Vísir - 14.07.1945, Blaðsíða 2

2
VISIR
Laugardagimi 14. jilli 1'J45
Udiktniíh4'ít m
kdfúia
Nýja Bíó.
Vetrar'*
cBÍiaetfjiri
Nýja Bíó sýnir um helg-
ina kvikmyndina Vetraræf-
intýri.
Er þelta fjörug dans- og
söngvamynd, sem gerist í
fjölium Kanada. Aðalhlut-
verkið leikur hin norska
skautadrottning Sonja Henie
Aðrir leikarar í myndinni
eru þessir: Jack Oakie, Ces-
ar Romaro, S. Z. Sakall og
Cornell Wilde. Myndin er
bráðskemmtileg frá upphafi
til enda og er prýðilega vel
leikin.
Hvað eiga kvikmyndir
a5 vera Eangar?
Þetta er spuming, sem sérfræðingamir geta
aldrei komizft að niðurstöðu um.
Eftir Frank S. Nugent, Iréttaritara New York Times
í Hollywood.
Hvað á kvikmynd að vera'ón dollara, en tekjurnar ætla
löng? Hollvwood varpaði að verða níu milljónir.
þeirri spurningu fram á síð-1 En svarið er með þessu að-
asta ári, með því að fram-jeins fengið að nokkru leyti,
leiða fleiri langar myndir cn því að myndirnar eru af svo
dæmi voru til. Tuttugu og mismunandi lengd og efni
þrjár stóðu samfleytt i tvær einstakra mynda svo frá-
klukkustundir, en fjórar brugðið, að engin einstök
stóðu meira en hálfa þriðju rannsókn í þessu efni er ein-
klukkustund. Meðallengd jhlít. En þar sem hér er að-
Gamla Bíó.
JÞrir biölar
Um helgina sýnir Gamla
fííó' hina bráðskemmtilegu
kvikmynd, Þrír biðlar.
Er þetta prýðilega vel
leikin músíkmynd og fjall-
ar um hjónaskilnað. Mvnd-
in er gerð hjá Metro-Gold-
wvn-Major kvikmyndafé-
laginu. Leikstjóri er Richard
Thorph. Aðalhlutverkin
leika: Ann Solliern, Melvyn
Douglas, Lee Bowma og
Richard Ainley.
Tjarnarbíó.
ÍÞt'tU BÆ tÍS U €Í tS
Tjarnarþíó sýnir um helg-
ina Draumadís, skráutmynd
í eðlilegum litum frá Para-
mount-félaginu.
Myndin lýsir ungri stúlku,
sem hefir orðið fyrir von-
brigðum af karlmönnum í
æsku og hefir því einsett sér
að ryðja sér braut í sam-
keppni við karlmenn. Þetta
hefir 'henni heppnazt ágæt-
lega, og hún er á unga aldri
orðin aðalritstjóri tízku-
blaðs. En nú er hún lika orð-
in taugaveikluð, eirir hvergi
og enginn getur gert henni
til Iiæfis. Hún fer í öngum
sínum til sálkönnuðs, sem
Jætur hana segja sér ævi-
sögu hennar og drauma, sem
eru næsta fáránlegir. Af
öllu þessu ræður sálfræðing-
urinn, að taugaveiklun henn-
ar og draumafar stafi af
þvi, að hún hafi bælt niður
kveneðli sitt, og kennir
henni ráð til bóta. Hlutverk
ungu stúlkunnar leikur
Ginger Rogers af mikilli
prýði, en önnur aðalhlut-
verk leika Ray Milland,
Warner fíaxter, John líall
og Mischa Auer. Myndin er
afar skraulleg og einkenni-
leg og gerist eins mikið í
draumi og í vöku.
þeirra 116 mynda, sem kom-
ust í fyrsta flokk, var aðeins
undir 105 mínútum og lækn-
ar stórfurðuðu sig á þreki
kvikmyndahúsgesta. Þeir
sátu hinir rólegustu ldukku-
stundum saman, unz kvik-
myndahússeigendum fór að
verða nóg boðið og gagnrýn-
endur fóru að sjá eftir því,
að þeir skyldu nokkru sinni
hafa hælt „Á hverfanda
hveli“.
En á þessu ári eiga mynd-
irnar að verða styttri og sum I „David Copperfield“ tekin á
kvikmyndafélög hafa til"|þrjár spólur og þá varð að
eins ætlunin að ræða um
lengd mynda, þá er bezt að
vita, hvað „sérfræðingarnir"
segja um þær.
Engar gamlar venjur.
Kvikmyndirnar hafa engar
fornar venjur að fara eftir,
eins og leikhúsin. Þau fimm-
tíu ár, sem kvikmyndirnar
hafa verið til, hefir lengd
þeirra verið frá 30 sekúndum
(Hnerri Otta frænda) til
fjögurra tíma. Árið 1911 var
kynnt, að engin mynd frá
þeim verði lengri en tveir
tímar. Sumar kvikmyndir
hafa verið kallaðar inn, til
þess að liægt væri að stytta
þær, eins og t. d. „For Whorn
The Bell Tolls“ (með Cooper
og Bergman), sem verður
stytt um — segi og skrila
— þrjátíu mínútur. Aðrar
stórmyndir hafa verið stytt-
ar heldur minna eða meira.
