Vísir - 08.01.1919, Blaðsíða 3

yísiR
Tilboð óskast
verslunarnemi:
Þeir, eem vildu taka iingan og ábyggilegan pilt íj þjónustu
slna sem verslunamema, annað hvort nú eða í vor, geri svo vel
að leggja tilboð sín, merkt „Verslunarnemi“, inn á afgreiðslu Vís-
is, fyrir næata laugardag.
í seglskipið „Philipu sem strandaði á Garðsskaga;
1. í sjálft skipið, með akkerum og reiða í þvl ástandi, sem það
er nií.
2. í sjálft skipið, fyrir ntan -alt eem losa má við það, svo sem
keðjur, akkeri, rá og reiða o. s. frv.
9. í akkeri og beðjur.
4. í rá og reiða og ölí Rundholt.
5. i öll segl.
í báta og alt annað iaust
Tilboð sén komin nndirritnðnm í
hendur íyrir snnnndag 12. þ. m.
EMIL STRATSTD
skipamiðlari.
kr. 284.70, og verið keyptir áður
■en kolaverðið hækkaði, þá full-
yrðir Vísir, að alt geti ekki
v e r i ð m e ð f e 1 d u, og þá verð-
ur beinlinis að krefjast opinberrar
rannsóknar á öllum verslunar-
rekstrinum. Og ef til vill væri ekki
vanþörf á slikri rannsókn út af
öðrum atriðum, sem siðar mun
verða vikið að hér í blaðinu.
Hver er sannleikurinn ? spyr
„Timinn", Það er augljóst, að
sannleikurinn er ekki sagður i
„Timanum". Það eru vísvitandi ó-
sannindi og blekking, að kolaá-
lagning landsverslunarinnar hafi
ekki verið meiri en blaðið segir.
Vísir fullyrðir, að dæniiö, sem
,,Timinn“ er látinn flytja, um 16
skipsfarmana, sé rangt og vill-
ancli. En þó að það væri rétt, og
álagningin sé nú ekki meiri, vegna
þess, hve rnikið kolaverðið hefir
liækkað í Englandi, þá hefir á-
lagningin áður verið eins og Vísir
liefir áður haldið fram, þetta frá
60 og alt að ioo krónum á smál.
6000 smálestafarmurinn er óræk
Það tiikynnist vanda-
mpnnum og vinum að konan
mín elskuleg, MargrétBrynj-
ólfsdóttir, andaðist 4. jan.
á Landakotsspítalanum.
Jarðarförin ákveðin síðar.
Jón Gh'slason,
Grundarstíg 1.
sönnun fyrir því. Og auk hans
hefir landsverslunin fengið fleiri
ódýra farma, t. d. með „Borg“.
Landsverslunin hefir stórgrætt
á kolaversluninni; á 6000 smál.
farminum einum fulla hálfa miljón
króna. En sannleikurinn er sá, að
þessi stórgróði verður að engu. Nú
er að því komið, aö þess er krafist,
að kolaveröið verði lækkað. E11
„varasjóður“ landsverslunarinnar
mun illa þola þá lækkun. Þrátt
fyrir gifurlega álagningu á allar
vörur, hefir sukkjð verið svo af-
skaplegt, að gróðinn er sama senT
enginn, samanborið við viðskifta-
veltuna. Þess vegna hefir heldur
ekki verið reynt að hnekkja stað-
hæfingum Vísis um kolaverðið fyr
en þetta, en tækifærið notað, þegar
kolaverðið er orðið tvöfalt við það
sem það áður var í Englandi.
,,Tíminn“ og landsverslunarfor-
stjórnin brigslar Vísi um ósæmi-
lega bardagaaðferð. Menn geta n'Ö
séð, að alt, sem Vísir hefir sagt
um kolaverðið stendur óhrakið,
þrátt fyrir hámfarir „samábyrgð-
arinnar", sem öll sönnunargögn
hefir í hendi. Landsverslunarfor-
stjórnin og „Tíminn" hafa oröið
að . gxípa til vísvitandi ósannmda
og blékkinga, til þess að ósanna
orð Vísis, en ekki tekist.
Sanianburð á bardagaaðferðimii
getur hver gert sem vill. En illur
hlýtur sá niálstaður að vera, sem
slíkum vopnum þarf að beita.
Um kolaverðið verður þetta aör
nægja, en annar hcimskuvaðall
„Tímíins“ í sambandi við þetta
mál, verður athugaður síðar.
kom til Seyðisfjarðar i- fyrrinótt.
Frostið
var 8,8 stig hér i bænum í morg-
un, 11 á Akureyri, 9,3 á Seyðis-
firði, 17 á Grímssföðum og 1,6 í
Vestmannaeyjum.
Próf. Ágúst H. Bjaraason
byrjar fyrirlestra sína fyrir al-
menning i háskólanum kl. 7 í
kveld.
i
LeikhúsiÖ.
