Morgunblaðið - 28.05.1938, Qupperneq 8

MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 28. maí 1938.
7 8
Tilkynning.
Hjer með tilkynnist háttvirtum viðskiftamönnum mín-,
um, að jeg hefi selt herra Halldóri Dungal ritfangaversl-
un mína, og vænti jeg að þeir láti hann njóta sama trausts
og þeir hafa sýnt mjer. Um fyrri viðskifti verslunarinn-
ar, svo og útgáfu ber að snúa sjer til mín.
Reykjavík, 25. maí 1938.
Virðingarfylst
BÓKHLAÐAN
St. H. Stefánsson.
Eins og að ofan greinir hefi jeg undirritaður keypt
ritfangaverslun Bókhlöðunnar, Lækjargötu 2 og mun jeg
framvegis, á sama stað, reka pappírs- og ritfangaverslun
undir firmanafninu
Ohkin
Hfiii

Bifreiðarstjóri (meira prófsl
óskar eftir atvinnu. Uppl. í síma
3221.
Úísvars og skattakærur skrif-
ar Jónas Björnsson, Klappar-
stíg 5 A.
Húsmæður, athugið: Rjettus
hreingerningarmennirnir erœ
Jón og Guðni. Sími 4967.
Virðingarfylst
Halldór P. Dungal.
Kaupi gamian kopar. Vaid
^•utsen. KiapparHtig 29
Hú.smæður. Athugið, Fisk-
búðin, Barónsstíg 59, hefir á
valt nýjasta og besta fiskinn.
Sími 2307.
Jtaups&cyiuc
Cyrol, hinn eini rjetti áburð-
ur á gúmmídúk, hreinsar vel,
óg gerir hann gljáandi. Einnig
ágætur á linoleum. — Munið
odýra bónið í lausri vigt. Þor-
steinsbúð. Hringbraut 61, sími
2803. Grundarstíg 12. Sími
3247.
Haglabyssa Cal. 12, til sölu
ódýrt. Nielsen, Baldursgötu 7.
Kálplöntur, allskonar, úr
kölldum reit, til sölu. Þingholts-
stræti 14, sími 4505.
Góður barnavagn er til sölu
á Öldugötu 47.
Notaður bamavagn til SÖlu,
í góðu standi. Bröttugötu 3 B.
Úrval af kjólum og blúsum.
Saumastofa Guðrúnar Arn-
grímsdóttur, Bankastræti 11.
Sími 2725.
Tjöld og tjaldsúlur fyrirliggj-
andi, einnig saumuð tjöld eft-
ir pöntun. — Ársæll Jónasson
— Reiða- og Seglagerðaverk-
stæðið. Verbúð nr. 2. — Sími
2731.
Vjelareimar fást bestar hjá
Poulsen, Klapparstíg 29.

Hjálpræðisherinn. Kl. 8 V2:
(Sunnudag). Kveðjusamkoma
fyrir flokksforingjana adj.
Gundersen. Kapt. Berntsen.
Kapt. Hendriksen og Guttorm-
sen. Kl. 11 Helgunarsamkoma.
Kl. 4 útisamkoma. Adj. Svava
Gísladóttir stjórnar. Adj. Kjær-
eng aðstoðar.
Friggbónið fína, er bæjarins
besta bón.
Best að auglýsa í
Morgunb’ aðinu.
Hreingerningar, loftþvottur.
Sími 2131. Vanir menn.
@ Hreingerning í fullum gangi.
1 Vanir menn að verki. Munið að
;hjer er hinn rjetti Guðni G.
‘Sigurðsson málari, Mánagötu
! 19. Símar 2729 og 2325.
j Rjettu mennirnir við utan- og
innanhússhreingerningar og
gluggaþvott, eru Bárður og Ól-
afur. Sími 3146.
^€tísrtu^l
Tvö lítil herbergi til leigu,
með sjerinngangi. Uppl. í síma
2733.
íbúð og herbergi, til leigu. —
Fyrirpurnum ekki svarað í síma
Guðjón Sæmundsson, Tjarnar-
götu 10 C.
Sólrík forstofustofa til leigu
strax. Eldhús getur fylgt út af
fyrir sig. Laugaveg 67 A, uppi.
Veggfóður
mikið úrval
nýkomið.
GUÐM. ÁSBJÖRNSSON
Laugaveg 1. . Sími 4700.

tbúSir stórar og smáar, og ber-
bergi, Leigjendur einhleypa og
heimilisfeðnr, Stúlkur í vist,
Kaupendur að hverju þvi, sem
þjer hafið að seíja. Muni sem
þjer viJjið kaupa. Nemendur í
hvaða námsgrein sem er. Smá-
auglýsingar Morgunblaðsins eru
lesnar í hverju húsi.

