Vísir - 17.02.1919, Blaðsíða 3

Ví SIR
!|$ Dýrtíðarappbót almennings.
Gullfossi eitti
Z á Ó þús. sekk-
utsalan njá Áma Eiríkssyni
ir, til landsverslunarinnar. Kem-
ur það sjer vel, ef tíðin fer að
kólna.
5—20% afsláttnr á ðllnm vörum.
Náuar auglýst í búðarglugguuum.
Komið meðau timi er til.
Og þannig verSur þaS um ýms-
ar aiSrar vörur. Enginn veit h^erju
framvindur í löndum eins og Rúss-
landi, Þýskalandi, Austurríki Rú-
meniu o. s. fr. Ef byltingarástand-
iS veröur lengi ríkjandi í þessum
löndum, þá minkar heimsfram-
lei'ölsan á ýmsum vörutegundum,
sem þar af leiöandi jafnvel frem-
ur hækka en lækka í vertii.
Ágætt Kafíi
seðlalaust, fæst í versl.
Gt-rettsg. 38.
■!>» .U# U« »1. M
Bæjarfréttir.
í
Afmæli í dag.
Björn Guðmundsson, kaupm.
Svafar Guðmundsson, stúd.
Helga Hafliðadóttir, húsfrú.
Guðl. Bjartmarsdóttir, verslst.
Ámi þorsteinsson, prestur.
Guðm. Ásbjarnars., frik.prestr
porbjörg Gísladóttir, ungfrú.
Alþingiskostnaðurinn.
Ferðakostnaður þingmanna til
þings og frá þingi árið 1918 var i
blaðinu í gær talinn kr. 4265,20,
en sú uppliæð var þingmönnum
greidd „fyrir farartálma“ og þar
að auki var ferðakostnaður
þeima kr. 5670,00 auk kostnað-
ar við sérstakar skipaferðir, sem
varð 6213,50. Ferðakostnaðurinn
hefir þannig orðið samtals kr.
16148,70.
Sterling
kom liingað i nótt frá Kaup-
mannahöfn, hlaðinn ýmsum
varningi. Farþegar voru 20—30
með skipinu og þar á meðal:
Sighvatur Bjarnason bankastj.,
John Fenger heildsali og kona
lians, Björn Finsen, Tómas Tóm-
| asson, Hendrik J. Siemsen, stú-
’ dent, Valdór Bóasson og Bjarni
' Benediktsson frá Húsavik.
Fiskverðið í Englandi.
Fregn er nú komin um það,
hvað valdi verðfallinu á ísfiskin-
um i Englandi. J>að eru verkföll-
ín þar í landi, því að vegna þeirra
er ekki unt að koma fiskinum til
neytenda út um landið og verðið
féll þvi nál.um^á tveim dögum.
En vonandi liækkar það aftur
eins snögglega, ef verkföllunum
linnir einhvern tima.
Húsfyllir
var á söngskemtun Benedikts
Árnasonar í Báruhúsinu í gær-
kveldi, og var söngmannium ó-
spart klappað lof i lófa.
Kaffibirgðir
talsverðar komu liingað með
Frostið ’
varð nál. 12 stig hér í gær, þeg-
ar það var mest, um kl. 6, etó
dró úr þvi, er á kvöldið leið. B
morgun kl. 6 var af tur komið 10|
st. frost hér, en á Austur-
Norðurlandi var mínna frost fi
morgun en i gær, 10—12,5 stig &
Akureyri, Grímsstöðum og Seyð-
isfirði. í Vestmannaeyjum hertf
frostið og var þar 9 st. frost f
morgun.
Járnbraatirnar bresku.
Þaö hefir verið sagt frá því tí
blööum og skeytum, aö til máls
hefir komiö í Englandi, aö stjómr
in tæki járnbrautareksturinn þar
í landi algerlega í sínar hendur..
Járnbrautirnar eru eign einstakrar
manna og félaga og auövitatl
reknar með það eitt fyrir augum^,
að þær gefi sem mestan arð. Eœ
þess vegna hafa þær líka reynst
atvinnurekendum hin versta plága,-
T.d. má taka að fyrir ófriðinn vorui
margar vörur, sem keyptar vorœ
í London og fluttar þaðan me»
skipum og járribrautum langt inœ
í Þýskaland og Frakkland, ódýr-
ari þar en sama vara flutt frá Lon-
don til Yorksliire á Englandi.
Það er þetta ástand samgöngu-
málanna, sem vikið er að þingsetn-
ingarræðu Bretakonungs. En iíké
er ástandið víðar um heim, þar sen»
einstakir menn ráða yfir járnbraut-
um.
