Vísir - 22.09.1918, Blaðsíða 3

KftSiS
Skrífstofa
fossafélagsins ,Titan‘ er i
Tjarnarg. 22
Opin fró, lli/2—121/,-
að taba jafnframt fyrir breyt-
íng ar á stjórnarskránni, eins og
Jjinginu bar bein skylda til, rjáfa
þingið og láta stofna til nýrra
iosninga um. leið og atkvæða-
greiðsla ucn lögin fer fram. Þá
hefði þjóðarviljinn um þetta kom-
íð greinilegast fram-
Kjósandi.
A t lx s.
J?að er ekki hægt að fallast á,
að dagurinn só illa valinn í sjálfu
sér. Þegar alþingiskosningalögin
voru sett, varð su niðurstaðan, að
úr því ekki þótti annað tiltæki-
legt, en að kjördagur væri hinn
-sami um land alt, að þá væri 1.
vetrardagur best valinn og eins
og kunnugt er, ber 1. vetrardag
ávalt upp á 19.—26. október. —
Umhugsunartíminn verður líka
að teljast nægur, þar sem málið
hefir um áratugi verið á dagskrá
þjóðarinnar, og loks ber á það
að líta, að okkur bráðliggur á
eiglingafánanum og sjálfstæðri
Klutleysisstöðu út á við, en hvort-
tveggja ófáanlegt, úr því sem
komið er að minsta kosti, nema
að sambandslögunum staðfestum.
Hitt er alveg rétt, að mjög illa
fer á því að ekki voru afgreidd
viðeigandi stjórnskipunariög á-
samt sambanslögunum og verður
það ekki á annan veg skilið, en
1 eða 2 efailegir
piltar geta nú þegar fengið að
nema arðsama iðn á góðu verk-
stæði.
A. v. á.
að stjórnin og ráðandi þingmeiri-
hluti hafi þótst varbúinn við að
leggja frammistöðu sína x öðrum
málum en sjálfstæðismálinu und •
ir dóm kjósenda við nýjar kosn-
iugar. Kann og að hafa ein-
hverju um ráðið, að einhverjum
bitlingum eða embættum hafi
verið óráðstafað, en stjórnin eða
stuðningsmenn hennar talið ráð-
legra að láta fyrnast yfir þær
veitingar áður en gengið yrði til
nýrra kosninga.
,Skrælingafélagið‘
klofnar.
Þau tíðindi urðu nokkru fyrir
mánaðamótin síðustu, að fólag-
ið „De danske Atlanterhaveuer1*
klofnaði, og vænta menn þess að
saga þess sé þar með á enda.
JÞað olli klofningunni, að K.
Berlín, sem var einn af stjórn-
endum félagsins, hafði krafist
þess, að samningamál íslendinga
og Dana yrði tekið til umræðu
á fundi í félaginu, en hinir aðr-
ir meðlimir stjórnarinnar aftóku
það með öllu og báru því við,
að félagið ætti ekki að fást við
stjórnmál. Berlin hafði það þó
fram, að tillaga var samþykt um
það að málið skyldi rætt, en þá
sögðu meðstjórnendur hans allir
af sér stjórnarstörfum. Því var
Brúnn hestur
mark: sýlt vinstra, blettir á síð
um, er í óskilum
hjá lögreglunni.
lugleg slúlka
getur fengið góða atvinnu yið
innivinnu.
Signrjón Péfarsson
Hafnarstr. 18.
3==4 menn
óskast til sjóróðr.a á opið skip
frá Reykjavík í haust.
Uppl. gefur
Guðjón Kr. Jónasson
Sóttvörn.
haldið íram, að þeir gætu ekki
sagt af sór mena á aðalfundi,
en þeir sátu við sinn keip og lauk
fundinum þannig, að Berlín var
einn eftir i stjórninni.
t
96
„Hver andskotinn!“ var svarað og sam-
ræðunni liætt.
