Morgunblaðið - 28.11.1940, Blaðsíða 8

Fimtudagur 28. nóv. 1940i
'ífáiup iff/Ffy $tC
VENUS RÆSTIDUFT
drjúgt — fljótvirkt — ódýrt.
Nauðsynlegt á hverju heimili.
HÚSGÖGNIN YÐAR
múndu gljáa eunþá betur, ef
þjer notuðuð eingöngu Rekord
húsgagnagljáa.
Nýja framhaldssagao — II. dagur
HAMINGJUHJÓLIÐ
Eftir «WEN BRIiíIOW
FRAKKI
á 8 ára dreng, sem nýr, skradd-
arasaumaður, til sölu. Verð eft-
ir samkomulagi. Ránargötu 33,
uppi.
KAUPUM FLÖSKUR
stórar og smáar, whiskypela,
glös og bóndósir. Flöskubúðin,
Bergstaðastræti 10. Sími 5395.
Sækjum. Opið allan daginn.
Vil kaupa nokkur
MINKATRÍÓ.
Afgreiðslan vísar á.
Lítill notaður
MIÐSTÖÐVARKETILL
óskast til kaups. Uppl. í síma
1615.
MÓTORHJÓL
óskast keypt nú þegar. Upplýs-
ingar í síma 1891.
BLÓMAKÖRFUR.
Notaðar, ógallaðar blómakörfur
kaupir Litla blómabúðin,
Bankastræti 14, sími 4957.
Dyrfið fi dag
I»að, sem gerst hefir í sögunni:
Eleanor Upjohn er dóttir yfirverk-
fræöings við byggingu á stíflugarði í
Missisippi og er ritari hjá föður sínum
í tjaldbúðunum við fljótið. — Kester
Larne er sonur óðalseigandans aö Ar-
deith óðali, þar skamt frá. Þau hafa
mætst af tilviljun. Kester kynt hana
fyrir foreldrum sínum. Síðan hittast
þau daglega, en foreldrar Kesters eru
ekki sjerlega hrifnir af því.
„En hún hneykslar ykkur?“
bætti Kester við. „Ykkur fanst
það skelfilegt, er hún var hjer í
fyrsta sinn og sagði, að ómögu-
legt væri að sitja með „tornyre'*,
var ekki svo? Þið skiljið ekki, að
faðir hennar skuli láta hana búa
í tjaldbúðum! Þið hættið við að
fara á grímudansleikina, til þess
að geta v-erið hjer og haft auga
með henni, ekki satt?“ Hann
hristi höfuðið. „En það hefir eng-
in áhrif á mig“, bætti hann við.
„Hxin er skemtilegasta stúlka,
sem jeg þekki!“
„Jeg efast ekki um það, að
Eleanor Upjohn sje ágætis
stúlka, Kester“, sagði Denis. „En
GÓÐ, UNG, SNEMMBÆR
kýr til sölu. Uppl. í síma 4509
KALDHREINSAÐ
þorsaklýsi. Sent um allan bæ.
Björn Jónsson, Vesturgötu 28
Sími 3594.
KÁPUR og FRAKKAR
fyrirliggjandi. Guðm. Guð-
mundsson, dömuklæðskeri -
Kirkjuhvoli.
KOPAR KEYPTUR
í Landssmiðjunni.
SPARTA-DRENGJAFÖT
Laugaveg 10 — við allra hæfi
HARÐFISKSALAN
Pvergötu, selur góðan og þurk
aðan saltfisk. Sími 3448.
EIGIÐ ÞJER EKKI DÓT
sem þjer hafið ekki brúk fyrir
f geymslunni yðar? Alt er
keypt gegn staðgreiðslu. Nýa
fornsalan, Aðalstræti 4. Sími
5605.
'*Fjelagalíf
MEÐALAGLÖS og FLÖSKUR
keypt daglega. Sparið millilið-
ina og komið til okkar, þar sem
þjer fáið hæst verð. Hringið í
síma 1616. Við sækjum. Lauga-
vegs Apótek.
ÞORSKALÝSI.
