Vísir - 19.09.1917, Page 3

VI 31J&
um dýitíðarráöatafanir í sveitar-
og bæjarfélögnm. I þeim Iögum
(28. des. 1916) er bæjar- og sveit
arfélögum heimilað að gera ýmsar
ðýrtíðerráðstafaair fyrir e f n a-
Uass menn (tekjur 1500—
2000 kr.), bvo sem úthlatun á
íauðsynjavörum, eldsneyti og
felæðnaði, ókeypis eða með lagu
Verði, eða jafnvel peningaútborg-
anir. Ríkið endurgreiðir bæjar-
og sveitarfélögum 2/3 þessa kostn-
aðar, þó ekki yfir 15 kr. á í b ú a.
Slnnfremur heimilaat bæjar- og
sveitarfélögum að sjá um að allir
ihúar geti fengið nauðsynja-
vörur með sanngjörnu
v e r ð i. Ríkið endurgreiðir einn
þriðja þess kostnaðar. Sveitar-
og bæjarfélögin hafa heimild til
að leggja ?. aukaskatt til þess að
ná útgjöldum út af þessum ráð-
stöfflnum og til dýrtíðaruppbótar
starfsmanna, aukins ellistyrks o.fl.
Ofanritað um nefnd lög er tebið
úr skýrslu til etjórnarráðsins frá
Héðni V»ldimars>iyni, og segir
ennfremur i skýrslu þessari:
„Lög þessi hafa verið mjög
mikið notuð, en erfitt að fá ekýrsl-
ur am ráðstafanir víðsveger um
landið. Sérstaklega hafa bæjar-
íélögin nytfært sér lögin. í Eaup-
mann&höfn cr veittur aukastyrkur
til meðlima atvlnnuleysissamlaga
og sjúkraíamlaga, og einnig til
þeirra, sem ekki eru meðlimir
samlaganna, er þeir eru atvinnu-
lausir eða sjúkir. Auk þess fá
fljálparsjóðir styrb til manna, sem
®kki eru á sveit, og ellistyrkur
hækkaður. Fjölsbylda með
hörnum. sem ekki eru 3 ára göm-
fá afsláttarseðla á mjólkmr-
kaupam, 8 aura á x/2 líter, ef
heimilisfaðirinn hefir nndir 1950
k*. 1 árbtekjur. Ennfremur f4
•júklingar afsláttarseðla á mjóík.
Sérhver maður eða kona, sem á
börn orndir 14 ára sldii, fekk
roánuðina nóvember—mars 5 kr.
dýrtíðarstyrk á barn, ef árstekjur
mannains voru undir 1950 kr.
Allir, aem höfðn minna en 3000
kr. árstekjur, gátu fengið koks
með niðursettu verði siðastliðinn
vetur. Auk þess er sett hámarks■"
verð á mjög margar vörur eða
gerðir samningar um verð við
kaupmenn og verksmiðjur. Fær-
ast allar þessar ráðotafanir mjög
í vöxt. Loks má geta almenn-
ings-eldhúsanna, aem eru nú í
flestum stærri bæjum og búist
er við að haldist eftir ófriðian.
í Eaupmannahöfn sendir eldhúsið
matinn til alþýðuskólanna, og geta
allir bæjarbúar keypt hann þar á
40jaura, tvo heita rétti, en sjálfir
verða menn að hafa ílát með
undir matian. Matinn panta menn
2 dögum áður. Verðið er sett
svo lágt, að einungis kostnaður-
inn viö tilbúning og efnið í mat-
inn endurgreiðist, en yfirstjórnin
Oi flutningur út í skólana greið-
I iat úr bæjarsjóði. Væri því hægt
að selja matinn úr eldhúsinu,
mundi salan næstum svara kostn-
aði. — Að endingu skal þess getið,
að fátæk skólsbörn fá mat i skól-
unnm ókeypis, og upp á síðkastið
hafu fátæk — ekki skóluskyld —
hörn fengið þar ókeypis mat“.
