Morgunblaðið - 21.02.1919, Side 4

MORGUNBLAÐIÐ
4
'Saumastomn
Agæt vetraifrakkaeíni. — Sömnieiðis
stórt úrval af allskonar
Fataetunm.
KomiÓ fyrst i
Vöruhúsið.
Bookless Brothers
(Ship Broking Department)
Ship Brokers and Surveyors.
Aberdeen, Scotland.
Annast sölu, kaup, smíðar og
leigu á alls konar skipum. Útvega
aSallega Botnvörpunga, Mótorskip
og vélar í mótorskip. — UmboSa-
menn fyrir hina frægu „Beadmoro“
olíuvél fyrir fiskiskip. — GeriS svo
yel aS senda oss fyrirspumir uns
alt viSvikjandi skipum.
Geysir
Export-Kaffi
er bezt.
Aðalumboðsmenn:
0. JOHNSÖN & KAABER,
Trolle S Sotbe U
Brunatryggingar.
Sjó- og striðsYátryggingar
Talsími: 235.
Sjótjóns-eriRdrekstnr o$
Bkipaflutiimgar
Talsíml 429.
Leyst úr læðing
Ástarsaga
eftir Ourtis Yorke.
---- 25
Bezt leizt Penelope á eldhúsiÖ. Þar
var alt í dæmalausri röö og reglu og
þar voru flest þau áhöld, er hugsast
gátu til þess að spara vinnu. Yoru
þau í ameríksku varningshúsi í næstu
borg.
— Það er mitt mesta yndi, að elda
mat, mælti Kathleen. Og Jónatan seg-
ir, að eg sé fædd til þess að matreiða.
Hafið þér ekki gaman að því ? Jú, eg
er viss um það.
Penelope hristi höfuðið.
— Eg hefi aldrei á æfi minni reynt
að matreiða, mælti hún — nema þá ef
brauðabakstur gæti talist til þess.
— Eg baka aldrei brauðin sjálf,
mælti Kathleen. Eg læt þau að eins í
sórstaklega tilbúið bökunaráhald fyrir
framan eldinn og þar bakast þau sjálf.
Galdurinn við matreiðslu er sá, að láta
matinn sjóða sig sjálfan. Þér megið
trúa því, að leiknustu matreiðslumenn
Minna-Mosfell i Mosfellssveit fæst keypt nú þegar og til ábúðar í
næstu fardögum. Semja ber við
Boga A. J. Þórðarson,
Lágaíelli, sem gefur allar nauðsýnlegar upplýsingar.
SjóYátryggingarfélag islands h.f.
Austurstræti 16 Reykjavik
Pósthólf 574. Talsími 542
Símnefni: Insurance
ALLSKONAR SJÓ- OG STRÍÐSVÁTRY GGINGAE.
Skrifstofutími 10—4 síðd.,
laugardögum 10—2 síðd.
Það tilkynnist hér með öllum þeim, sem eiga ógoldin gjöld til
bæjarsjóðs, hvort heldur er aukaútsvör eða fasteignagjöld, að þau verða
tekin lögtaki
Tföodhjeras YátrygfMtrféiig
Alisk. bruöa,tryggiæjg®r.
Aöalutnboðsmaður ,
C®f1 FlESSöga*
Skólavðrðrsi.ig 25.
Skrifstofnt. s»/a—6*/*sd, Tak. 33
skipamiðian,
Hafnarstraeti 15 (nppij
Skrifstofau opia kí. 10—-4. Siaá «0$
8|é-, StriOS', Bruí!atryggí0|tr„
Talsími heima 479.
Det Igt octr. Brtffldiisaniii
KanpmannahÖfn
vátryggir: bús, húsfðga,
ko:tiar vðmtorða o.s.frv gsgm
eldsvoða, fyrir iægsta iðgiald,
Hsima ki. 8-—12 f. h, og s—$
i Anstcrstr, 1 (Búð L„ Niolica).
N. B. Niðlftðm.
>mw OFFICE*
Heimsins elzta og stsersta vátqrgg®
ingarfélag. Tekur að sér aMskosœ
branatryggingar.
Aðlumboðsmaður hér á laadi
næstkomandi mánudag
\
og næstu daga á eftir, án frekari tilkynningar.
Bæjargjaldkerion.
