Morgunblaðið - 02.02.1918, Blaðsíða 4

4
MORGTTNBLAÐIÐ
Rúmstæði
Og
Rúmfatnaður
beztur
í Vöruhúsinu
Brúkaður ofn, helzt nokkuð stór,
óskast til kaups. Upplýsingar á
Laugavegi 12 fyrir 3. febrúar.
Winna ^
Stúlka óskast á gott heimili frá
14. febrúar til 14. maí. Upplýs-
ingar Bræðraborgarstig 35, niðri.
Sendtsvein vantar í eftirmiðdaginn.
Upplýsingar á Laugavegi 6.
s&apaá
Lítill fátækur drengur tapaði vet-
lingunum sínum í Lækjargötu (?) í
gær. Vill ekki sá sem fann þá,-
skila þeim aftur, þvi drengurinn á
enga aðra vetlinga. Hann heitir
Þorleifur Jónsson og býr á Grettis-
götu 53-_________
Sá sem tekið hefir nú í vikunni,
viljandi eða i ógáti, nýja tau-regn-
kápu úr forstofu í húsinu nr. 48 við
Vesturgötu, er beðinn að skila hon-
um á sama stað sem fyrst.
Indverska rósin.
Skáldsaga
eftir C- Krause. 83
— Hætta? endurtók hinn ungi
maðnr óttasleginn. Eruð þér í hættu
elsku Helena?
— Við erum bæði í hættu, svaraði
hún. Frændi ætlar að skilja okkur
alt í einu því að hann er farið að
gruna margt.
— Já, en það eru ekki nema tvær
klukkustundir síðan að hann var
heima hjá mér, mælti greifinn alveg
forviða.
— f>að veit eg ekki, en hitt veit
eg, að hann og móður Arthur hafa
tekið eaman ráð eín.
Robert fölnaði.
— Ó, þessi Arthurl mælti hann
og nisti tönnum. Eg hefi elskað hann
sem bróðir, en nú hata eg hann.
Helena var sakleysisleg sem eng-
ffl.
— Hann elskar mig og heldur að
eg elski sig, hvíslaði hún. Hvað
get eg gert að því. Fyrirgefið hon-
uml
— En hver eru þessi samanteknu
r&ð þeirra?
— Ætlun þeirra var sú að senda
mig til Skotlands. Fóstri minn á
bsRast tií ÍQÍgu iil Jfutninga
rnilli tffiayfíjaviRur og ^jQstmannaoyja.
Semfa ðsr vié
Nalhan & Oisen.
Skrá
yfir gjaldendur til ellistyrktarsjóðs árið 1918, liggur frammi á bæjarþings-
stofunni frá 1. tii 7. febrúar.
Kærur komi tii borgarstjóra fyrir 15. febrúar.
Borgrrstjórinn í Reykjavik, 31. janúar 1918.
K Zimsen.
Fiuffur
með lækningastofu mína á Hótel Islaiul, 2. lolt.
Herbergi 25.
Gengið inn frá Aðalstræti Sími 394.
Til viðtals kl. 10—1 og 2—5 alla daga.
Guðm. Pjefursson,
massagelæknir.
þar búgarð og þangað átti eg að fara.
f>angað átti Arthur einnig að koma
og gera brullaup til mín. En verið
þér rólegur vinur minn, eg hefi kom-
ið í veg fyrir það. En mér var svo
órótt í skapi, að eg mátti til með að
fá að tala við yðnr, og vegna þess
að eg þorði eigi að koma á fund yð-
ar aftur, gerði eg yður boð að finna
mig. Getið þér nú fyrirgefið fram-
komu mína?
— Ó, Helena, þér farið þá ekki?
— Nei.
— Og þér ætlið heldur eigi að
giftast Arthur?
— Aldrei.
Hún talaði svo einlæglega og blátt
áfram að orð hönnar smugu að instu
hjartans rótum móðurinnar.
— Annað hvort hefir John ætlað
að slá ryki í angu mér, mælti hún
við sjálfa sig, eða þá að honum
skjöplast sjálfum. f>au unnast hug-
ástum.
