Morgunblaðið - 27.12.1917, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
91
Reiðtýgi, aktýgi, hnakktöskur, skóla-
töskur, baktöskur, veiðimannatöskur,
handtöskur, rukkaiavéski, seðlaveski,
skotfærabelti, glímubelti, beizh al-
búin og ýmsar ólar. — Skautar
keyptir og seldir (nokkrir tii nú).
Sófatau, plyds, stormfataefni, strigi
og margt fleira. Söðiasmíðabúðin
qaugavegi 18 B. Sími 646.
E Kristjánsson.
Stærri og smærri ferðakistur úr
stáii, ómissandi á sjóferðum, seljast
mjög ódýrt. Söðlasmíðabúðin Lauga-
vegi 18 B Sími 646. E Kristjáns-
son.
Af sérstökum ástæðum selzt með
tækifærisverði einn nýr hnakkur og
söðull og ein aktýgi hér um bil ný.
Söðlasmíðabúðin Laugavegi 18 B.
Simi 646. E. Kristjánsson.
Tvíbreiður sængurdúkur hvergi
ódýrari í öllum höfuðstaðnum. Söðla-
smiðabúðin Laugavegi 18 B. Sími
646. E. Kristjánsson.
Dívanar fást enn á vinnustofunni
Laugaveg 55. Jón Þorstéinsson.
€%apaé
Hlííðar-svunta, hvít, tapaðist í Vonar-
stræti 3 Skilist í Vonarstræti 3, gegn
fundariaunum.
Geysir
Export-kaffi
er bezt.
Að.alumboðsmenn:
0 JOHNSON t KAABER.
Indverska rósln.
Skáldsaga
eftir C. Krause. 59
Rode flokksforingi læsti nú hliðinu
aftur og fekk ofurstanum lykiiinn.
— Eg hefi slæmar fréttir að færa,
mælti Jakob Cumberiand. Hamilton
Iávarður hefir beðið fullkominn ósig-
ur.
— Hvaða maður er þetta? spurði
Sobert og benti á manninn í bátnum.
— J>að er sjóliðsmaður af »Smar-
agðinum.* Báturinn er einnig frá
því skipi.
Robert vissi það að herskip með
þessu uafui var í flota konungsins
inn á milli eyjanna í neðri hluta
vatnsins. Robe flokksforíngi lét binda
bátinn við fallbyssubát nokkurn og
bélt svo á eftir hinum inn i vígið.
— Komið til herberga minna, berr-
ar mínir, mælti Robert greifí.
Um Ieið og þeir gengu eftir gang-
ÍDum iun að herbergjum ofurstans
lét Jakob Cumberland þess getið að
bann væri með mikilsvarðandi Bkeyti.
— þau bljóta að vera mikilsvarð-
andi fyrst þú hættir þér í myrkri og
þoku yfir Erie vatnið, mælti Robert.
— Skjölin eru vel geymd, mælti
Jakob Cumberland og benti á pjátur-
il sðlu.
Kutter Hurricane Seyðisfirði, 59,30 smálest'r, er til sölu með lágu
verði. Skipið misti í haust stórmastur með öllu tilheyrandi og messan-
segl. Núverandi seglaútbúnaður er því 1 stórsegl, fjórir klyfar og gaftal-
toppsegl. Að öðru leiti fylgja skipinu öll áhöld í góðu standi. Skrokk-
urinu er sterkur, bygður úr eik, koparseymdur báurinn og vel hæfur fyrir
mótor. Seljendur geta líklega útvegað mastur og segl með góðum kjör-
um. Lysthafendur snúi sér til
Sveins Arnasonar eða Otto Wathne,
á Seyðisfirði.
Vátryqgingar.
H
tSZrunafryggingar,
sjó- og striðsvátryggingar.
O. Jofjnson & Kaaber.
Ðet kgl octr. Brandassurance
Kaupmannahöfn
vátryggir: hús, húsgögn, alls-
konar vöruforða 0. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heima kl. 8—12 f, h. og 2—8 e. h,
i Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen)
N. B. Nielsen.
Brunatryggið hjá „W O L G A«
Aðalumboðsm. Halldór Einarsson,
Reykjavik, Pósthólf 385.
Umboðsm. í Hafnarfirði
kaupm. Daniel Berqmann.
ALLSKONAR
VATRY GGINGAR
Tjarnargötu 33. Símar 235^429
Trolle & Rothe.
Trondhjems vátryggingarfél. h.t.
Allsk. brunatryggingar.
Aðalumboðsmaður
Csrl Flnsen,
Skólarörðusiíg 25.
Skrifstofut. 5^/2—6'/a s d. Ta!s. 331
Beauvais
niðursuðuvöru'* eru viðurkendar að vera langbeztar í heimi.
Ota! heiðnrspeninga á sýningum viðsvegar urn heiminn.
