Morgunblaðið - 30.05.1916, Blaðsíða 2

2
. MORGUNBLAÐIÐ
Frá Kut-el-Amara.
Kut gafst eigi upp fyr en hung-
ursneyð stóð fyrir dyrum. Siðan
um miðjan aprílmánuð hafði skamt-
ur hvers manns verið 4 únsur af
hveiti á dag og dálitið af hrossa-
kjöti.
Fyrsta mánuð umsátursins urðu
hermennirnir að berjast upp á líf og
dauða og óttuðust það þá mest, að
þeir mundu verða skotfæralausir áð-
ur en hjálparliðið kæmi. Þeir töidu
engan efa á þvi, að herliðið, sem þá
var dregið saman hjá Basra, mundi
koma Townshend til hjálpar og reka
Tyrki af höndum hans.
í öndveiðum janúarmánuði var
hjálparliðið komið til Aligharbi og
taldi það víst, að Townshend mundi
kominn að þrotum með matvæli, og
því væri um að gera að flýta sér
sem mest. En um það leyti hættu
Tyrkir að gera áhlaup á Kut og
þá var engin hætta á þvi lengur,
ap Townshend kæmist i skotfæra-
þrot. En þá beið hjálparliðið ósig-
ur hjá Oran og eftir það var auð-
sætt, að fyr mundu skorta matvæli
í Kut heldur en skotfæri.
íbúarnir í Kut héldu kyrru fyrir
í borginni. Hinir fáu, sem höfðu
hætt sér út úr borginni fyrst í stað,
höfðu verið skotnir, og Tyrkir gáfu
það ótvírætt.í skyn, að þeir mundu
skjóta hvern þann paann, sem dirfð-
ist þess að yfirgefa borgina. Það
hefði þá verið hið sama sem að reka
mennina út í opinn dauðann, ef
þeim hefði verið vísað úr borginni.
Þannig hafði setuliðið éooo borgara
að fæða.
En 24. janúar fundust í borginni
talsverðar matvælabirgðir, sem höfðu
verið grafnai í jörð undir húsunum.
Tók setuliðið þær og var það
þriggja mánaða forði með því móti,
að minka altaf skamtinn.
í herliðinu voru á annað þúsund
sárir menn og sjúkir, þegar borgin
gafst upp. Leyfðu Tyrkir að þeir
yrðu fluttir með skipi niður eftir
Tigris til herbúða Breta, og fengu i
staðinn særða tyrkneska fanga, sem
Bretar höfðu tekið.
Herfang sitt í Kut telja Tyrkir
mikið, enda þótt setuliðið hafi kast-
að miklu í fljótið og ónýtt sumt.
Þeir segjast hafa tekið þar 40 fall-
byssur, 20 vélbyssur, nær 5000 rifla,
mikið af skotfærum og tvö skip.
Yfirliðsforingjar setuliðsins voru
allir brezkir, en helmingur undirliðs-
foringjanna voru Indverjar. Her-
mennirnir voru flestir indverskir.
Segja Tyrkir, að aðeins fjórði hver
maður hafi verið brezkur.
Strákskapur.
Víða hefir verið kvartað undan
því upp á síðkastið, að einhverjir
strákaóþokkar brytust inn í garða og
Útihús ýmsra bæjarmanna og ónýttu
]E1IBEIIQE]IBE
I
Asg
. G. Gunnlaugsson
& Co.
Austurstræti 1.
Nýkomið stórkostlegt úrval áf
Karlmanna-, Unglinga og Drengja
I
fatnaöi,
einst. jökkum og btiximi, allar stærðii.
Olínföt ensk og norsk, Glanskápnr allar stærðir |
Sökum stórkostlegra innkaupa
á þessum vörum getum við boðið okkar viðskiftavinum álika
verð og áður.
cJlsg. St. Sunnlaucjsson S @o.
■==nr==iMr==inimr=iar=]E=2r-............
alt, sem hægt var að ónýta. Er
leitt til þess að vita, að aldrei skuli
nást í pilta þá, sem valdir eru að
slikum skemdum.
í garði Halldórs Daníelssonar yfir-
dómara er dálitið skemtihús i norð-
vesturhorninu. Húsi þessu var vit-
anlega vandlega læst í fyrra haust
og í það kom ekkert af heimafólk-
inu í langan tíma. En þegar komið
var þangað inn, kom i ljós, að hurð-
in hafði verið opnuð með fölskum
lykli og alt, sem í húsinu vir, brotið
og skemt. Stólarnir voru brotnir í
smáparta og auðséð, að óþokkinn
eða óþokkarnir hafa gert sér alt far
um, að láta ekkert verða eftir óskemt.
Þá hefir og ýmislegt verið skemt
i garðinum í vor. Greinar brotnar
af trjám, blóm rifin upp o. fl. Það
er ekki gott að segja um, hverjir
eru valdir að þessum skemdum, en
það væri óskandi, að það kæmist
upp, svo hægt væri að refsa þeim
duglega fyrir.
Talsíminn.
