Morgunblaðið - 27.07.1918, Blaðsíða 4

4
XORGTOFBLADB)
egiur
m sölu smjörlíkis í Reykjavík
Samkvæmt 17. gr. reglugerðar 23. janúar 1918 um
sðlu og úthlutun kornvöru, sykurs o. fl., er hér með fyrir-
skipað að smjörlíki sem flyzt til Reykjavíkur má ekki selja,
eða afhenda á nokkurn annan hátt nema gegn seðlum, sem
bjargráðanefndin gefur út, eða með sérstöku skriflegu leyfi
hennar. Gildir þetta bæði um beildsölu og smásölu.
Þeir sem flytja inn smjörlíki, eða fá það til sölu,
skulu tafarlaust gefa bjargráðanefnd skýrslu, og síðan, á hverj-
um mánudegi, standa skil á seðlum.
Brot gegn reglutn þessum varða sektum alt að 10
þúsund krónum samkvæmt 19. gr. reglugerðar 23. jan. 1918.
eSfarcjráðanafnó eStviRur 26. júli 1913.
K. Zimssn, Ragnhildur Pétursdóttir.
A. GUÐMUNDSSON
heildsðluverzlusi.
Bankastr. 9. Sími 282,
hefir nu íyrirliggjardi:
Enskar fiskilínur, snúðlinar, úr ítðlskum hampi, 5, 4, 3'/a, 3, 2ll2,
1 */4, lbs. — Ljábrýni — Skófatnað, allskonar — Vetrarfrakka — Regn-
kápur, karla og kvenna — Unglingaföt og dreníiji-Fóðursilki — Man-
chettsskyrtur, hvítar — Silki- & Vode Blússur — ymiskonar Kvennær-
fatnaður — Lífstykki — mislitan Tvinna — Tannbursta.

Tfoile & Rothe h.f.
Tjarnargata 3 3. — Reykjavík.
Sjó- og striðsYátryggingar
• Talsími: 235.
Sjótjóns-erindrehstnr og
skipaflutningar.
Talsímf 429.
Geysir
Export-kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. J0HNS0N & KAABER.
cða gömul söðulklæði, verða keypt
háu verði.
R. v. á.
Maður frá SnðnrAmerík
Skáldsaga
eftir Viktor Bridges 67
Hanu spenti greipar um kuéu og
leit spyrjandi á okkur.
— Nú — hvað er að, herra Furni-
vall? spurði hann.
Mig Iangaði til að segja að það
væri ekkert merkilegt en sem betur fór
varð Maurice fyrri til og sagði slysa-
sögu mína af -móði miklum og bar
jafnharðau undir mig hvort eigi væri
rétt frá skýrt.
Eg hefi sjaldan á æfi minni bóö
nokkrum manni bregða svo mjög eða
nokkurn mann verða svo aumingja-
legan, er hann heyrði þessi tíðindi
eins og veslings lögreglustjórann.
Var hann svo skelfdur, að aumkun-
arlegt var á að horfa. Og þá er
Maurice hafði lokið sögu sinni tók
hann upp stóran rauðan vasaklút
Og þerraði svitann af andliti sér.
— Hamingjan hjálpi okkur, herra
Furnivall! hrópaði hann. Hverjum
Bkyldi hafa komið til hugar að þetta
gæti átt sér stað?
En svo kom hyggjuvit Iögreglu-
mannsins til sögunnar.
— Eg ætla að skrifa niður hjá
mér nokkrar upplýsingvr yðar meðan
eg man þær rétt, mælti hann og
dró upp ár vasa sínum stóra minn-
isbók. Hvað var klukkan þegar
morðtilraunin var gerð?
— Hún hefir líklega verið rúm-
lega fimm, mælti eg.
— Gott, mælti hann og skrifaði
það í bók sína. Og þór þekkið ef
til vill morðingjana ef þér sæuð þá
aftur.
Eg hristi höfuðið.
— Eg efast um það, svaraði eg.
f>að var þegar farið að skyggja
og þeir voru eigi svo nærri að eg
gæti séð þá glögglega. f>ér verðið
heldur að snúa yður til ferðamanns-
ins, sem býr hjá Plough og hjálpaði
mér þegar mér reið mest S. Hann
sá þá glögglegar heldur en eg.
— A-ha, mælti lögreglustjórinn.
Og hvað heitír hann?
— Loman, eða eitthvað því um
líkt, svaraði eg.
Lögreglustjórinn Bkrifaði þetta nið-
ur hjá sér og svo stakk hann bók-
inni í vasa sinn og varð mjög spek-
ingslegur á svip.
