Morgunblaðið - 06.05.1952, Blaðsíða 14

■tiiimiiiiirtiiiMiiiiiiiiiiiHiimniHiiniMj
Þriðjudagur 6. maí 1952.
IMORGUNBLAÐI&
mftnnrtHiiinmiHimimid
immimuiiimiiiiiiiiMiiiiiiiiiHiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiHimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiirtiiiiiifiiniiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiHiiiiiiiimiHi*
R A K E
Skdldsaga eítir Daphne de Maurier
MiiiiiiiiimiiimuiiiimiiiiiiimimimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiMimiMiimii
ummmmiimmmmimtimumiimmmiiiiiniimiMiimimimimmmmmmirii.
Framhaldssagan 9
og spurði hann hvar hann hefði
heyrt það.
„Það er a!mannamál“, sagði
haxin. „Þér íenguð allt en ekkjan
ekki ncitt. Það er ekki venjulegt.
í stórum sem litlum íjölskyld-
um er ekkjunr.i venjulega stð að
minr.sta kosti fyrir lí'feyri".
„Ég er hissa á því, Seecombe“,
sagði ég, „að þár hlustið á slíkar
munnmælasögur“.
„Þetta cr engin munnmæla-
saga“, sagði hann hátíðlegur n
svip. „Það seni snertir Ashley-
fjölskylduna, sr.ertir okkur öll“.
Ég sá hann fyrir mér sitja í
herborgi sinu, ásamt Wellington
og gamla ökumanninum og Tam-
lyn, yfirgarðyrkjumanninum. —
Þeir sátu þar yfir vínglösum og
sDjölluðu saman um erfðaskrána
lágum rcrni og hristu hcíuðið.
„Ég læt yður vita, Seeeombe",
„hvenær frú Ashley ákveður aS
koma. Ég veit ekki hvar við eig- !
um að láta hana sofa. Þér verðlð
að ráða því“.
■ „Já“, sagði Scecombe. „Það er
auðvitað viðeigar.di að frú Ash-
ley fái herbergi hérra Ashiey?“
Ég sta’ði á har.n orðlaus af
undrun. Ég flýtti mér að snúa
mér undan af ótta við að hann.
iæsi hugsanir mínar. „Nei“, sagði
ég. „Ég flvt sjálfur inn 1 herbcrgi
Ashley. Ég ætlaði að segja yður
það fyrir lö.ngu'*. Það var ekki
satt. Mér hafði ekki dottið bað í
lrug fyrr cn á þessari stundu.
„Nú, iá, eins og þár viljið, herra
Philip“, sagði hann. ,,Ef svo er,
þá er ef til vill bezt að setia :"rú
Ashiey í bláa herbergið með bún-
ingsherberginu".
Seecombe fór út og ég stóð einn
eftir. A.ð láta sér detta slíkt í hug.
írugs aði ég. Hvílík hneysa að ætla
d#r að eftirláta henni herbergi
Jlmbrose! Eg fleygði mér niður á
stól og beit fast í pípuna. Eg var
sárreiður, og dauðsá eftir öliu
saman, því hafði ég boðið henni
að koma? Seecombe, "iílið bað
arna, með sínar hugmyndir um
hvað væii viðeigandi 03 hvað
ekki.
Hún þáði bcðið. Hún skrifaði
svarbréfið til gu.ðíöður míns en
ekki til ínín. Hún væri reiðu-
búin að koma, hvenær sem okkur
hentaoi að sækja hana, eða bá
hún mundi geta komið með póst-
vagninum.
Ég sendi henni skilaboð um rð
hún yrði sótt r.æsta íöstudag. Og
þar með var bað ákveðlð.
Föstudagurinn kom allt of
fljótt. Það var hvasst og. him-
ininn þungskýjað'.fr. Það var oft
þannig í þriðju vikunni r: septem-
ber. Ég vonaði að bað :nuv'öi
rigna og hvessa ennþá meir. Eg
hafði sent Wellington með b.est-
ana daginn áður. Hann átti að
vera u.m nóttina í Piymouth og
koma svo með hana r.æsta dag.
