Morgunblaðið - 29.09.1949, Blaðsíða 5

Fimmtudagur 29. sept. .1949«
MORGUlSBLAblÐ
íra Árni Sigurðsson fríkirkjuprestur
í DAG verður sjera Árni Sig-
Urðsson, fríkirkjuprestur, til
snoldar borinn. Með honum er
horfinn sjónum vorum einn af
svipmestu og þjóðkunnustu
prestum lands vors. Hjer fara á
eftir helstu æviatriði hans og
kveðjur frá nánustu samstarfs-
mönnum.
Sr. Árni var fæddur að Gerð-
iskoti í Árnessýslu 13. septem-
’foer 1893. Foreldrar hans eru þau
hjónin Sigurður Þorsteir.sson frá
Flóagafli og Ingibjörg Þorkels-
dóttir frá Oseyrarnesi, sem enn
eru á lífi háöldruð. Eru þau
bæði af merkum ættum og þekt-
um, sem ekki verða raktar hjer
Systkini sr. Árna eru: Sigrún,
húsfrú í Laugabrekku, Ásgeir
skipstjóri, Þorkell, vjelstjóri,
Sigurður Ingi, mjólkurfræðingur
og Steinunn, húsfrú. Tvö ljetust
í æsku, Sigríður og Þorsteinn.
Sr. Árni ólst upp með foreldr-
um sínum í Árnessýslu fram yfir
í'ermingaraldur, en 1908 fluttist
fjölskyldan hingað til Reykja-
víkur og hefir átt h'jer heimili
síðan. En sr. Árni unni bernsku-
stöðvum sínum alla æfi og íbúum
Árnessýslu. Kom það fram á
margan hátt
Snemma kom í ljós, að sr.
Árni var frábær námsmaður og
átti því láni að fagna, að for-
eldrar hans gátu látið hann ganga
í skóla. Hann var stúdent 1916
<og tók guðfræðipróf við Háskóla
Islands 1920. Síðan stundaði hann
framhaldsnám við háskóla í
Kaupmannahöfn og Uppsölum,
1920—21. Árið 1922 var hann
kosinn prestur Fríkirkjusafnað-
arins í Reykjavík og gegndi því
starfi til dauðadags, hinn 20.
sept. s.l.
Sr. Árni hefur starfað mikið
S ýmsum fjelagsskap að líknar-
og menningarmálum. Hann átti
'þátt í stofnun Sjómannastofunn-
ar i Reykjavík og hefur verið
óslitið í stjórn hennar á þriðja
óratug, einnig mörg ár í stjórn
Barnavinafjel. Sumargjafar og
Prestafjel. íslands. Þá var hann
og í stjórn Vetrarhjálparinnar
og Mötuneytis safr.aðanna á sín-
«m ííma. Fjelagi Góðtemplara-
:reglunnar hefur hann verið um
áratugi og átti nokkur ár sæti
í framkvæmdanefnd Stórstúku
íslands. Sáttasemjari í Reykja-
vík var hann í 10 ár. Árin 1931
-—32; var hann í nefnd, er Presta
íjelag íslands skipaði til þess, að
jgera tillögur um samvir.nu milli
presta og þeirra, sem vinna að
'þjóðmálum, að bótum á kjörum
fátækra og að jafnrjetti allra.
Sr. Árni var prýðilega ritfær
snaður og íslenskumaður ágæt-
sur. Hann skrifaði allmargar
greinar í blöð og tímarit um trú-
ynál og bókmentir.
Kvæntur var hann Bryndísi
'Þórarinsdóttur, prests á Valþjófs
stað. Lifir hún mann sinn ásamt
'þrem börnum:
Ragnheiður, gift fsak Sigur-
geirssyni, skrifstofumanni. Ingi-
ibjörg, gift Þórarni Sveinssyni,
tSigurðssonar, ritstjóra. Þórarinn,
nemandi í Mentaskóla.
Sjera Árni var sæmdur hinni
íslensku fálkaorðu 17. júni 1947.
