Vísir - 19.07.1939, Blaðsíða 6

6
VÍSIR
Miðvikudaginn 19. júlí 1939.
HRÓI HÖTTUR og mer.n hans. — Sögur í myndum fyrir börn.
JOAN BLONDELL,
amerísk kvikmyndaleikkona, með 4 ára son sinn.
HELEN HAYES,
amerísk leikkona, sem talaði máli flóttamanna svo vel í
Washington, að „forhertir pólitíkusar“ grétu.
383. HELJARTAK LITLA-JÓNS.
GEORG VI.,
Brétákonungur, í hinum sérkennilega og fagra viðhafnarbún-
ángi herdeildarforíngja í liði svonefndra Cameron-Háskota.
tGeorg konungur er vinsæll mjög með Skotum og hefir altaf
werið, en þær vinsældir jukust, er hann gekk að eiga stúlku
jaf skoskri aðalsætt — Elisabeth, — nú Englandsdrotningu.
Litli-Jón hefir nátS heljartaki á hálsi
fangavarðarins, en hann brýst um
á hæl og hnakka og reynir að losna.
— Gættu þess, a'ð kyrkja ekki
mannræfilinn. Opnaðu klefadyrnar
strax, ef þú vilt lífi halda.
—• Nú er hurðin opin, Hrói. Farðu
út og haltu honum. Eg er farinn
að þreytast í fingrunum.
— Hafðu þig hægan. kunningi. Þér
er óhætt. meðan ]oú ])egir eins og
steinn. — Þá er eftir að etja við
Morte.
Lebrun Frakklandsforseti.
PIUS XII.
Fyrsta myndin, sem af honum
var tekin í fullum páfaskrúða.
FRA ruti-ieniu,
sem Ungverjar fengu, er Tékkó-Slóvakía var hútuð sundur.
Myndin er frá Tizzaánni, sem rennur gegn um skógi vaxin héruð, þar sem íbúarnir hafa m. a.
atvinnu af skógarhöggi og viðarflutningum. Ú
FRANK p. córrigan,
nýr sendiherra U.S.A. í Nicara-
gua. Á hann m. a. að halda á-
fram samkomulagsumleitunum
um að grafa skurð gegnum
Nicaragua, milli Kyrrahafs og
Atlantshafs, en Bandaríkja-
menn hafa lengi haft mikinn á-
huga fyrir því máli. Ef slíkur
skurður væri grafinn, hefði það
mikla hernaðarlega þýðingu
fyrir Bandaríkin.
3ames Barnard og fékk góð meðmæli, er hann
fór frá henni. En eitt er furðulegt við William
ry>le. — eg get enga vitneskju fengið um hann
aíSur en liann gerðist starfsmaður frú James
Bamaxð.“
,jKnrn sjokkuð fyrir meðan hann var þar —
<eg á víð — fyrir frú Barnard eða vini hennar ?“
„Jíei“, sagði Maud Silver, „ekki beinlínis —
en það var hnfiykslismál, sem bróðursonur frú
Bamard var við riðinn. Það var sagt, að hann
Jhefði falsað nafn fr-ænda síns. En pilturinn fór
súr laitfli.“
:btma voru margir lausir endar, að því er
wírtisl, sem ekki var gott að strengja í eina
Éang.
dharles hikaði, svo sagði hann:
,3>að yru einhver tengsl milli Egberts Stand-
gngs og YViIliams Cole. Eg held, að Egbert
Standing sé nr. 32 í flokki Grímumannsins. —-
TWíffiam er sennilega nr. 27 — eða Pullen. Eg
wdt ekki livað eg á að ætla um þennan Pullen.
TRn William virðist hafa verið með í þessu frá
íipþhafi — og liann gæti verið nr. 27.
JJaud Silver flétti blöðum í bókinni.
