Morgunblaðið - 22.01.1917, Blaðsíða 2

2
fc'ORGUNBLAÐIÐ
nm að þiggja. Vitranahátíðir Forn-
Grikkja(mysteria) voru einhver merki-
legasta af sambandsviðleitni við æðri
verur, sem verið hefir á jörðu
hér. En þó vissu Grikkir ekki, að
hinar æðri verur sem þeir sáu, áttu
heima á öðrum hnöttum. Vegrta þess
kom sambandið að minni notum og
féll loks niður. Má nú taka slíkt
upp aftur og miklu betur en áður.
Og þegar komið er þá braut, munu
verða meiri breytingar til batnaðar
á högum mannkynsins á nokkrum
áratugum, en á hundruðum ára áður.
Hilqi Pjcturss
Leiðrétting.
í grein minni siðast stóð líkamir
fyrir Hkamanir; líkaman eða líkam-
ning má nefna það sem á útlendu
máli er kallað Fantom; en mate-
rialisation getur eftir atvikum þýtt
iikaman eða efning (efnitöku). H. P.
naassi DAðBOh'iN. sssx
Afm»li f dag:
Helga Johuson, húsfrá.
Ingibjörg Magnúsdóttir, húsfrú.
Carl Olsen, stórkaupm.
Gísli Jónsson, söðlasm.
Sólarupprás kl. 9.43
S ó 1 a r 1 a g — 3.37
H á f I ó 8 í dag kl. 5.3 e.h.
og kl. 5.25 e.b.
Fyrirlestrar Háskólans:
Holger Wiehe, sendikennari: Gaman-
leikar Dana, kl. 6—7.
Æfingar í sænsku, kl. 5—6.
Veðrið í gær.
Sunnudaginn 21. janúar.
Vm. a. gola, hiti 5.1.
Kv. a. kul, hiti 5.1.
íf, s.v. kaldi. hiti 6.2.
Ak. s. st. gola, hibi 5.0.
Gr. s.a. kul, frost 2.0.
Sf. logn, frost 0.3.
Þh., F. sv. kaldi, hiti 5.0.
Þinglesin afsöl.
11. janúar:
1. Skiftaráðandi Reykjavíkur selnr
2Ó. des. f. á. Kristjáni GuSmunds-
syni núseignina »MiðseJ«.
2. Ingvar Nikulásson selur 9. des. f.
á. Eyólfi Gíslasyni húseignina nr.
48 viS Laugaveg.
3. Hans Petersen selur 10. okt. f. á.
Jóni Halldórssyni o. fl. mótorbát-
inn Hersir.
4. Jón Halldórsson o. fl. selja 17.-
okt. Snæbirni Bjarnasyni o. fl.
sama bát.
5. A. Obenhaupt selur 30. des. f. á.
Ólafi Þ, Johnsen húsið, kallað
»Villa Frida« við Þingholsstræti.
6. JÚ1ÍU8 Rr. Einarsson selur 9. okt.
f. á. Jóni Magnússyni nr. 30 a við
Laugaveg.
7. Jón Magnússon selur 22. des. f. á.
Sigurði Oddsyni sama hús.
8. Sigurður Jónsson selur 4. þ. m.
Eyjólfi Jóhannssyni vélbátinn
Garðar R.E. 159.
9. Páll Ólafsson selur 9. þ, m. Ólafi
Jónssyni húsið nr. 22 við Vestur-
götu.
10. Landsbankinn selur 3. þ. m. Vil-
hjálmi Briem húsið nr. 18 b við
Laugaveg.
11. Sigurjón Sigurðsson selur 20. des-
f. á C. Björnæs húsið nr. 25 við
Lindargötu.
12. Eggert Jónsson selur 5. sept. f. á.
Eyjólfi Gíslasyni húsið nr. 8 við
Bergstaðastræti.
13. Garðar Gíslason selur 11. des. f.
á. Lofti Loftssyni og Sigurði Odds-
syni vólskipið Heru R.E. 167.
14. Þorsteinn Guðmundsson selur 8.
þ. m. Jóni Sigurðssyni o. fl. húsið
nr. 12. í Þingholtsstræti.