★
'Kveðjuorð
frá formanni Fríkirkjusafnað-
jarins, Sigurði Halldórssvni, húsa
smíðameistara.
FRÍKIRKJUSÖFNUÐURINN í
Reykjavík var stofnaður þ. 19.
:nóv. 1899, af nokkrum áhuga-
:mönnum um málefni kirkju og
íkristindóms. Hann var svo gæfu-
samur að fá mikilhæfan gáfu-
xnann, sr. Lárus Halldórsson, til
þess að hrinda starfinu af stað og
:móta það í fyrstu. Næst á eftir
iionum rjeðist annar mikilhæf-
inningarorð
ur prjedikari til starfa hjá söfn-
uðinum, sr. Ólafur Ólafsson, hinn
þjóðkunni mælskumaður Þegar
hann ljet af störfum fyrir aldurs
sakir, eftir 20 ára þjónustu, var
söfnuðinum ljóst, að vanda var
að fá prest, er gæti fylt sæti sr.
Ólafs. Það er vandi, að taka
við starfi, er mikilhæfir menn
hafa innt af hendi, en söfnuður-
inn bar gæfu til þess að fá slík-
an mann. Þá var sr. Árni Sig-
urðsson kosinn prestur safnaðar-
ins og vígður til starfsins 27 júní
1922. Þar fekk söfnuðurinn þann
mann, er fullnægði vonum hans
um presstarfið og gott samstarf
milli prests og safnaðar, þótt sr.
Árni væri þá ungur að árum og
óreyndur prestur. En hann vann
fljótt hylli safnaðar síns, því að
það kom þegar í Ijós að hann
hafði alla þá meginkosti. er góð-
an prest mega prýða. Hann var
einlægur trúmaður, glæsilegur
gáfumaður, vel mentaðuT-, áfæt-
ur ræðumaður og söngmaður með
afbrigðum. Framkoma hans ljúf-
mannleg og aðlaðandi, hinn besti
huggari í sorgum og raunum,
ágætur leiðtogi ungmenna og allt
af reiðubúinn að leysa vandræði
sóknarbarna sinna eftir því, sem
í hans valdi stóð. Þá kunni hann
og að gleðjast mcð glöðum og
þótti safnaðarmönnum það jafn-
an mikils virði, þegar hann gat
verið gestur þeirra á hátíða-
stundum heimilanna Hann kunni
hverjum manni betur að gleðj-
ast með glöðum og hryggjast
með hryggum.
Auk prestsstarfsins tók sr.
Árni þátt í margþættu mannúð-
ar- og fjelagsstarfi. Má þar til
nefna starf hans fyrir sjómanna-
stofum, barnavinafjelaginu Sum-
argjöf, Vetrarhjálpina, Góðtempl
arafjelagsskapinn o. fl. Var þó
prestsstarfið ærið mikið, því að
söfnuðurinn óx úr 38 hundruðum
í tæp 10000, þau 27 ár, sem sr.
Árni þjónaði honum. Það er því
Sjera Árni Sigurðsson.
mestu kennimanna landsins. Það
er alþjóð kunnugt.
En nú er skafð fyrir skildi
þar sem sr. Árni er horfinn sjón-
um vorum á góðum aldri og í
fullu starfsfjöri. Vjer Fi'íkirkju-
menn höfum mist ástsælan leið-
toga, kennimann og vin, sem
aldrei gleymist og ætíð verður
sárt saknað. Og íslenska þjóðin
hefur misst einn allra mikil-
hæfasta og vinsælasta kenni-
mann sinn. Engum er það betur
ljóst en mjer, sem starfað hefi
með honum að safnaðarmálum
um aldarfjórðungsskeið og var
auk þess einn þeirra fáu, sem
hófu þetta safnaðarstarf fyrir
hálfri öld síðan. En jeg veit jafn
framt að karlmannslund og trú
sr. Árna var svo mikil, að hann
mundi hiklaust segja við mig nú,
að ekki skyldi æðru mæia, held-
ur þakka það. sem áunnist hefur
og minnast þess, að merkið stend
urr þótt maðurinn falli. — Jeg
er líka þakklátur góðum guði
fyrir að hafa gefið oss fríkirkju-
mönnum ágæta leiðtoga. hvern
á fætur öðrum, þó sár sorg ríki
í hug mjer nú við fráfall þessa
nóg lifað hjer á jörð. er rjetti- Kveðjuorð
lega sje lifað. Þetta er spaklega ÓGLEYMANLEG eru fnjer
mælt. En að nóg sje lifað, eink- fyrstu kynni af sjera Árna Sig-
um þegar góðum og mikilhæfum urðssyni. Síðan eru nú liðin fuJl
manni er kippt burt á fylista þrjátíu og fimm ár. Á björtum
þroskaskeiði æfinnar, eins og vordegi kom hann til mín, ungur,
hjer hefir átt sjer stað, það er giæsilegur og bjartur yfirlitum.