—0—
Friðurinn var úti í húsinu u.m
leið og ég hafði tilkynnt þjón-
ustufólkinu að von væri á frú
A.shiey. Jafnvel hur.darnir íundu
það á sér að eitthvað var á seiði
lar á andliti hans: „Ég;.þef;becSið
Talmyn að koma.inn rhéð þloih uk
garðinum. Piltarnír erú að raSá
þeim. Við verðum að setja blóm
í setustofuna og í bláa herbergiö
og dyngjuna.11
Hundarnir litu á mig mpð'
hryggð í augunum. Eínn 'þeir.ru
skreið undir bekkinn í anddyj •
inu. Eg fór upp.
Guð rnátti vita hvenær ég hafði
síðast komið inn í bláa herbergið.
Mig rámaði í það að Ambro.se
hafði ssgt að þar hefði frænka
min, Phoebe, búið. Hún hafði .síð-
an fiutzt fil.Kent og dáið þar.
Nú. voru ekki lengur neinai
leyfar siáanlegai' eítir haná,. Her,-
bergisþjónarnir undir stjórr. See-
combe. höföu unr.ið verk sitt sam
j viskösarnlega og sópað Phoebe
frær.ku mihni burt með márgra
ára rykinu. Gluggarnir voru opn-
ir upp á gátt útT garðinn og sólin
skcin á burstuð gólfteppin. Silki-
ábrciður scm ég hafði aldrei séð
áður, höfðu verið settar á rúmið.
Haíði þvottaskálin alltaf verið
þarná í búningsherberginu? Atti
þessi stóll heima þarr.a? Ég
muntíi það ekki.
Þriðja herbergið í þessari álmu
hafði verið dyngja Phoebe
frænku minnar. Þar hafði lika
verið gcrt hreint og gluggarnir
voru galopnir; Á veggnum fyrir
ofan. arihinn hékk rnálverk af
ArabrosÉ Það haíði verið málað
af honum ungum. Ég mundi ekki
eftir að hafa séð það áður.
Það var í fullri stærð. Hann
hélt á byssu undi.r handleggnum
og horfði beir.t fram. Bros lék um
varir hans. Hár har.s.var siðara
en venjulesa.' Annars var ekkert
sérstaklega athugavért við mynd-
ina, nema það, hvað hann var lík-
ur mér. Ég leit í spegilinn og aft-
ur á myndina. Eini munurinn var
sa að augu hans voru heldur
minr.i og hárið aðeins dekkra. Við
hefðum getað verið bræður, mað-
urinn á myndinni og ég, jafnvel
tvíburabræður. Mér fannst gam-
an að þessu og mér varð léttara í
skrpi. Það var eins og hir.n ungi
Arabrose brcsti til mín og segði:
,,Ég er hjá þér“. .
Eg lokaði dvrur.um á eftir mór
og fór niður. Ég heyrði vagnhljóð
úti fyrir. Það var Louise sem kom
með fullt fangið af liljublómurr.
„Mér datt í hug að 'koma méð
blóm til að setja í stofur.a11 sagði
húni „Seecombe verður sjálfsagt
feginn því“.
Seecom.be bar eir.mitt að í
sömu mund. Hann setti upp van-
þóknunarsvip. „Þér hefSuð ekki
átt að gera yður það ómak; ung-
frú Louise11, sagði hann. „Ég hef
fengíð öll þau bióm sem við þurf-
um a að halda hjá Tamlyn.11
„Ég get þá raðað þeim í skálar11
sagði Louise. „Karlmönnura cr
ckki slíkt laeið. Þeir brióta bara
og brsmla. Eða hafið þið kannske
kora’'ð þeim fyrir í sultukrukk-
um?“
Seecombe varð svo móðgafmr
að bnnn mptti pt-Vi ra'^’la
ýtti Louise á undan mér inn í
bóksherbergið, og lokaði dyrún-
um.
„Eg hélt að þér mundi bvkja
vænt um að ég kæmi og sæi. um
að allt væri tilbúið áður en hún

kemur", sagði Louis
hljóðum. „Pabbi ætk
1
:fum
,ði að koma
meö m.er, en hann er ennþá kvef
aður. Villtu að ég verði kyrr?“.
Mér gramdist undir niðri ,-íSi
bæði hún og guðfaðir minn*
skylclu hafa svo lítið álit á mór-
og vesalings Seecombe íem hafði
uonið eins og þræll írá morgni
til kvölds "íðustu. dagana.