15. Margrét G. Thorsteinsson selur
20. des. f. á. Eyjólfi Eiríkssynil/,,
húsið nr. 16 í Hafnarstræti.
16. Jón Magnússon selur 22. janúar
1914 Birni Guðmundssyni o. fl.
húsið nr. 76 við Laugaveg.
17. Björn Guðmundsson o. fl. selnr
24. júní 1914 Gísla Þorbjarnar-
syni sömu eigu.
18. Ólafur Jónsson selur 9. þ. m.
Páli Ólafssyni eignina »Laugaland«
í Reykjav/k.
18. janúar:
1. Óskar Halldórsson selur 30. des.
f. á. Ara Antonssyni 9,56 hktr.
land í Laugamýri.
2. Benedikt Jónasson selur 12. þ. m.
Einari Finnbogasyni húsin nr. 8
eg 8 b í Mjóstræti.
3. Guðbjörg Gísladóttir selur 11. þ.
ia. J. Aall-Hansen húsið nr. 28 í
Þingholtsstræti.
4. Vilhjálmur Kr. Stefánsson selur
11. þ. m. Sigurði Þorkelssyni hús
ið 51 b við Njálsgötu.
ísland fer héðan í dag áleiðis til
útlanda.
Nokkrir bátar úr Sandgerði urðu
aö hleypa hingað í fyrri nótt, vegna
þess að þeir komust ekki inn á Sand-
geröishöfn fyrir brimi. Höfðu þelr
nokkurn afla meðferðis og seldu hann
hór.
Sæbólslega heitir hjá Aðalvík, en
ekki Sæborgarlega, svo sem hermt er
í blaöinu í gær, vegna misheyrnar í
síma.
Landar erlendis.
Páll ísólfsson er orðinn organisti
til bráðabirgða við Sct. Thomas-kirkj-
una í Leipzig í stað kennara síns pró-
fessors Straube, sem gegna þarf land-
varnarskyldu um sinn. Er þetta sómi
Páli og s/nir glögt það álit, sem hann
þegar er búinn að afla sér.
Próf í læknisfræði hefir tekið í vetur
Halldór Kristjánsson (Jóns-
sonar háyfirdómara). Hann er orðinn
læknir við sjúkrahús í Sórey og er
kvæntur danskri hjúkrunarkonu.
Sjómannaheimilið.
Herra ritstjóri.
Nú er vér erum komin svo
langt að vér höfum vígt hið nýja
sjómannaheimili vort hér í bæn-
um og tökum á móti gestum frá
næstkomandi sunnudegi, þá finn-
um vér hvöt til, gegnum hið
heiðraða blað yðar, að beina þakk-
læti voru til allra þeirra sem
hafa veitt oss bjálp í þessu fyrir-
tæki.
Það hefir verið óhentugt bygg-
ingarár og húsið er orðið tals-
vert dýrara en ráðgert var, svo
að hin árlegu útgjöld við afborg-
anir o. fl. verða talsvert meiri
en við var búist.
En vér trúum að húsið geti
fullnægt öllum sanngjörnum kröf-
um.
Margir hafa veitt oss hjálp,
bæði hér í bænum og annarsstað-
ar á landinu, já jafnvel frá Is-
lendingum í Winnipeg höfum vér
meðtekið gjafir og vér biðjum
þá alla að meðtaka kærar þakkir.
Vér viljum kappkosta að gera
heimilið að virkilegu heimili fyr-
ir þá sem gista það, og vér von-
um að hinir mörgu vinir vorir
framvegis hjálpi oss í starfi voru,
svo að það verk sem hér verður
unnið megi bera ávöxt og verða
til gagns og blessunar fyrir marga.
Reykjavík þ. 20. jan. 1917.
Fyrir hönd Hjálpræðishersins
S. Grauslund.
Aumastir alira.
í fyrradag barst mér ný bók
eftir Ólafíu Jóhannsdóttur. Allir
f +
Islendingar kannast við hana,
margir þekkja gáfur hennar og
áhuga fyrir öllu góðu, og mörg-
um hér í bæ er kunnugt urn hjálp-
semi hennar og kærleika til allra
bágstaddra.
Um allmörg ár undanfarin hefir
Ólafía dvalið í Kristjaniu, höfuð-
borg Noregs, og starfar hún þar
að björgun fallinna kvenna.
