Vísir - 09.04.1918, Blaðsíða 2

Til mirmio.
Baðhúsið: Mvd. og Id. kl. 8—8.
Barnalesstofan; Md., mvd., föd. kL4—0.
Borgarstjðraskrifst : kl. 10—12 og 1—8.
Bæjarfðgetaskrifstofan: kl. 10—12 og 1—5
Bæjargjaldkeraskrifst. kl 10—12 og 1—5
Húsaleigunofnd: þriOjnd., föstud. kl 8 sd.
lelandebanki kl. 10—4.
K. F. U. M. Alra. samb. snnnud. 8 sd,
L F. K. R. Útl. md., mvd., fstd. kí. 6—8.
Landakotsepít. Hoimsðknart, k!. 11—1.
Landsbankinn kl. 10—3.
Landsbðkasafn Útl. 1—3.
L&ndssjðður, 10—2 og 4—5.
Landssíininn, v. d. 8—9, helgid. 10—8.
Náttúrngripasafn sunnnd. I1/,—21/,.
Pðsthúsið 10—6, helgid. 10—11.
Bamábyrgðin 1—6.
Stjðrnarráðsskrifstofurnar 10—4.
Vífllsstaðahælið: Heimsðknir 12—1.
Þjóðmenjasafnið, sunnnd. 12*/,—1 ’/,.
Vísir er eista og besta
dagblað landsms.
Það er alkunnugt, að miög
lítið er til að „cementi" hér á
landi. Stjórnin, eða landsversl-
unin, hafði fengið nokkrar smá-
lestir af þvi frá Ameríku með
síðustu ferð. Mun það aðallega
hafa verið keypt til þess að fylla
skipið, því að verðið varð afar
hátt. En stjórnin átti annað skip
vestra, „Francis Hyde“, sem leigt
hafði verið og sent vestur um
haf til þess að sækja um 800(?!)
föt af steinolíu. Það skip þurfti
líka að fylia með einhverju, og
var því líka ákveðið að kaupa
cement í það. Nú er það kunn-
ugt, að cement frá Danmörku er
miklu ódýrara, og mundi verð-
munurinn á því hingað kómnu
nema 20—30 kr. á tunnunni. —
Stjórnin mun því hafa óttast
samkepnina, og til þess að koma
í veg fyrir hana er fullyrt að
stjórnin hafi vinsamlegast gefið
dönsku stjórninni bendingu um,
að engin þörf væri á því að leyfa
útflutning á cementi hingað frá
Danmörku! Maður einn, íslensk-
ur, ætlaði nýlega að kaupa lítinn
cementsfarm í Danmörku, en sú
fyrirætlun hafði strandað í ís-
lensku stjórnarskrifstöfunni í K-
höfn!
Þetta stjórnar-snjallræði er nú
margbrotnara en mönnum kann
að virðast í fljótu bragði. Það
er meðal annars í því fólgið, að
stjórnin sendi „Francis Hyde“
algerlega erindislaust vestur um
baf. Ef það befði ekki verið
gert, befði ekki þurft að fylla
Island með cementi og þá beld-
ur ekki „Francis Hyde“. En
verðmunurinn á cementinu að
vestan verður enn þá meiri en
þessar 20—30 krónur á tunnunni,
því að þar við bætist öll leigan
á „Francis Hyde“, sem nú er
búinn að vera 4 — fjóra —
mánuði í þessari erindisleysu-
ferð.
Kveldskemtun
verður baldin í Iðnó í góðgerðaskyni miðvíkud. 10. apríi kl. 9 e. m.
Skemtiskrá:
Leikið Valeur & Co. — Einsöngur. — Danssýning.
Aðgöngumiðar verða seldir í Iðnó í dag frá 4—8 með bækk-
uðu verði og kosta: Bestu sæti kr. 2.00, almenn sæti kr. 1.50,
standandi kr. 1.00 og barnasæti kr. 0,75 og miðvikudag frá kl. 10
f. m. til 7 e. m. lækkuðu verði og kosta bestu sæti kr. 1.50, alm.,
kr. 1.00, standandi kr. 0,75 og barnasæti kr. 0,50.
Nánar á götuauglýsingum.
V. Th. Jónsson frá ámeriku
skemtir þriðjudaginn 9. apríl 1918 í Bárusalnum í Reykjavík.
Skemtiskrá:
1. Smásögur frá Ameríku og upplestur.
2. Yfir hafið á Grullfoss og forn skáldaraun.
3. Vorslun og viðskifti íelands við Ameriku í fortíð,
nút ð og framtíð.
Við innganginn borgist 50 aurar. — Skemtunin byrjar kl. 9 e. b.
Maður hér hhsettnr,
en sem ætlar að fara með skipi til Norðurlands í sumar,
óskar að fá nmboð til að taka npp vörnpantanir
fyrir þá, sem geta útvegað og sent vörur út um land.
Sami maður óskar að fá umboð að kaupa fisk og ull.
Ómakslaun eftir samkomulagi.