Enda þótt nefndinni sé ljóst, að
hér er engu minni dýrtið heldur
en í Danmörku, sér hún sér ekki
fært nú að leggja til, að slik
heimildarlög séu gefin út sem
þessi, er nefnd voru, enda ætti
lánsheimildin í 3. gr. að geta orð-
ið «ð stórmikls gagni. Einkum
getur nefndin ekki komið
með slíkt frumvarp nú,
af því að málið var alls
óundirbúið af stjórninni.
(Þessi leturbreyt. gerð hér).
Skipi sokt.
Sú fregn baret hingað í gær-
kvöldi í símskeyti til skrifstofu
Audrés&röuðmundssonar heildsals,
að flutningaskipinu „St.Margaretu
hafi verið sökt.
„St. Margret“ var gufuBkip sem
Áudrés Guðmundsaoa hefir huft í
förum milli Eaglands og íslandi
um 900 Bmál. brutto áð stærð,
farþegaskip gamalt. Þegar því
var sökt, var það á leið til ís-
Unda og hafði meðferðiu um 200
smál. af kolum til landsatj., um
200 smál. af ýmsum kaupmanna-
vörum og 300 saltfyltar kjöttunn-
ur.
Skiplð lagði af etað frá Leith
11. eða 12. þ. m.
Þýskalandi 9lokað6
í enskum blöðum frá þvísíðast |
í ágúst er það haft eftir fregnum
frá Eaupmannahöfn, að færri og
færri mönnum frá hlutlausnm
löndum sé leyft að koma tíl'Þýska-
lands og að eins örfáir Þjóðverj-
ar, sem eiga brýn erindi fá farar-
leyfi þaðan. Fregnin segir að al-
ment sé álitið, að Þýskaland verði
innau skams harðlokað fyrir öll-
um útlendingum.
Á fyrsta ári ófriðarins höfðu 200
manns daglega komið til Danmerk
ur frá Þýskalandi, en langardag-
inn 25. ágúst komu sð eias fjórir
menn.
Þess er getið að jafnvel Björn
Björnson, sonur BjörnstjerneBjörn-
sons. sem er alkunnur og eindreg-
inn fylgismaður Þjððver;p, fái nú
ekki Ieyfi til að koma til Þýska-
lands.
Sajarfréttir. |
áfmeli i dag:
Þorbjörg Friðriksd., kenaluk.
Pétur Helgason, versl.m.
Guðrún Jónsdóttir, húsfrú.
ólafur Jónsson í Austvaðsholtí.
Ingibjörg Grímsdóttir, húafrú.
Oddrún Sigurðardóttir, húsfrú.
Áfmæli á mergun.
Kristjana Hafstein, ekkjufrú.
Ingibjörg Oddsdóttir, húsfrú.
Páll 0. Lárusson, trésmiður.
VigfúsEinarss., setturbæjarfðg.
Páll Hafliðason, skipstjóri.
Rikarður Jónsson, myndhöggv.
Erisinn Sveinsson, söðlasmiður.
Emanúel R. F. Cortes, prentari.
Jónas Eristjánsson, læknir.
Terksmiðjan „Sanitas“
hefir nú búið til saft úr r&bar-
bara, sem bianda má þrem sinn-
um og gera úr rsbbarbaragraut.
Getur nú hver húsmóðir sem vill,
hringt til kaupmanna og fengið
rabarbarsaft og kartöflumjöl og
búið til indælia rabarbar&grauta
um háveturinn meðan saftín end-
ist. X.
Kveikingatími
á Ijóskerum bifreiða og hjól-
hesta er kl. 8 x/2 að kvöldi tíl
20. þ. m.
- 102 -
- 103 -
- 104 -
getum vel notað það handa hundunum og
sparað okkur einn dollar á dag með því
móti. Vertu sæll á meðan“.
„Vertu sæll“, sagði Eitti. „Eu eg fer
þá heim í kofann okkar og fer að hátta“.
Shorty snaraðist út úr dyrunum en í
sörau andránni kom þar inn maður klædd-
^ loðkápu. Það glaðnaði yfir honum þeg-
ar honum varð litið á Eitta og kannaðist
Kitti þegar við að þar var Breck kominn,
sami maðurinn, sem hann hafði ferjað bát-
inn fyrir yfir Boxgilið og Lýsing.
