Morgunblaðið - 11.07.1929, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Viðskifti.
>
Nesti í ferðalögin, tóbaksrörur,
sælgæti, nýja ávexti, öl iog gos-
drykki kaupa menn sjer hagkvæm-
ast í Tóbakshúsinu, Austurstræti
17.
Ýmsar útiplöntur; begóníur og
kaktusar í pottum, fást í Hellu-
•undi 6.
ÖU smávara til saumaskapar,
alt frá því smæsta til hins stærsta.
Alt á sama stað. Guðm. B. Vikar.
Laugaveg 21. Sími 658.
Munið eftir saltkjötsuppboðinu
á föstudaginn klukkan iy2 fyrir
neðan Franska spítalann.
Nýsaltaður filskur, þorskar og
ýsubútungur, fæst í dag og á
níorgun í Nýju Fiskbúðinni. —
Sími 1127.
Sigurður Gíslason.
Tvær kaupakonur og kaupa-
mann vantar á heimili í grend við
Reykjavík. Upplýsingar á Vestur-
götu 57 A.
Tækífæriskaup
á því sem eftir er af
Tricotineblúsum.
Verð 12 kr.!
Lítið i glnggana.
Verslun
Egill lacobsen
Til Víkur,
ferðir alla þriðjudaga og
föstudaga.
Austur í Fljótshlíð
alla daga kl. 10 f. hád.
Bifreiðastöð Reykjavíkur.
Afgreiðslusímar 715 og 716.
Allskonar
Vald. Potilsen
Sfml 24. Klapparstlfy 29.
Ódýrt.
Dilkakjöt 50 aura y2 kg. Sveskj
ur 50 aura. Rúsínur 75 aura. Kart-
öflumjöl 35 aura. — Skyr, —
Smjör, — íslensk egg.
Alt ódýrt.
Versl. Fíllinn.
Laugaveg 79. — Sími 1551.
Fyrirspnrn.
Háttvirti ritstjóri!
Hjermeð leyfi jeg mjer að leita
til yðar með eftirfarandi fyrir-
spurn:
1. Hvort það er meining laganna
að bændur og búlaust fólk geti
skrifað sig með fjenaði sínum
í öðrum hreppum, án þess að
dvelja þar nokkurn dag.
2. Hvort það þurfi ekki að greiða
nein lögboðin gjöld af eign og
atvinlm, þó það dvelji alt árið
í sínum sama hreppi, ef það
hefir ekki þar 3000 króna tekj-
ur, en hefir þar fjenað og at-
vinnu.
Vilduð þjer gera svo vel og gefa
ákveðin svör þessu viðkomandi í
yðar lieiðraða blaði.
Mjer virðist hjer um pláss bera
ofinikið á því, að fólk, einkum
búlaust fólk sje á flótta með að
skrifa sig millum hreppa, með
þeirri hugmynd, að gjöld þess þar
sjeu ljettari heldur en í sínum
dvalarhreppi.
Með vinsemd og virðingu.
Laxárdalshreppi, Hrappastöðum,
20. júní 1929.
Jón Jónsson, hreppsstjóri.
i
S v a r .
Um 1. Alment geta menn „skrif-
að“ sig þar sem þeir vilja.
Um 2. Þar skal leggja útsvar
á gjaldþegn sem hann hafði heim-
ilisfang vitanlega eða samkvæmt
manntali næst á undan niðurjöfn-
un, lög nr. 46, 1926, 8. gr. Vitan-
lega heimilisfangið (þ. e. raun-
verulega), er nefnt á undan í
lagagreininni og ætti það að ganga
fyrir, enda er það andstætt heil-
brigðri skynsemi, að menn geti
með því einu að „skrifa“ sig ein-
hversstaðar, þótt þeir sje alt árið
í annari sveit og hafi þar fjenað
sinn og atvinnu, komist nndan út-
svari þar sem þeir eiga raunveru-
lega heima; það virðist sem sú
sveit, þar sem raunverulega heim-
ilisfangið er, eigi að ígeta lagt út-
Ástin sigrar.
— Það lítur út fyrir, að jeg sje
fyrirfram dæmdur. Fæ jeg þá ekki
að minsta kosti að vita, hver hefir
kært mig.
— Þjer skuluð .vera dæmdur
með rjettlæti, svaraði Philips.
Hann var blíður í málrómi og
framkomu, en margir voru það,
sem grunuðu liann um græsku. —
Treystið þjer því ungi vinur. Þjer
skuluð ekki eingöngu fá að heyra
hver ákærir, Jieldur skuluð þjer
einnig mæta honum.
Hann leit af Blake og á Rieliard,
seru stóð við hlið hans fölur og
órólegur. — Er það þá svo að
skilja, að þið þrætið fyrir ásök-
unina.
Jeg hefi enga ásökun heyrt enn-
þá, svaraði Sir Rowland r'eiðilega.