þó nokkuð erfitt að fallast á, Eiindið var að leita aðstoðar
en verður þó að vera. minnar við stærðfræðilestLir
Trúfasti vinur. Jeg er sann- undir gagnfræðapróf, er. þpirri
færður um það, að nú ertu kall- þraut hafði jeg lokið vorið áður.
aður til enn háleitara starfs í það fór svo með stærðfræðina,
æðra heimi, til þess hafðir þú að jeg fann það brátt, að jeg gat
lifað nóg, því svo rjettilega varð- fftið kennt honum. Hann kunni
ir Þú jarðlífi þínu. Þeir hinir allt jafnvei og jeg, þegar harn
mörgu, nær og fjær, er svo voru kom j tímana. 0g sömu sögu veit
lánsamir að kynnast þjer, sakna jeg; að margir af kennurum har.s
þín sárt og sárast þeir, sem þektu hafa að segja. Hann var náms-
þig best, meðal þeirra tel jeg maður hinn ágætasti, fluggáfaður
sjálfan mig. Þú hafðir þeim öll- Qg stálminnugur. En mig grun-
um svo miklu af að miðla, og aðl það tæplega þennan vordag,
gerðir það bæði fúslega og vel. að lejðír okkar myndu liggja
Nú stendur kirkja þín hnípin saman SVo lengi sem rann hefur
og söfnuðurinn, sem á þjer svo á orðið Mig gat varla órað fyrir
óseigjanlega mikið að þakka, þvi þáj hversu góðan vin og
drúpir í sorg og söknuðr þar sem tryggan fjelaga jeg hafði eign-
svo stórt skarð er fyrir skildi. astj þar sem Árni Sigurðsson var.
Eftir eru minningarnar um
þig, allar svo ljúfar og bera
vitni um mannkosti og göfgi sál-
ar þinnar, eigi síður en fjölþætt-
Á námsárum okkar áttum við
mikil samskifti og margar glað-
ar stundir saman. Að námi loknu
hittumst við úti í Danmörku
ar, skarpar andans gáfur og frá- sumarið 1920 ferðuðumst samaix
bæra hæfileika í öllu kirkjulegu og óvöldum langdvölum saman
starfi, ásamt prúðri framkomu í f Uppsölum í Svíþjóð veturinh
hvívetna En dýrstan sjóð minn- eftir Minningarnar frá þeirn
inga hefur þú þó eftirlátið þínum hjörtu stúdentsárum þyrnast
nánustu ástvinum, elskulegri eig fram og ylja hugann, en nú er
inkonU og börnum, háöldruðum ekki tóm tjl að vekja þær Nú
foreldrum, systkinum og þeirra sje jeg þær j gegnum svartan
ágæta vinar, sem jeg hefi hjer
auðsjeð, að hjer var enginn með- mist.