Matthías Matth.'aaaerss
Holti. Talfimi 457
éirunafíyggingti r5
sjó- og striðsvátryggíngif.
0. Jofymm & 7imb%P>
líta að eins eftir, en láta svo náttúr-
una um hitt.
Penelope hló.
— Það virðist ótrúlega auðvelt. Og
mig langar til þess að biðja yður að
kenna mér listina.
—■ Elskan mín, mælti Kathleen, það
er alls eigi hægt að kenna matreiðslu.
Það er að vísu hægt að gefa reglur um
það, hve mikið þarf af hverju, hvernig
á að blanda tegundunum saman og hve
lengi á að sjóða. En það er ekki listin
við matreiðsluna. Maður getur aldrei
lært hana, ef maður er ekki fæddur
með listina í sér.
— Það eru að minsta kosti ekki litl-
ir hæfileikar, mælti Penelope. Og þeir
eru meðal margra annara, sem eg hefi
farið á mis við.
Kathleen horfði einkennilega á hana.
— Þér eruð ein af þeim mörgu, sem
eigi þekkja hæfileika sína, mælti hún.
Þér hugsið ekki nóg um yður sjálfa.
Eg á við það að þér hugsið ekki um það,
hvað þér gerið og hverjum kostum þér
eruð búin. Eg gæti trúað því, að þér
hefðuð ekki hugsað um það að þér eruð
fríð.
Penelope brosti ofurlítið.
— Nei — enda gæti eg aldrei gert
kröfu til þess að kallast fríð.
— Það er eitthvað við yður, og alt
sem þér segið og gerið, sem gefur yður
ólýsanlegan yndisþokka. Eg veit að
það er ekki rétt af mér, að hrósa yður
upp í eyrun, enda þótt pér eigit5 pað
skilið. Eu eg er svo blátt áfram, að
eg eg kæri mig ekki um það. Eg segi
alt af það, sem mér dettur í hug. Og
það minnir mig á það, að mig langar
til þess að mega kalla yður skírnar-
nafni yðar, Penelope! Má eg það ?
— Já, auðvitað, ef yður langíir til
þess.
— Víst langar mig til þess. Og eg
vil líka að þér kallið mig Kathleen.
Og svo skulum við verða góðir vinir.
En eg býst við, að þér eigið fjölda
vina.
— Nei, það er ekki rétt. Eg hefi
að eins átt eina vinkonu, og hún dó
fyrir rúmum tveimur árum.
— Ó, eg samhryggist yður. En hún
frænka yðar? Eruð þið ekki góðar vin-
stúlkur? Ó, nei, þér þurfið ekki að
svara. Eg sé það á yður, að þið eruð
ekki vinstúlkur. Mér þykir vænt um
það. Mér lízt ekki vel á hana frænku
yðar og þó get eg ekki gert mér grein
fyrir, hvernig á því stendur. Eg hefi
aldrei talað við hana. Hún er Ijómandi
fögur og alúðleg. Þó er hún þannig í
framkomu, að mér lízt ekki á hana.
1 nótt sem leið dreymdi mig hana, og
mér leið illa. Mig dreymdi það að Jóna-
tan hefði gifzt heimi og vildi ekki sjá
mig framar vegna þess að henni var
illa viö mig.
0g það komu tár í augu hennar um
leið og hún sagði þetta. Hún þerraði
þau burtu og mælti enn fremur:
— En við skulurn ekki vera að tala
um hana. Yið skulum gahga niður að
sjó og sjá þegar fer að flæða. Við skul-
um hafa með okkur tvo stóla og setjast
í flæðarmálið og smáhörfa svo undan,
eftir því sem meira flæðir. Nú er Jóna-
tan horfinn aftur. En þér megið ekki
halda að það sé vegna þess, að honum
geðjist ekki að yður. Eg sé það á hon-
um, að honum lízt mjög vel á yður.
En hann er seinteknari ókunnu £6Uá
heldur en eg. Hann er eins °S fellið
þarna — það er miklvun erfiðleikum
bundið að komast upp á það, en þegar
þangað er komið, iðrast enginn erfiðis-
ins.
— En hvað ykur þykir vænt hvoru
um annað, mælti Penelope hugsandi.
— Þáð er ekki óeðlilegt. Við erum
tvíburar. Við Jónatan erum eitt — að
sálinni. En að ýmsu leyti erum við þó
ólík.