Morgunblaðið - 10.10.1917, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Smith Premier
ritvélamar eru nú komnar aftur. Þeir sem ætla
sér að fá þessar ágætu vélar, gefi sig fram sem
fyrst. Verð sama og áður.
Nokkrar Monarch ritvélar
ennþá fyrirliggjandi.
Allskonar ritvélabönd, ritvélapappir, kalkipappir
og strokleður fyrirliggjar di.
Einkaumboðsmaður fyrir ísland
Jónatan Þorsteinsson,
Simar 64 & 464.
Laugavegi 31.
Frá Ameríku
nýkomið til
Jes Zimsen járnvörudeildar:
GÓlfmottur, sem líklega duga i mannsaldur, — Taurullur.
Strlgasaumup — Japðypkjugafflap.
Beauvais
niðursuðuvörur eru viðurkendar að vera langbeztar i heimi.
Otal heiðurspeninga á sýningum viðsvegar um heiminn.
Biðjið ætið um Beauvais-niðursuðu. Þá fáið þér verulega góða vöru
Aðalumboðsmenn á íslandi:
O Johnson & Kaaber.
íslenzk
prjónavara!
Sjóvetlingar ......... o,8ý
Hálfsokkar frá......... 1,40
Heilsokkar —........... 1,90
Peysur —............... 7,85
Sjósokkar —............ 3,00
Vöruhúsiö.
Saltkjöt.
I næsta mánuði á eg von á tals-
verðu af sprðsöltuðu saltkjöti frá
Flatey og verður það selt hér á 150
■kr. tunnan með 270 pundum f. —
Gerið pantanir yðar í tima.
@. <&roppd.
— Simi 385. —
Jlfa-osíar frá Hróars-
lækjar-smjörbúi, eru seldir f heilum
■og hálfum stykkjum i Matardeild
-Sláturfélagsins i Hafnarstræti.
Dreng
til smininga, vantar
verzlnn Einars Arnasonar.
Indverska rósin,
Skáldsaga
eftir C. Kpause. 10
Herrar mfnir! mælti Crafford er
Zigauninn var farinn. Hans hágöfgi
landstjórinn býðnr yður á tfgrisdýra-
veiðar í dag. f>ið verðið að vera ferð-
fcúnir eftir stundarfjórðung.
Liðsforingjarnir þustu út úr salnum
og eftir nokkra stnnd voru þeir
Craffordog Forster einir.
— Jæja, mælti læknirinn. Hittuð
Þór barúninn?
— Já ég hitti hann og kúlan úr
fcyssnnni minni líka, mælti aðalsmað-
urinn þungbrýnn.
— Hvar og hvenær?
— f>a<5 var fyrir einni stnndu í báti
faérna frara við höfnina. Eg neyddi
faann til þess að gagna á hólm við
mig. Hann ætlaði að myrða mig, en
faæfði ekki. En fyrir skoti mínu fjell
hanu i sjóinn og er nú áta fyrir fisk-
ana.
— Njótið heilir handa, mælti lækn-
ilinn. f>ér hafið þar losað heiminn
við hið argasta illmenni. En hafið
þér fhugað það að barúnsins mun sak
að og grunur fellur á yður vegna þess
að mönnum var kunnugt um fjaudskap
ykkar?
— Já eg hefi hugsað um það.
Og eg veit lfka að landstjórinn mun
kosta kapps um að hefna bróður síns.
En gegn mér er eigi hægt að færa
neinar sannanir og eftir viku fer eg
til Englands.
— f>að verðnr of seint, FroBter
minu góður. Farið fyr. I kvöld
fer héðan briggskip beina leið til Do
ver. Skipstjóri mun gjarna leyfa yður
far. Talið við hann sjálfir og horfið
eigi i skildinginn. f>að er bezt fyrir
yður að verða sem fyrst á burtu frá
Kalkútta og lndlandi.
— Eg ætla að fara að ráðum yðar
læknir, mælti Forster og eg ætla biðja
húsráðanda að gæta litlu stúlkunnar
enn um stnnd.
Hann kallaði á veitingamanninn
og fól harnið umsjá hans meðan
hann væri burtu. Síðan fóru þeir
læknirinn í burtu
Maghar hafði eigi skilið til fullnustu
það sem þeim hafði farið í milli en
svo mikið var hoDum ljóst, að Forster
ætlaði að fara til EugHnds.