almaður að verki. heldur mikil- j jeg vil þvi að síðustu flytja
menni, sem óx í hverri raun og hinum látna ágætismanni hjart-
varð stöðugt meiri maður eftir ans þakkir mínar og konu minn-
því, sem viðfangsefnum f jölgaði.' ar, Fríkirkjusafnaðarins og allra
Það var undravert hve miklu deilda hans, fyrir hið göfuga
hann afkastaði. * starf, sem hann hefir unnið í
Innan safnaðarins starfa þrjú þágu safnaðarins, kirkju og
fjelög, sem öll eru f.jölmenn: , kristindóms í landi voru. Jeg
Kvenfjelag Fríkirkjusafnaðarins,1 bið guð að blessa og styrkja
sem er nú 45 ára, Bræðrafjelag konu hans og böm, aldraða for-
nánustu. Þar munu þær sífellt
lifa sem fegurstu blóm. djúpt
gróðursett í saknandi hjörtum
þeirra og vera þeim „huggun
harmi gegn“ ásamt vissunni um,
að látinn lifir
Að lokum: Haf þökk fvrir 27
ára ánægjuríkt kirkjulegt sam-
starf. Farðu vel, kæri vinur •—
friður guðs þig blessi. — Haf
þökk fyrir allt — og allt.
Ásmundur Gestsson.
skugga.
Vorið 1921 hvarf sjera Árni
heim aftur. Og árið eftir var
hann orðinn fríkirkjuprestur,
tekinn við erfiðri og annríkri
þjónustu, en bjartsýnn, ódeig-
ur og áhugasamur í strrfi,
kvæntur þeirri konu, sem hann
unni hugástum. Annir æfidags-
ins voru hafnar. Þær hafa nú
staðið óslitið í tuttugu og sjö ár.
Jeg hygg, að þessi mörgu starfs-
ár hafi sjera Árni afkastað meira
starfi og erfiði en boðlegt sje að
rjettu lagi einum manni. Samt
hafði hann alltaf stundir afgangs
handa vinum sínum. Og aEir
vita það, sem með honum stcrf-
uðu í fjelagsskap, að þar var
Fríkirkjusafnaðarins 21 árs og
Kristilegt fjelag ungra manna
fríkirkjusafnaðarins, sem sr Árni
stofnaði fyrir nokkrum árum
með fermingardrengjum sinum
og var aðaleiðtogi þess og kenn-
ari alla tíð, enda var það óska-
barn hans. Þá var hann og fje-
lagi Bræðrafjelagsins og í fám
orðum sagt, styrktar og starfs-
maður allra þessara fjelaga. — í
öllu þessa margþætta starfi naut
hann styrktar og aðstoðar ágætr-
ar eiginkonu sinnar, frú Bryn-
dísar Þórarinsdóttur frá Val-
þjófsstað.
Sr. Árni var hugsjónaríkur
mannvinur, sem ekki taldi eftir
sjer að vinna meðan dagur var,
enda var svo til síðustu stundar,
þar sem hann vann síðustu
prestsstörfin helsjúkur, rúmum
mánuði fyrir andlátið.
Það er því ekki undravert, þó
að hann yrði ástsælli með hverju
ári sem leið og það víðar en í
söfnuði sínum. Var það brátt álit
manna á fyrstu starfsárum hans,
að hjer he islenska þjóðin
eignast mikilí.æfan kennimann.
Varð það þó einkum ljóst eftir
að útvarpið hóf starfsemi sína.
Síðan hefur sr. Árni verið einn
meðal allra vinsælustu og áhrifa
eldra og aðra ástvini.
Vjer, sem eftir lifum, þökkum
þjer, sr. Árni, fyrir allt, sem
þú varst okkur og felum guði
sál þína um alla eilífð.
Sigurður Halldórsson.
Kveðjuorð
frá Ásmundi Gestssyni, safnaðar-
ráðsmanni
ÞRÁTT fyrir nokkurn aðdrag-
anda, var sem fregn þessi bæri
þungan örlagadóm yfir sál mína,
það var, persónulega, svo sárt,
að heyra hann upp kveðinn Um
leið flugu mjer í hug orð skálds-
ins góða:
„Dáinn, horfinn". — Harmafregn.
Hvilíkt orð mig dynur vfir.
En jeg veit, að látinn lifir.
