Morgunblaðið - 19.07.1951, Blaðsíða 7

Fimtudagur 1?. jólf 1951.
MORGUNBLAÐIÐ
7
Skemtrnllferð á bílum Valgarð Briem rtl§-
Horður un<dir Vonarskarð
í FYRRINÓTT koirt Guðmundur ið aflagast eitthvað við skpykkrina
Jónasson heim úir leiðangri í bílnum, sjerstaklega þegar hann
þeim, er hann fór me@ skemti- var að klöngrast yfir Tungnaá,
sjótjóns
því að botninn
giýttur.
lerðafólk inn á ötæíi landsins,
eg hafði verið farið ala ieið norð-
l:r undir Vonarskarð', eða í Kalda
kvísiarbotna. Fevðin gekk mjög EKKí FÆR NEIIA
að óskum, því að veðúx var gott TRAUSTUSTU BÍLUAI
©g bjart, en það er fyxsta ig
seinasta skilyrði fyrir því að
xrenn hafi nokkurt. gagn eða
guman af því að ferðastum öraf-
ia
í henni er mjög
/
rtvinnu-
Valgavð
I IFANDI SIL.UNGUK
FETTUR í ÞÖRISVATM
Lagt var á stað frá Reykjavík
TiOkkru eftir nón á langardagírn.
Yoru í leiðangrinuns þrír bílar,
20 manna bíll ,10 manna: bill og
vöruflutningabíll tmdrr farang-
U i', og var hann einnig fil örygg-
is, ef eitthvert óhapp skyldi koma
fvrir. Var ekið alla íeið a3 Fiski-
Vötnum og hafður náttstaður við
Stóra Fossavatn. Þttr varð helm-
ingur leiðangursmanna eftir til
í ð stunda veiðar i v&tnunum, en
liinir ’ leiðar.gursmanna íoru á
sunnudag inn i IUugaver og gistu
þar næstu nótt. Á Eeiðinm var
komið við hjá ÞórisvatnÉ og sett-
tur í það lifandi silungur. sem
veiðst hafði þá um morguninn í
ádrætti í Stóra Fossavatna. Segja
sumir að aldrei hafí verið fisk-
lir í Þórisvatni, þótt það sje ann-
Þótt ferðalag þetta géngi vel,
eru menn ekki hvattir til þess
cð fara á bílum inn á öræíin.
Miklu frekar skyldi menn varað-
ir við að leggja í slíkt ferðálag á
FYRIR akömmu hefir
málaráðuneytið veitt
Briem, lögfræðingi, íöggildingu
sem niðurjöfnunarmaður sjótjóns.
Valgarð er annar lögfræðingurinn
hjer á landi, sem lagt hefur stund
á framhaldsnám í þessari grein
lögfræðinnar. Var Valgarð við
nám í London, bæði bóklegt og
verklegt hjá E. R. Lindley & Sons,
sem er ein kunnasta sjðtjóns íið-
urjöfnunarskrifstofa i Bretlandi.
Grasvetlir bæia knaffspym-
una o| auka áhugann aS mun
Ríkarður lénsscn er besli irmhsrji NorSuríandé
I — KNATTSP1TRNAN á Islandi
er í stöðugri framför, á því leik- t
ur enginn vafi, sögðu Erling
Knudsen, formaður Vaalerengen
og Helmuth Steffens, formaður
knattspyrnudeildar fjelagsins, er
blaðið átti tal við þá í gær.
I
venjulegum bílum. Það þarf hácc uijuiiiuiituaivui&Luia i nreuanui. BESTI INNíIERJI
og sterka bda td þess að ko.nast I NORÐURLANDA
yfir Tungnaa og Kaldakvxs Þeg- IWavcrS h«kkar | _ Þið eigið marga góða leik-
ar viðforum yfir Kaldakvis var SYDNEY: - 1 júlibyrjun hækkaði menn hjer, sögðu Norðmennirnir,
hun i bnngspalir og straumkast- .skyndilega vcrð Austin-bifreiða í eins og t. d. Ríkarð Tónsson, «
10 JV°-«miklð að hun Var !kkl Ástralm um 20 puI,d' Hí,'kku" í>essi v,ið hikum ekki við að segja að
væð oðrum en vonum vatna- stafar af 15 prós. iiækkun fiutnings- 1
mönnum. Á. Ó- gjalda.
bar gsnga þorpsbúarnir á
Frá „beinahúsinu" í Hailstadt.
