Morgunblaðið - 02.09.1939, Blaðsíða 8

8
Laugardagur 2. sept. 1939t
jPŒot$jwwMaJ>íð
Jkaufis/Uiju ic
VÍNRABARBAR
RABAEIBAR,
venjulegur, tekinn upp dag-
lega 35 au. pr. kg. Atamon,
Melatin, Betamon. Dökkur
Hellukandís. Púðursykur. Sýróp
dökt og ljóst. Vanillestengur.
Vínsýra. Cellophanpappír. Sí-
trónur á 15 aura. Þorsteinsbúð,
Grundarstíg 12, sími 3247.
Hringbraut, sími 2803.
Ný framhaldssaga fatefst í dag.
Tiiiiiiiiimiiiiin n iiiiiiiiiiiiiiiiiii iii iii iii n itiiiiiiiiiiiiHiiiiimiiiiiiiiimimiimiiiminmiiimiiiiimiiiiiiiimmiiiiiiiiiimitiiiiiiiiiin
VILJUM KAUPA
nokkur stykki görfuð selskinn.
Leðurgerðin H.f. Hverfisgötu 4.
NÝR SILUNGUR
I sunnudagsmatinn. Fiskbúðin
Frakkastíg 13. Sími 2651.
SPARTA DRENGJAFÖT
Laugaveg 10 — við allra hæfi.
KALDHREINSAÐ
þorskalýsi sent um allan bæ. —
BJörn Jónsson, Vesturgötu 28.
Sími 3594.
MINKAR.
XJm 500 ekta dökkir silkihærð
ir hvolpar til sölu og afhend-
ingar nú þegar eða seinna. Kyn:
Quebec (Pallel) og Yukon
(Kleve). Aðeins góð dýr seld
Sölumönnum gefnar allar upp-
lýsingar og ráð, og lægsta verð.
— Lövdalens Pálsdjursgárd pr.
Björkvik Sverige Joh. Carl
Rappe. Tel. Björkvik 56.
*3úfici2-fwnclið
EYRNALOKKUR
efir tapast á leið um Laufás-
eg að Gamla Bíó. Finnandi
eðinn að skila á afgreiðslu
essa blaðs gegn fundarlaun-
'CRC&ynningac
VENUS SKÓGLJÁI
mýkír leðrið og gljáír skón* af-
burða vel.
VENUS-GÓLFGLJÁI
aíburðagóður og fljótvirkur. —
Ávalt í næstu búð.
HESTAR
teknir í hagagöngu og fóðrun
yfir skemri eða lengri tíma í
Saltvík á Kjalarnesi. Stefán
Thorarensen. Sími 1619.
FRIGGBÓNIÐ FlNA,
er bæjarins besta bón.
MUNIÐ
fallegustu og ódýrustu blómin.
Blómasalan, Laugaveg 7, sími
5284.

KENNI TUNGUMÁL,
reikning og eðlisfræði. Les með
skólafólki. Páll Jónsson, Leifs-
götu 23 II. Heima kl. 20—22.
KENNI DÖNSKU OG ENSKU.
Guðrún Arinbjamar. Sími 5222.
ODS®
ÖDSd
PKDlIðALT
II. Æfiniýri Rauðu aknrliljunnar.
Orczy baronessa: EIÐURINN
INNGANGUR.
París 1783.
I^aggeit! Baggeit! Raggeit!"
» 1 * Sárt og skerandi voru
þessi orð hrópuð, með ástríðu-
þrunginni röddu Pilturinn, sem
hrópaði þau stökk á fætur titr-
andi af bræði, en misti jafnvægið
og greip í borðið sjer til stuðn-
ings, um leið og hann reyndi ár-
angurslaust að halda aftur smán-
artárunum.
„Raggeit!“ hrópaði hann og
reyndi að hrópa svo) hátt, að allir,
sem inni voru, heyrðu það, en
röddin sveik hann, Þá þreif hann
með titrandi höndum spilin á borð-
inn, safnaði þeim saman og fleygði
þeim framan í manninn, sem sat
andspænis honum, um leið og hann
rjett aðeins gat stamað upp:
„Raggeit!“
Þeir, sem eldri voru, reyndu að
ganga á milli, en æskumennirn-
ir skemtu sjer. Þeim var ljóst,
að eina lausnin á þessu þrætu-
máli var einvígi.
Sættir eða málamiðlun kom ekki
lil greina. Dérouléde hefði átt að
hafa vit áJ>ví að tala ekki: ineð
óvirðingu um Adele de Montehéri,
þegarí allir. vissu um ást hins unga
greifa til hennar. Það hafði meira
að segja verið aðal umræðuefnið
í París og Yersaille, að Marny
elskaði Adele.
Adele var forkunnar fögur, á-
gjörn og eigingjörn. En Marny-
fjölskyldan auðug, og greifinn
kornungur og ástfanginn, fyr-
ir honum var Adele ímynd
allra dygða, og hann hefði ólmur
barist við allan franska aðalinn,
til þess að verja álit sitt á einni
mestu gleðikonu þessara tíma.