„Fallega hugsað11, sagði ég. „en
alveg óþarfi. Við kcmumst m.jög
vel af“.
Hún varð auðsjáanlega :”yrir
vonbrigðum. Sennileea var hún
að deyja úr forvitni og gat varla
beðið deginum lengur eftir bví
að 'sjá hinn væntanlega gest
mirai
„Þú gétur farið upp og litið á
bláa herbergið ef þú villt11 sagði
ég til að bæta henni upp von-
’brigðin.
„Bláa herbergi?" sagði Louise.
„Snýr það ekki á móti. austri? Þú
ætlar þá ekki að láta hana fá her-
herbi Ambrose?11
„Nei“, sagði ég. „Ég nota það
sjálfur11.
G-remja mín óx um ailan helm-
ing. Því ætlaðist hún og aðrir til
þess að ég léti henni eftir her-
bergi Ambrose?
„Ef þig langar til að raða þess-
um blómum. bá skaitu biðja See-
combe um að útvega þér vasa og
skálar11, sagði ég um leið og ég
gekk að dyrunum. „Ég hef í
ARNALESBÓK
! jTlorgimbkbbsins 4
VI. ÆVINTÝRI MIKKA
Eyja drottningarinnar
Eítir Andrew Gladwyn
14.
„Viltu ekki íá þér útreiðartúr á uppáhalds hestinum þín-
nm?“ sagði einn hestasveinninn við Mikka þegar hann kom
auga á hann.
„Jú, ég hefði gaman að því.“
Sem betur fór hafði Mikki oft komið á hestbak fyrr, og
og fylgdu mér eftir hvert sem ég ^ugðist því skemmta sér rækilega. Hestasveinninn leiddi
nú út hvitan glæsilegan hest, sem hann sagði Mikka að stíga
bak á.
„Hann virðist ekki þekkja þig,“ sagði hestasveinninn,
þegar Mikki var kominn á bak.
„Ég geri ráð fyrir, að hann sé búinn að gleyma mér.“
Mikki spretti nú úr spori, og hesturinn virtist vera hinn
bezti. Þegar hann var kominn svo sem 500 metra frá höll-
inni, stanzaði hesturinn allt í einu og varð ekki þokað
°S 35Ík/.rar'.,5>S f miðj'u^ bórðinu lengra. Mikki gerði allt, sem hann gat til að íá hann til að
halda áfram, en það þýddi ekkert, hesturinn hreyfði sig
ekki.
Hestasveinninn kom nú hlaupandi.
„Þetta er með því einkennilegasta, sem ég hefi séð“, sagði
hann. „Hesturinn hefir aldrei hagað sér svona áður, pema
viðþkunnuga.— ,og ekki ey hann ókunnugur þér. Eg skil
ális "ékkért' f þéssú.“ : '
fór
Seecombe gekk um, íbygginn
og hátíðlegur á svíp. Hann hafði
jaínvel keypt sér skó með mjúk-
um sólum til þess að geta gengið
hljóðlegar um. Silfurmunir sem
ég minntist ekki að hafa séð áð-
ur, birtust í borðstofunni, stórir
kertastjakar, skálar, sykurtangir
stóð stór silfurskál með
Þá var mér :ióg boðið,
„Síðan hver.ær eruð þér orðinn
kirkjuþjónn11, sagði ég við hann.
„Hvar er reykelsið og vígða vatn-
ið?“
Nýkomið er mikið af varahlutnnv í Ameríska
bíla. Aðallega í mótora, drif og bremsur, auk
púslgreina, Ijóskastara, öxla og margs fleira.
J\riáIjánóóou
LAUGAVEG 163 — EEYKJAVIK
SÍMAR 4359, 81703

Gsfi'ð húðinni nýja
píæfeprð með
MLHálVE SÁPU
Heildsölubirgðir: O. JOHNSON & KAABER II. F.
TXl SO&V'
Sja herbergja íbúð í Kópavogi, rétt við Hafnar-
fjarðarveg.
4ra hérbergja íbúð við Laugaveg.
3ja herbergja íbúð fullpússuð við Langholtsveg.
5 herbergja íbúð í Iilíðahverfinu o. fl. íbúðir.
Upplýsingar í síma 5795 eftir klukkan 5.