Morgunblaðið - 08.08.1934, Blaðsíða 8

s
-

MORGUNBLAÐIÐ
| Smá-augiýsingar|
Kaupum gamlan liopar. Valcl.
Fa^Þen, ‘K'lapparstíg' 129. Sími
íbúð, 5 herbergi og eldhús með
olíum þægináum, óskast 1. október.
Tilboð merkt: „1. okt-.“, sendist
A. S. í., sem fyrst.
íþróttaskólinn á Álafossi getur
tekið á móti nokkrum nemenclum
á námskeiðið sem nú er að byrja.
Upplýsingar á afgreiðslu Álafoss.
2 miðstöðvarkatlar (Narag'. nr.
3) lítið notaðir, til sölu. Tækifær-
isverð. Bergstaðastr. 27. Sími 4200.
Kaupakona óskast strax. Gott
kaup. *Uppl. í síma 9030.
Maturinn á Café Svanur er við-
urkendur fyrir gæði, svo ódýr sem
hann er. Sierkasti maður bæjar-
ins horðar þar.
Heimabakarí Ástu Zebitz, Ei-
ríksgötu 15, sími 2475.
Eúgbrauð, franskbrauð og nor-
malbrauð á 40 aura hvert. Súr-
fcrauð 30 aura. Kjarnabrauð 30
«ora. Brauðgerð Kaupfjel. Reykja-
»íknr. Sími 4562.
Hyggnar húsmæður gæta þess
»S hafa kjarnabrauðið á borðum
•intrm. Það fæst aðeins í Kaupfje-
iag3 Brauðgerðinni, Bankastræti 2.
Sími 4562.
* •
e •
« •
* •
a •
* •
« •
s> •
n
• •
• •
• •
• •
■ • •
# •
>•
• •
• •
e •
• •
• •
• •
s •
• •
» •
• •
• •
• •
; ••
i •••
P.W,
Stufn. ð 1324
Simctefni: S ar.furu — Car -Lunúsgad , Köbenhavn C.
Selur timbur í stærri og smærri sendingum frá Kaupmliöfn.
Eik til skipasmíða. — Einnig heila skipsfarma frá Svíþjóð.
Hefi verslað við ísland í 80 ár„
1* » « Ö •» 4» * i* «* O f» R <?- » * r> ft « «• « ca o «» 9 * * .1
Nýft Dilkakföt.
Hangikjöt afbrágðsgott og alls-
konar grænmeti-
Jóbannes Jóhannsson
Grundarstíg' 2. — Sími 4131.
! Tll Hwtfnr 6i vfitr.
• /
! A 11 a mánudaga, priðjudaga, fimtudaga og laug-
• ardaga kl. 8 f. h. — Rúmbestu og traustustu lang-
Z ferðabifreiðar landsins, stjórnað af landsfrægum
; bifreiðastjórum.
• Afgreiðsluna í Reykjavík annast Bifreiðastöð
; Islands, sími 1540.
i •*■»* » Bifreiðastöi Hkareyrar.
• Ath. Áframhaldandi fastar ferðir frá Akureyri um
Z Vaglaskóg, Goðafoss til Mývatnssveitar, Húsa-
• víkur og Kópaskers.
Nýslátrað
dilkakföf.
Kleio,
SKmi 3V73. Baldursgötu 14.
m HIIKl
adslln i
"?eli6!?d
AIiT. ösð besta sem eð mðlniegu Iftur.
Ný|ar hækur:
Jonas Lie: I);ix 'ítS ‘í
Verð : i.el't -i.8' íi. i
Páll h iOÍÍSS ;on; l->r
Tónar I. •' S;j r 11 !i 1-
Jeuskh op erltL ihia
Hl'. \ (' i-ð k r. ö .60.
Fáat hjá bóksölum.
s

