Morgunblaðið - 14.08.1948, Blaðsíða 2

2
MORGVNBl 4 & IB
1
\
Dönsku KFUM drengirnir
kunnu ve! viS sig á Islandi
Laugardagur 14. ágúst 1948 1
________ ^
Voxandl óhugi fyrir íslenzkum
fræðum í Bretlundi
K.höfn í ágúst 1948.
Eftir Pál Jónsson.
DÖNSKU K.F.U.M.-drengirn-
ir, sem dvalið hafa á Islandi
hálfsmánaðar tíma, komu til
Kaupmannahafnar með Drottn
ingunni 10. þ. m. Jeg hitti þá
að máli og spurði þá, hvernig
ferðin hefði gengið.
íslandsferðin var alveg „en-
estaaende Oplevelse“, sögðu
þeir allir. Okkur hefur liðið
svo vel, að það er næstum ekki
h'ægt að trúa, að það geti verið
satt, sagði Hobel, einn af leið-
togum drengjanna. Allt það
sem við höfum sjeð og allt það
sem gert hefur verið fyrir okk-
ur var svo að segja eina umtals
efnið á leiðinni heim.
Hvernig leist ykkur á Is-
land?
Á leiðinni til íslands höfð-
um við sjeð Færeyjar. Þótti
okkur þessar klettaeyjar fall-
egar. En ekkert var þetta þó í
samanburði við þá mikilfeng-
legu sjón að sjá íslensku jökl-
ana rísa úr sjó. Við dáðumst
allir að hinni fjölbreyttu ís-
lensku náttúrufegurð. Mikið
fannst okkur til fjallanna koma.
Drengirnir gleyma aldrei fjalla
ferðinni, sem farin var frá
Vatnaskógi.
Gullfoss og Geysir.
Hvað fannst ykkur mest til
um?
Gullfoss og Geysir, segja
drengirnir. Mjer þótti mjög
gaman að sjá Geysi, segir einn
af leiðtogum drengjanna, en
Gullfoss bar af öllu. — Mjer
vöknaði blátt áfram um augu.
Svo aðdáanlega fögur og mikil-
fengleg var þessi sjón.
Jeg kom til íslands fyrir rúm
lega 20 árum og svo aftur í
fyrra. Mikið finnst mjer til um
framfarirnar. Af verklegum
framkvæmdum held jeg að jeg
dáist mest að hitaveitunni. Það
ar einkennilegt að sjá jarðhit-
ann leiddan inn í stofurnar,
jsegir Persson, fararstjóri. —
Attnars get jeg sagt yður, að
eitt af því, sem vakti mesta
eftirtekt okkar leiðtoga drengj
anna var að heyra íslendinga
syngja. Var það mjög ánægju-
legt. Islenskan er hljómmikið
mál.
f Reykjavík.
Drengjunum og leiðtogum
þeirra geðjaðist vel að Reykja-
vík. Fyrst kunni jeg ekki við
öll þessi mörgu gráu hús, segir
Hobel. Fannst mjer þau gefa
bænum tilbreytingarlausan
blæ. En það leið ekki á löngu
áður en jeg kunni vel við
Reykjavík. Og mjög fannst
mjer lega bæjarins falleg, sjer-
staklega sjeð frá sjónum.
Við furðuðum okkur á, hve
.mörg „dollarabros“ við sáum
í Reykjavík. — Útlendingum
finnst bílarnir vera margir. En
það er í rauninni eðlilegt í
járnbrautarlausu landi.
Mjög þótti okkur viðkunnan
le'gt að sjá konu.r í íslenskum
þjóðbúningi á götunum í
Reykjavík, segir ungur maður
í hópnum. Þær voru bara of
fáar.
Hvernig geðjaðist ykkur að
fólkinu?
Okkur var tekið með gestrisni
og vinsemd, sem við munum
aldrei gleyma. íslendingum er
það auðsjáanlega hjartagleði
að gera sem mest fyrir gestina,
segir Persson.
Einstæð vináttuhót.
Okkur fannst mjög til um þá
vinsemd, sem okkur var sýnd
allsstaðar, segir Hobel. Okkur
hafði verið sagt áður en við
fórum frá Höfn, að íslending-
um geðjaðist ekki að Dönum.
Við vorum því við því búnir,
að okkur yrði tekið kuldalega.