Hanp var ágætur skilmingamað-
ur, og vinir hans töldu hyggileg-
ast að tala sem minst um Adele,
fegurð hennar og veikleika.
En Dérouléde var þektur fyrir
glópsku sína og kunni ekki að
hegða sjer meðal þessa hefðar-
fólks, enda virtist hann ekki eiga
heima hjá því, þó undarlegt væri.
Og hefði hann ekki verið jafn
Fylgisl með frá byrjun.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiuiit •'
_ liiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiD
rdiur og raun var á, er vafasamt | §=
hvort hann hefði nokkurntíma |
fengið inngöngu í hinn takmark- -,
aða hóp franska aðalsins, því að
lítið var vitað um ætt hans og
uppruna. Það eina, sem vitað var
með vissu, var það, að faðir hans
hafði verið einkavinur hins látna
konungs, og talið var víst, að
Dérouléde hefði oftar en einu
sinni fylt tómar fjárhirslur furst-
ans með gulli sínu.
D
érouléde hafði ekki byrjað
þessa þrætu viljandi. Hann
hafði aðeins talað klaufalega af
sjer, eins og hans var von og vísa.
Honum var ekki kunnugt um
einkamál hins unga greifa, og því
síður vissi hann um kynni hans
og Adele. En haun var svo kunn-
ur í Parísarborg að hann þekti
mannorð hennar.
Honnm fjell illa að tala nm
kvenfólk. Hann átti ekki vingott
við konur og var heldur ekkert
kvennagull sjálfur. En nú liafði
samtalið borist að Adele og þeg-
ar nafn hennar var nefnt höfðu
allir þagað, nema ungi greifinn.
Hann varð flugmælskur af hrifn-
ingu.
Þá var það, að Dérouléde hafði
ypt öxlum og sagt einhver kæru-
leysisleg orð, er vakið liöfðu ofsa-
lega reiði unglingsins. Og án
frekari orðakasta hafði hann sagt
þessi móðgandi orð og fleygt spil-
unum framan í Dérouléde, sem
var miklu eldri maður en hann.
Dérouléde hreyfði sig ekki.
Hann sat grafkyr og rólegur, með
krosslagða fætur. Ef til vill var
hið dökkleita andlit hans ofurlítið
fölara en ella. Annars var eins
og hann hefði aldrei heyrt móðg-
unarorðin eða spilin snert kinn
hans.
Honum var ljóst, að hann hafði
hegðað sjer heimskulega, en tveim
ur sekúndum of seint. Nú vor-
kendi hann drengnum og var fok-
vondur út í sjálfan sig. Og til,
þess að komast hjá illindum hefði
hann þessa stundina verið fús til
þess að gefa helming eigna sinna,
en ekki snefil af virðingu sinni.
Hann þekti og virti Marny her-
toga, föður unga greifans. Hann
var orðinn gamall og lasburða,
næstum genginn í harndóm.
Skjaldarmerki hans hafði til
þessa verið hreint og flekklaust, þó
að sonur hans gerði sitt besta
til þess að eyðileggja það.
Þegar drengurinn fjell fram
yfir sig, viti sínu fjær og
blindaður af bræði, laut Dérou-
léde ósjálfrátt fram og rjetti hon-
um vingjarnlega hjálparhönd.
Hann hefði verið fús til þess að
biðja hann afsökunar fyrir hugs- rnl"
unarleysi sitt, hefði það verið
mögulegt. En hinn svonefndi heið-
ur bannaði slíka framkomu. Það
hefði aðeins eyðilagt mannorð
hans sjálfs, án þess að vera nokkr-
um að gagni eða koma í veg fyrir
Annað eins og þetta hafði oft
komið fyrir í þessum fræga borð-
sal. Og allir, sem viðstaddir voru,
gerðu það sama og þeir höfðu oft
gert áður. Vissar reglur voru fyrir
einvígi. Og þeim var nú fylgt í
mesta flýti og nákvæmlega.
Hinn ungi greifi var óðara um-
kringdur af vinum. Nafn hans,
auður og áhrif föður lians, höfðu
öpnað honum allar dyr í Versail-
Ies og París. Á þessu augnabliki
hefði hann getað fengið heilan
herskara af aðstoðarmönnum.
Dérouléde stóð afturj á móti um
stund aleinn við spilaborðið. Hann
hafði staðið á fætur hissa á því
hve fljótt alt liafði breyst. Og
með dökkum og rólegum augum
leit hann í kringum sig, eins og
væri hann að leita að einhverjum
vini í þessum hóp.
En hjer, þar sem hinn ungi
greifi átti heima, hafði Derolede
aðeins verið liðinn vegna auðæfa
sinna. Kunningja og smjaðrara-
átti hann nóga, en vini enga.