En þetta er þó ekki óvefengj-
anleg sönnun þess, að löngu
myndirnar sé úr sögunni fyr-
ir fullt og allt. Til dæmis
hefir „20th Century-Fox“ á-
sýna hana í þrem hlutum,
því að engum kvikmynda-
hússeiganda kom til hugar að
neyða gesti sína til að sitja
undir myndinni í þrjátíu
minútur.
En fjórum árum síðar var
þó talið hæfilegt að láta fólk
sjá i einni lotu mynd, sem
var allt að 4500 fet, en þeg-
ar Cecil B. DeMille sendi frá
sér mynd, sem var 6000 fet,
þá var hann talinn genginn
af vitinu. William Griffith
var líka sannfærður um, að
D. W. Griffith, hróðir sinn,
væri alveg „bilaður“, þegar
KROSSGÁTA nr. 28.
SKÝRINGAR:
Lárétt: 1. Fyrir-
tæki, 8. stanzar, 9.
banda, 10. tveir eins,
11. peninga, 13, upp-
hafsstafir, 14. áin,
16. gjald, 17. úr-
koma, 18. enduðum,
20. tveir samhljóðar,
22. óhreinindi, 23.
tvíhljóði, 24. fæða,
26. son, 27. vakt-
mann.
Lóðrétf): 1. Hlut-
takan, 2. gáfa, 3.
tveir ósamstæðir, 4.
svörður, 5. upphróp-
un, 6. dýr, 7. yfir-
ferð, 11. heill, 12. konungur, 14. bókstafur, 15. byggi, 19. rór,
21. hamfletti, 23. svað, 25. leik, 26. dýramál.
RÁÐNING Á IvROSSGÁTU NR. 27.
Lárétt: 1. Æskileg, 8. sonar, 10. gá, 12. fag, 13. B. A. 14. ismi,
16. trúr, 18. lóa, 19. orf, 20. Etna, 22. skal, 23. G.T.’ 24. rek. 20.
Re. 27. iðrin, 29. þistlar. 1
Lóðrétt: 2. S.s. 3. kofi, 4. ina, 5. lagt, 6. er, 7. ægilega, 9.
þarfleg, 11. ásótt, 13. kúrar, 15. man, 17. rok, .21. arðs, 22. skil,
25. ert, 27. 1.1. 28. Na.
kveðið að halda áfram með hann Jét lrá sér fara
stórmyndir á horð við Wil
son (sem Kvikmyndasíðan
skýrði frá í vetur) og „Öð
Bernadettu“.
Hollywood veit í rauninni
ekki, hvað gera skal. Enda
þótt mörgum eigendum kvik-
sama ári -— myndina „Þjóð-
in fæðist“, cr slóð hvorki
meira né minna en í 134 mín-
útur. Þótt menn hafi ekki bú-
izt við því, reyndist þessi
mynd afar vinsæl og f jölsótt,
en þó kom engum til hugar
myndahúsa sé illa við mjög'að gera álíka langa mynd,
langar myndir, þá hefir það fyrr en árið 1924, níu árum
þó komið í ljós, að kvik-
myndir voru aldrei betur
sóttar í Bandaríkjunum en
árið 1944, og voru þó millj-
ónir hermanna utanlands. En
stafaði aukningin af löngu
myndunum, eða varð hún
þrátt fyrir þær?
Ekki gott að segja.
Hollywood veit ekki, hvað
um það skal segja, því að
þegar þetta er ritað, er ekki
hægt að áætla um tekjurnar
af „langhundunum". „Langt
finnst þeim, sem bíður“ (171
min.) er talin líkleg til að
setja met, en þó ekki að kom-
ast nálægt þeim 20 milljónum
dollara, §em fengust fyrir „A
hverfanda hveíi“. „Öður
Bernadettu“ (168 mín.) var
einnig vel tekið, og sömuleið-
is „Wilson“ (158), en fæstir
búast við því að tekjur af
síðar.
En þá kom líka veruleg
stórmynd — „Ágirnd“ —, er
tekin var hjá Metro, undir
stjórn von Stroheims, leik-
arans þekkta. Hún var á
hvorki meira né minna en 42
— fjörutiu og tveim spplum
— og Metro neitaði að senda
hana út, því að hún tók sjö
klukkustundir. Stroheim var
skipað að stytta hana og
hann gerði það — stytti hana
um hálfa spólu. Endirinn
varð sá, að Metro lét stytta
hana niður í tíu. Þess má geta
til gamans, að myndin hefir
verið sýnd í fullrí lengd — í
Buenos Aires, en hún „gekk“
aðeins tvö kvöld.
