Morgunblaðið - 06.09.1939, Blaðsíða 8

8
JllottgttttMafóð
Miðvikudagur 6. sept. 1939- .
Jfaujis&ajiuc
DÖMUFRAKKAR
ávalt fyrirligg-jandi. Guðm. Guð
mundsson, klæðskeri, Kirkju-
hvoli
VIL KAUPA
lítið, gott hús í Vesturbænum.
Góð útborgun. A. v. á.
NÝ SÍLD! — NÝ ÝSA!
Fisksalan Björg. — Sími 4402.
KALDHREINSAÐ
þorskalýsi sent um allan bæ. ■
Bjöm Jónsson, Vesturgötu 28.
Sími 3594.
KAUPUM FLÖSKUR,
■tðrar og smáar, whiskypela,
glös og bóndósir. Flöskubúðin,
B«rgstaðastræti 10. Simi 5395.
Sækjum. Opið allan daginn.
KAUPUM FLÖSKUR
glös og bóndósir af flestum teg-
undum. Hjá okkur fáið þjer á-
Valt hæsta verð. Sækjum tT
yðar að kostnaðarlausu. Sími
6883. Flöskuversl. Hafnarstr. 21
LEGUBEKKIR
ódýrastir og bestir fást í Körfu-
gerðinni, Bankastræti 10.
'&ZC&tfnnMtgae
VENUS SKÓGLJÁÍ
mýklr leðrið og gljáir skón* =vf
burða vel.
VENUS-GÖLFGLJAl
afburðagóður og fljótvirkur.
Ávalt i næstu búð.
ERUM KOMNIR I BÆINN.
Tökum að okkur hreingerning-
ar eins og að undanförnu. —
Guðni og Þráinn. Sími 2131.
Fylgiil
Rauðu
mefl æfintýrixKti
akurliljunnar
hjelt
401
?
SLYSAVARNAJELAGIÐ,
Bkrifstofa Hafnarhúsinu við
Geirsgötu. Seld minningarkort,
tekið móti gjöfum, áheitum, árs-
tillögum o. fl.
BESTI
er
FISKSlMINN
52 7 5.
FRIGGBÓNIÐ FlNA,
er bæjarins besta bón.
i o. G. T.
ST. EININGIN NR. 14.
Fundur í kvöld kl. 8^ e. h. Tek
Ið á móti nýjum fjelögum. —
Einsöngur, str. Björg Guðna-
'd ttir, ræða, upplestur. Fjelag-
ar fjölmennið stundvíslega. Æ.t.
9
SÖLUBÚÐ
til leigú í húsinu nr. 15 við Þing-
holtsstræti, frá 1. okt. þ. á. Nán-
ari upplýsingar gefur Gunnar E.
Benediktsson málafl.m. Banka-
stræti 7. Viðtalstími kl. 4—5.
Símar 4033 og 3853.
Hann tók sjer málkvíld o
síðan áfram-.
„Viltu sverja þess eið, að þú
skulir hefna dauða bróður þínsf'
„En faðir minii----------“.
„Viltu sverja eiðinn, barn!“
„Hvernig á jeg að halda eiðinn,
faðir? Jeg skil ekki — —“.
„Guð mun hjálpa þjer, barnið
mitt. Þú munt skilja, þegar þú
verður eldri“.
Juliette hikaði Hún var við-
kvæmt barn og hafði alla tíð elsk-
að og virt föður sinn, með ást,
sem gerði hana blinda fyrir biluðu
líkams og sálarþreki hans. Hún
var alin upp við rómversk-ka-
þólska trú og bar djúpa lotningu
fyrir hinum dularfullu trúarvenj
um. Ef til vill var hún inst inni
með sjálfri sjer stolt yfir því hlut
verki, sem henni var falið, þó
væri hún aðeins óþroskað barn.
En hertoginn varð óþolinmóður.
„Hikar þú, Juliette, þegar þög-
ull líkami bróður þíns hrópar á
hjálp? Þú ert ein eftir af ættinni!
Því að upp frá þessum degi er
jeg dauður!“
Nei, faðir minn“, hvíslaði hún.
„Jeg hika ekki. Jeg skal sverja
eins og þú segir mjer“.
„Hafðu þá eftir mjer það, sem
jeg segi.“
„Já, faðir miim“.
„Jeg sver þess eið í nafni guðs
almáttugs, sem sier mig og heyr-
ir — —“. Og Juliette endurtók
orðin fast og s’kýrt: „Jeg sver
þess eið, í nafni guðs almáttugs,
sem sjer mig og heyrir, að hefna
mín á Paul Deroulede og valda
dauða hans eða eyðileggingu eftir
vísbendingu guðs, í hefndarskyni
fyrir dauða bróður míns“.