Laugavegs Apóteks viðurkenda
meðalalýsí með A og D fjörefn-
um fyrir böm og fullorðna er
eelt á sterilum (dauðhreinsuð-
um) flöskum á kr. 1.85 heil-
laskan, með eða án pipar-
myntuolíu. Okkar lýsi er svo
gott, að óþarfi er að krydda það
með piparmyntuolíu, en þeir
sem óska að fá það kryddað, fá
það fyrir sama verð. Hringið í
síma 1616. Við sendum um all-
an bæinn.
FLÖSKUVERSLUNIN
á Kalkofnsvegi (við Vörubíla-
stöðina), kaupir altaf tómar
flöskur og glös. Sækjum sam-
fctundis. Sími 5333.
FIMLEIKAÆFINGAR
við allra hæfi. Upplýs-
ingar hjá kennaranum
jg á skrifstofu fjelags-
ns frá kl. 5—6 og 9—10 dag-
lega, sími 4387. Tekið þar á
móti nýjum fjelögum og árs-
gjöldum. Stjórn I.R.
BASAR.
Nemendasambands kvennaskól-
ans vörður haldinn 8. desem-
ber í skólanum. Skorað er á
alla eldri og yngri nemendur
skólans að styrkja basarinn með
gjöfum. Gjöfum veitt móttaka
hjá Halldóru Guðmundsdóttur
c.o. Jón Björnsson & Co. Banka
stræti: Sesselju iSigurðardóttur
c.o. Versl. Snót; og hjá Sigríði
Briem, Tjarnargötu 28.
1. O. G. T.
ST. FRÓN NR. 227.
Fundur í kvöld kl. 8V2* — Dag-
skrá: 1. Upptaka nýrra fjelaga.
2. - Ýms mál. — Fræðslu- og
skemtiþættir: a) Erindi. b)
Theodór Árnason, rithöf.: Ein-
leikur á fiðlu. c) Upplestur. d)
Dans að loknum fundi. — Reglu
fjelagar, fjölmennið og mætið
í kvöld kl. 814 stundvíslega.
BAZARINN
verður á sunnudaginn. Tekið á
móti munum á morgun kl. 4—
6 síðdegis í G.T.-húsinu.
Basarnefndin.

þú verður að játa“, hjelt hann á-
fram og hvesti róminn, „að það
skiftir miklu máli, af hvaða fólki
þær manneskjur eru komnar, sem
maður umgengst. Við, móðir þín
og jeg, erum ekki ein þeirrar
skoðunar“.
„En þið álítið kannske, að þið
sjeuð þær einu manneskjur, sem
eruð af góðu fólki komnar“, svar-
aði Kester um leið og hann sett-
ist í sófann og teygði úr fótun-
tim.
„ITvernig dettur þjer í lmg að
segja svona vitleysu?“ sagði Lysi-
ane. Hún sneri stólnum sínum
þannig, að hiín sat beint andspæn-
is honum, og talaði í óvenju á-
fjáðum róm. „Jeg hefi aldrei á
æfi minni verið kölluð höfðingja-
sleikja, Kester, og jeg á ekki á
hættu að verða kölluð það, þó jeg
segi, að Eleanor Upjohn sje ekki
af sama fólki og við“.
★
Það var ekki auðvelt að fá
Kester til þess að tala alvarlega
um nokkurn hlut. Hann tók sígar-
ettu upp úr vasa sínum og hand-
ljek hana á milli fingra sinna
Hann kveikti ekki t henni, þar
sem móður hans fjell illa tóbaks-
reykur. En hann ljet sem hann
væri að hugsa um hana en ekki
samtalið. „Hversvegna ekki?“
spurði hann einfeldnislega.
Denis varð fyrir svörum. „Eng-
inn veit af hvaða fólki móðir El-
eanor TJpjohn er komin, og hún
ólst upp á barnaheimili. En f&ðir
hennar vaí óskilgetið barn, sonur
skækju og fjárglséframanns frá
Norður-Ameríku“.
„Hvaðan veistu þetta?“ spurði
Kester stuttur í spuna.