Þær myndir, sem fólk sótti
bezt á þxáðja tug aldai'innai’,
komust margar upp í tveggja
stunda flokkinn. Þar má til
dæmis nefna Ben Húr (128
þeim verði jafnmiklar og af'mín.), Sóknin mikla (130),
„Going My Way“. Kostnað- Merki krossins (118) o. m. fl.
ui'inn við hana var ein millj- Þetta sýnir, að „Á hverfanda
hveli“ var ekki fyi’sta langa
kvikmyndin og það virtist
gefa í skyn, að einhvern tíma
kunni að reka að því„ að ein-
hver mundi koma henni
lengri, rétt eins og menn hafa
gert lengri myndir, þótt tal-
að hafi vei'ið um, að algert
met hafi verið sett.
En þá kemur líka til greina
hvaða augum þeir líta á
þetta, sem eiga að liafa veg
og vanda af því að sýna
myndirnar. Þeir hugsa fyrst
og lremst um tvennt: Mynd,
scm dregur fólkið að sér, og
góða veltu. Þeir líta yfirleitt
ekki á kvikmyndaliúsið sem
eins konar listasafn, heldur
sem skemmtistað og því vilja
þeir heldur sýiia mynd, sem
fólkið sýnir að það vill sjá,
en mynd, sem ritdómendur
íyllast hrifningu af, enda er
það sannleikurinn, að lof
slíkra manna hefir engin á-
hrif á aðsókn almennings.
Að vísu koma lram mynd-
ir, sem eru allt í senn, mikil
listaverk, langar og skemmti-
legar. En það eru bara und-
antekningarnar, sem fram-
leiðandinn dettur ofan á einu
sinni á löngum tíma og eru
miklu meiri áhætta en svo,
að hver og einn vildi taka
hana á sínar herðar.
Framleiðendurnir
hafa orðið.
Það má taka upp til fróð-
lciks ummæli nokkurra kvik-
myndaf ramleiðenda.
David Selznick segir: -—
„Kvikmynd getur verið of
jlöng, þótt hún sé aðeins fimm
mínútur eða of stutt, þótt
hún standi í þrjár klukku-
stundir. Það ler-eftir efninu
og hversu langan tíma það
tekur að skýra sæmilega frá
jiví. Þegar ég lét taka Davið
Copperfield, spurði ég mann
nokkurn: „Hvað á hún að
vera löng?“ Hann svaraði:
„Spurðu heldur sjálfan þig:
Hvað lengi er hún skemmti-
leg?“ Eg held, að það sé eina
rétta svarið.“
Samuel Gokhvyn segir: —-
„Það er heimska að ger lang-
ar myndir af því að þær eru
langar,. alveg eins og það er
heimska að stytta skemmti-
lega sögu, sem er löng.“
Henry King, sem stjórnaði
Bcrnadettu: „Myndin á ekki
að standa lengur en þarf til
þess að ljúka efninu. En
menn geta sagt sögur á mis-
munandi liátt og báðir geta
verið góðir. Eg veit ekki,
hvort það sannar nokkurn
stoðar kvikmyndastjórana
skapaðan hlut, en eg get ekki
svarað á annan hátt.“
En fólkið?
En hvað segir svo fólkið,
sauðsvartur almúginn? Það
er undir honum sjálfum kom-
ið. Sumir gætu setið undir
„Á hverfanda hveli“ og
„Langt finnst þeim, sem bíð-
ur“ í striklotu. — En aðrir
mundu vera að ærast undir
mynd, sem stæðí í tæplega
hálfan tírha. Og á milli þess-
ara öfga eru svo ótal marg-
ir kvikmyndahúsgestir, sem
hlístra með sjálfum sér, þeg-
ar þeir sjá, livað klukkan er
orðin margt, þegar kvik-
myndin er úti. Blístrið getur
verið hættumerki.
Nú, en livað á kvikmynd
að vera löng? Fyrirgefðu,
lagsmaður, eg veit það ekki
sjálfur.
ELDLR!
Þegar kviknaði
í buxum
hetjunnar.
Með aðstoð „móður nátt-
úru“ og þeirra manna í kvik-
myndaheiminum, sem hafa
veðurfarið í hendi sér, geta
kvikniyndaframleiðendurnir
í Hollywood útbúið næstum
hvað stað á jörðinni spm er,
þar í borginni eða umhverfi
liennar.
Sem dæmi má nefna hina
nákvæmu eftirmynd af lands-
lagi eins og Balaan-skaga,
sem var útbúinn í hæðunum
í San Fernando-dalnum, en
hann er aðeins um 70 km.
frá lijarta Hollywood-borg-
ar.
„Ósjniilegi herinn“, heitir
kvikmynd, sem þar var gerð
fyrir skönunu og fjallar um
filippska skæruliða á Bataan
og Corregidor. Byggist
myndin á staðreyndum og
persónur jiær, sem þar koma
fram eru mótaðar eftir
mönnum, sem lifðu af ógnir
styrjaldarinrar þar.
John Wayne leikur George
S. Clarke, yfirmann 57. fót-
göngusveitar Bandarikjanna,
sem barðist á Bataan.
Clarke ofursti, sem fekk
skipanir um að liverfa frá
Bataan, nokkurum mínútum
áður en herir Bandarikja-
manna gáfust upp l>ar, að-
Framh. á 3. síðu.