Tilboð merkt: „Norðurland" leggist inn á afgreiðsluna.
Nokkra
duglega verkamenu
vantar enn við kolagröft í Stálfjalli. Finnið
0. Benjamlnsson
(hús Nathan & Olsens milli kl. 5—7 síðd.).
mennri neyð. Eins og tíð var
hér í vetur alt iil þorraloka,
getur varla beitið að nokkurn
dag væri vinnuveður. Þó voru
látnir vinna hér í grend við
bpainn, menn svo bundruðum
skifti, sem höfðu áítt kaup úr
bæjarsjóði, eða landssjóði. Það
orkar ekki tvímælis, að í öllum
þessum bóp, bafa menn verið
misjafnir, misjafnir í leikni í
verkinu, kjarki og atorku til að
koma verkinu áfram, vilja og
ósórplægni við vinnuna o.s. frv.
En bér munu þó allir bafa baft
jafnt baup. Mitt álit er, að vinn-
una befði ekki átt að veita
öðruvísi en sem ákvæðisvinnu
(accord). Ef vinnan befði verið
þannig framkvæmd, hefði fljótb
komið í ljós, að mennirnir befðu
verið barla misjafnir, eem von
er. Þá mundu ekbi allir bafa
getað unnið fyrir sínu heiinili,
því ærið mundi það bafa orðið
sumum tafasamt að höggva
Nú á þessum erfiðu tímum
er mest rætt og ritað um vinnu
og mat. Það er ofur eðlilegt, þar
sem fyrst og fremst er mjög
erfitt að birgja landið upp með
lífsnauðsynjar og hitt að krónan
er svo lítils virði, að dagkaupið
brekkur naumast fyrir dagsins
þarfir bjá mjög mörgum. Því
má heimilisfaðirinn aldrei vera
iðjulaus, en hinsvegar erfitt fyrir
bið opinbera að veita öllum
þeim fjölda vinnu sem þurfa.
Þó væri ósatt ef sagt væri að
þing og stjórn befði ekki gert
góðar ráðstafanir til atvinnubóta
fyrir þá, sem helst böfðu þörf
fyrir hana. Hitt getur sjálfsagt
orðið deilt um hve vel, dýrtiðar-
vinnuuni befir verið hagað og
hvort heppilegustu leiðirnar hafi
verið valdar til að afstýra al-
V í S1 R.
Áigreiðfilo tl&ííÍBs I Adaistiat
14, opin feá ki. 8—8 í hveijum degi.
Skri&toía & saiuu gtsé.
Sími 400. P. O. Box 887.
RitatjörinB tíl viðtsk frá kl. 2—3.
Prentsuiðjau 4 Langaveg 4,
simi 133.
AnglýsiEgKM veitt móttaka í Lanás
BtjðnmnBÍ sftir kí. 6 á fevöldin.
Auglýtringaverð: 50 «nr. hver cœ
ðálks í atærri augl. 5 aura orðið f
tmáatglýflirgnm með óbreyttu letii.
þessa bautasteina. Ekki er það
þó mín meining, að þeir sem mið-
ur orkuðu að viuna, væru látnir
lifa eða deyja með kaup sitt.
Þeim átti að veita lán úr lands-
sjóði, sem þeir svo borguðu sið-
ar. En með því að sem mest
vinna sé unnin við ákvæði (ac-
cord), fæst altaf meira verki a£-
kastað; menn Ieggja sig alla
jafna betur fram við verkið,
vinnandinn reynir bæði andlega
og líkamlega t>ð beila sér við
verkið eftir fremsta megni. Sá,
sem er góður verkmaður, vinnur
þá fyrir miklum peningum, en
binn ónýti fyrir .itlu — hver
nýtur síns dugnaðar. —
En bér er á fleira að líta,
þegar um vinnu er að ræða, en
dagkaupið. Sá, sem æfinlega
vinnur íyrir dagkaupi, gerir sór
lítið eða ekkert far um að at-
buga bvað þetta eða hitt verldð,
sem unnið er, kostar mörg dags-
verk og mikla peninga; bann
lætur sig það engu skifta. En
só eitthvert verk boóið sem
naecord“, þá er það fyrst að at-
huga og reikna út, hvernig verkið
verði unnið á sem stystum tíma.
Hversem vill taka slíkt verk að
sér, leggur íýrst fram vit sitt
og bæfileika,til að athuga hvernig
verkinu verði sem greiðlegast
komið í framkvæmd. Þeir menn
sem mikið bafa velt ákvæðis-
vinnu fyrir sér, og tekið hana
að sér, bafa venjulegast orðið
mjög leiknir i að sjá út kosthað-
iun og leiðirnar að koma verk-
inu sem best fram, þeir bafa
oft grætt rnikið á því peninga-
lega og auk þess lært að bugsa
meira um vinnu, borið meiri
virðingu fyrir henni og litið á
vinnu sem fullkomnari menn.
En hér í þessum bæ er varla
minst á ákvæðisvinnu, þótt merki-
legt megi heita, monn vilja hana