Vísir - 15.01.1919, Blaðsíða 3

yisiK
ús íil sölu
Eíqs árs gaœalt vel bygt stein-
steypuhús til tjölu. íbúðin á efri
íiæð iiússins er laus i:æsía vor.
Bjðrn Gnðmnndss.
Örjótagötu 7.
íleiroa £rá 12—1.
Arni Zakariassoa
Iietii- t il tsöli.i
aliskouar
Kloíniugs- 03 grjótverkíæri
rcjög ódýrt.
Nokkrir hestsleðar ejaa
Ó8eldir.
M"nn snúi sér i
Áhalðaliás
vesagerða laadssfóðs
við Kiapparstíg
Ung eg góð kýr
óskast til k&nps.
Tilboð, þar sem tiltekið sé ald-
nr, yerð og mjólkanjoagn, sand-
ist {yrir 20. þ. m. merfet „Kýr“,
á afgr. V'íais.
s- *■ p-15
Fundur í
Sáiarrauusókuarfélagi Islauda
fimtudaginn 16. jan. næstk. ki.
8^/g síðd. í Iðnaðarmaunahúsinu.
Einar H. Kvarau
flytur erindi: Um sannaair.
Umræður á eftir.
á segiskipmu
STJÓBNIN-
„PHILIP“
O-ömtil hjón óska eftxr
lítilli íbúö, helst í Austurbæn-
um. öildir einu hvort hún er
laus strax eða 14. msí. A. v. £f
sein sltandaöi á Garíiskaga. Uppboöiö fer fram þar á staðnum og
veröur skipiö boöið upp í því ástandi sem þaö þá er, ásamt siglu-
trjám, reiða, köðium, akkerum, akkersfestum, seglum og segldúk,
ijóskerum, kopartönkum, blökkum, vatnstunnu og mörgu fleira.
Veröi svo slæmt veöur á laugardag. aö elcki þyki tiltækilegt aö
halda uppboöiö, fer þaö fram næsta virkan góöviörisdag á sama
Sölntorninji
opinn 8—11. Simi 628.
Annast sendiferðir 0. fi.
Opnið ekki simaskrána
en hafið hugfasf, að Litia búðht
tiefir síma
Flmm-29
tínia. 1
Uppboösskilmálar veröa birtir á staönum.
Emil Strand.
Skipamiðlari.
Tíair ar áifeífláiisia M&ðiðl
\
Bronatryggið hjá
„MedeFÍandenea
Féiag þetta, sem er eítt &f
hetmsins stæratu og ábyggileguatsi
branabótaíélögnm
hefir st&rfað hér á l&ndi í fjStda
mörg ár og reynst hér sem aun-
arsstaðar, hið ábyggilegasta £
al!a staði.
Aðalumboðsmaður
Haildór EirikrtMon
Laufásveg 20. — Beykjavik
S!mi 175,
310
„SkiliÖ þér þá tuiljöminuin aflur ef þér
hafifi þmr á yður.“
„þér verðíð að sntia aftur, skipstjóri,"
stundi fíobby Dodd. „Mér er innan handar
að fletta ofau af þessum þokkali jiuun þeg-
iir við komum til Hónóhilú.“
„Haldið þér bara áfratn ferð yðar, skip-
st jóri,“ sagði Pétur Voss.
Bobby Dodd varð að sætta sig við það
að fá enga rönd reist við þessu ástandi, og
etida þótl hann ekki hefði getað handsam-
að þjófinn, þá hafði þó þjófurinn hand-
saraað hann, og var þ;ið í raun og veru
nokkurs konar ávinningur.
Hann var nú hneptur í klefa einn i rniðj-
mn spitalaiuun, vasar lians tænidir, en
skammbyssu hans, lykla, skjöl og hand-
járn tók Pétur í sínar vörzlur. pó var hon-
um leyft að halda eftir úri sínu og vindl-
ura. Hurðinni var tvílæst og Pétur geynidi
lyklana sjálfur. Að svo búnu bað hann um
•kainpavínsflösku og gekk upp á stjórn-
pallinn Lil skipstjórans.
Hann lagði nú sitt eigið borgarabréf
fram fyrir skipstjórann og mælti: „parna
getið þér séð, herra Flintvvell. Hér stendur
nafnið Pétur Voss eins og vænta mátti.“
„Jú, það stendur heima,“ sagði skip-
stjóri og þér eruð sannarlega aoskur mað-
ih'. Sííál herra Dodd!“
311
Pétur gekk á hverjum morgni að klefa
Dódds, gægðist inri um gal á hurðinui og
spurði fangann hvar hann hefði falið núl-
jóniraar, en Bobby Dodd virti hann ekki
einu sinni svars.
Hins vegar var hann alt af að leggja það
niður fyrir sér, hvemig hann gæli brotisl
lit og sá hanu ekki annað ráð vænna en
að reyna að telja skipstjóranum hughvarf
og lá hann á sitt mál. Hann mútaði bryt-
amim, sem færði honum matinn, með úr-i
festiimi siimi úr skíru gulli og fékk bann
til þess að faera skipstjórarium þau skila-
bofi að hann þyrfti að fá að tala við hami.
Flintwell skipstjóri bar það undir Pétur
og spurði hann ráða.
„Finnið þér hann bara“, sagði Pétur.
„Má vera að hann segi yður hvar hann
hefir falið miljónirnar og það væri sama
seni tvö þúsund dollarar í yðar vasa —-
þér skuluð ekki gleyiria þvi.“
Skipstjóri gekk þá til Dodds, en hann
gerði enga tilrauu til að sannfæra hann
um hvaða herfileg mistök hér hefðu orðið.
„pér álítið að eg sé Pétur Yoss,“ sagði
hann, „en þegar við komum til Valparaisó,
þá rnun það brátt koma i Ijós. að eg cr
Bobby Dodd og verðið þér þá hvers manns
athlægi fjTÍr það að hafa látið slíkan bófa
gituua yður eins og hvori annað fífl en
312
má ske yður standi það á sama'! pað er
því mín uppástunga, að þér takið þennau
mann fastan og leiðið okkur báða fyrir
tögreglnna.“
„Eg held að þér séuð alveg genginn af
göflunum,“ sagði skipstjóri. „f>að væri
Iaglegt eða hitt þó heldur ef eg færi að taka
leýnilögreglumanninn fastan til þess að
gefa yður færi á að komast imdan. Nei-ónei,
kunningi — sá aulabárður er eg ekki.
Konan yðar er búinn nð kannast við yður
og þar við situr!“
„f>að er hans kona!“ hrápaði Dodd upp-
vægur.
„Yðar koua er hans kona og hans kona
er yðar kona!“ sagði skipstjóri og rak upp
skellihlátur. „j>ið eigið þá báðir sömu kou-
una eftir þvi! Nú-jæja! Annað eins hefir
4 nú heyrst áður!“
Og með það gekk hann frá honum.
Bobby Dodd reif hár sitt ög skegg, en
nú varð hann að taka eitthvað lil bragðs.
Gaf hamv nú brytanum, vini sinnm. úrið
í viðbót við festina og ætlaði hann að láta
•íitri Stockes bæta sér það upp á sinum
tíma. En brytinn laurnaði nú þjöl til haris
eins og i endurgjalds slcyni.
pví að Dodd var fastráðinn í þvi að
brjótast út úr klefanum -og bera sig til eiivs
og Ivann væri i ranvn og veru slórþjöfur.