Vísir - 21.03.1919, Blaðsíða 3

Hannes Ölaíssoi & Co.
selja
Kaffibrauð
Kex, sætt og ósætt margar teg.
Smjöx'líki í pökkum og lausri vigt
Bakarafeiti
Kssfu
Hangið kjöt
Lúðurikling
Mjólkurostur.
NiðursoSnir ávextár
Þurkaðar Apricosur
Laukur
Ameriskt 81
Kaffi, brent og óbrent.
Kartöflur, 19 krónur pokinn.
!íi —
Steinolia Waterwhite
Sólskinssápa
Ked Seal-sápa
Skósverta, 3 teg.
Ofnsverta
Taublámi
Fægilögur.
Seljnm einnngis vörnr af
1)estH tegnnð fyrir lægst verð.
flannes Olafsson & Co.
Gtrettisgötu 1. Simi 649.
verður baldið við Bræðslustöðina h]á Setbergi, laugardaginn 22.
mars kl. 1 e. h. og þar selt ea. 4000 pund Fóðurkökur, síld o. fl.
Islenska margarlnið
fæst nú í versl.
SK.ÖCS-AFOSS Aðalstr. 8. Talsími 353.
Unnerius og kona hans, Friðrik
Magnússonn, L. H. Múller og kona
hans, Guðrún Einarsdóttir, Sören
og Lena Kampmann, Hanna Ol-
sen, Matth. Matthíasson, Grove,
Sætersmoen, Gunnar Gumiarsson,
Borghildur Björnsson, Ingibjörg
Brands. GuSrún Zoega, Dúlla
Knudsen, Olga Nielsen, Björn
Gíslason, Enýl Strand, Jensen-
Bjerg o. fl.
Faxi
konr frá ísafirði í gærkvöldi með
margt farþega, þar á meðal voru:
Ólafur Jónsson frá Elliðaey, Helgi
Sveinsson bankastjóri, Stefán Sig-
urðsson frá Vigur.
... ,
Nalaabreyting
norsku biskupsdæmánna.
Norsku biskupsdæmin voru
skírð um í haust, og tekin upp
gömlu nöfnin. Þau heita nú Osló-
arbiskupsdæmi, Hamar- Ni'Sarós-
AgSa- Björgvinjar- og Háloga-
landsbiskupsdæmi.
Kina-Lífs-Elixir
selur Kaupfélag Verkamauna
Brunatryggingar
hvergi á.t>yg,gilegr*i
né ód^rari en hjá
uIedeFlandeneu
Aðalumboðsmaður
Halldór Eiríksson
Laufásveg 20. — Reykjavik
OfnsYeria, Stósferla
fæst í verslun
Jóns frá Vaflnesi.
Svinaleiii
Smjorlíki og Tólg,
mjög ódýrt í verslun
Jóns frá Vaðnesi.
fremur stórt, óska eg eftir að fá.
leigt, sem mætti nota fyrir
saumastofu. m
0. Rydeisborg
Laugaveg 6.
—-----------------*
Kartöflur
danskar, mjög góðar, í heildsolu
hjá
Agæt kæfa og
reykt kjöt
(úr Ytri og Eystrihrepp), ódýr-
ara ef mikið er keypt, fæst hjáj
Jöni Bjamasyni
Laugaveg 33.
Tilbiin föt
og sérstakar buxur, s a u m a ð
á vinnustofunni, fæst í klæðav.
H. Anðersen & Sön.
Aðalstr. 16
218
219
220
laus, svo hjartahrein; auövitað skoSa'Si hún
hann sem eldri mann, miklu eldri en sig,
mann, sem hún var þakklát fyrir auösýnda
góðvild. Já, það var þakklætistilfinningin,
sem gert hafði hana kvíðandi hans vegna,
ekkert nema þakklætistilfinningin.
Og hann? Hvers vegna var hann svo ham-
ingjusamur nú, meðan hún var hjá honum?
Hvers vegna varð hann svo hrærSur nú, í
iíávist hennar, — hrærSari en hann hafSi
nokkru sinni áSur orSiS ? Hann lét spurning-
unni ósvaraS.
