Morgunblaðið - 15.01.1917, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIil
Tilkynning.
Með því að eg hefi rekið mig á stakasta hirðuleysi með að loka
hliðinu á gyrðingunni að neðanverðu við hús mitt, þá bannast hér með
öllum, er eiga leið að húsi mínu með vörur, reikninga eða til þess að
sækja mjólk, umgangur um þetta hlið og verða þeir þvi að ganga tlin
hliðið að ofanverðu við Laufásveg.
Reykjavík, io. janúar 1917.
Thor Jensen
SJÚMENN.
Mnnið að þnrrasti blettnrinn á sjö
og landi er undir olinfötnnnm frá
Sigurjóni.
Einkasaii fyrir Island fyrir Towers físh brand
Heildsala
Oíiuföf
Smásala.
eru rnjúk, sferk, endingargóð. Jiomið og skoðið.
<3TýRomié afarmiRié úrvaí af:
Trawlstökkum. •
Kápur — Buxur — Hattar — (gult, svart, brúnt.)
Haupirðu góðati f)luf, bá mundu fjvar þú fekst fjann.
Netav. Sigurj. Pjeturssonar.
Hafnarstræti 16.
tfflasfiinuoíia, JEagarolia, Qylinéaroíiaf
(»Prövudunkar« fást eftir beiðm).
H. I. S.
Tvent skrítið.
Tvent er það, meðal annars, sem
«g hefi aldrei skilið, og þætti mér
vænt um, ef einhver fyndi á því
skynsamlega lausn.
í fyrsta lagi: — Hvers vegna
versnar svo að segja einlægt matur
á matsölustöðum um leið og fjölg-
ar þeim, sem kostinn kaupa? — Menn
skyldu ætla, að með vaxandi um-
setningu og gróða stæði kostseljandi
sig við að láta hann batna. Hn
reynslan sýnir hið gagnstæða, bæði
utanlands og innan, að því viðbættu
hér innnnlands, að kostur versnar
hér Hka i hvert skifti, sem hann er
settnr upp.
í öðru lagi: — Hvers vegna er
einlægt siður að setja upp talsíma-
gjald eftir því sem símanotendum
fjölgar? í víðlendustu kauptúnum
hér á landi, þar sem er litil stöð
með tiltölulega dýrum útbúnaði,
mörgum staurum og löngum línum,
hefir síma-árgjaldið verið að eins
36 krónur. Hér í Reykjavik virð-
ist stöðin með yfir 500 símum
hljóta að geta verið tiltölulega ódýr-
ari, sem fleiri síma má leiða sam-
hliða í loft- eða jarð-leiðslu. En
gjaldið hér hefir þó þurft að vera
48 krónur. Og nú um leið og sim-
hafar fara fram úr 600, þá harf endi-
lega að hækka gjaldið á hverjum.
— Eg veit vel að í stórborgum er-
lendis er símhafagjald hærra en hér
en það virðist vera miðað við eitt-
hvað annað en kostnaðinn, því að
taxtarnir eru svo afarólikir. — Hér
virðist engin ástæða til að fara hærra
en svo, að síminn beri sig vel og
gefi góðan tekjuafgang. — En nú
spyr eg: En hvers vegna þarf
sfmagjald að hækka þótt símhöfum
fjölgi? Væri það ef til vill ódýrara
að hafa hér í Reykjavik 10 stöðvar
4 stærð við stöðina á Seyðisfirði, i
staðinn fyrir þessa einu?
— n
Kanpið Morgunblaðið.
Leyndarmál hertogans.
Hefði hún aðeins vitað það, hve
ósegjanlega sæll hann hafði vafið
konu sína’ örmum og svarið henni
órjúfanlega trygð og að ekkert skyldi
fá skilið þau að. En þótt hún hefði
vitað það, þá mundi hún ekki hafa
trúað þvi!
En enda þótt hertogaynjan reyndi
að telja sjálfir sér trú um að Valen-
tine elskaði hertogann ekki og gerði
alt er í hennar valdi stóð til þess að
útrýma þeirri hugsun, þá var hún
altaf mint á það á hverjum degi.
— Hvar er hertoginn? Verður
hann lengi að heiman? Ætlar hann
að fara eitthvað með okkur íkvöld?
Ætlar hann að vera heima hjá okk-
ur i kvöld?
