Morgunblaðið - 05.12.1917, Blaðsíða 4

/
Lelkfimisbaxur,
bolir,
sokkar,
Giímubuxur.
Vöruhúsið.
Geysir
Export-kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0 JOHNSON & KAABER.
Múé.

9
margar
Tóbakshúsið
Laugavegi 12.
Wolff & Arvé’s
Leverpostej
i x/4 og 2 pd. dósutir
er bezt — Heimtið það
Indverska rósln,
Skáidsaga
eftir C. Krause. u
— Ósvífni þorpar! hrópaði nú
þernan. Hvernig dirfist þér að sví-
virða frænkn Edmund Forsters og
þúa hana.
— Eg fer ekki að þéra dóttir
tnina, mælti Ithuriel, gekk fram fyr-
ir borðið og ætlaði að faðma Helenu.
— Komið ekki nærri mér! hrópaði
hún með hryllingi.
— þú ert samt sem áður dóttur
rnín, mælti Ithuriel með ákefð. Ed-
mund Forster! Já, það var nafn
mannsins, sem rændi barni mí.iu í
Kalkútta fyrir þrettán árum.
— Hann er geggjaður, mælti Hel-
ena við búðarþjóninn og ypti öxlnm.
— Eg fullyrði það að þú ert dótt-
ur mín! grenjaði Ithuriel. Eg get
sannað það.
Helena ætlaði að fara, en Ithuriel
hljóp í dyrnar, baðaði þar út öllum
öngum og varnaði henni útgöngu.
Safnaðist þegar múgur manns fyrir
framan dyrnar.
— Bjáið þið ungu og fögru stúlk-
una þarna, mælti Ithuriel við mann-
íjöldann. pað er dóttir min! Henni
var rænt frá mér fyrir þrettán árum
MORGUNBLAÐID
Areiðiinlegur og d glegur maður, sem er vanur öllum verzluuarstörf-
um og bókhaldi, getur fengið stöðu sem forstöðumaður stórrar verzlunar.
hér i bæ.
Hátt kaup
Skriflegar umsóknir sendist Morgunblaðinu merktar.
„N. 500“
Piano
frá B q z í u verRsmiéju cföoróurlanóa,
með dgæíum borgunarskiímdíum,
útvegar
Lofíur Guðmundsson,
Smiðjustig 11.
Hin ágæta
neðanmálssaga Morgunblaðsins:
Leyndarmál hertoj
fæst keypt á afgreiðslunni.
Bókin er 630 síður og kostar að eins kr. 1.50.
og nú vill hún eigi kannast við hann
föður sinn.
þernan var hugdjörf stúlka og hún
reyndi að ryðja sér og húsmóður
sinni braut gegn um mannfjöldann.
En sterkur maður greip um hand-
legg hennar og hratt henni inn í
búðina aftur. |>að var Samson, sem
hafði rekist þangað af tilviljun.
— Lofið manninum að tala! hróp-
aði hann með hárri raust.
— Já, lofið honum að tala, grenj-
uðu allir.
— Ef þetta er dóttir hans, grenj-
aði vændisdrós nokkar, þá hefir hann
rétt til hennar!
— Eg skal sanna það! æpti Iuhur-
iel.
— Komum þá til friðdómarane!
æpta nú raargir.
þegar Helena heyrði þetta, sá hún
fljótt að þar var eini vegurinn út úr
vandræðunum. Hún bað sér því
drembilega hljóðs og þagnaði þá all-
ur hávaði þegar í stað.
— Eg skal fara með þessum manni
til friðdómarans, mælti hún. þar
skal eg sanna það að hann er lygari-
— Þú ert sjálf lygari! grenjaði
gimsteinaealinn.
— Eg heiti Helena Forster, mœlti
hún rólega. og er frænka herra Ed-
mund Forster. Eg er fædd í St. Fáls-
sókn í Lundúnun.
Hún mælti þetta svo rólega og
örugglega að það hafði áhrif á fólkið
og skoðanir urðu skiftar.