Albemarle snjeri sjer að öðrnm
skrifaranna. — Lesið fyrir þeim
ákæruatriðin, sagði hann og hall-
aði sjer afturábak í stólnum.
Skrifarinnn stóð upp og tók að
iesa upp úr skjali, sem hann hjelt
á í hendinni. Það var kæra á Sir
Rowland og Richard fyrir að hafa
átt sviksamleg brjefaskifti við
James Scott, hertoga af Mon-
mouth, og fyrir að hafa gert sam-
særi um að ræna lífi og völdum
hans hátignar, ásamt því að hafa
svar á gjaldþegn. — Annars má
leggja þessa spurningu undir dóm-
stóla.
Ennfremur er rjett að leggja út-
svar á mann, þar sem liann hefir
leiguliða afnot af landi, þótt hann
eigi þar ekki heimili, og þótt ekki
fylgi ábúð, — þar með talin lax-
veiði, ábúð á jörð eða jarðarhluta,
lóðarafnot, ef þau gefa arð o. s.
frv. Sumir þeirra, er fyrirspurnin
varðar, kunna að komast undir
þetta ákvæði.
Það er rjett að útsvari verður
ekki skift milli sveita, nema maður
sem stundar atvinnu, utan heim-
ilis síns, liafi haft í atvinnusveit
3000 krónur eða meira í tekjur.
Gengið.
T Sala.
Sterling 22.15
Dollar 4.563A
Rmark 108.80
Fr. frc. 17.95
Belg. 63.57
Sv. frc. 87.97
Líra 24.03
Peseta 66.43
Gyllini 183.60
Tékk.sl.kr. 13.57
S. kr. 122.49
N. kr. 121.76
D. kr. 121.67
Gullverð ísl. kr. 81.70.
ísl. kr. 100.00 — d. kr. 82.17.
Sjúornsta
á Ontario-vatni.
Frá New York er símað 20.
júní:
Stjórnin í Bandaríkjunum gerir
alt sein hún getur, til þess að
hindra áfengisflutning inn í ríkin
frá Kanada. Og í gær var háð
regluleg sjóorusta á Ontario-vatni
spílt góðum friði í lijeraðinu.
Blalte dró ekki dulur á óþolin-
mæði sína,enda ypti liann öxlum
fyrirlitlega, að lestrinum loknum.
Albemarls horfði á hann skugga-
legur eins og fyr. — Svo er guði
fyrir að þakka, að heimska West-
maeotts hefir komið þessu samsæri
upp. Það hefir gert okkur mögu-
legt, að grafa ræturnar undan
ósómanum. Hafið þjer niokkuð
fram að afæra herra minn? sagði
hann og snjeri sjer að Blake.
v Það eina, sem jeg get sagt er,
að þetta er altsaman haugalýgi.
Jeg liefi aldrei á æfi minni gert
samsæri á móti nokkru nema minni
eigin gæfu, engan sakað nema
sjálfan mig.
Albemarle brosti kuldalega til
samverkamanna sinna snjeri sjer
síðan að Wcstmacott. — Þjer,
herra minn? Eruð þjer eins á-
kveðinn og vinur yðar.
— Jeg neita kærunni fastlega,
svaraði Richard, og reyndi að vera
ákveðinn í málróm.
— Kæran er ekki hygð á neinu,
sagði Blake. Þetta skal jeg sanna.
Viljið þjer Ieyfa mjer að líta á
sönnunargögnin ? Jeg býst élcki við
því, að það verði erfitt að afsanna
þau.
— Er það svo að skilja, að þjer
viljið fnllyrða, að ekkert sámsæri
eigi sjer stað?
Sundmaga (verkaða)
kanpir
Heíldv. Garðars Gíslasonar.
Ðamapúðuf
Ðarnasípur
Barnapelan,
Ðarna-
•vampa
Gummidúkar
Dömubindi
Sprautur 09 allar tegundir »f
lyfiasápum.
Soffíubúð.
Tennispeysur og
Bindi,
Rjettir litir og rjett verð.
Nýkomið.
s.
Austurot^mtl 14.
(Beint á móti Landsbankanum)
Síml 1887.
milli smyglaraskips og eins af eft-
irlitsskipum stjórnarinnar.
Þegar smyglaraskipið var svo
sem 100 fet frá Detroit höfn, hóf
]>að alt. í einu skothríð 4 varð-
skipið, en það syaraði með sbot-
um.
Enginn maður særðist á varð-
skipinu, en kúla fór í gegnum
byrðing skipsins rjett við vatns-
skorpu, þegar það tók að elta
smyglaraskipið og slapp það því
inn fyrir landhelgi Kanada.
Seinna um dagimi var skotið á
mörg grunsöm skip, sem. reyndn
að komast upp í Detroit-ána.
Blake ypti öxluni. — Hvernig
ætti jeg að vita það. Ekki á jeg
neiiin þátt í slíku, iog jeg hefi sagt,
að mjer vitanlega á ekkert slíkt
sjer stað.