— Hann ætlar að flýja tautaði
Indverjinn, og hafa barnið á burt með
sér. Eg verð að ná því f nótt, annars
verð eg of seinn
Svo snéri hann til brottfarar, eins
og hann ætlaði að ganga út átorgið,
þar sem veiðimennirnir höfðu safnast
saman. En þá heyrði hann undirgang
nokknrn, er mest lfkist drunnm í
nauti. Maghar staðnæmdist og hler-
aði og er þetta heyrðist enn tviavar,
tautaði hann fyrir munni sér.
— Eg er tilbúinn. Eg kem.
Pi gaus reykur mikill upp í milli
steinanna sem gangstfgur þessi var
lagður með, og hvarf Indverjinn í
reyknum. En er reykurinn leið frá
var hann horfinn og var það engu
lfkara en jörðin hefði gleypt hann.
Nú var veiðilúður þeyttur úti fyrir
vfginu og veiðimeuuirnir lögðu á stað.
þegar þeir höfðu farið svo sem
mflu vegar út fyrir borgina, stað-
næmdust fílarnir og stöppnðu niður
fótunum, hestaruir frísuðu og spertu
eyrun eu hundarnir tóku að gelta.
í sama bili heyrðist ógurlegt öskur
og Btórt tígrisdýr stökk inn í hálf-
hring þann er veiðimennirnir höfðu
myndað.
Tuttugu kúlum var skotið á það í
senn, en það særðist aðeins lftillega
og bjóst til stökks. Svo hentist það
eins og kólfi væri skotið á hest
Craffords læknis og læsti klóm sfnnm
í hann. Hestnrinn rak upp öskur
af ótta, prjónaði og föll aftur á bak.
Læknirinn var við þessu búinn
og kom Btandandi niður. Og meðan
tfgrisdýrið svalaði bræði sinni á hest-
inum, hóf hann byssu sína og skaut
á það. Kúlan hæfði dýrið rétt við
eyrað og það féll dautt til jarðar.
|>á heyrðist öskur aftur og út úr
skógarþykninu etökk aDuað tigrisdýr
mikið stærra og sterkara en hitt.
YATKYGGINGAH
Ærunatrijgcjingar,
sjó- og stríðsvátryggingar.
O. Johnson & Kaaber.
Det Kgl. octr. Brandassnrance
Kaupmannahöfn
vátryggir: hás, hássögn, «Us-
konar vðrtiforöa o. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heima kl. 8 — J2 f. h. og 2—8 e. h.
i Austnrstr. 1 (Búð L. Nielsen)
N. B. Nielsen.
Brunatryggið hjá „W OLGA“
Aðalumboðsm. Halldór Eiríksson.
Reykjavík, Pósthólf 385.
Umboðsm, i Hafnarfirði
kaopm. Daniel Rer^mann.
AUskonar
VATRYGGINGAR
Tjarnargötu 33, Simar 233 & 429
Troííe & Ttotfye.
Trondhjems vátryggingarfélag hf.
Allskonar brunatryggingar
Aðalumboðsmaður
Carl Finsen
Skólavörðustíg 25
Skrifstofut. 5>/a—6llts.d. Tals. 331
Gnnnar Egilson
skipamiðlari
Hafnarstræti 1 5 (uppi).
Skrifstofan opin kl. 10—4. Sími 608
Sjó-, Strífls-, Brunatryggingar.
Talsími heima 479.
f>að réðist hiklaust á hvíta fflinn land-
stjórans.
Cumberland greifi var hugrakkur
maður. Qanu skaut úr báðum hlaup-
um byasu sinuar á dýrið en það
tryltist við sársaukann og læsti klóm
sínum í reiðver landstjórans. Hann
greip til marghleypu siunar og skaut
á dýrið eu það hafði eugin áhrif.
Hugðu uú allir að dagar greifans væru
taldir.
En i sama bili stökk unglingur
nokkur fram úr kjarrinu og hafði
eigi annað vopna heldur en rýting.
Hann greip í halann á hinu óða
týgrisdýri og er það snérist gegn
þessum nýja óvídí eínum rak hann
rýtinginn fimlega ofau í opið gin
þess.
Tfgrisdýrið féll og dró hann með
sér. Veltust þau nú þarna í grasinu
um stund. Unglingurinn beitti rýt-
ÍDgnum eínum ÓBpart, en dýrið ösk-
raði látlaust af sársauka og reiði.
Veiðimennirnir voru sem steini lostnir
og hreyfu sig hvergi.
En alt í einu stökk ungliugurinn
á fætur og djarflega steig hann öðr-
um fæti ofau á skrokk tfgrisdýrsins
— og þá ætlaði fagnaðarlátum áhorf-
euda aldrei að linna.