„27 kom til þess að gefa skýrslu. Þér sáuð
hann. Hvernig leit hann út?“
„Eg sá hann aðeins aftan frá. Hann var hár
og grannur, gekk með kúfhatt og í yfirfrakka.
Einn af tugþúsundum Lundúnabúa, sem ekk-
ert sérkennilegt er við — ef litið er þannig á
þá.“
„Það gæti hafa verið William — Pullen kem-
ur ávalt fram sem húsbrytinn, hvar sem hann
fer. Hann er gildvaxinn.“
„Það var ekki Pullen."
Maud Silver horfði stöðugle'ga á hann.
„Af hverju haldið þér að það hafi verið Willi-
am?“
„Eg er smeykur um, að eg geti ekki sagt yð-
ur það.“
„Þér eruð ekki hrelnskilnir við mig.“
„Ekki mjög“, sagði Cliarles og brosti.
„Nokkurar fréttir um ungfrú Standing?“
spurði ungfrú Silver.
Maud Silver horfði kuldalega á hann.
„Þér leitið fregna hjá mér um ungfrú Stand-
ing?“
Það voru mörg ár síðan Charles hafði roðn-
að. Og hann gerði það ekki nú. Hann brosti.
„Eða af ungfni Langton?“ sagði Maud Silver
enn alvarlega, með starandi augnaráði.
Hún veitti því eftirtekt, að Charles varð sót-
rauður í framan.
Hún kinkaði kolli og hélt áfram að prjóna
hvíta barna utan-yfir-sokkinn.
Charles fór. Hann dáðist að Maud Silve'r. En
liann varð að viðurkenna með sjálfum sér, að
hann væri talsvert smeykur við hana.
XXII. kapituli.
Þegar Cliarles var að tala við Maud Silver,
skrifaði Greta Wilson bréf til vinkonu sinnar,
Stephanie Polson:
„Ó, Stephanie, eg hefi upplifað svo furðuleg
ævintýri. Og altaf er eitthvað að gerast. Það er
voðalega spennandi alt saman og þú verður vist
hræðilega reið við mig, af því eg get ekki skýrt
þér frá öllu út í ystu æsar. En eg verð þó að
segja þér eitthvað, enda þótt eg hafi lofað
Margaret og Charles, að segja engum lifandi
manni frá neinu — að minsta kosti ekki fyrr en
þau se’gði, að það væri óhætt. Svo að þú verður
bara að vera ógurlega reið. Eg bý hjá Margarel
og get ekki sagt þér ættarnafn hennar eða heim-
ilisfang, því að það er e’itt af því, sem eg má
ekki segja. Margaret er indæl og það er Charles
líka. Margaret liefir þekt hann óra tíma, en
Cg held nú að honum geðjist betur að mér en
henni, því að hann var með mér allan daginn
gær—það var sunnudagur—og hann fór ekki
með Margaret, þótt það væri frídagur hjá henni.
Hún vinnur allan daginn i liattaverslun og kem-
ur ekki heim fyr e’n klukkan liálf sjö — svo
að mér mundi leiðast, e’f Charles kæmi ekki
til þess að stytta mér stundirnar. Archie niundi
líka koma ef hann gæti. Archié er annar vinur
Margaret. Og Archie og Charles eru vinir. Það
er skemlilegt, að allir skuli vera vinir — eink-
anlega af því, að alt hafði verið voðalega leiðin-
légt áður en eg kyntist þeim. Arcliie getur ekki
komið og boðið mér út, þvi að hann vinnur i
skrifstofu. Hann vinnur hjá útgáfufélagi — og
hann hefir aðeins fengið starfið af því, að faðir
hans var meðeigandi. Hann ségist vera linur
starfsmaður. En eg lield, að hann sé fluggáf-
aður — liann hefir lesið Sliakespeare og vitnar í
leikritin hans. Eg véit ekki hvorum mér geðjast
betur að, Charles eða Archie. Charles er land-
könnunarmaður, en hann er ekki að fást við