Hún kom nú til hans og settist viS hliS
honum, létt andvai-p leiS frá brjósti hennar,
eins og sál hennar væri of full aSdáunar, til
þess aS því yrSi meS orSum lýst. AndlitiS var
fölt, en augun skinu eins og stjörnur og hún
lokaSi þeim sem snöggvast um leiS og hún
strauk dökt háriS frá enninu. „Og einn maS-
ur gaf þetta," sagSi hún loksins lágt og hugs-
andi. „ÞaS er dásamlegt. En hvers vegna er
svo fátt fólk hér? Kemur ekki margt hing-
aS?“
„Stundum. en ekki nærri eins margt og
^aSur gæti búist viS,“ svaraSi hann.
Hún þagSi stundarkorn, svo sagSi hún : ,,Og
Þ° kostar ekkért aS slcoSa safniS eSa er þaS?“
»ÞaS kostar ekkert, og oftast ér safniS opið,
imynda eg mér.“
hvaS sumir menn í heiminum eru góSir,
menn, sem gera svo margt til aS létta þeim
bágstöddu lífiS. — Þér eruS líka einn þeirra,“
bætti hún viS dálítiS feimnisleg. ’— Ó, eg
heyrSi til ySar í gærkvöld. Eg hefi aldrei
heyrt neinn tala eins. ÞaS kom mér til aS
gleyma öllu, mannfjöldanum, hitanum í saln-
um, r— öllu. Og þér eruS altaf aS gera öSrum
gott; hjálpa fátæklingunum, verkalýSnum.
Þér hljótið aS vera hamingjusamur.“
Hún leit á hann meS aSdáun og undrunar-
svip, eins og hana furSaSi á,- aS slíkúr maSur
sem hann skyldi vera til.
„Eg er aS minsta kosti mjög hamingju-
samur sem stendur, Mína,“ sagSi hann, næst-
um ósjálfrátt.
Hún leit ekki undan, heldur kinkaSi kolli
til samþykkis, eins og hún þættist skilja hann.
„Já, þaS er svo rólegt hér og mvndirnar eru
svo fallegar. Mér þykir þær fallegri hér, en
í þjóSmyndasafninu og i safninu í Guildhall.
Mér ]>ætti gaman að koma hingaS aftur. Eg
býst viS, aS mér sé þaS leyfilegt?"
„Já,“ svaraSi hann. „Margar ungar stúlkur
koma hinga'S einar.“
Hún skildi hann ekki; hún fór einsömul
um alt.
,,ViS eigum eftir aS skoSa nokkur herbergi
etin þá,“ sagSi hann. „En eg er þvrstur. ViljiS
þér koma meS . mér inn í veitingasalinn?“
Hún fór þegar meS honum; en þegar hann
baS um glas af mjólk handa henni, þá hristi
hún höfuSiS.
„Jú, drekkiS meS mér eitt glas,“ sagSi hann
í bænarróm.
Hún dreypti á glasinu einu sinni eSa tvis-
var, — hann tók eftir því aS hún hélt glaa-
inu upp aS vörunum meS yndisþokka. eins
miklum, eins og — jæja, eins og ungfrú Edith
mundi hafa gert, — svo setti hún þaS frá sér
og leit á hann brosandi.
„Eg er of glöS til þess að geta etiS eSa
drukkiS,“ sagSi hún barnslega. Svo varS henní
litiS á klukkuna, og hún starSi á hana undr-
andi. „Er virkilega orSiS svona framorSiS ?“
hrópaSi hún. Ó, þaS er leiðinlegt
„Hvers vegna?“ sagSi hann í sefandi róm.
,sMín vegna? ÞaS gerir ekkert; eg hefi lika
veriS glaSur. ViljiS þér nú fara?“
Hún leit í kring utn sig dapurlega. „Nei,
— eg vil ekki fara; en — en þaS er orfiiö
framorSnara en eg hélt, og — —
„Þér hafiS ekki séS nærri allar myndimar
enn þá.“
„Eg get komiS aftur seinna,“ svaraSi hún,
„en nú verS eg aS fara.“
„Látum okkur sjá. ViljiS þér koma daginn
eftir morgundaginn og þá fyrripartinn ?“
Hún hrist höfuSiS. „Ekki fyrri partinn, þá
verS eg að læra. Nei, en eg skal koma seinni
partinn.“