En það var nú fjarri því að svo
væri. Aldrei höfum við mætt
annari éins gestrisni. Okkur
voru meira að segja gefnar
miklar gjafir, og drengjunum
voru gefnir peningar og skömt-
unarmiðar, til þess að þeir
gætu keypt sjer ýmislegt, sem
þeir geta ekki fengið í Dan-
mörku. Þetta var eitt af því sem
gladdi drengina mest.
Jafnvel fólk, sem við mætt-
um á götunum og þekktum
ekki sýndi okkur vinsemd á
ýmsan hátt. Sumir stöðvuðu t.
d. bílana sína og buðu okkur
að aka með, þótt, við hefðum
aldrei sjeð þá áður. Þetta þótti
okkur alveg einstæð gestrisni.
Mikla ánægju höfðum við af
að kynnast sjera Friðrik Frið-
rikssyni. Hann á ekki sinn líka.
Allur drengjahópurinn biður
Morgunblaðið að flytja Reykja
víkurbæ, K.F.U.M., gestgjöfun
um og öllum öðrum,, sem gerðu
þessa ferð ógleymanlega, bestu
kveðjur og þakklæti.
Að lokum tekur fararstjór-
inn það fram, að þessi íslands-
ferð var ekki eingöngu skemti
ferð heldur öllu frekar kynnis-
ferð. Nú hafa nokkrir danskir
drengir komist að aun um það,
að þeir kunna vel við sig á Is-
landi, og þegar þeir koma
heim, segja þeir kunningjum
sínum frá þessu. Svona' ferðir
geta upprætt margan misskiln-
ing og skapað betri sambúð
milli þjóðanna.
Svíar unnu Emaft-
spymukeppnina
London í gærkvöldi.
ÚRSLITALEIKIR í knatt-
spyrnu á Olympíuleikunum
fóru fram á Wembley-lelkvang
inum í dag. Fyrst kepptu Dan-
mörk og England um þriðju
verðlaunin og báru Danir sigur
úr býtum með 5 mörkum gegn
3.
Síðari leikurinn var um
fyrsta og annað sætið á milli
Svíþjóðar og Júgóslavíu og sigr
uðu hinir fyrr nefndu með 3
mörkum gegn 1, eftir harðan
og jafnan leik. Leikvangurinn
var mjög erfiður, blautur og
glerháll eftir að ringt hafði frá
því snemma um morguninn.
Olymp'iuleikunum lýkur á morg
uni (laugardag) — Reuter.
HINIR ENSKU prófessorar
komu hingað til bæjarins í
fyrrakvöld úr fjögra daga ferða
lagi um Norðurland. Hafa þeir
ferðast þar um og skoðað ýmsa
sögustaði með leiðsögn Sigurð-
ar Nordals prófessors.
Morgunblaðið hafði í gær tal
af þrcmur hinna ensku menta-
manna, þeim G. Turville-Petre
frá Oxford, Gwyn Jones frá
Aberystwyth í Wales og Mrs.
Ida L. Gordon frá Manchest-
er. —
Turville-Petre hefur verið
hjer oft áður og talar íslensku
eins og hann væri her fædd-
ur og uppalinn.
Finnst jeg vera kominn
heim.
— Mjer finnst eins og jeg
sje kominn heim, segir hann
G. Ílurville-Petre
— Jeg er eiginlega orðinn hálf
gerður íslendingur.
— Hvernig gekk ykkur fyr-
ir norðan?
— Ágætlega, við fengum á-
gætt veður og nutum ágætrar
leiðsagnar Sigurðar Nordals
prófessors.
Mjer þótti mest varið í að
heimsækja Hóla í Hjaltadal.
Það er líklega vegna þess að
jeg hefi altaf haft mikinn á-
huga fyrir íslenskum biskupa-
sögum.
— Þjer hafið skrifað um
Hólabiskupa?
— Já, jeg hefi þýtt Guð-
mundar sögu góða á ensku.
Mjer þótti þessvegna afar gam-
an að komunni á hið forna
biskupssetur. Það var líka á-
nægjulegt að koma í Eyjafjörð
inn og á slóðir Víga-Glúms-
sögu en þangað hafði jeg nú
komið áður.
— Hvernig er aðsóknin að
íslenskukennslunni hjá yður í
Oxford um þessar mundir?
— Hún er góð og fer vax-
andi. í vetur stunduðu 10 nem-
endur þar nám í norrænum
fræðum. Jeg held að í framtíð-
inni muni ýmsir velja nám í
forníslensku í stað gotnesku.