— Eg skal þegar í stað taka til
óspiltra málanna, mælti hann. Eg
þori þó eigi að lofa neinu, en eg
býst við að eg hafi komist að því á
morgun hverjir þorpararnir eru. þess-
ir flækingar niður hjá ströndinni eru
hættulegir og illir viðfangs, en þetta
skal þó verða þeim til eftirminni-
legrar viðvörunar. Eg skal sýna
þeim það, að þeir meiga ekki skjóta
á fólk eins og þeim sýnist — að
minsta kosti ekki meðan eger lögreglu-
stjóri.
Mér lá við að broBa.
— jbafeka yður fyrir, mæfti eg. Eg
er viss um það að málinu er vel
borgið í höndum yðar. Eg skal nú
fara til veitingahússinsog skýraberra
Loman — eða hvað hann heitir —
frá því að þér viljið tala við hann.
Við fórum svo át og flauelsblæddi
þjónninn hélt þar enn í hestinn
okkar.
— Kemur þá með mér? spurði eg
Maurice. Mér þætti vænt um að
meiga sýna þér Iífgjafa minn. f>að
er mjög viðkunnanlegur maður.
Maurice hristi höfuðið og mér
virtist hann vera í slæmu skapi.
— Eg verð að fara heim til þess
að leika Tennis, mælti hann. En
bjóddu vini þínum heim til Ashtou
á morgun. það getur verið að hann
hafi gaman af að horfa á kricbet-
leikinn.
f>egar þess er ná gætt, að Maur-
ice hefir sjálfsagt kent Billy um það,
að hin laglega ráðagerð fór át um
þúfur, þá þótti mér þetta fallega
gert af bonum að bjóða Billy heim.
— Já, þakka þér fyrir, mælti eg
glaður í bragði. Og svo þarf eg að
líta eftir bifreiðinni minni svo að
þú akalt ekki búast við mér fyr en
eg feeco. En meðal annara orða:
Var ekki búið að fastákveða að gera
eitthvað í dag?
eSlrunairijggingar,
sjó- og striðsvátiyggingar.
O Tofjnson & Tiaaber.
Det kgt ocír, Brandassnránce
Kaupmannahöfn
vátryggir:-hús, hÚHtfögo, alls-
konar vði níorða o.s.frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Heima kl. 8—12 f. h. og 2—8 e.h.
í Austurstr. 1 (Buð L. Nielsen).
N. B. Nielsen.
Siunnar ögilson,
skipamiðlan,
Hafnarstræti 15 (uppi)
Skrifstofan opin kl. 10—4.Sími6o8
Sjó-, Stríðs-, Brunatrygglngar.
Talsími heima 479.
Allsk, brunafeyggíflgar.
Aðalnmboðsmaður
Carl Flr:sesít
Skólavörðustíg 25.
Skiifstofut. sl/t—61/*sd. Tals. 331
»SUN INSURANCE OFFICEc
Heimsins elzta og stærsta vátrygg-
ingarfélag. Tekur að sér alls’konat
brnnatryggingar.
Aðalumboðsmaður hér á landi
Matthías Matth asson,
Holti. Talsfni 497
Maurice kínkaði koiií.
— f>að er Garden-party hjá Cuth-
bercs í dag og Mary frænka sagði
að eitthvað af okkur mætti til með
að f»r» þangað. En kærðu þig ekki
um það ef þú hefir annað að gera.
Hann leit svo einkennilega til
mín að eg var viss um það að þetta
átti að vera sneið til okkar frú Bara-
dell.
— |>akka þér fyrir, mælti eg kulda-
lega. f>ú ert sá umhyggjusamasti
gestgjafi sem eg hafi þekt.
Svo skildi eg við hann og leyfði
honum að íhuga gullhamra mína í
ró og næði. Gekk eg svo cil veit-
ingahúasins.
Eg hitti Billy í veitingahásinu.
Sat hann þar og las í morgunblað-
inu og hresti sig á bjór.
— Eg vona að eg trufli þig eigi,
Billy, mælti eg
Hann stökk á fætur, brosandi át
undir eyru og fleygði blaðinu á stól-
inn.
— þetta grunaði mig að þú rnundir
koma snemma í dag, mælti hann.
— Jpað hafði mig þó eigi órað fyr-
ir, mælti eg. Hvernig stendur á
því »ð þig grunaði það?
Hann gekk inn fyrir veitingaborð-
ið og tók þar bréf, sem stungið var
inn á tnilli flaskanna og fleygði því
í mig.