Kaapffeiag
Borgfirðinga.
Sími 1511.
og Bókabúö Austurbæjar BSE, Lauga
TII atfmæli® ©g
tækifæri§gjaia
afar mikið úrval fyrir börn og fullorðna. Verðið hvergf.
lægra.
K. Einar$§on & Björnsson
Bankastræti 11.
SYSTURMAR. 8.
kannske allra mest af því að jeg var svo ó.vön að
sitj'a sVona lengi kyr í einu — en ví-st var um það,
a# jeg sofnaði.
I'rena va-rð tíl þess að vjskja mig. — Hvar er
E^tta? spurði hún. Alexander stóð við hlið henni.
Þau voru bæði komin í fötin.
Jeg var ®vo hrædd, að jeg gat engu orði upp
komið. — Hún gekk inn í baðklefann um leið og
við, en nú er hann tómur.
Jeg varð samt ofurlítið rólegri þegar þau sögð-
ust bæði hafa sjeð hana ganga upp með ánni. Jeg
fjekk málið aftur. — Kannske hún sje inni í
veithjgasalnum að drekka sódavatn? sagði jeg.
Við fórum þangað, en Lotta var heldur ekki
þar. Við biðum tíu mínútur. Þegar hún var ekki
komin, að þeim liðnum, ákváðum við að leita að
henni. Alexander átti að ganga upp með ánni, én
Irena niður með henni og jeg átti að bíða við
bryggjuna, því okkur fanst allra líklegast, að
Lotta kæmi beint þangað úr þessari óvæntu göngu-
för sinni. Skipið átti að koma eftir þrjá stundar-
fjórðunga.
Hvorugt þeirra var neitt hrætt um Lottu. Og
það var heldur ekki nema eðlilegt, því enginn
nema jeg vissi um leyndarmál hennar. Jeg ætla
ekki að reyna að lýsa tilfinningum mínum með-
an jeg var að spígspora fram og aftur á hryggj-
unni. Þær voru rjett eins og hjá kú, sem kálfur-
inn hefir strokið frá.
Hálftíma seinna kom Irena aftur — og var ein
síns liðs. Jeg þorði ekki að láta hana sá, hve óró-
leg jeg var.
— Þetta er ósvífið af Lottu, sagði hún, — aö
haga sjer svona í síðustu skemtiferðinni, sem við
förum saman. Við hefðum getað setið svo skemti-
lega inni í veitingaskálanum.
Við vorum þegar farin að heyra skipið blása í
íjarska, og skömmu síðar sáum við reykjarstrék-
m-n bem við heiðan kvölethiminmn. Ha-nn leið í
lauaii iofti, ®g g-Qðrí sttmda seinna sáum við skip-
ið óljóst. En hvorugt þeirra Alexanders eða Lottu
kom aftur.
Fyrst þegar skipið var lagst að bryggjunni,
komu þau gangandi. Alexander var með hend-
urnar í jakkavösum og útbrunna pípuna í munn-
inum, en Lotta var náföl og haltraði. »
Irena þaut á móti henni: —- Hvað gengilr að þjer,
sagði hún. — Hefir nokkuð komið fyrir?
— Ekkert, svaraði Lotta, önug. —- Jeg bara datt
dálítið?
— Og hvar hefirðu verið allan þennan tíma?
Lotta svaraði því engu. Og til þess var heldur
ekki tími, því við urðurn að flýta okkur út á skipið.
Það var orðið kalt og við höfðum engar yfirhafnir
með okkur, svo að við fórum inn í veitingasalinn,
að undanteknum Aiexander, sem sagðist hafa höf-
uðverk og var því kyr .uppi á þilfari. Veitinga-
salurinn var troðfullur og við sátum innikróaðar hjá
kátri fjölskyldu. sem kom frá Linz og hafði fengið
sjer vel í staupinu. ,,Þegar maður er á siglingu,
verður maður að drekka“, sagði fjölskyldufaðirinn
eitfhvað tuttugu sinnum ,á stuttum tíma, og hann
var sýnilega hreykinn af því, að yngsta barnið, sex
ára snáði, virtist vera eitthvað ,,undir áhrifum“. Af
þessu varð Irena, sem elskaði börn framar öllu
öðru, svo gröm, að hún gleymdi að spyrja frekar
spjörunum úr. Lotta hafði hallað höfðinu að bakinu
á legubekknum og ljet eins og hún væri sofnuð.
Llún hafði dökkbiáa baugá undir augunum.
Þegar hún kom heim mældi jeg hana, og reyndist
hún að vísu engan hita hafa, en jeg sagði sagt, að
svo væri, til þess að hún fengi að vera í friði. Hún
fjekk fjöldmatinn sinn í rúmið og jeg ljet búa, um
mig inni hjá henni, en rúm Irenu var flutt í næsta
herbergi, þannig var altaf farið að ef önnur hvor
þeiri’a varð veik.
Lína frænka átti að koma til kvöldverðar. Jeg:
gat alls ekki þolað hana; hún var ,,fín dama“, seai.
altaf var að hugsa um hvað ali'ir segðu — og var-
ö4íam smmála.
— Irena hefði*nú getað fengið betra gjaforð,.
sagði hún, svo stúlkan sjálf heyrði til, — ef hún,
hefði leitað til mín. Þessi Wagner er ekki orðinn
neitt enn. '
Jeg flýtti mjer að bera fram kaffi og líköra og
fór svo upp til Lottu. Hún lá þarna í rökkrinu með
aug'un opin, og maturinn ósnertur hjá henni. Jeg
settist hjá heúni og beið.
— Viltu ekki segja mjer frá því öllu? sagði jeg
eftir langa þögn.
Hún sneri sjer frá mjer og til veggjar.
— Hverju ætti jeg svo sem að segja frá?
— Reyndu það samt, Lotta, sagði jeg. — •
Kannske er það ekki eins erfitt og þú heldur, þegar'
maður er búinn að koma sjer að því að tala um það..
Hún hristi höfuðið í æsingi. — Jæja, segðu mjer_nú
hvers vegna þú fórst frá okkur, þegar þið voruð >
hætt að synda. /
Hún stakk höfðinu ennþá dýpra í koddann. — Af '
því að jeg þoldi þetta ekki lengur, hvæsti hún loks
út úr sjer.
— Og hvert fórstu? Norður með ánni?
— Já, jeg gekk dálítinn spöl og svo settist jeg
niður til að horfa á sólarlagið. Jeg ætlaði að hlaupa .
íil ykkar undir eins og jeg sæi til skipsins og hjelt,.
að jeg gæti orðið á undan því. Og hvað gerði það
iíka til?
— Ekki vitund, Lotta. Jeg er heldur ekki að ávíta.
þig.
Jeg hjelt áfram að spyrja: — Og svo hitti Alex-
ander þig þar niðri við ána?
Hún hreyfði sig ekki. — Þegar jeg sá hann koma,,
hljóp jeg burt.
— Og hann náði í þig?
— Hann hefði alclrei náð í mig ef jeg hefði ekkw