jSORGIN fylgir dauðanum,
eru
(kirkjugarðar eru víðast hvar
ekki álitnir líklegir r.amkomu-
staðir fyrir glaðvært fólk. En í
Þent um að fossar miklír eru í
Raldakvísl og hafi slungvir ekki
fcomist upp fyrír þá. Er» sje svo,
þá vita menn nú með vissu hve
margir silungar eru í þessu mikla
Vatni. Þeir eru nákvaemlega 25
íð tölu. (Seinna var rso öuttur
silungur úr Fossavatoi i Litlasjó
<bg Grænavatn) og stóð Þóroddur
Jónsson kaupmaður fyrir þessum
flutningum).
kyrrlátu þorpi í Austurríki,
bjóða þorpsbúar öft á tíðum gest-
um sínum til „beinahússins-' —
Á SLÓÐUM AMERÍSKA
I EIÐANGURSINS
Frá Illugavatni var ekið í sól-
skini næsta dag norðrar sandotd-
ur og alla leið inn aS Nyrðri Há-
göngu, en þaðan gengíð í Kalda-
kvíslarbotna, þar sem eru heitar
uppsprettur, og þar sem amerísku
leiðangursmennirair, se*n ætluðu
að bjarga Dakolaflugvjelínní af
Vatnajökli, höfðust við um hiíð.
Ei þaðan skamt upp að Vatna-
jokli og blasir BárSarbtmga v :ð.
En þar upp á bungurmt liggur
f akið af „Geysi", horíið í snjó
og ís.
Lengra var svo ekfeé farið, en
haldið þá um kvöldíð niður að
Ltí'alli, sem rennur úr Þóris- i
vatni og þar tckinn náttstaður.
En úr þeim náttstað var svo ek-
ið í einum áfanga alia leið lil , . . _
Reykjavíkur, og þó farið til Fiski Þ.ar sem Þe]r virða stoUir fynr
vatna á leiðinni til þess að taka s>er «estunum_ hofuð-
veiðimennina ,og varð þar
og' Venjulega eru beinin merkt nieð
nafni, fæðingar- og dánardægri. |
Stundum eru þau skreytt með1
i auðum og bláum litum eða með 1
hermannakrossinum, ef viðkom-
andi hefur í lifanda lífi verið
hermaður. Oft á tíðum má sjá
það af ýmsum merkjum á höfuð-
skeljum í beinahúsinu, hvort
menn hafi látið lífið af völdum
slöngubits eða af völdum ein-
hvers slyss.
Þegar líkgrafarinn flytur nýj-
an „íbúa“ til beinahússins reynir
hann að sjá svo um að hann
lendi við hlið ættingja sinna og'

Kirkjugarðurinn og kirkjan í
I þorpinu láta lítið yfir sjer, en
! draga þó að sjer athygli gestanna.
Stundum bregður ókunnugum i
brún, er verið er að grafa upp
beinin og flytja þau í „beina-
liúsið“
þriggja stunda viðdvcL Mun láta
r.ærri að þessi leið ofan ffá Þór-
ísvatni, sje hálfnuð hjá Galtalæk
á Landi, sem er efstí bær í
tygð.
YFIRUEITT GRESÐFÆR LF.ID
Guðmundur fatvn þessa leið um
öræfin í fyrra og er hún yfir-
leitt greiðfær neroa þar sem
hraun eru. Helstu farartálmarnir
bein forfeðra sinna, sem eru í
reglulegum röðum meðfram
veggjum hússins....
Skilningsgóður líkgrafarinn reyn
ir alltaf að lofa ættingjunum „að
vera saman'*.
forfeðra, og þannig geta þorps-
sje núna besti innherji á Norður-
löndum. Hann leikur knatspyrnu
eins og við viljum hafa hana,
virðist alltaf hafa bað i nuga,
:,ð leikurinn verði sem árangurs-
ríkastur. — Miðframherjinn írá
Akranesi er einnig ágætur. —
Marga fleiri mætti og nefna.
FYRSTI TAFLEIKURINN
í ÁR
— Hraðinn í leik íslending-
anna er meiri en við eigum að
venjast, en tæknin líður við hrac
ann, og verður því ekki einr
mikil. Leikurinn, sem Vaalereng-
en tapaði fyrir Fram-Viking ei
fj'rsti tapleikur fjelagsins á þessi
ári, en í fyrsta leiknum við Kí
vorum við einnig hætt komnir
KR hefði alveg eins getað unnic
þann leik.
GÓÐUR DÓ.AIARI
— Dómarinn, sem dæmdi
fyrsta og síðasta leikinn, Haukur
óska rsson, var ágætur. Y ið íók-
iim ekki eftir því, að hann dæmdi
nokkurn tíma rangt. Hann sá og
mjög vel um, að harka hlypi ekki
í leikinn með þvi að koma í veg
fyrir allt slíkt 'i fæðingu.
r» « svf.t T.m.