75
honum næst þegar hann kæmi að heim-
sækja hana. Hamingja hans hafði þegar
spilt honum og gert hann hrokafullan. En
jafnskjótt fann hún, að þetta var rangt.
Og hún fann líka að fálæti hans og það,
að hann hafði ekki viljað falla henni til
fóta og tilbiðja hana, eins og aðrir ungir
menn mundu hafa gert, hafði gert hann
enn þá eftirtektarverðari i hennar aug-
um.
í fyrsta sinni á æfinni hafði ungfrú
Edith hitt mann, sem var í færum að hafa
áhrif á hana. Henni fanst eitthvert ómót-
-stæðilegt afl draga hana að honum, og
þeðar hann kom inn í salinn, hafði henni
hitnað um hjartaræturnar, — og þegar
hann gekk til hennar, hafði óljós sælutil-
finning, sú fyrsta þess eðlis, gripið hana
og svipt burt kuldanum og þóttanum, sem
annars einkendi framkomu hennar.
„Nei, eg vil ekki sjá hann aftur,“ sagði
hún, en varla hafði hún tekið þá ákvörð-
un þegar liún fór að hlakka til mánudags-
ius í huganum, og hún fann, að hún mundi
fara á dansleikinn einungis i þeirri von, áð
hitta hann þar.
Hurðin opnaðist og faðir hennar kom
ínn.
„Ertu alein, Editli? Eru allir gestimir
famir?“ sagði hann og lagði handlegginn
76
yfir herðar hennar. „Hefir hema Clivc
Harvey komið hingað ?“
„Hr. Chve Harvey, já, það held eg; já,
hann kom,“ svaraði hún kæruleysislega.
„Æ, það var slæmt að eg misti af hon-
um,“ sagði Chesterleiglf lávarður. „Herra
Graham ætlaði að fá hann til þess að tala
á fjölmennum fundi í East End. Hann er
rétti maðurinn. Eg sagði Graham, að eg
myndi líklega hitta hann hér og lofaði að
spyrja hann um þetta.“
„Síðan hvenær hefir þú verið sendi-
sveinn hr. Grahams?“ spurði hún.
Lávarðurinn starði á hana undrandi.
„Hvað er að, Edith? Hefir nokkuð komið
fyrir?“
„Ekkert,“ svaraði hún kuldalega, en
mér finst að þið gerið helst til mikið úr
þessum Clive Harvey. pið spillið honum
með dálæti ykkar, pabbi.“
„O, það er engin hætta; liann er einn
af þeim sjaldgæfu fuglum, sem ekki gang-
ast upp við slíkt; en eg má vist ekki hrósa
honum, Edith, því þér geðjast víst elcki
að honum?“
„Mér geðjast hvorki vel né illa að hon-
um,“ svaraði hún jafnkuldalega og áður.
„þú gleymir, að eg hefi að eins séð hann
tvisvar sinnum og veit sama sem ekkert
um hann —“.
77
„Og stendur alveg á sama um hann?“
bætti hann við og hló. Hann var lireykinn
af þvi með sjálfum sér, hvað dóttir hans
var föst fyrir og ómóttækileg fyrir áhrif-
um frá karlmönnunum.
„Og stendur alveg á sama um hann,“
tók hún upp eftir honum og setti hnykk á
höfuðið kæruleysislega, sneri sér við og
sagði: „Við erum boðin út til kveldverðar,
eins og þú veist. Eg verð að fara að hafa
fataskifti.“
Hún hélt til herbeTgja sinna, sem voru
svo íburðarmikil og skrautleg, að ef Clive
hefði séð þau, mundi hann hafa orðið enn
steini lostnari en áður, yfir mismuninum
milli fátæklingsins og auðmannsins. þau
voru svo skrautleg og búin svo dýrum hús-
gögnum að undrun sætti; hafði auðsýni-
lega ekki verið horft i nokkurn kostnað til
að gera alt sem unaðslegast þar inni.
Sjaldgæfar bækur, fræg málverk og dýrir
forngripir; alt þetta fylti herbergin og^
gerði sitt til að fullnægja ímyndunarafli
ungu stúlkunnar.
pegar hún opnaði hurðina að setustof-
unni, stóð kona cin, sem sat við sauma út
við einn gluggann, skyndilega á fætur, og
gekk hljóðlega á móti húsmóður sinni;
augun í henni skinu af undarlegum ákafa.
pessi kona var Hindúi, miðaldra, en