Vísir - 17.10.1917, Blaðsíða 3

VISiK
í
í xr jl m :i.«. I
AfgreiÖBlablaðsins á Hótel *
J Island or opin frá kl. 8—8 á J
hverjnm degi.
Inngangur frá Vallarstræti. fe
Skrifstofa á sama Btað, inng. |
frá Aðaistr. — Ritstjórinn tii %
viðtalB frá kl. 3—4.
Simi 400. P. 0. Box 367.
Prentamiðjan á Lauga-
® veg 4, Simi 133.
? Anglýsingum veitt móttaka
?
fí Landsstjörnnnni eftir kl. 8
,
-* á kvöldin.
Innlend matvælL
&
%
*
&
1
Ct
4
!
Það o? nærri því grátlegt, hve
mikið ftf inclondam matvælHm er
flatt út úr laHdian, t;5a látið verða
önýtt tór, af því sð útlendingarn-
ir sem keypt hafa, geta ekki nálg-
aet þfeu, t. d. eíldina. íelending-
»r eni ófáanlegir tii þess að borða
8ÍId, eða því sem næst.
Sildin er nú vafftlftuat ódýrasta
teðutegundin, sem nú er fáanleg
hér. Tunnan kostar líklega nm
30—40 krönur; þ. e. eíidinitunn-
nnni; oða jafnvei minna. Og mér
heflr sagt maðtir, sem kaan að
meta aildiaa, að hami vilji eíldar-
tannuna ekkert eíðar en kjöt-
tumm.
Væri æskilegt að einhverjir
matvæksakr reyndu að hafa aild
hér á boðstólum í vetur í smá-
sölu. Þáð fælir marga frá því að
reyna að nota aíld, að þeir eiga
varla kost á henni nema i heil-
sm tunncm. í smásölu hefir húu
v*rla verið fáauleg nema reykt,
og þá er hún auðvitað svo miklu
dýrari, að húu verðar ekki almenn-
iugs fæða.
Það er lika athugavert, þegar
kornmaturiun er kominn í fjórfalt
verð við það sem áður var, og
kjötið, sem út verður flutt að eins
í tvöfalt verð, hvort ekki væri
byggilegra að halda öllu kjötinu i
landinu og flytia þess minnu inn
af feornvörum, Mér finst það muni
vera slæmt búskaparlsg af bænd-
um að seija kjötið sitt alt til út-
flutniugs á 40—45 aura pundið,
eða hvað það nú verður, og karipa
svo kornmat fyrir eias hátt eða
hærra verð.
Þetta mál hefði þingið átt að
athuga í tíms. Og vera má að
hægt hefði vorið að fá hæm verð
í haust fyrir kjöt sem flatt verð-
ur til útlanda, ef þlngið hefðibú
ið svo mu hnútsnft, að ekkert kjöt
heföi þurft að fiytja út. Sn það
hefði það getað gert með því að
láta landssjóð kaupa alt kjötið,
til tölrc iunanlands e8a utan, eft-
ir því sem kaupin gerðust á eyr-
inni.
Hrólfur.
Erlend mynt.
Kh. »/io Bank. Pósth
Sterl.pd. 15,05 15,80 15,50
F/c. 55,50 60,00 57,00
Doll. 3,18 3,52 3,60
Fréttaritari fallinn
á vígvöílmum.
Franski blaðamaðurian Serge
Bftsset, sem vsr ófriðarfréttaritari
blaðsins „Petifc Parisiea" á vig-
stöðvum Breta í Frakklandi, vurð
fyrir kúlu á vigvellinum hjá Lens
í sumar og bsið bana þegar í stað.
Hann er annur ófriðarfréttftritar-
inn, sem fallið hefir á vigstöðv1-
um Breta.
Serge Basset var víðfrægnr
blaðamsðsr og leikritahöfundar.
Fyrst skrifati haun um leiklist í
blaðið Figuro, var svo um hríð
leikhúsetjóri en gerðist affcur blaða-
maður.
Hann var um fcrið fréttaritari
á vígstöðvnm ítala og safnaði þá
drögum til ágætrar bðk*r, sem
hann svo akiifaði um viðnreign
ítslft og Austurríkismanna. Siðan
fór hann til breaku vígstöðvanna
og dáðist mjög að hreysti Breta
og hngrekki. — Þegar kúlan hitti
hann, v&r hann einmitt að dást
að áhknpnm Breta, og 'síðuatu
orð hans voru: „G&ð minn, hvað
þetta er fagurtP
Þorfianur Kristjánsson, prentari.
Snorri Halldórsson, stnd. med.
Kveikingartími
á Ijóskerum bifreiða og reið-
hjóla er kl. 7 á kvöldin.
Sigurbjörn Á. GHslason
ctnd. theol. hefir legið veikur £
taugaveiki á Landakotsspítalanum,
en er nú í afturbuta og orðinn
hitftlaus.
fór tii Vestmanneyja í gærkveldi.
SiglÍEgarnar.
í aimskeyti sem Nathan & Olsen
fengu frá Khöfu í fyrradag, er
sagt, &ð skipin sem haft var eftir
öðru skeyti í blaöinu í gær að
væru á förEm þaðan, sén fyrir
löngn lögð af stað: „Vore Fædres
Minde" þann HL september og
„Dagný“ 4. okt.
Auk þessara skipa erutvösegl-
skip fyrir skömmn Iögð af stað
tii íðlands: „Asta“ 7. október og
„Emanueí“ 11 okfc.