— Já, já, við skulum fara þangað,
Nina, mælti Ithuriel og var nú glaður
í bragði. Komdu þá barnið mitt!
Helena hvesti á hann augun og
mælti byrst:
— Eg fyrirbýð yður að þúa mig,
þangað til þér hafið sannað það að
eg só dóttir yðar. Og eg banna yður
líka að nefna mig öðrum nöfnum eu
þeim sem eg hefi skírð verið.
Manngrúinn var á hennar máli
og fjölgaði þeim stöðugt sem drógu
taum hennar.
Friðdómarinn átti heima f Strand-
götu, skamt þaðan, og nú stefndi öll
þyrpingin þangað. Dómarinn var
stiltur og gætinn maður, og hlustaði
með mestu rósemi á kæru Ithuriels og
neitun Helenu. Svo sneri hann sór
að Ithuriel og mælti:
— þér getið sjálfsagt fært sönnur
á yðar mál?
— Já, svaraði hann.
— Ef þór getið sannað það, að
þessi unga stúlka sé dóttir yðar, þá
skal hún verða að fara heim með
yður. Eu séu sannanir yðar eigi
fnllnægandi eða rangar, þá mun lög-
nnum beitt gegu yður. Og fyrir
slíkan glæp ákveða lögin hundrað
gíneu sektir og auk þess er sökudólg-
urinn hýddur 50 vandarhögg á al-
mannafæri.
Aheyrendum hnykti við er þeir
é.
YAfBí\YGGING>Al\
cJ&runatrijggincjar,
t>jó- og stríðsvátryggingar.
O. Jofjnson & Jiaaber.
Det kgl. octr. Braadassurance
Kaupmannaböfn
vátryggir: Jaús, húsgögn, alls-
konar vöruforöa o. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 e. h.
í Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen)
N. B. Nielsen.
Brunatryggið hjá „W <> L G A“
Aðaluaiboðsm. Halldór Eiriksson,
Reykjavik, Pósthólf 385.
Umboðsm. í Hafnarfirði
kanpm. Danicl Bergmann.
ALLSKONAR
VATRY GGINSAR
Tjarnargötu 33. Simar 23 5 & 429
Trolle & Rothe.
Trondhjems váíryggingarfél. h.í.
AUsk. bruuatrygglngar.
Aðalumboðsmaðnr _
Csfí FiRsen,
Skólavörðustíg 25.
Skrifstofut. 51/2—6l/as.d. Tals. 331.
iSunnar Cgiíson
skipamiðiari
Hafnarstræti 15 (uppi).
Skrifstofan opin kl. 10—4. Sími 608.
Sjó-, Síríðs-, Brunatryggir.gar
Talsími heima 479.
heyrðu þetta og kaldur sviti spratt
á enni IthurieU.
— Komið þér bvo með sannanir
yðar mælti dómarinn.
— Eg er Zigauni, mælti gimsteina-
Balinn. þjóðflokkur vor hefir Bameigin-
legt einkenni.
— Hvaða einkenni er það?
— það er þríhyrnt merki, óafmá-
anlegt, á vinstri handlegg, rétt fyrir
neðan við öxlina.
þ>að heyrðist kliður nokkur meðal
áheyrendana. Friðdómarinn leit til
Helenu, en hún var hin rólegasta.
— Herra minnt mælti hún við
dómarann. Til þesa að manni þeBsum
verði hegnt, eins og lögin mæla fyrir
þá vil eg láta skoða mig, enda þótt
það sé nokkuð nærgöngult kvenlegum
tilfiuningum.
— Eg fullvissa yður um það, mælti
dómarinn, að lögunum skal beitt
réttlátlega. __
Helena hnepti frá sór kjól sfnum
8V0 að öxlin varð ber. Friðdómarinn,
Ithuriel og tvö vitni gengu nær, til
þeBB að skoða handlegg hennar.
Ithuriel ætlaði að hnfga niður og
honum sortnaði fyrir augun. Hand-
leggur ungu stúlkunnar var snjóhvít-
ur eins og alabast og þar aázt eigi
einu sinni votta fyrir öri.