„Sál bróður míns kveljist til
dómsdags, ef jeg rýf þenna eið —
— — “, hjelt hertoginn áfram,
og Juliette endurtók hátíðlega:
„Sál bróður míns kveljist til
dómsdags, ef jeg rýf þenna eið,
en hvíli í friði frá þeirri stundu,
sem jeg liefi feugið hefnd fyrir
dauða hans“.
EIÐURINN
eflir Orczy barónessu
Barnið kraup á knje. Hún var
búin að sverja eiðinn og gamli
maðurinn var ánægður. Hann kall-
aði í þjóninn og ljet liann hjálpa
sjer í rúmið.
4. dagur
En þessi stund hafði gert stúlku-
barnið Juliette að fullorðinni mann
eskju. Það var hættuleg breyting,
sem átti sjer stað, er allar taugar
voru spentar og hjartað að springa
af geðshræringu.
1. KAPITULI.
París 1793. Árás.
Pað væri erfitt að segja, hver^
vegna Deroulede borgari var
eins vinsæll og raun var á. Og enn
erfiðara að finna ástæðu fyrir því,
að hann skyldi sleppa við ofsókn-
ir, þó að daglega væru handteknir
saklausir og sekir tugum saman,
svo að öll fangelsi Frakklands
voru full, og fallöxin hafði ekki
við.
En Marat hafði einu sinni sagt
um Deroulede: „II n’est pas dan-
gereux“ — hann er ekki hættu-
legur. Og þessa setninga höfðu
menn fest sjer í minni. Og á þjóð-
þinginu var stöðugt litið á Marat
sem hinn mikla brautryðjanda
frelsisins, fórnarlamb skoðana
sinna. Marat var jafnvel voldugri
dauður en hann hafði verið í lif-
anda lífi.
Deroulede hafði einu sinni ver-
ið vellauðugur, en haft vit á því
að gefa af eigum sínum í tíma
það, sem hefði hvort eð er án efa
verið tekið af honum. En hann
hafði gefið af fúsum vilja, einmitt
þegar Frakkland þurfti þess inest
með og var ekki búið að læra áð
afla sjer þess, sem það þurfti.
Þetta mundi Frakkland Derou-
lede, og það var eins og ósýnileg
víggirðing varðveitti hann fyrir
óvinum lians. Hann lifði rólegu
lífi, bjó með móður sinni og
Anne Mie, munaðarlausri frænku,
sem gamla Madame Deroulede
hafði tekið til fósturs sem smá-
barn.
A llir þektu hús Derouledes í
Rue Ecole de Medicine,
skamt frá húsinu, þar sem Marat
hafði átt heima og verið myrtur.
Gatan var lítil og þröng og
gerði skólanum, sem hún var kend
við, lítinn sóma. Það var ekki að-
laðandi lýður, sem safnaðist þarna
saman, á ósljettri og forugri
stjettinni.
Snotur kjóll eða hrein svunta
var sjaldsjeð á þessari götu, því
að Anne Mie fór sjaldan út, og
gamla Madame Deroulede kom
næstum því aldrei út fyrir dyr á
herbergi sínu. Töluvert var drukk
ið í kránum tveimur, sem voru á
sitt hvoru horni götunnar, og ráð-
legra fyrir kvenfóllc að halda
sjer innan húss eftir kl. 5 á dag-
inn.
Gamlar Amazónur stóðu í hóp
a götuhorninu og stungu saman
nefjum. Það var varla hægt að
kalla þær konur lengur, svo fer-
legar voru þær ásýndum, í tötra-
legum pilsum, með fituga, rauða
skýluklúta um liöfuðið, og fram
undan stóð rytjulegt hárið, og
hjer og þar skein í rifin og óhrein
nærföt. Svona djúpt voru konur
Frakklands sokknar fyrir frelsið!
Og hver, sem fram hjá gekk og
var ekki eins óhreinn og þær eðat
fyrirlitlegur, var hæddur og sví-
virtur.
„Ah! Voyons l’aristo! — Ó, sko>
aðalsmanninn!“, hrópnðu þær
háðslega í hvert sinn o>g maður,
sæmilega til fara, eða kona, með
hreina svuntu sáust skjótast eftir
götunni.
Síðari hluta dagsins var jafnan
glatt á hjalla hjá þeim. Og nóg
var að sjá. Einkum þótti þeim
gaman að sjá hina Iöngu röð
vagna, sem komu frá fangelsunum
á leið til aftökustaðarins á Place
de la Revolution.
Hinar ótal mörgu deildir bylt-
ingarnefndarinnar sendu fallöx-
inni hver sína bráð.
K
'rmbcT
MATSALAN
TVek fólk í fast fæði. — Frú
Laila Jörgensen, Grundarstíg 11
Ræningjar rjeðust á kínverskan
mann, sem var emn á báti, tóku
af honum alt fjemætt, en bundu
hann sjálfan við sigluna. Bátinn
rak nú til hafs og bjóst Kínverj-
inn við dauða sínum. En þá bar
þar að stórt farþegaskip og bjarg
aði honum. Farþegarnir kendu
svo í brjósti um Kínverjann, að
þeir skutu saman álitlegri upp-
hæð lianda honum. Þá blessaði
Kínverjinn ræningjana fyrir það
að hann var orðinn auðugri en
hann hafði nokkru sinni dreymt
um að hann yrði.