„Um föður hennar? Jeg mundi
alt í einu eftir því. Síðan jeg sá
stúlkuna fyrst, hefi jeg verið að
velta því fyrir mjer, hvaðan jeg
þekti Upjohn nafnið. Og nú minn-
ist jeg þess, að móðir mín sagði
mjer þetta“.
„Og hvernig átti það sjer stað,
að móðir þín þekti skækjur og
fjárglæframenn?“ spurði Kester
sakleysislega.
„Jeg verð að biðja þig að tala
með tilhlýðilegri virðingu um
móður mína, Kester. En þannig
vildi til, að í horgarastvrjöldinni
kom ung stiiþca og hetlaði hjá
<%cyt ci$-fundi£
GULLERMAHNAPPUR
(tapaðist á leið frá Kaupþing-
salnum að Hótel Borg. Skilist
^gegn fundarlaunum í skrifstofu
íótelsins.
!&£&ynnitogav
K. F. U. M. — A.D.
Fundur í kvöld kl. 814. Allir
karlmenn velkomnir.
heuni, og hún Ijet hana hafa
vinnu. Litlu síðar hvarf stúlkan,
og ekkert spurðist til hennar, fyr
en eftir stríð. Þá kom hún aftur
á sjónarsviðið sem ástmær við-
bjóðslegs skattheimtumanns. Þau
áttu barn . . . .“
„Og það var Fred Upjohn?“
„Já“.
★
Kester krosslagði fæturna og
horfði á foreldra sína til skiftis.
„Og nú ætlist þið til þess, að jeg
álasi Eleanor fyrir alt þetta? Jeg
hefði satt að segja haft háleitari
hugmvndir um ykkur“.
„Kester“, sagði Lysiane í álas-
andi róm og settist hjá honum í
sófann. „Við erum ekki að reyna
að sverta Eleanor Upjohn í þínum
augum. E11 fólkið liennar er lítil-
fjörlegt, og það er ólíklegt, að húu
liafi ekki eitthvað erft frá því“.
Kester svaraði ekki, og hún
hjelt áfram í lágum og biðjandi
róm: „Sjerðu það elcki, sonuu
minn, að við erum að reyna aS
hjálpa þier? Þið eruð alt of ólílc,
til þess að nokkur grundvöllur sje
fj-rir æfilangri samhúð ykkar á
milli“.
„Æfilangri ....?“ Kester spratt
á fætur og einblíndi á þau. „Ham-
ingjan hjálpi mjer! Haldið þið, að
jeg ætli að giftast henni?“
Þau svöruðu ekki.
„En sagði hánn og varð
hugsi. „Það er einmitt það, sem
jeg ætla mjer að gera“. Og svo
fór hann að skellihlæja. „Það geri
jeg einmitt!"
Ilann þreif frakkann sinn á sóf-
amirn og fór að færa sig í hann.
„Kester“, hrópaði Lysiane.
„Hvert ertu að fara?“
„Yfir í tjaldbúðirnar til þess
að hiðja Eleanor!“
„Vertu nú ekki svona heimskur,
Kester“, sagði faðir hans reiði-
lega.
„Jeg er alls ekki heimskur! Erei
þið hafið þó komið vitinu fyrir-
mig“, sagði Kester um leið og;
hann opnaði hurðina.
★
Lysiane hafði ekkert sagt, held-
ur aðeins setið grafkyr með livítar
hendurnar í kjöltu sinni. ^ií. kall-
aði liún á Kester, og hann stað-
næmdist á þrepskildinum. Hún.
talaði lágt en skýrt, svo að hvert
orð heyrðist greinilega. „Kester“,
sagði hvin. „Þú þekkir ekki það,.
sem við lifðum, þegar við vorum
börn, þá örbirgð og það stolt l:
Við vorum tvær systur og áttum.
aðeins einn sæmilegan kjól, svo-
að við gátum aldrei látið sjá okk-
ur báðar í einu, þegar gestir komu.
Þú þekkir ekki þá sorg og hið ör-
væntingarfulla bros, sem átti að
breiða yfir alla eymdina. Og alt
þetta var gert, til þess að bjarga.
siðmenningunni einmitt frá svona
manneskjum, sem við vorum að
tala um. Ef til vill er það vegnft
þess, að við munum, hve mikla
fórn það kostaði, að hjarga þessu.
fyrir ykkur, að okkur nú hryllir
við að sjá þig reyna að kasta þvi:
á glæ“.