Það er huggun harmi gegn
Mjer fór líkt og skáldinu, er
það átti besta vini sínum á bak
Kveðjuorð
frá Barnavinafjel. Sumargjöf.
SJERA Árni Sigurðsson, frí-
kirkjuprestur er látinn.
Barnavinafjelagið Sumargjöf
hefir mikils misst. hann sífelt boðinn og búinn til
Fyrstu ár fjelagsins sýndi sjera 'þess að leg§ja fram krafta sina'
Árni mikinn og einlægan áhuga Hann var §óður «elaS' 1 Þess
á málefnum þess og framgangi,orðs víðtækustu merkingu.
þeirra. Og í stjórn Sumargjafar | Jeg get ekki annað en hi g. - tt
var hann rúmlega 15 ár, eða Það nú, frá hvaða lincur.a
þangað til hann ljest, 20. þ. m. ' sprettur slikum mönnum sem.
Sjera Árni var lengst af rit-'sjera Árna Sigurðssyni þa3 sál-
ari stjórnar Sumargjafar og ' arþrek og sú orka, sem þarí til
einnig um tíma í framkvæmda- þess að afkasta slíku starfi sern.
nefnd hennar. Er þar skemst af hann. Sjálfsagt eru þær upp-
að segja, að elskulegri samstarfs-
mann var ekki hægt að hugsa
sjer. Hann kunni þá eftirsókn-
arverðu list að styðja góð mál-
efni til sigurs, án þess að því
fylgdi nokkur gustur. Prúð-
menska hans og glæsimenska,
ásamt einlægum áhuga hans á
velferð yngstu borgaranna, gerði
hann svo eftirsóknarverðan og ó-
gleymanlegan samstarfsmann. —
Auk venjulegra stjórnarstarfa
kom hann hvað eftir annað fram
fyrir fjelagið í ríkisútvarpinu,
ritaði greinar um málefni þess,
eða flutti ávörp á fundum.
Við, sem starfað höfum í stjórn
Sumargjafar með sjera Árna
Sigurðssyni, fríkirkjupresti, sökn
um ágæts samstarfs og góðs
drengs.
Og þúsundir barna, sem verið
hafa á vegum Sumargjafar, senda
hljóðar þakkir til hins látna
mannvinar, er bar þau svo mjög
að sjá, þar sero það, í ljóðum fyrir brjósti
þeásuro, um leið og það harmar,
slær á þann strenginn, sem flyt-
ur oss mesta huggun, að geta
jafnframt glaðst í sannfæring-
unni um það, að látinn lifir.
Einhver hefir sagt, að þá sje
Drottinn blessi minningu sjera
Árna Sigurðssonar, fríkirkju-
prests, og mildi harm þann, sem
ástvinir hans og vinir eru lostn-
ir við missi þessa ágæta manns.
ísak Jónsson.
sprettur margar og vítt að komn-
ar eins og upptök og aðstreymi
stórfljótsins. Sjera Árni naut ást-
ríkis góðrar konu og margra
skyldmenna og venslamanra og
vina. Sjálfur hafði hann hraðar
gáfur, starfsorku og áhuga. Síð-
ast en ekki síst vil jeg r.eíra
bjartsýni og heiðsæi hins stað-
fasta og örugga trúmanns.
Nú er haust og vetur fram
undan. Svo mun þeim finnast
í andlegum skilningi, sem eiga á
bak að sjá sjera Árna Sigurðs-
syni og honum voru nátengdastir.
Okkur vinum hans, finst hafa
dimmt sviplega yfir þessu landi
og „allar hlíðar óblíðari síðan".
Og hvað mun þeim finnast, sem
unnu honum hugástum, eigin-
konu, börnum og tengdabörnum,
öldruðum foreldrum og svstkin-
um? Jeg bið guð að hjálpa b= a
í þessari þungu raun, nugga •• u
í þeirri trú, sem lýsir sjer i 5-
unum:
„Aldrei er svo svart yfh
sorgarranni,
að ekki geti birt fvrir eilífa trú“.
Freysteinn Gunnarssoa.
Frh. á bls. 12. .