— Hvað getum við íslending
ar gert til þess að auðvelda út
lendingum nám í norrænum
fræðum?
— Það væri t. d. gott ef þið
gæfuð út íslendingasögurnar
með enskum skýringum. Enn-
þá eru aðeins örfáar sögur til
með enskum skýringum en
Ensku prófessorarnir
mjög ánægðir með
dvölina hér
miklu fleiri með þýskum. Enn-
fremur væri gaman að fá ridd-
arasögurnar prentaðar þó á ís-
lensku væri. Þær eru svo að
segja ófáanlegar nú.
Að hvaða rannsóknarefni
vinnið þjer aðallega um þessar
mundir?
— Jeg hefi undanfarið feng-
ist við leit erlendra heimilda
fyrir Maríusögunni og íslensk-
um homilíum. Með því vil jeg
freista að komast á snoðir um
menningarviðskipti íslendinga
þeirra tíma við útlönd.
Turville-Petre lætur mjög
vel af ferðinni norður og seg-
ir að koman hingað hafi ver-
ið honum og fjelögum hans
mjög ánægjuleg og gagnleg.
Margt er líkt með skáld-
skap íslendinga og
Wales-manna.
— Það er margt líkt með
fornum skáldskap ykkar Is-
lendinga og okkar Walesbúa,
segir Gwyn Jones prófessor, t.
d. hetjukvæðin. Og afstaða
fólksins til skáldanna meðal
þessara þjóða er ekki ósvipuð.
Þau nutu mikillar virðingar og
jafnvel sjerstöðu að lögum.
Mjer finnst líka að landslagið
í mörgum íslenskum sveitum
minni mig mikið á landslag í
Wales.
— Hvað álitið þer um fram-
tíð welskunnar?
— Jeg álít að hún muni lifa
áfram. í Wales eru nú um 214
miljón íbúa. Þar af talar ein
miljón manna welsku. En allir
landsmenn skilja að sjálfsögðu
ensku. í sveitunum talar yfir-
gnæfandi meirihluti fólksins
Gwyn Jones
welsku.
— Þjer kennið norræn fræði
við háskólann í Aberysth-
wyth?
— Já, í Wales er einn há-
skóli, sem starfar á fjórum
stöðum í landinu. Á tveimur
þeirra eru kennd norræn fræði,
í Cardiff og í Aberysthwyth,
þar sem jeg kenni. A báðum
stöðunum eru samtals 15 nem-
endur í forn-íslenskum fræð-
um. I
Háskólann í Aberystwytb!
sækja nemendur allstaðar frá!
af Bretlandseyjum og frá öðr-
um lördum svo sem Egyptal. og
Indlanui. Þær eru rúmlega 1100
stúdentar. Það væri gaman að
fá þangað íslendinga.
Annars finnst mjer, segifl

Frú Ida L. Gordon
Jones prófessor að íslendingap
ættu að leggja meiri rækt við
keltnesk fræði en þeir gera.
En það er ánægjulegt að sja
að Háskóli íslands skuli nú£
vera miðstöð norrænna fræða,
Jeg er afar hrifinn af kom-
unni hingað og hinni dæma-
lausu gestrisni, sem okkur hef-
ur mætt.
Ferðin um Norðurlönd vaij
dásamleg og hlýtur að verð^
okkur ógleymanleg.
í
Ætla að koma aftur
eins fljótt og jeg geí.
— Jeg ætla að koma til ís-
lands aftur eins fljótt og jeg
get, segir Mrs. Iaa L. Gordon,
sem kennir ensku og fornís-
lensku við háskóíann í Manc-
hester. Hún tók við kennslu-
störfum manns síns, Gordona
prófessors er hann Ijést og hef-
ur stundað kennslu og vísinda-
störf af frábærum dugnaði síð-
an jafnframt því, cem hún hef-
ur alið upp fjögur börn þeirrsf
hjóna. Hún segist ætla að senda
börn sín til íslands til þess að
láta þau læra íslensku þega^
þau eru komin upp.
— Jeg er mjög þakklát fyr-
ir þetta tækifæri til þess aöj
koma til íslands, segir Mrs,
Gordon. Það er erfitt að finnq
orð til þess að láta í ljós til-
•finningar sínar gagnvart þeirrij
alúð, sem við höfum mætt hjer,
En á þessum skamma tíma, seiq
við dveljum hjer, 4.—15 ágústa
höfum við sjeð mikið af iand-
Frh. á bls. 8, J