Vísir - 20.12.1917, Blaðsíða 3

VÍSIR
Jólakökur
veröa bestar með því kaupa alt
til þeirra í vershm
Jes Zimsen

o
ar
fást hjá
JES ZIMSEN.
eru
Regnhlífar,
H Skinnhanskar, m
Silkivasaklútar,
hv, og misl.,
mest úrvaí hjá
Egill Jacobsen
39=
Ameriskar
Sandvélar
»8
Lyftivélar
era eítifsókasrverð
ÞÉR
Eikarborö
og eikar-borðstofustólar
fást á
Laugaveg 13, (vinnusi).
kaupið Visi
þurfið ekki annað en að líta inn fyrir dyrnar til að sann-
færast um að hvergi á öllu íslandi eru jafnmiklar birgðir
og jafnmikið úrval af
VINDLUffl, TÓ-BAKI og SÆLGÆTI eins og í
Lan dstjörnunni.
Jóiagjafir
eiu &ú teknar upp dagléga
í stóru úrvali
Vömntisiö
-[122 -
garðinum í miðri kaupmangaraþvögimni og
var þetta ærið nóg til að vekja grunsemd
hennar. Magðalena ætlaði að segja eitt-
livað, en kom sér ekki að því. Hún var
meinhægðarkona og bar lotningu fyrir
hörmum húsmóður siunar.
„Leyfist mér að tala?“ epurði Magða-
lena.
Frúin brosti mæðulega. — Þarna var
þá ein enn, sem keypt var til að ljúga að
henni.
„í>ér getið talað mín vegna“, svaraði
hún.
,.Eg á barn, náðuga frú, og það barn
er mér dýrmætara en alt annað. Og eg
vildi alt til vinna, að þér gætuð verið eins
hamingjusöm móðir i alla staði eins og
eg er“.
Frúin svaraði engu.
„Eg er efnalítil og áðnr en eg kom
hingað skorti barnið mitt oft og tíðum
nauðsynjar sinar. Eg vildi að eg gæti nú að
einhverju leyti umbunað yður allar vel-
gerðir yðar“.
„Vanhagar yður um eitthvað?"
„Nei-nei! Fjarri fer því! Þetta er
sjálfri yður viðkomandi og hinum tilvon
andi ættarfundi-----“.
„Eg fyrirbýð yður að nefna hann á
nafn!“
- 123 -
„Þó að þér rekið mig burt, kæra frú,
þá------“
„Eg rek yður burt“.
„Jæja, eg geri að eins skyldu mína og
spyr yður að : Ætlið þér þá aldrei að fá
að líta barnið yðar aftur?“
Furstafrúin stóð npp náföl og titrandi
og misti um leið vasaklút sinn á gólfið.
Magðalena laut niður til þess að taka hann
upp og um leið heyrðist glamra í pening-
um. Frúin horfði fast á hana,
„Þér berið peninga á yður“, sagði hún
og stakk hendinni skyndilega ofan í vasa
Magðalenu og dró þar upp handfylli sína
af spönskum gullpeningum.
„Herra Gonzagua er nýkominn frá
Spáni“, sagði hún við sjálfa sig.
Magðalena féll á kné.
„Þessir peningar eiga að ganga barni
mínu til framfæris11, sagði hún grátandi
„og sá, sem gaf mér þá, er líka nýkominn
frá Spáni. Þér megið ekki vísa mér burt
án þess að hlusta á mig“.
„Farðu!“ sagði furstafrúin.
Magðalena hlýddi því en frúin settist
niður aftur og greip höndum fyrir andlit.
„Eg var næstum búin að taka trygð
við þessa konu“, sagði hún við sjálfa sig,
„en eg er alstaðar umgirt af einhverjum
lygavef og undirferli og vildi óska, að eg
væri dauð“.
- 124 -
Hún tók bænakverið, sem Magðalena
hafði lagt á stólinn og opnaðist það af
sjálíu sér á vissum stað, sem frúin var vön
að lesa yfir dags daglega. Hún las þar
bænarandvarp, sem henni var vel kunnugt,
en hrökk við alt í einu og rak upp hijóð.
Hún neri augun og leit alt í kring um
sig til að ganga úr skugga um, að þetta
væri enginn draumur.
„Kverið hefir ekki verið hreyft héðan“,
sagði hún.
Hún hafði ekki tekið eftir þegar Magða-
lena lagði kverið á stólinn og hélt því, að
hér hefði orðið eitthvert kraitaverk.
Bænin byrjaði þannig:
„Herra! Miskunna þú mér---------“.
En á spássíuna voru skrifuð nokkur
orð með ritbendi mannsins hennar sáluga,
að því er henni virtist, eða líktist henni að
minsta Jkosti. Orðin voru þessi:
„Herrann mun miskunna þér ef þú að-
eins trúir og treystir á hann. Yertu hug-
hraust og verndaðu dóttur þína. Sæktu
ættárfundinn jafnvel þótt þú kunnir að
vera lasin eða liggja sjúk og mundu vel
orð þau, sem*jáður voru einkunnarorð ykk-
ar Nevers og hann hafði jafnan að orð-
taki:. „Hér er eg“.
„Ja, eg skal fara og vernda dóttur
okkar“, sagði furstafrúin.
Riddarasalurixm stóri, sem daginn eftir
Paul Feval: Kroppinbakur.