— Kallið á hr. Trenchard, sagði
hertoginn rólega og einn af dyra-
vörðunum fór út til að sækja
hann. Það var eins ag Richard
kiptist við, því að bæði var hann
hræddur við Trenchard og svo rám
aði hann eitthvað í næturæfintýri
sitt.
Luttrell ofursti ávarpaði nú
fangana. — Þjer getið samt ekki
borið á móti því, að þetta sam-
særi getur hafa átt sjer stað.
— Það getur auðvitað verið,
ekki veit jeg það, — nje heldur
kæri mig um það, svaraði Blake.
Albemarle sló bylmingshögg í
borðið. — Það veit sá sem alt
veit, að þarna talaði svikarinn.
Þjer kærið yður ekki um það, seg-
ið þjer, hvort verið sje að gera
samsæri gegn lífi hans hátignar.
Samt ætlist þjer til, að jeg álíti
yður konunghollan þegn!
Blake var orðinn hálreiður, enda
var hann uppstökkur með afbrigð-
um. — Jeg bið yður alls ekki um
að trúa neinu um mig. Jeg býst
ekki við, að jeg hafi verið dreg-
inn hingað til að heyra, hvað þjer
haldið um mig. Þjer eruð að dæma
t máli mínu; jeg vil heyra sannan-
Dánarminiiiug. ‘
Þann 9. júní andaðist á Stokks-
eyri Júlíus Gíslason, síðast búandi
í Syðra-Kekki í Stokkseyrarhreppi.
Júlíus sál. var fæddur á Stóra-
Hrauni 10. júlí 1870. Var faðir
hans Gísli Gíslason (bróðir Gríms-
sál. í Óseyrarnesi). Bjó Gísli heit.
mörg ár á Stóra-Hrauni, en flutt-
ist þaðan að Ásgautsstöðum. Var
hann hinn mesti sæmdar og skýr-
leiksmaður.
Júlíus sál. bjó fyrst á Borg
—- þá á Leiðólfsstöðum, en flutt-
ist þaðan að Syðsta-Kekki. Átti
hann jafnan við ýmsa örðugleika
að búa, ekki síst heilsuleysi og
fátækt. Með bústýru sinni Katrínu
Þorkelsdóttur, eignaðist hann 4
börn, sem öll eru hin mannvæn-
legustu. Júlíus sál. var greindur
í besta lagi, en mun lítillar ment-
unar hafa notið — og því fór
fyrir honum, sem svo mörgum
öðrum vel af guði gerðum, að
hann naut sín ekki eins og andleg-
efni stóðu til. Júlíus sál. var vel
máli farinn, stálminnugur og orð-
heppinn. Hann talaði oft á fund-
um og var þá „livergi hræddur
hjörs í þrá“, þótt heilsuveill væri
og ætti jafnan við þröngan kost
að búa, var hann sífeit kátur og
tók sínu hlutskifti með stakri
ró; hann mun hafa haft hug-
fast:
„Urræðin best er auðmjúkt geð,
angrað hjarta og bænin með.“
Um margra ára skeið var Jiilíus
sái. „fjallkóngur“ í Flóamannaaf-
r.jett, og fórst það myndarlega.
Eindreginn bindindismaður var
hann alla tíð og var þar ágætur
liðsmaður.
Júlíus eftirlætur. góða minningu
þótt snauður væri þeirra hluta,
sem „mölur og ryð fær grandað.“
Hvíl í friði gamli kunttingi.
H. J.
ir, en eklti skoðanir yðar og álit.
— Þjer eruð ósvífinn náungi,
sagði Albemarle fokreiður.
— Jeg ætla mjer að láta yður
'taka þessi |orð yðar aftur, þegar
þjer hafið neyðst til að dæma mig
saklausan, svaraði Blake.
Albemarle ætlaði að fara að.
svara, en nú opnuðust dyrnar og
inn kom Trenchard og brosti
lymskulega við þeim fjelögum. —
Hertoiginn sneri sjer nú frá Blake
og að Trenchard. — Þessir dónar,
sagði hann og benti á fangana,
þeir lieimta að fá að sjá þann, sem
ákærir þá.
Trenehard hneigði sig. — Er það
ósk yðar, að jeg telji upp fyrir
þeim rökin fyrir því, að jeg kærði
þá fyrir yður?
— Ef þjer viljið gera svo vel?
— Jeg mótmæli, greip Blake
fram í. Það er' útrúlegt, að jeg
skuli vera ákrerður af Trenchard.
Við sem þekkjumst alls eklci neitt.
Trenchard lineigði sig. — Þetta
er alveg rjett. Hvað ætti jeg að
vera að gera í slænium fjelags-
skap. Albemarle skellihló að þessu.
Trenchard sneri sér aftur að her-
toganum.'— Jeg ætla þá að byrja
á þeim orðum, sem hr. Richard
Westrnacott ljet sjer um munn
fara í návist minni á kránni Beli