„Eg frótti að þér væruð kominn til bæj-
arins“, tók Breck þegar til máls og rétti
Hitta höndina. „Og nú hefi eg verið að
^6ita yður upp og langar til að hafa talaf
yöur, en við skulum koma út fyrir“.
Eitt mændi augunum á glóandi, eld-
íanðan ofninn.
„Oetum við ekki eins talað saman
uórna?“
„Nei, það er afarmikilsvarðandi málefni
°8 við skulum heldur koma út fyrii- eins og
segi“.
Lm leið og þeir gengu út úr dyrunum
Kitfi af sór annan vetlinginn, kveikti
a eidspítu og leit á hitamælirinn, sem hókfe
öbrum meginn við dyrnar. En hann vai
? ^ lengi að setja upp vetlinginu aftur
ll£lnn tók undir eins i höndina,
llhininn blossaði allur af norðurljósum op
Jack London: Gull-æ8iÖ.
allur bærinn kvað við af spangóli dýrhund-
anna.'
„Hvað sýndi mælirinn?“ spurði Breck.
„Tuttugu og fimm stig“, sagði Kitti og
hrækti, en hrákinn gaddfraus óðara eu
hann kom niður. „Hann má halda á spöð-
unum, mælisgreyið — hann hefir naumast
við að falla. 3?að voru þó ekki nema tutt-
ugu og tvö stig rétt áðan, en það er þó
líklega ekki erindið að segja mér frá ein-
hverjum nýjum gullfundi?11
„Jú, það er nú einmitt erindið!11 hvísl-
aði Breck með mestu varasemi og leit
fióttalega í kring um sig eins og hann
væri dauðhræddur um, að einhver stæði á
hleri og kynni að heyra til þeirra. „I>ekk-
ið þér ekki Eerlingarlækinn ? Hann er
hinum megin við Yukonsfljótið og rennur
út i það einum þrjátíu mílum hór fyrir
ofan“.
„Þar er ekkert að hafa“, sagði Eiitti.
„Það er búið að grannskoða þann læk fyrir
mörgum árum“.
„Það er nú eins með hinar árnar allar
saman. En sjáið þér nú til! Þetta er ekk-
ert smáræði og það eru ekki nema fjórar
til tíu álnir ofan að klöppinni og þar verð-
ur hver einasta lóð eða reitur hálfrar milj.
króna virði. En þetta verður að fara leynt
og það voru tveir góðkunningjar mínir, sem
trúðu mér fyrir því. Eg sagði nndir eins
við konuna mína, að eg ætlaði að skreppa
út og reyna að finna yður áður en eg legði
af stað. Jæja, verið þér nú sælir á meðan.
Eg faldi pjönkur mínar niðri við fljótið,
Þegar kunningja mínir sögðu mór frá þessu,
þá varð eg að lofa því statt og stöðugt að
leggja ekki upp fyr en allir væru komnir
í fasta svefn hór í Dawson. Þór vitið ef-
laust hvað af því leiðir ef maður sést ferð-
búinn og með skóflu í hendinni. Náið
þér nú í fólaga yðar og komið þið svo á
eftir. Þið ættuð að geta náð í fjórða eða
fimtareitinn frá lóð þess, sem fyrstur varð
til þess að finna þetta. Munið þór nú eftir
þvi, að það er Kerlingarlækurinn. Það er
þriðji lækurinn þegar þér eruð kominn yfir
Svíalækinn11
II.
Þegar Kitti kom inn í kofann, heyrði
hann þegar að félagi hans var fallinn í
fasta svefn.
„Æ, hvað er þetta! Farðu að komast
í bælið!11 nöldraði Shorty þegar Kitti þreif
til hans og fór að gera honum rúmrusk.
„Eg er enginn næturvörður11, sagði hann
svo þegar Kitti fór að gerast nærgöngulli
og lét hann engan frið hafa til að sofna