Þessum og þvílíkum spurningum
spurði Valentine sjálfsagt hundrað
sinnum á dag.
Einu sinni dirfðist þó hertogaynj-
an að hreyfa mótmælum gegn þessu.
— 169 —
— Elsku Valentine mín, mælti
hún. Eg held að réttast væri fyrir
okkur að haga okkur þannig, að taka
ekkert tillit til hertogans. Karlmenn-
irnir hafa svo mörgu að sinna, að
við konurnar verðum að hugsa um
okkur sjálfar.
— En honum þykir gaman að
vera með okkur, hrópaði Valentine
af ákefð. Hann er ánægður þegar
hann er með okknr.
— Já, eg er viss um það, en þó
hygg eg að réttara sé fyrir okkur
að hugsa ekki svo mikið um hann.
Hann getur ekki verið með okkur
alls staðar, eins og þér vitið. Og í
gær urðuð þér af þvi að aka vegna
þess að þér biðuð eftir honum.
-- Það veit eg vel. En þó vil
eg heldur biða og fara allra skemt-
ana á mis, heldur en hitt að hann
sé ekki með okkur.
— 170 —
— Valentine mín! hrópaði her-
togaynjan og gleymdi alveg að stilla
sig.
Þetta er alveg satt. Þegar
hertoginn er með okkur skín sólin
ætíð hlýrra og Ioftið er fegurra og
það er eins og heimurinn verði allur
annar. Finst yður það ekki?
— Nei, svaraði hertogaynjan
kuldalega. Það finst mér ekki.
Það var eins og tvieggjað sverð
nísti hjarta hennar, er hún hugsaði
um löngu liðna daga, þegar ná-
vist hans hafði gert sólarljósið bjart-
ara og loftið fegurra.
9. kapítuli.
Þannig fór nú fram um hríð.
Hertogaynjan var eins og milli steins
og sleggju. Hún vonaði að Valen-
tine elskaði ekki hertogann, og hún
— 171 —
tírimatryggingar,
sjó- og strídSTátryggingar.
O. Johnson & Kaaber.
Det kgl octr. Brand^Miance
Kaupmannshðfrs
vátryggir: hus, hú»g&&n* fcilla-
konar vðruforða 0. s. írv. gcga
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heimakl. 8—12 f. h. og 2—8 e. i.
á Austurstr. 1 (Búð L. Nicisec]
N. B. Nielseu.
Gunnar Egilson
skipamiðlari.
Tals. 479. Veltusundi r (uppi)
Sjó- Striðs- Brunatryggingar
Skrifstofan opin kl. 10—4.
Allskonar
Br una try gg in gar
Halldór Kiríknson
bókari Eimskipafélagsins.
Trondhjems vátryggingarfélag h.f.
Allskonar brunatryggingar.
AÖalnmboBsmaðar
CARL FINSEN.
Skólavörönstijf 25.
Skrifstofntimi 51/,—6‘/2 sd. Talsimi 881
MORGU NBLAÐIÐ
kostar i Reykjavik 70 anra & m&nnði.
Binstök blöð 5 anra. Snnnndagsblöð 10 a.
Úti nm land kostar ársfjórðnngnrinn
kr. 2.70 bnrðargjaldsfritt.
Utan&skrift blaðsins sr:
Morgunbl5lðið
Box 8.
Reykjavik.
Geysir
Export-kaffi
er bezt.
Aöalumboðsmenn:
0. Johnson & Kaaber
vonaði það, að hertoginn vildi taka
hana sér fyrir konu.
En allan þennan tima frétti her-
toginn ekki neitt. Hann leitaði
stöðngt frétta hjá Ruskyn, en fékk
éngar fregnir hjá honum. Honum
fanst sem 'þeir leynilögreglumaður-
inn væru vonlausir um það að finna
Naomi og sjálfur fór hann að álíta
það, að eftirleitin væri nokkurs
konar skollaleikur.
En hefði hann nú ekki bundist
órjúfandi böndum i æsku, þá hefði
hann getað látið að ósknm móður
sinnar og kvænzt þeirri stúlku, er
ekki hikaði við að sýna það að hún
unni honum.
Nú vildi svo til að hertogaynjan
og Lady Eveleigh hittust á danzleik
hjá franska sendiherranum. Lady
Eveleigh var í sjöunda himni, því
að Blanche dóttir hennar var trú-
— 172 —