BÆTA KNATTSPYRNUNA
iNorömennirnir kváðust ekki í
nokkrum vafa um, að grasvellir
hjer myndu hjálpa knattspyrn-
unni mjög, bæði gera hana betri
og auka áhuga almennings. Það
er mikill munur að leika á "rrsi
og möl og það er erfiðara iyrir
menn, sem vanir eru grasvöilum,
að leika á malarvelli en íyrir
þá. sem vanir eru malarvöllum
að leika á grasvelli. Meðferð
knattarins á vellinum verður allt
önnur. Þar kemur tæknin meira
til greina, ekki síst þegar völlur-
inn er blautur og knötturinn
orðinn sleipur. I slíku tilfelli er
t. d. mjög erfitt fyrir markmann-
inn að handsamá hann. Hraðinn
j getur líka aldrei orðið eins mik-
ill ú grasvelli.
í
VÍGSLULEIKURINN
— Okkur er það mikil ánægja,
segja þeir Knudsen og Steffens,
ast ekki komnir í viðunandi horf
iyrr en fyrst í maí. Tvær æfing-
ar eru á viku og auk þess kapp-r
leikur á hverjum sunnudegi.
10 ÞÚS. ÁHORFENDUR
Á HVERJUM UEIK
Knattspyrnan er miklu vinsæl V
íþrótt i Noregi en t. d. frjáls-
íþróttir og áhorfendur að knatt-
spyrnuleikjum yfirleitt margfait
fleiri. Vaalerengen ljek 35 le:k*
s.1. ár. Voru 10 þús áhorfanduv
á hverjum þeirra að jafnaði. —
Hjá öðrum fjelögum er útkontan
samt ekki eins góð, þar ser/i
Y7aalerengenleikirnir eru undan-
tckningarlítið best sóttir. Leikv.r
fjelagsins fellur áhorfendum i
geð.
ÁNÆGÐIR
MEÐ ÍSLANDSFÖR
—* Förin hingað hefur veriö
mjög ánægjuleg og að ýmsu leyl i
ævintýri líkust, segja Norðmenn
irnir. Móttökurnar hafa verið
írábærar og gestgjafar okkar v
KR ekki látið neins ófreistað ' X
þess að láta okkur líða sem besi.
Við viljum færa þeim hjartanleg-
ustu þakkir fyrir.
LANDSLEIKURINN
í ÞRÁXDHEIMI
— Og hvað viljið þið svo segjn
im landsleikinn í Þrándheimi?
— Við álítum, að íslenska lið-
ið verði sterkara en almennt ■: r
gert ráð fyrir í Noregi, en þa-F
er nokkur aðstöðumunur að ieiká
erlendís en á heimavelli. Leik-
vangurinn í Þrándheimi, þar sem
leikurinn fer fram, er nýr og i
alla staði ágætur.
— Verða margir frá Vaaler-
engen með í landsliðinu?
— Tveir, en því miður gat
hvorugur þeirra komið með okk-
ur hingað vegna atvinnu sinnar.
Þbj.
- Háiíðahöld
Góðfemplararegíunnar
Framh. af bls. 2.
Sjera Valdimar bauð mjer í iirúo-
kaupsveislu dóttur sinnar einnar,
er var að giftast skoskum manni.
Það var m.jög virðuleg athöfn með'
fjölmennri veíslu á eftir og hittí
jeg þar C.jölda Islendinga.
Mánudaginn 2. júlí fór Arin-
björn með mig ásamt frú sinni
og fleira fólki, á íslendingamót
að Hnáusar. Komum við á elli—
heimilinu á Gimli á norðurleið og
áttum þar nokkra viðdvöl. Talaði
jeg þar við vistgestina, sagði frjett-
ir að heiman og flutti kveðjur.
Þrið.ia júlí lagði jeg af staö
heimleiðis frá Winnipeg og kotn
UMLUKT ÞORP —
LÍTILL KIRKJUGARÐUR
Hallstadt er fagurt og lítið
þorp, sem byggt er á litlu nesi er
gengur fram í vatn nokkurt í
Austurríki. Á fjórðu hliðina rísa
hinir snarbröttu og hrikalegu
Alpar. Ibúar þorpsins eru hreykn
ir af sínum litla fagra, en um
tru Tungnaa og Kufdakvísl. og tukta heimtbæ, og ef það er eitt
g.eta þær orðið sJætnar víðfangs. hvað sem þeir eru óánægðir með
Annars var leiðin ra.ú torfæru- , er það skortur á landrými undir
laus, þvi að örsefiir voru alveg kirkiugarð.