FAITH BALDWIN;
EINKARIT ARINN. 52.
örvæntingarfull af ótta og illum grunsemdum. Segðit
mjer hvað þú hefir gert, hvað sem það er“.
„Jeg hefi ekkert gert“,- svaraði Kathleen óhamingju-
aöui, og greip hendinni fyrir munn sjer. „Mjer datt
bara í hug —•:—“
„Hvað? Hvað datt þjer í hugf‘
„Jeg mundi eftir manni, sem Georgie vildi, að jeg
hitti. Jeg átti að vera elskuleg í viðmóti við hann. Það
var gamall maður, sem átti nóg af peningum. Hann er
Pólverji og á marga næturklúbba niður við strönd-
ina —1 —“
Hún einblíndi á Önnu, en hún sagði, sjúk af við-
bjóði: „Þarna sjerðu“.
„Jeg sje ekkert! Nei, jeg trúi því ekki. Hann hefir
verið svo góður — og skemtilegur. Þetta er alt npp-
spuni úr Dolly“.
„Hlustaðu nú á mig, Kathleen. Jeg verð hjá þjer í
nótt. Það er ekki langt til morguns. Viltu lofa mjer
því, að hitta hann ekki, eða skrifa honum, fyr en við
erum búnar að tala rólega saman um þetta einu sinni
enn. Jeg kem til þín af skrifstofunni á morgun. Nú
er jeg þreyttV
Hún fann náttkjól af Kathleen og fór að hátta. Litlu
síðar lá hún við hlið hennar í rúminu. Hún vafði hand-
leggjunum utan um yngri systur sína og þrýsti kinn-
inni að öxl hennar.
„Þú grætur, Anna?“
Kathleen var skelfd. Hún hafði ekki sjeð Önnu
gráta í mörg ár.
„Kærðu þig ekki um það. Jeg er bara þreytt og
óhamingj:usöm“.
„Út af mjer“, hugsaði Katlileen. Hún faðmaði Önnu
blíðlega.
„Jeg skal gera eins og þú segir“, lofaði hún. „Ef
til vill hefir þú á rjettu að standa. Jeg veit ekkert.
Jeg skal bíða. Ef hann elskar mig í raun og veru,
getur hann sannað, að það er ekki orð satt í þessu“.
En óttinn var fyrsti vísir til skynsamlegrar íhugun-
ar. Inst í sínu unga hjarta, sem var fljótt til að syrgja
og fljótt til að læknast, vissi hún, að þetta var alt
saman satt.
„Jeg var — er“, bætti hún við til leiðrjettingar, „av*
ákaflega ástfangin í honum. Það var svo — æsandi“.
Önnu var Ijóst, að þetta orð var undirstaðan í öllu
saman, en hún var of þreytt og syfjuð til þess að gefa
því frekari gaum.
„Reyndu nú að fara að sofa. Við tölum saman á
morgun.
„Ef þjer hefði nokkurntíma þótt vænt um nokkurn
mann, myndir þú skilja mig“, sagði Kathleen.
„Mjer þykir vænt um einn mann. „Elska hann af
öllu hjarta. Hann er yndislegur maður og óendanlega
mikið þess verður að vera elskaður".
Kathleen faðmaði hana að sjer og gleymdi sínu eigin
vandamáli í barnslegri undrun.
„Hver er það, Anna? Ætlar þú að fara að gifta þigf'
• „Hann veit varla, að jeg er til“, sagði Anna þreytu-
lega. „Og þó að hann vissi það, þá gæti hann ekki átt
mig — hann er ekki frjáls. Ef jeg vissi ekki, að það
skaðaði hann, gæti jeg farið til hans þegar á morgun.
En þó að það skaðaði hann ekki, gæti jeg ekki látið
mjer nægja að vera aðeins varaskeifa. Jeg segi þjer
þetta af því að þú ert mjer kærust af öllum í heimin-
um, fyrir utan þenna eina mann, svo að þú skiljir, að
jeg, veit, hvað er að elska. Þú fyrirgefur, þó að
jeg segi það: Jeg held, að þú hafir aldrei elskað neinit
ennþá' ‘.
Anna var sófnuð, áður en hún gaf sjer tíma, til þess
að iðrast eftir játninguna. En Kathleen lá lengi vak-
andi. Anna ástfangin! Var það Ted? Hann var bráð-
ástfanginn í lienni. En hann var frjáls, svo að það
gat ekki verið hann. Hver gat það verið?
Alt í einu rann upp fyrir henni ljós. Það var heldur
ekki erfitt að geta sjer þess til.
„Vesalings Anna“, liugsaði hún og vafði hana örm-
um, eins og til þess að vernda hana.
Kathleen var sofandi, þegar Anna læddist fram í eld-
hús næsta morgun, til þess að laga sjer kaffi. Hfm vildi
ekki vekja hana, en sltrifaði miða tH hennar, áður en
hún fór: „Mundu ioforð þitt. Jeg kem í kvöld“.
Alt gekk á afturfótunum fyrir Önnu þenna dag.
Hún gerði heimskulegar skissur, var gröm í geði og
varð að skrifa mörg brjef upp aftur. Þegar leið á
daginn, sagði Fellowes, sem gat ekki lengur dulið óró
sína:
„Miss Murdock, þjer eruð ekki eins og þjer eigið
að yður í dag. Eruð þjer veikar ?“
„Nei“. Hún reyndi að brosa. „En jeg fór ekki að
sofa, fyr en um miðja nótt“.
„Voruð þjer að skemta yður?“, spnrði hann, en var
illa við þessa eðlilegu útskýringu á næturvökunni.
Hún hristi höfuðið.
„Veikindi í fjölskyldunni?“
„Nei“, svaraði hún, þó að henni fyndist Kathleen í
raun og veru líða af illkynjuðum sjúkdómi.
„Getið þjer ekki sagt mjer, hvað það er“, sagði
Fellowes í biðjandi róm og rjetti höndina fram á
skrifborðið, með lófann upp, á einkennilega biðjandi
hátt. „Þjer — þjer hafið gert svo mikið fyrir mig..