ÖU era skipin hlaðin ýmsum
vörum, „Asti“ að mestn eða öllu
leyti vörum til Nathan & Olsen,
„Emanuel" mun eiga &ð fara til
Ansturlandsins.
eí IHilFT i-
Atmæli í dag:
Ásmnndur Árnason.
IfniKli á merguB.
Tryggvi Guanarsson, bankastj.
Sveinn M. J. Jónsson, sjóm.
Geirlang Þórðardóttir, ungfrú.
Heilsuhælisdeildin
auglýsir í dag, að nmsóknir
nm styrk úr sjóði deiluarinnar
(handa sjúklingánnm á Vífllsstöð-
um) sknli fram koamar fyrir 1,
nóvember.
Pósthúsmótorlnn
er bilftðar enn og voru olíu-
lsmpar notuðir í allri bygging-
unni í gærkvoldi, og allir lampar(
sem fáaclegir roru í bænum,
keyptir upp.
- 183^ —
lega, „en annars var þetta ekki svo afleitt
fikot hjá honum svona dauðasærðum. Jæja,
komdu nú laxmaður!“
„Jú, en rannsakið þið nú samt hinn
bakkann fyrst“, sagði Kitti með allri þeirri
áhersiu, sem hann gat.
„Þú gerir nú svo vel að halda á þér
kj............. og koma með okkur — þá
leiðist þetta alt í ljós“.
Þeir viku af gömlu slóðinni á sama
stað, sem Kitti hafði gert og þræddu síðan
slóð lians upp brekkuna og inn á milli
trjánna.
„Hér holir hann ver’ið að spíkspora til
að halda hita á fótunum", sagði Louís, og
hórna hefir hann lagst niður til að koma
byssunni fyrir og skjóta“.
„Og sem eg er lifandi, þarna er þá
sama skothylkið11, sagði sá svartskeggjaði:
>,Jæja félagar, það er ekkert um að vill-
&st -. . . .“
„Viljið þið ekki spyrja mig, hvers vegna
eg haíi skotið“, skaut Kitti inn í.
„Eg fer nú að troða upp i þverrifuna
& þér, ef þú ferð ekki að reyna að kalda
kenni saman! Vertu alveg óbræddur, þú
®kalt fá að svara fleiri spurningum en þú
biður um. Jæja félagar, við erum heiðar-
^6gir og löghlýðnir borgarar og við verðum
ganga lögformlega frá þessu. Hvað
- 184 -
keldurðu að við séum komnir langt áleiðis,
Pierre?“
„Tuttugu milur, held eg áreiðanlega".
- „Ágætt, þá gröfum við allan þennan
farangur okkar hér í fönn og hröðum okk-
ur niður að „kofunum“ með hann og vesl-
ings Jóa. Mér er nær að halda að við
höfum orðið svo mikils vísari um þennan
náunga að við getum hengt hann með
góðri samvisku“.
IV.
í>að var langt liðið á kvöldið, þegar
hinn dauðadæmdi maður, Kitti Stormur, og
fangaverðir hans komu á áfangastaðinn,
sem kendur var við „Kofana tvo“. Þar
voru eitthvað 10—20 kofar nýbygðir í
hvirfing umbverfis gamlan allstóran kofa.
Kitta var hrundið inn í þennan gamla
kofa, en í honum bjuggju, gamall maður
blindur og ungur maður risavaxinn með
konu sinni, sem Kitti heyrði kallaða Lucy.
Hinir kofarnir höfðu allir verið bygðir
þá um haustið, en gamli maðurinn blindi
hafði þá verið þar einn fyrir. Nú
voru þarna þrjátíu til fjörutíu menn. Þeir
höfðu miklar birgðir af kjöti og höfðu
fundið dálítið af gulli þar í grendinni.
Fimm mínútum eftir að þeir Kitti komu
- 185 -
voru allir gullnemarnir komnir saman i
kofanum. Kitti 14 bundinn á höndum og
fótum úti í einu - horninu. Sá hann að
menn þessir voru allir mestu hrottamenni.
Þeir sem höfðu tekið hann höndum, sögðu
söguna af honum aftur og aftur og hafði hver
þeirra síua áheyrendur, Gutu þeir augun-
um illilega til Kitta og vildu ólmir láta
hengja hann þegar í stað. Og einn þeirra,
stór og sterkur írlendingur gerði sig lík-
legan til að ráðast á hann, en hinir héldu
honum þó.
Alt i einu kom Kitti auga á mann, sem
hann þekti. Það var Breck, sá sem hann
hjálpaði yfir fossana. í fyrstu furðaði hann
á þvi, að hann ekyldi ekki koma og kasta á
sigkveðju, en lét þó á engu bera. Ogsiðar
tók hann eftir því að Breck vildi ekki láta
hina vita að hann þekti Kitta, en gaf hon-
nm merki á laun, og skildi Kitti hvernig
í öllu lá. ,
Loks kvaddi sá svartskeggjaði, sem
Kitti heyrði kallaðan Harding, sér hljóðs.
„Haldið þið kjafti“, grenjaði hann, „og
engin heimskupör. Eg heli tekið mann
þennan höndum og flutt hann hingað.
Haldið þið að eg haíi gert það til þess að
þið gætuð svo drepið hann umsvifalaust án
dóms og laga? Nei, það getið þið hengt
ykkur upp á. Það hefði eg getað gerfc
sjálfur, þegar eg fann hann. £g flutti hann
Jack London: Gull-æöið.