' að Vaalerengen fær að vigja hjer iheim 11. þessa mánaðar með flug-
vjel Crá New Y’ork.
búar komið í heimsókn og sjeð , fyrsta grasvöllinn, sem þið eign-
eldri sem yngri ættingja sina alla ist • Reykjavík, og við viljum
um leið óska ykkur til hamingju
með hann. Okkur virðist hann
vera ágætur. — Þið skulið veita
Steinari Þorfinnssyni athygli í
leiknum annað kvöld. Hann var
besti maður KR-inganna, þegar
þeir ljeku á grasvelli í Noregi.
ínjólaus og sandararr þurrir og
harðir. Taldi Guðmuudur að ó-
liætt mundi hafa veríð að halda
áfram norður Sprengisand, en
það var ekki með í ferðaáætlsn-
inni að þessu sinní.
Ekkert óhapp kono fyrir á
ferðalaginu og útbúnaður var all
ur hinn öruggasti og varúðarráð-
stafanir gerðar til að' mæía hvers
l.onar örðugleikum. Er Guðmund
iir kunnur að því að' flarra ekki
í ð neinu. Og svo var fyrirhyggja
hans mikil, að hann fekk talstöð
í bílinn áður en lagt vaeri á stað.
En það var hið pínai, sem brást.
Aldrei heyrði Gufunesstöðin í
henni og var þó oft reynf að síim-
bandi. Sennilega hefír senditæk-
Yegna allra aðstæðna er kirkju
garðurinn mjög lítill — aðeins
15 metrar að lengd og 25 að
breidd. Af þessu reis hið mesta
\ andamál þar sem íbúum þorps-
ins fjölgaði stöðugt. Af brýnni
nauðsyn ákváðu ibúar Hallstadt
að allir látnir skyldu eftir 1Ö ára
dvöl í kirkjugarðinum grafnir
upp og höfuðbeinum þeirra, á-
samt öðrum lítt sködduðum bein
um, skyldi komið fyrir í „beina-
húsi“ kirkjugarðsins.
ÆTTINGJAHÓPURINN
SAMAN
Höfuðbein hvers um sig er
vandlégá merkt með áletrun sem
afkoméndur hins látna ákveða.
Iljér eru höfuðbein tveggja lið-
inna barna Hallstadt þorpsins.—
Þaivnig eru höfúðbeinin „skreytt ‘
Sá til hægri hefur farist af völd-
um slöngubits.
HÆTTU31INNI LEIKUR
— Leikur á grasveííi er miklu
hættuminni en á malarvelli. —
Meiðsli eru þar ekki eins tíð, t.
d. á hnjám og handleggjum. Okk-
ar leikmenn vilja helst ekki leika
á malarvelli og gera það ekki sje
annars kostur.
— E.n þurfa ekki grasveílirnir
mikið viðhald?
— Jú, það þurfa þeir, ef halda
á þeim góðum ár eftij- ár. Það
þarf t. d. oft að þekja þá að nýju.
KAPPLEIKUR VIKULEGA
Knattspyrnumennirnir í Nor-
egi byrja innanhússæfingar á
veturna og áður en þeir snerta
á knetti æfa þeir þolið með 'nlaup
æfingúm úti. Fyrst Craman
Jeg vil að síðustu færa hinum
íslensku þátttakendum í þessunv
hátíðahöldum, Richard Beck, Stef -
áni Einarssyni og Arinbirni Bar-
dal, sjerstakar þakkir fyrir á-
nægjúlega viokýnningu og- þann
góða þátt, er þeir áttu í að gera
þessi hátiðahöld cftirminnileg,
mjer og öðritm. Þeir eru allir góðir
og göfugir fulltrúar þess, sem best
er í íslenskri menningu, þó búi
f.iarri hcimahögum og ættjörð
sinni.
Að lokum vil ieg fyrir hönil
Stórstúku íslands, færa ríkisstjórn
inni þakkir fyrir þá aðstoð, er hún
veitti til að auðvelda það, að
Stórstúkan gæti sent fulltrúa á
þessi merkilegu hátíðahold Góð-
templarareglunnar, sagði Indriði
að lokum.
Iudriii Indriáason, rithöf.
stórfræðslustjóri.
IIAVANA: — Fyrir nokkrunj dög-,
um fiinnLt fprengjq við hliðað fyuc/
frároan bústað rússneska , sendúóðitt;
af í Havana. Dvravörðurinn, fann naþn
æfa þeir svo á malarvelli, þar . nður en tjón varð 'af. Mun þetta hafa
sem grasvellirnir eru venjuieg-, verið víúsvjel.