Biðjið ætíð um Beauvais-niðursuðu. Þá fáið þér verulega góða vör
Aðalumboðsmenn á íslandi:
O. Johnson & Kaaber.
Sunnar Cgiíson
skipamiðlarj,
Haf arstræti 15 (uppi).
Skrifstofan opin kl. 10—4. Sitni 608.
Sjó-, Stríðs-, Brunatryggingar.
Talsími heima 479.
hylki, sem haDn bar í festi um háls
inn. Ef óvinirnir hefðu náð í okkur
þá hefði eg fleygt þessu í vatnið.
— Hvaðan kemur þú?
— Eg skildi við »Smaragðinn« um
sólarlag. Hamilton lávarður og her-
ráð hans er um borð í skipinu.
— Hann hefir þá beðið fullkominn
ósigur?
— Já, því miður, andvarpaði bar-
úninn. Eini Iandskikinn, sem bersveitir
kouugsins hafa á síuu valdi bérua
hjá vatninu er vigi þetta og laudið
umhverfis það.
— Og eg skal verja það meðan
nokkur blóðdropi er eftir ímér! hróp
aði ofurstinn.
þeir voru nú komnir inns,í her-
bergi Roberts. þau voru efst i virkinu
og var þaðan gott útsýni. Framan
við dyrnar stóðu tveir varðmenn.
— Kæri frændi! mælti nú Jakob
Cumberland er haun var kominn inn
í herbergið og hafði hnigið þreytu-
Iega í hæginíastól. Eg er að dauða
kominn af hungri og þorsta.
— Nuno! hrópaði ofurstinn.
Þjónn í einkennÍDgsbúningi kom
inn. Hanu var hár og gra ínleitur,
dökkur í andliti, dökkhærður og snar-
eygður.
— Hvaða maður er þetta? spurði
barún Curaberland.
— það er maður sem mikið er
i varið, svaraði Robert. Hann hefir
verið þjónu minn sfðan ófriðuriuu
hófst. Hanu kann frönsku, spænsku,
porugölsku og Dokkuð í Hindostan
máli. Hbud er ágætu túlkur og get-
ur gert flest.
Barúninn hlustaði á þetta kæru-
leysislega, en Nuno breiddi dúk á
borðið.
— Má eg nú fá að sjá sköjl þau
sem þú heflr meðferðis, mælti Robert.
Jakob Cumberland barún opn-
eði pjáturhylkið og tók úr því bréf
með rauði innsigli. það var frá
Hamilton lávarði og svolátandi:
— Herra greifi! þegar dagur hófst
réðist á okkur ofurefli liðs og neydd-
ist eg til þess að börfa undan. Eg
get þvf eigi sent yður hjálparlið fyr
eu eg næ höndum saman við Dou-
plas hershöfðingja. Foringinn á
»Smaragðinum,« þar sem eg er nú,
segir mér að eftir nokkra daga muni
sendir allbyssubátar, frá Sankt Clara,
vfginu til hjálpar. Haldið yðar hlut
þangað til, herra greifi. Hermenn
bans hátiguar konungsins vita hvaða
skyldur hvíla á yður.
Robert braut saman bréfið og mælti
brosandi:
— f>ú verður að yjðurkenna það,
föðurbróðir, að það bvílir mikil ábyrgð
á mér jafn ungum mauni. Og eg
skal nú sýna það að eg hefi UDnið til
þess traustB, sem eg mér hefir verið
sýnt. Ameríkumenn skulu aldrei ná
okkur lifandi. En þú hefir gleymt
frændi að minnast á Arthur Verner.
— Arthur Verner?
— Já, eg sendi hann í gærmorgun
á fund Hamiltons lávarðar.
— Eg hefi.ekki séð hann.
— Bara að hann hafi eigi særst
eða verið tekinn höDdum, hrópaði
greifinn. Aumingja móðir hans.
— þetta var ágætur kvöldverður
mælti barúninn og stóð á fætur. En
nú þarf eg líka að hvíla mig.
Ofurstinn skipaði Nuno að vísa
barúninum til sængur.
Barúninn bauð góða nótt og fór
með Nuno.
— Að Iokum er úlfurinn genginn
i gildruna, mælti barúninn er hann
var kominn inn í svefnklefa sinn. Nú
skal hann ekki ganga mér úr greip
um.
Nuno Iokaði hurðinni og lét sem
hann væri gamall kunningi barúna-
ins.
— Jæja, hefirðu frétt nokkuð af
Jose, spurði barúninn.
— Já, svaraði Nuno. í nótt sem
leið synti hann hingað út að víginvi
og eg talaði við hann í gegn um
skotrauf. Enda þótt dimt væri ef?
hann synti jafn hljóðlega og fiskur
varð þó varðmaður hans var og skaut
á hann en hæfði eigi.
— Hvenær kemur Jose aftur?