— Og fyrst eg hefi nú séð yður,
elsku vinur, mælti Helena, þá er
bezt að við skiljum sem fyrst, til
þess að glata eigi gæfa okkar.
— Eigum við að skilja undir eins?
mælti Robert dapur í bragði.
— f>að er framorðið og eg verð
að fara heim.
f>ér eruð harðbrjósta að skilja svo
fljótt við mig.
— Við verðum að fara héðan, Ro-
bert. En ef þér eruð reglulega góð-
ur þá----------—
— f>á hvað?
— f>á skulum við verða samferða.
Robert rak upp gleðióp.
— f>ey, hvíslaði hún, við erum
ekki ein hérna. Gömul og góð kona,
sem var fóstra mín þegar eg var
lítil, er hérna í húsinu. Eg heim-
sæki hana oft og hefi svo bát minn
og vagn hér. En í kvöld sendi eg
þjónana heím, bætti hún við bros-
andi, því að eg vildi heldur fara með
yður. Annars vitið þér hvað eg sagði
fyrir nokkrum dögum.
Hún lagði fingur á munninn.
— Ó, eg vildi að eg gæti bann-
fært þenna Arthur, tautaði hann.
— En þegar eg elska hann eigi?
— Eg er hræddur um það að bar-
úninn muni neyða yður til þess að
eiga hann.
— Treystið þér mér, mælti Hel-
ena, lágt en með áherslu. Trúið
mér eins og það væri móður yðar
sem talaði við yður.
— Móðir mín? mælti greifinn við-
kvæmnislega. Eg hefi þvi miður
aldrei þekt hana.
— En þó mundi yður hafa þótt
innilega vænt um hana. Er það ekki
satt?
— Ó, hver er það sem ekki elsk-
ar móðir sína.
SSrunafryggíngar,
sjó- og stríðsvátryggingar.
o. Jofjnson & Kaabor.
Det kgl. ottr. Brandassarance,
Kaupmannahöfn
vátryggir; húw, hú«gögn, alls-
konar vörnforða o.s.frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 e. h.
í Austurstr. 1 (Búð L. Nielsen).
N. B. Nielsen.
Brunatryggið hjá „ W OLG A“
Aðalumboðsm. Halldór Eiriksson,
Reykjavik, Pósthólf 385. Slmi 175.
Umboðsm. I Hafnarfirði
kaupm. Daniel Ber^mann.
ALLSKONAR
VATRYGGING AR
Tjarnargötu 33. Símar 2356:429
Trolle & Rothe.
Trondhjems vátryggingarfélag tf.
Allsk. brunatryggingar.
Aðalumboðsmaður
Ca r 1 Finsen,
Skólavörðnstíg 25.
Skrifstofut. 5V2—éVa sd. Tals. 331
&unnar Cyiíson
skipamiðlari,
Hafnarstræti 15 (uppi).
Skrifstofan opin kl. 10—4. Sími6o8
Sjó-, StríJJs-, Brunatryggingar.
Talsími heima 479.
*
Kerlinginn, aem var með Lunu
inn í skúmftskotinu, heyrði að hún
andvarpaði sárt. Og rétt á eftir
hneig Luna í yfirlið.
IX.
f>egar Zigaunadrottningin opnaði
augun aftur, lá hún á bekk < ealn-
um og kerlingin stóð við hlið henn-
ar.
— Hana, reynið nú að bera á
móti því að þér hefið séð son yðar!
mælti kerling.
En Luna náði sér fljótt og mælti
jafn, ákveðið sem fyr, að hún ætti
engan son.
— En hvernig etóð á því að þór
félluð í ómegin, þá er hann mintist
á móðir sína?
— Það er vegna þese, að mér varð
á að minnast barns, sem eg átti einu
sinni, en það er nú dáið. Auk þesí
var þungt loft þarna inni.
Kerling ypti öxlum og þagði.
— Má eg nú fara? mælti LuO®
eftir stundarþögn.
— Nei.
— Hvers vegna má eg það 0*8*^
— Jungfrú Helenu langar að tftl®
við yður fyrst. Hún ætlar að f®r*
móðurinni son sinn.