Lénharðy r- -féget i .verður leikitm
annað kvekl.
Vb. „Sverrir“
fer til fsafjarðar undir helgina.
298
þá, að hann stakk upp á því við Pétur að
gerast félagi sinn. Kom það nú upp úr
kafinu, að liann átti ekki einungis hús-
kofann og tötra sina, heldur einnig vand-
aðan búning, eins og lieldri menn í Japan
bera, og Idæddist honum á kvöldin eftir
hita og þunga dagsins. Bauð hann Pélri
mi silkislopp, sólhlíf og ilskó, en hann lést
mundi taka þessu öllu með þökkum og
baðst næturgistingar.
Morguninn eftir fór Pétur þaðan, klædd-
ur eins og jáþariskur auðmaður, og lét
aka sér til safnahússins. Gekk hann íram
og aftur um trjágöngin, sem þar voru, alt
þar til að hann rakst á Polly. Ekki þekti
hún hann, en hann var ekki að halda henni
lengi í óvissu og gekk þegar í veg fyrir
hana.
Péiur, Pétur! kallaði hún og liljóp uin
hálsinn á honum. „Mikil lifandi skelfing
þrái eg þig og eg þoli þetta ekki lengur!“
Pétur svaraði ekki öðru en tónnim koss-
um.
„Heyi’ðu Pétur!“ sagði hún og sleit sig
af honum. „Eg hefi fundið dálítið í kof-
tortinu hans Dodds — afarmerkilegan
hlut. Eg stalst nefnilega i koffortið hans
■ og rótaði öllu til í því þó að það væri alt
annað en fallega gert af mér.“
( Um leið tók hún óhreint og samanlímt
294
blað upp úr handtösku sinni og á því voru
tvær línur af tölustöfum.
Pétur hristi liöfuðið.
„þ>að er Berlinarsímskeytið þitt,*‘ sagði
Polly. „Eg liorfði á það með minum eigin
augum, að frændi gamli reif það sundur
og fleygði þvi í ruslakörfuna.“
„Nú — cn hvernig stendur þá á - “
„pað er ráðskonunnar verk,“ hvíslaði
hún, „enda liafði l'rændi liana grunaða.“
„Hvað ertu nú að segja?“ sagði Pétur.
„Sú hin ógifta Marta Zippel! Nei, þetta
hefði mér síst til hugar komið! En þarna
kemur einmitl óbrigðult ráð til að villa
Dodd sjónir og þá getum við farið allra
okkar ferða“.
„Já“, sagði liún og roðnaði við. „Mér var
ð detla eit í hug. Gætirðu eklci símað,
að þú færir með einhverju tiltekmi sldpi
tit San Francisco — einhverjum dalli,
sem Dodd gæti elt og náð á einhverju af
þessum stóru úthafsskipum — en svo gæt-
um við orðið liér eftir og látið liann eltu
þig og fara tóma fýluferð“.
„Við bæði?“ sagði Pétur brosandi og
hristi höfuðið. „Jú — víst gæti eg þetla,
en heldurðu að Dodd yrði lengi að snuðra
það upp cf þú ætlaðir að verða hér eftir.
Nei, — við megum nú heldur eklci gera atl
of lítið úr honum!“
295
„Uss! Mér fanst þetta vera svo dæma-
laust vel lil fundið“, sagði hún hálf
gremjulega. „Gætum við ómögulega reynt
það“.
„Nei“, svaraði hann og hleypti brún-
um. „Tillaga þín er i raun réttri fyrirtaks
góð, en okkur tjáir ekki að lefla öllu i
tvisýnu. Nei-nei! Við vcrðum öll samferða
á slcipinu, þú og Dodd i lyftingu og eg í vél-
rýminu! Fáðu mér bara peninga og láttu
mig svo sjá fyrir öllu. pað getur verið
að við.förum ti^ Ástralíu, eða kann ske til
Suður-Ameríku — eg veit það nú elcki emt
fyrir vist. pclta verður alt að ihugast vand-
lega og vera með ráðum gert og þá gengur
alt vel.“
„Hvað ertu nú að bollaleggja, Pétur?“
stundi Polli upp.
„pað veit eg elcki einu sinni sjúlfur skal
eg segja þér. pað er alt undir farkostinum.
lcomið. En verði þessu komið i kring, pá
verður það lílca saga til næsta bæjar — eiíl-
hvað svipað Köpenickssögunni.“
Hann fylgdi því næst Polly að kerrunni
og skildi þar við hana eins og hverja ó-
kunnuga konu, sem hann hefði sagt lit
vegar.
En sjálfur fór hann að grúska i seinasla
blaðinu af Tokió-Times, sem Polly liafði
haft með sér. og með þvi að hann var vrf