★
Tíu lengstu brýr heimsins eru í
Bandaríkjunum, og lengst er Key
West brúin í Florida. Hún er
20.750 metrar, eða álíka löng eins
og úr Reykjavík og upp á Sand-
skeið.
★
Svertingjar eru engir eftirbátar
hvítra manna að gáfum. Það sjer
maður á því, að í Bandaríkjunum
eru 3800 svartir læknar, 25.000
þrestar og 1200 lögfræðingar. Auk
þess hafa 132 Svertingjar þar
hina göfugustu doktorsnafnbót.
★
Arabiskur málsháttur segir
Betri er óvinátta gáfaðra manna
en vinátta heimskingja.
★
— Þú spyrð, hvort hún geti þag
að um leyndramál? Já, það getur
hún sannarlega. Við höfðum verið
trúlofuð í þrjár vikur án þess að
jeg hefði hugmynd um það.
★
í Budapest fór hjónaband út um
þúfur fyrir skák. Kona heimtaði
skilnað og færði það sem ástæðu,
að maður sinn Iægi öllum stund-
um. í skák, en vildi ekki kenna
sjer hana.
★
Nýasti spámaðurinn í Banda-
ríkjunum heitir Arthur Gerke.
Hann prjedikar það, að menn eigi
að Ieggjast í híði, eins og birnir.
Sjálfur segist hann hafa legið í
hefir hann ekki getað sofíð altaf,
heldur þurft að rjátla svolítið um
gólf endrum og eins til þess að
verða syfjaður aftur, og einstaka
sinnum þurft að glefsa í mat.
Þetta telur hann svo heilsusam-
legt, að hann geti áreiðanlega orð-
ið 200 ára gamáll.
★
í Englandi hefir verið gerð til-
raun til þess að víta hvað kjós-
endur fylgdust vel með í stjórn-
málum. Það kom þá upp úr kaf-
inu, að fimti hver kjósandi hafði
ekki hugmynd um hver var flokks
foringi hans í þinginu.
★
Hæsta pósthús í norðanverðri Ev-
rópu er ekki hátt sjálft, en stend
ur hátt. Það er á Gaustatindi í
Noregi. Þar er líka veðurathug-
anastöð. Húsið er lítill og ósje-
legur bjálkakofi, og það eru ekki
nema sárfáir ferðamenn, sem láta
stimpla brjef sín þar, til sann-
indamerkis um að þeir hafi kom-
1. 6 síðdegis þenna dag kom
ung stúlka alt í exnu fyrir -
hornið á Rue Ecole de Medecine..
Hixn skimaði í allar áttir og gekk
síðan varlega niður götuna.
Þar var fult af fólki. Kvenfólk-
ið stóð í þvögu fyrir utan hverj-
ar húsdyr og taíaði saman í æs-
ing. Þær voru að koma heim frá
hinni venjulegu sýningu á Place
de la Revolution. Karlmennirnir
höfðu staldrað í kránum og rekið
kvenfólkið þaðan. Næst kom röð-
in að Amazónunum, sem urðtt t
fyrst að láta sjer nægja að
skvaldra samau og hæða þá, sem
framhjá gengu.
Unga stúlban ljet fyrst sem
hún tæki ekki eftir þeim. Hún t
gekk hratt, hnakkakert og þrá-
kelknisleg á svip og stiklaði á
steinunum, til þess að óhreinka i
ekki fínlegu sbóna sína.
Framh.
■

SOKKAVIÐGERÐIN,
Hafnarstræti 19, gerir við kven- -
sokka. Fljót afgreiðsla. — Sími
2799. Sækjum sendum.
ROTTUM, MÚSUM
og alskonar skaðlegum skor--
kvikindum útxýmt úr húsum ogr
skipum. — Aðalsteinn Jóhanns-
son, meindýraeyðir, sími *5056r^
Reykjavík.
EITT EÐA TVÖ HERBERGI
og eldhús óska barnlaus hjón,,
helst strax eða 1. okt. Tilboð->
merkt: Strax, sendist afgr_
Morgunblaðsins.
IBÚÐ ÓSKAST.
3 herbergja, þarf að vera utam
við bæinn eða í útjaðri bæjar--
ins. A. v. á.
OCenAjCci'
KENNI TUNGUMÁL,
reikning og eðlisfræði. Les með5
skólafólki. Páll Jónsson, Leifs-
götu 23 II. Heima kl. 20—22.
híði alla vetur síðan 1910. Að vísu ið þangað.
Best að auglýsa
í Morgunblaðinuu