Morgunblaðið - 23.10.1918, Blaðsíða 4

4
MGRaUNBLAÐÍÐ
i stóru úrvali frá kr. i.jo'til kr. 25.00
í
■ ■
9
YORUHUSINU.
Geysir
Export-Kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. J0HNS0N & KAABER.
t>eir sem paníað fjafa
Benzin
f)já oss eru beðnir að ssekja
það sem þeim er æffað, i dag
hl. 10—4, en snúi sér fyrsf ÍU
skrifsfofunnar.
Hið ísl. steinolíuhlutafólag.
G itoínar
ABREIÐUR
eða gömul söðulklæði verða keyptjjj
háu verði.
Ritstjóri vísar á.
Trolíe & Rothe h.f.
Brunatryggingar.
Talsími: 235.
Sjótjóns-erindrekstnr og
skipaflutniugar.
Talsímí 429.
Farþegar á „Bofn u“!
Vátryggið sjálf'a yður og farangur yðar gegn sjó-
og stríðsfaaettu hjá
H.f. Trolle & Rothe.
Tau-skór
sérstaklega hentugir inniskór fást með fsekifærisverði
hjá
Jes Zimsen.
fll Yátryggingar
*5$runafrtjggingar9
sjó- og striðsvátryggingar.
O. Joþstson & fiaaber.
O
>SUN INSURÁNCE OFFíCt-
Heimsins elzta og stærsta yátryg^
ingarfélag. Teknr að sér aliskonsf
branatryggingar.
Aðiumboðsmaður hér á iacd
Matthías Matthiasson,
Holti. Taisimi 49?
Plugfiskurinn,
Skáldsaga úr heimsstyrjöldinni 1921.
Eftir Övre Richter Frich,
■--- 16
— Hvað gengur að þér, Pajázzo?
mælti Erko viðkvæmnislega og strauk
kettinum. Pajazzo var nú ekki lík-
ur neinum venjulegum ketti. Hann
var Hkari broddgelti. Höfuðið var
alblóðugt. Annað eyrað var rif-
ið og djúpt sár var á hnakkanum.
En kötturinn skeytti ekkert um sár
sín. Hann æddi fram og aftur um
gólfið og hvæsti eins og jagúar, sem
hefir mist af bráð.
— Asev hefir varla sloppið ómeidd-
ur úr viðureigninni, mælti Fjeld og
laut niður að kettinum.
Pajazzo staðnæmdist alt í einu og
horfði á húsbónda sinn fast og al-
varlega. j>að var eins og hann lang-
aði til þess að biðja nm fyrirgefnÍDgu
á því að hann hefði ekki fengið að
láta líf sitt með sæmd.
Fjeld strauk hinn særða koll hans
með viðkvæmni. Hann sá að það
var blóð á klóm hans og smá kjöt-
flyksur. pað var auðséð að þær
höfðu komið nærri andliti Rússans.
— Nú skil eg þao hvernig Asev
hefir komist á brott, mælti Fjeld
og strauk kettinum. Hann hefir
haft á sér mjóan silkiþráð. Með
óskiljanlegri leikni hefir hann notað
þráðinn Bem vað og slöngvað
honum um krókinn þarna uppi 1
glugganum. Svo hefir hann lesið
Big upp línuna, sem ekki verið hefir
digrari en mjótt handfæri. Ogmargir
apakettir gætu ekki leikið það eftir
honum. Að minsta kosti mundum
við Burns ekki geta gert það! . . . .
Uppi á þakinu hefir hannmættPajazzo
og kötturinn hefir ráðist á hann. Með
miklum erfiðismunum hefir hann
komist undan kettinum, klifið yfir
gaddavírsgirðinguna og haldið niður
til sævar blár og blóðugur. Senni-
lega hefir hann fyrst um sinn hætt
við þá fyrirætlun sína að ónýta
»FIugfiskinn« .... En eg spái því
að við fáum eitthvað að frétta honum af
áður en hanarnir gala i fyrramálið.
f>ess vegna skulum við flýta okkur!
f>eir litu enn sem snöggvast yfir
hið auða herbergi, og gengu svo út
í salinn. Ofviðrið var nú á hæsta
stigí. f>að hvein í þakjáeninu og
kom æpandi eins og meinvættur utan
af hafinu. Vatnið í skurðinum, þar
sem »Flugfiskurinn« lá, var jafnvel á
hreyfingu,
— Er alt tilbúið? mælti Fjeld.
— Já, svaraði dvergurinn. Vél-
arnar eru alveg tilbúnar og hver ein-
issti hlutur hefir verið nákvæmlega
athugaður.
— En er veðrlð ekki nokkuð flt
til slíks ferðalags? mælti Burns.
Mér stendur að vísu á sama, en það
væri alt annað en skemtilegt að
sökkva til botns ásamt þessari ágætu
uppgötvun.
f>að kom þótta8vipur á dverginn.
— f>etta er snildarverk mitt, mælti
hsnn, fegursti draumur minn —
»Flugfiskurinn«. Hafið þér séð fiug-
fiskana niður i hitabeltinu, Burns?
. . . . í fyrsta sinn sem eg sá þá
var eg staddur suður í Floridasundi
í brennandi sólskini. Hitinn var svo
afskaplegur að við héldumst ekki við
í sængunum. Haf og loft var tærfl
og fagurblátt. í fjarska sáum við
pálmalundiua og hina miklu frum-
skóga Florida.
Og í þessum dýrlega bláma komu
flugfiskarnir i Ijós. f>eir spruttu upp
úr djúpi hafsius eins og silfurlitir
geislar. f>eir þutu áfram stuttau
spöl og nutu sólskinsins og hlýjunnar
í nokkrar sekundur. Svo hurfu þeir
i hafið aftur. f>eir gátu bæði ferðast
í sjó og lofti. f>eir eru alveg sér-
stök tegund dýra, hvorki sjó né
loftskepnur, en þó hvort tveggja í
senn. ... Já, Burns, flugfiskurinn
er stærsta hugsjónin, það er heims-
fuglinn og heimsfiskurinn sem vindur
sér inn á vigvöll hinna miklu úr-
slita.
Dvergurinu þagnaði til þess að
kasta mæðinni. Hann Ieit snöggvasfl
á Ejeld, en það var SVO að sjá, sem
hann hefði ekkert flekfð eftir orðum
Erkos. Eann var að brjóta heilann
um eitthvað annað. Ög það var á-
hyggjusvipur á honum ....
— Hvað er að, Fjeld? spurði
dvergurinn f áhyggjurómi. Er nokk-
ur hætta á ferðum?
Læknirinn svaraði ekki þegar. f>að
var eins og hugsanir hans berðust
við það að taka á sig ákveðna mynd
— Vindillinn, tautaði hann. Vind-
illinn! ....
— Hvaða vindill? mælti Burns.
Attu við stúfinn, sem Asev skildi
eftir?
f>á rétti Fjeld skyndilega úr sér
og augu hans tindruðu.
— f>að er alls eigi vindill, mælti
hann.
— Hvað áttu við 1 hrópaði Erko.
— §að er sprengja. Við skulum
flýta okkur .... Asev skilur eigi
þannig við vindla sína .... *
Um leið varð sprenging mikil inn
í herberginu þar sem Asev hafði
verið, Og hvftleita reykstroku lagði
inn í salinn. Loftþrýstingurinn fieygði
þeim öllum þremur flötum og með
braki og brestum féll skálinn niður
niður yfir hina dásamlegu upp-
götvun Erkos.