga mjög mikið til þss»
að jftfna mismnn þann, sem a£
dýrtiðinni ekapast miIJi einstakra
stétta þjóðarinnar í efnalega til-
liti, og er þar næpilegt »ð benda
á það eitt, sem Dönam þegar í
fyrra þótti nauðsynlegt að gera
fyrir ailan þorra almenniugs —
ank sérstakra ráðstafana fyrir
embættis- og sýslanarmínn rífc-
isin3 (o: dýitiðarnppbót). Aak
þess að hafa alveg rérstakt eftir-
lit með sölu og skiftingu á öllum
heletu nauðsynjum, setta þeir lög