„Eg skal vara niig á því að flytja ekki
af þessu hóteli, þar sem jeg ókcypis fæ
svona góðan aðbúnað,“ liugsaði Pétur Voss
og neri saman lófunum.
prem dögum seinna var hann leiddur
fyrir dómarana. Hinir þrír sökudólgarnii’
liöfðu J>egai- verið yfirheyi-ðir, og sátu þeir
nú hnýpnir á ákærðra bekknum.
Pétur Voss heilsaði kurteislega: „Bou-
jour Messieurs!“ og hneigði sig djúpt fyi’ir
dómurunum. Samt sem áður voru þeir
mjög brúnaþunguir og tóku eigi undir
kveðju hans.
Fyrst átli hann að gei’a gi’ein fyrir sjáll-
um sér. Framburður skipstjórans og
axianna hans hal'ði þegar leitt það í ljós,
að hann hafði sem skipbi’otsnxaður komið
á skipið i Plymoutlx. Hegningin gat því
eigi orðið xnjög mikil ef hann þá ckki
slapp alveg við hana.
„Hvað lieilið þér?“ spurði yfirdómar-
Inn.
Pétur Voss klóraði sér á bak við eyrað.
Honum fansl það eigi skynsamlegt að
segja satt til nal'ns síns.
„Eg heiti,“ sagði hann, en þagnaði síðan
skyndilega, því hann mundi ekki eftir
ueinu öðru nafni en sínu í svipinn,
97
en síðan ságði hann með undraverðri
dirfsku:
„Herrar mínir, eg hefi gleymt því hvað
eg heiti.“
Dómarinn brosti íbyggilega. Honum var
ljóst, að stór glæpur hlyti að hvíla á sam-
visku hins ákærða.
En Pétur Voss færði góð rök fyrir máli
sinu.
„Fyrir nokkrum dögunx siðan, féll eg
fyrir borð af skipi 1 sundinu,“ sagði hann
angurvær. „Eg féll beint á höfuðið og
týndi við það algeríega minninu. Jafnvel
nafniuu á skipinu, sem cg féll fyi’ir borð
á, hefi eg gleynxt. Höfuðið á mér er sem
stendur eins og tónx bjórkolla nxeð hvit-
urn börmum.“
„pér haldið því þá fram, að þér hafið
algerlega týnt minninu?“
„Algei’lega!“ svai’aði Pétur Voss og
ypli öxliun.
„þá æltuð þér líka að liafa týnt íxiður
að tala!“
„Svo þér lxaldið það? — jæja, en það
hefi cg með yðar leyfi, að eins að nokkru
leyti.‘
„Við skulum gefa yður tínxa og' næði tii
þess að rifja það upp, senx þér lxafið
gleymt;“ sagði dónxarinn í liáði og lét leiða
hann út.
98
Penfold skipstjói’i var dæmdur x sex
mánaða fangelsi, lxásetinn í átta vikna og
skipsdrengurinn í fjögx’a vikna, „Queetf*
var seld á uppboði, og xindir frönsku
flaggi sigldi lxún síðar sem ,,Margucrite“'
til Jersey..
Pétur Voss sval' í klefa sínum langt
fram á dag. Stundum talaði liann við nár
-gi’anna sinn til þess að vita hvernig honxnxi
gengi að losna.
„Hvað ætlar þú að gera til London?“
spurði Pélur einu sinni. „Fremja svoliti‘5
innbrot?“
„Maður verður að lifa og iðn er iön 1“
svaraði William Smith.
„Manni liður hér ágætlega!“ svaraði
Pétur Voss.
„Án Whiskys ?“ var spurt.
„Besta Wliisky fæsl í Chclsea.“
„Til hamingju!“ simaði Pétur Voss til
baka, lagði sig á hina liliðina og sofn-
aði.
En yfii’fangavörðurinn i St. Malo gat
ekki sofið. Fanginn á nr. 19, sem hafði
týnt minninu, alveg eða að nokkru leyti,
rændi hann næturró.
Yfirfangavörðurinn hafði nefnilega
ýnisar vísindalegar tilhneigingar. Hjá svo
að segja liverjuni glæpamanni óraði hann
fyrir einhverju fróðlegu.