Kester hristi höfuðið óánægju-
lega. „Talaðu ekki svona,.
manima".
Lvsiane spratt á fætur og geklc:
til hans. „Trúðu injer, hlessað
barn“, sagði hún í bænariróm. „Ef
jeg hjeldi, að nokkur möguleiki
væri fyrir því, að þú gætir orðið >
hamingjusamur. með þessarii
stixlku . . . .“
Hann hafði samúð með móður
siixni. en fanst þetta líka hlægi-
legt. „Nú á dögum skiftir maður’
eklii þjóðfjelaginu í höfðingja og
skríl!“ hrópaði hann. „Við Iifum
á árinxi 1912, og jeg hefi einmitt
rjett í þessn uppgötvað, að jeg;
hefi verið ástfanginn í sex vikur“.
Framhald.
HJÁLPRÆÐISHERINN
I kvöld kl. 8,30 Heimilasam-
ABYGGILEG
unglingsstúlka óskast nú þegar'
til Þorsteins Eyólfssonar, Hraun bandshátíð. Adj. Svava Gísla-
stíg 7, Hafnarfirði. .dóttir stj. Allir velkomnir.
SENDISVEINN
óskast frá kl. 8—12 árd. Freia,
Laufásveg 2.
FILADELFIA,
Hverfisgötu 44. Samkoma . í
kvöld kl. 81/2 Allir velkomnir.
Um daginn símaði maður nokk-
ur, að nafni Monsieur Wadouski,
til skápaverksmiðju einnar í París,
og sagði, að þjófur hefði brotist
inn í peningaskápinn sinn, sem
væri frá verksmiðjunni, og spurði,
hvoi’t þeir hefðu ekki mann, sem
gæti opnað skápinn fyrir sig.
Jú, það var sjálfsagt. Maður var
sendur ti^ þess að opna skápinn,
og fjekk góðan skilding fyrir vik-
ið hjá Wadouski. En haixn var
sjálfur í raun og veru þjófur, hirti
alla peningana, sem í skápnum
voru, og fór út að skemta sjer.
Bi’átt vakti þó auðlegð hans tor-
trvgni lögreglunnar, og hann
lenti í steininum.
★
í bænum Kaunas í Lithauen tíðk
ast það að gefa stórgjafir í skírn-
argjöf, og eru gjafirnar að jafn-
aði gefnar eða boi’gaðar um leið
og móðirin kemur og hiður við-
komandí unx að halda barninu und
ir skíi’n eða vera skírnarvottur.
tJm daginn kom fátæk kona til
ríkrar ekkju þar í bæ og bað hana
að halda barninu sínu undir skírn.
Hún fjekk óðara útborga^ar 5Ó
krónur, og þær ákváðu hvaða dag,-
ætti að skíra.
En þegar eklcjan kom í kirkju,
var þar fyrir margt efnað fólk..
en konan með barnið sást hvergi.,
Þá kom sannleikurinn í Ijós..
Fátæka konan hafði þegið 50-—
150 krónur af hverjum hinna fýr-
irhuguðu skírnarvotta. En þeir á-
kváðu að þegja yfí'r þessu við lög-
regluna, til þess að verða ekki til
athlægis.
★
í færeysku blaði finnum x’jer
eftirfarandi „upplýsingar“ um ís-
land:
Á íslandi var byrjað að not&.
vasaklúta á 16. öld, eða eitthvað
um það bil, og það voru konurn-
ar, sem tóku upp þá tísku. En það
liðu liundrað ár, áður en karlmemw
irnir lærðu þann sið, að hætta að
snýta sjer með fingrxxnunx.
★
Skipstjórinn (símar niður til'
kafarans, sem er að vinna á hafs--
botni) : „Ertu þarna?“
Kafarinn; „Já“. „
Skipstjórinn: „Komdu þá upp-
undireins. Skipið er að stfkkva“.