Nú fyrst varð honum þettai
ljóst. Allir þarna inni hlutu að
vita, að hann hafði ekki komið>
þessu deilumáli af stað viljandi.
Og þó var enginn með honnm, er
á átti að herða.
M
onsieur, viljið þjer ekkií
velja yður aðstoðarmenni
fyrir siðasakir?“
Það var markgreifinn af Ville-
franche, sem ávarpaði Dérouléde-'
þessum orðum, í dramblátum ens.
þó hæðnislega lítillátum róm.
„Jeg bið yður að velja fj-rir-
markgreifi“. svaraði Dérou-
léde kuldalega. „Eins og þjer sjá-
ið, á jeg fáa vini í París“.
Markgreifinn hneigði sig. Hanu.
var vanur því, að td hans væri,
leitað um öll vandamál, er snertrL
kurteisisvenjur, klæðaburð og ein—
hinar óhjákvæmilegu afleiðingar. V1£1-
Hann var góðlátlegur spjátr-
ungur, sem gerði ekkert ærlegt
handarvik, en hann var ánægður
og í essinu sínu, er honum var
falið að undirbúa þenna sorglega-,
skrípaleik.
Ilann leit í kringum sig rann-
sakandi augnaráði.
Æskumennirnir hópuðust umtí
Marny, en lengra niðri. í salnum
stóðu nokkrir eldri menn og voru-
að tala saman.
Markgreifinn gekk þangað og
sneri sjer að eldri manni, her-
mannlegum, í brúuum, snjáðum yf-
irfrakka, og sagði um leið og hanib
lmeigði sig djúpí:
Framh.
nnemJ
u
Eins og kunnugt er voru vega-
lengdir á Vestfjörðum til skamms
tíma reiknaðar í „skrápskóm“ eða
roðskóm“, eftir því hvað mörg-
um skóm maður slítur við að
ganga álcveðna vegalengd. En í
Kína reilrna menn veðrið í frökk-
um, eftir því hvað menn þurfa að
klæða sig mikið. Á sumrin er
vanalega „eins frakka“ veður, en
á veturnar getur það orðið ;,tíu
frakka“ veður.
★
Þýskur maður, dr. Reimuth,
hefir nýlega fundið nýa reiki-
stjörnu, sem er talin nr. 1419.
Stjörnufræðifjelagið þýska hefir
skírt hana Danzig.
★
í Stege í Danmörku ætlaði lög-
reglan nýlega að taka fastan finsk
an sjómann, sem var óður af of-
drykkju. En hann gekk úr greip-
um lögreglunna vegna þess að
handjárnin, sem hún hafði, voru
svo lítii að þau komust ekki upp
á úlfliðina á Finnanum.
★
Hollenska prinsessan, sem fædd-
ist fyrir skemstu, var skírð Irene
Emma Elisabet. Foreldrar henn-
ar völdu sjálf nafnið Irene, sem
er grískt og þýðir friður.
★
Hin háskasamlegustu stórtíðindi
gerast nú svo ört, að maður er
vanalega fjórum eða fimm dögum
á eftir með áhyggjur sínar út a£
þeim — segir enskt hlað' nýlega.
★
Við umferðarskráninguna, sem
nýlega fór fram í Ðanmörku, kom
það í ljós, að í Viborg hafði hest-
vögnum fjölgað meira en bílum ár
ið sem leið.
★
Ástfanginn maður sendi unn-
ustu sinni varalit í afmælisgjöf og
skrifaði með: Jeg vona að fá það
mesta af litnum aftur.---------
★
Þegar menn hrapa í jökulsprung-
ur, lykur ísinn fljótlega um þá,
og líkin geta geymst árum saman
í ísnum. Þannig var það suður í
Sviss hjer um daginn, að skrið-
jökull skilaði líkum þriggja
manna, sem fórust 1920 og líki
eins, sem fórst 1917. Öll voru lík-
in eins og mennirnir væri nýdánir.
*
Það er líkt með logndrífu eins
og fingraför. Menn hafa tekið
myndir af þúsundum snjókorna,
en engin tvö eru eins.
★
Talið er að nú sje í Englandi
7000 svifflugur, sem menn hafa
til skemtiferða. Er svifflug orðin
svo viðurkend skemtun þar í
.landi, að talað er um að ríkið
veiti styrk til slíkra flugferða.
IO. G. T.
ST. FREYJA NR. 218
fer 1 berjaför austur í Þingvalla—
sveit næsta sunnudag kl. 9 f. h.
Verður lagt af stað frá Good-
templarahúsinu. Fjölmennið og
gerið br. Guðjóni Halldórssyni*
sími 3512, Charlottu Friðriks-
dóttur, sími 1965, Helga Sveins-
syni, sími 4180, aðvart sem fyrst
herbergi eða íbúð
eða leigjendur fyrir
haustið, vinnustúlku,
eða einhverja muni
til kaups, þá er hægt
að ráða bót á því
æeð smáauglýsingu í