Hr. ritstj.! Hafið þér ekki tekið
eftir hinu sama og eg, aðþráttfyrir
það þótt Reykvíkingar hafi nú haft
talsima í nokkur ár, þá kunna þeir
ekki að nota hann enn. Hér á eg
aðallega við það, að þá er hringt er,
kunna menn ekki að svara. í stað
þess að kalla þegar upp símanúmer-
ið, eða geta nafns símaeiganda, svara
menn með hinu alkunna »Halló«,
og oft kemur það fyrir, að menn
verða lengi að þýfga þann er svarar,
um það, hvaða simanúmer miðstöð
hefir gefið manni. Þetta gremst
manni oft og tíðum, enda er æfin-
lega að því óþarfa töf og leiðinlegt
er það auk þess. Hitt hefir mér
og oft gramist, þá er síminn hring-
ir og eg svara annað hvort með
nafni eða simanúmeri, hvað menn
geta enzttil að spyja: »Hvar er það?»
— »Er það númer . . . ?* — »Er
það hjá N. N.?« og alt fram eftir
þeim götunum, io—20 óþarfa spurn-
ingar í einni stryklotu. Sjáið þér
— eða nokkur af lesendum blaðs
yðar — nokkurt ráð til þess að
bæta úr þessu ?
Símanotandi.
£=E3 DA0BÓFJIN.
Afmæi í gær:
Ingibjörg Brands, kensluk.
Stefán GuSmundsson, trésm.
Sólaruppráskl. 2.34
Sólarlag — 10.18
Háflóð í dag kl. 4.35 f. h.
í nótt og kl. 4.54 e. h.
Veðrið í gær.
Mánudaginn 29. ma/.
Vm. a. kaldi, hiti 6,9
Rv. a. kul, hiti 8,5
íf. logn, hiti 5,7
Ak. logn, hiti 8,5
Gr. logn, hiti 6,0
Sf. logn, hiti 3,0
Þh. F. logn, hiti 9,6
Þjóðmenjasafnið opið kl. 12—2.
(Myndasafnið er í Alþingishúsinu opið
á sama tíma).
Túnin grænka nú óðum og tró í
görðum laufgast, enda er framúrskar-
andi gróðrartíð, hlýindaregn á hverj-
um degi.
Steinbryggjan. Við hana var gert
í vor og átti hún nú að vera jafn-
góð og ný. En svo virðist sem eigi
veiti af að fara að gera við hana aft-
ur. Hafa steinarnir allir aflagast,
sokkið, sporðreists o. s. frv. En hvern-
ig er með viðgerðina? Ber verktakl
enga ábyrgð á hennl?
Njörður kom inn í gær með dágóÖ*
an afla.
Járnplanka þá hina miklu, sem
legið hafa á uppfyllingunni fyrir fram-
an Hafnarstræti, er nú verið að reka
niður hlið við hlið framan við stólp-
ana, sem bera eiga aðal-hafnarbryggj*
una. Eiga þeir að brynja framhlið
bryggjunnar.
Noah, seglskip með kol til »KoI og
Salt«, er nú verið að afferma hór á
höfninni.
Botnía ætti að geta komið hingað
á morgun.
Kvöldskemtunin í Bárunnií fyrra-
kvöld var mjög vel sótt. Þótti þar
bezta skemtun.
Leikfélagið hefir nú lokið sínu
starfi að sinni — leikárið á ■ enda.
Yfirleitt hefir þetta árið verið ágætt
fyrir fólagið.
Sumartíð. Menn sem riðu upp að
Mosfellsheiði á Sunnudaginn sögðu að
heiðin væri nær alveg snjólaus nú.
Víða á heiðinni er farið að grænka
mikið.
Njósnir Þjóðverja
í Frakklandi.
(Eftirj Georges Prade).
Eg er ekki kunnugur njósnar-
aðferðum Þjóðverja í Englandi, en eg
hefi haft tækifæri til þeas að athuga
njósnarstörf þeirra f Frakklandi og
og eg ímynda mér að aðferð þeirra
sé hin sama í Bretlandi.
Hið einkennilega við njósnarstarf
Þjóðverja — áður en ófriðurinn hófst
höfðu þeir 60.000 njósnara víðs-
vegar út um heim — er það, að
það er nær einvörðungu falið um-
boðsmönnum. Þýzki njósnarinn er
ekki á ferðalagi; hann er um kyrt í
landinu þar sem hann á að njósna.
Hann hefir ætíð með höndum eitt-
hvert starf, sem gerir veru hans skilj-
anlega, burtför h*ns, bréf hans og fjár-
sendingar þær, er hann fær. Aðal-
lega eru þessir njósnarar umboðs-
menn vátryggingarfélaga.
Þegar eg var að afla mér upp’-
lýsinga um þýzka vátryggingarfélag-
ið »Viktoria zu Berlinc, sem er hið
stærsta í Norðurálfu og hefir vá-
trygt fyrir 80 milljónir sterlings-
punda um allan heim — þar af t2
miljónir í Frakklandi •— komst eg
að því, að í skrifstofum þess *
Avenue de L’Opera i Paris var sér-
stök deild, sem var nefnd »Special
Búro*. A þeirri skrifstofu unnu a^
eins ungir Þjóðverjar, 25—30 ára
að aldri, liðsforingjar í varaliði Þjóð'
verja, sem dvöldufimmeðasexmáuúð1
i Frakklandi. Þeir fengu 40 sterliugs'
punda liðsforingjalaun á mánuði
auk þess fé tii ferðakostnaðar. Þelí
gerðu ekki annað en ferðast i
reiðum um þvert og endilangt Fri&'