Bók hennar hljóðar um einstök
atriði úr lífi aumingja, sem orðið
hafa á leið hennar, og nefnir hún
bókina: De Ulykkeligste. Livs-
skildringer fra Kristiania. Comm-
ermeyers Forlag. Bók þessari
hefir verið tekið afar vel um
endilangan Noreg, og býst eg
fyllilega við því að hún verði og
lesin með athygli hér heima í
föðurlandi höfundarins; og gætu
margir haft gott af þeim lestri;
sizt er því að neita að of mikið
má af slíku tagi finna hér heima,
og því er bókin lýsir, og væri-
sízt úr vegi að hugleiða á hvern
hátt hægast og fljótast yrði kom-
ið í veg fyrir voða þann, sem af
óreglu og lausung leiðir. Bók
Ólafiu er eingöngu rituð í þeim
tilgangi að benda sem flestum á
hættuna og neyðina, og reyna
þannig að stemma stigu smánar-
innar til verndar æskulýðnum.
Höfundur kemst svo að orði í
formála bókarinnar:
»Það hefir verið hlutskifti mitt
að dvelja árúm saman meðal
hinna aumustu allra manna. Hvað
eftir annað hefi eg sagt við sjálfa
mig: Ef hjálpin á að fást, verður
öll þjóðin að vakna til stríðs og
starfa með áhuga hins brennandi
kærleika, til frelsunar börnum
sínum, — börnum Noregs. —Það
þarf að frelsa þúsundir og aftur
þúsundir frá smán og neyð og
eymd, sem framtíð þeirra felur
ella i skauti sínu. Og tækist það
að ná valdi á mannshjörtunum
svo að sérhver maður og kona,
fengju skilið það til fulls, hversu
mikið er í húfi, þá mundu allir
rísa upp einum huga gegn böli
þessu.
Eg lýsi að eins því er eg hefi
séð sjálf, og þess vegna hlaut eg
þrátt fyrir öll mín vanefni á
margan hátt, að leið þau fram
fyrir ýður, þessi ólánssömu aln-
bogabörn — leggja þau að hjarta
yðar og láta þau sjálf tala máli
hánna ungu.
Von mín um að það megi takast,
byggi eg eingöngu á guði, hon-
um er alt mögulegt*.
Norskt blað »17 Mai«, flytur
ritdóm um bókina. Þar stendur
meðal annars:
»Allir hafa heyrt talað um ís-
lenzku líknarsysturina, sem seint
og snemma er á ferli til þess að
reyna að hjálpa og reísa við
konur og stúlkur, sem fallið hafa
í synd og vanvirðu. Margt hefir
hún séð og mörg vonbrigði hefir
hún reynt, en innan um allan
sorann og svívirðinguna, sem því
miður ber oftar hærri hlut, eygir
hún þó stöku sinnum vonarbjarma,
sem ber vott um gott hugarþel,
þrátt fyrir alt.
Ólafí lætur sér ekki nægja að
standa hjá og horfa á líferni og
háttasemi aumingjanna. Hún
tekur þær tali, þar sem þær
ramba um göturnar meira og
minna ölvaðar; hún býður þeim
heim með sér, hún hýsir þær,
hún gefur þeim að borða og út-
vegar þeim atvinnu. Hún leitast
við |að vekja sómatilfinningu
þeirra og bendir þeim á æðri
vegu. Og innilega gleðst hún
þegar einhver af »þessum aum-
ustu allra« sér að sér, og hverf-
ur frá syndalífinu; — en mörg
eru vonbrigðin, lestirnir og synd-
in felast oft á bak við tárvot
augu og iðrunarorð*.
Bókin ber með sér andbla0
hins eilífa kærleika sem ekki
dæmir, heldur Vorkennir, seö*
ekki lætur hugfallast þótt á móh
blási, sem ekki leggur árar í báb
heldur leitat seint og snemma
þeim sem ráfa í myrkrum á viU1'
götum syndarinnar, — sem leitar
þeirra til þess að bjarga þeim-
Æfiatriði þessara kvenna eílt
ákafiega eftirtektarverð. Þau et^
skáldrit hins raunverulega ^0'
myndir úr sálardjúpinu, ægile *