Morgunblaðið - 17.11.1953, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLÁÐIÐ
Þriðjudagur 17. nóv. 1953
Vokkrar
f’ramíi. af bls. 6.
til, svo og allar þær gróusögur,
serh sú frétt leiddi af sér í blöð-
um og manna á millum.
Hefði framkvæmdastjórn ISI
og sambandráði staðið nær að
krefjast rannsóknar á því, hver
það hafi verið innan stjórnar FRI,
sem hljóp með þetta trúnaðarmál
í Alþýðublaðið, að því er virtist
í þeim aðaltilgangi, að sverta við-
komandi menn opinberlega, án
þess, að þeir hefðu tækifæri til
að bera hönd fyrir höfuð sér.
RÚSÍNAN
Pn nú kemur rúsínan. A sama
sambandsráðsfundi ISI er dóms-
og refsiákvæðunum breytt þann-
ig, að sérsamböndunum sé hér
eftir heimilt að dæma íþrótta-
menn óhlutgengisúrskurði þ. e.
a. s. frá keppni um óákveðinn
tíma. Er sú samþykkt því enn
ein staðfesting á því, að stjórn
FRÍ hafi ekki haft heimild til
þess að dæma umrædda 3 Ólym-
píufara.
JIú skyldu menn ætla, að sam-
bandsráð teldi lögin eiga að
gapga jafnt yfir alla og sam-
þyjikti því einnig að sækja þá
forystumenn til saka, sem brotið
hefðu dóms- og refsiákvæði ÍSÍ
eins og þau voru 17. ágúst 1952.
Nei. Sú varð ekki raunin. Þeirra
brot var tailð skiljanlegt og það
jafnvel þótt aðalhöfundur dóms-
og refsiákvæðanna, sem sé
Brynjólfur Ingólfsson, hefði setið
í stjórn FRÍ 17. ágúst 1952 og átt
sinn þátt í að fella umræddan
dó'in.
í þessu sambandi minntist
framkvæmdastjórinn á nauðsyn
þess, að sérsamböndin hefðu
leyfi til að dæma menn frá keppni
og harmaði um ieið, að málið
skyldi ekki hafa verið til lykta
leitt í byrjun. En hver skyldi
hafa átt sök á því að málið hefur
fengið svona hneykslanlega langa
afgreiðslu? Á það virtist fram-
kvæmdastjórinn ekki koma auga.
Hjá hverjum er aðaisökin, ef
ekki hjá fararstjóranum, Jens
Guðbjörnssyni, sem hafði heim-
ild til að refsa meðan á för stóð,
þe
m þátttakendum, sem hann
tel ii hafa brotið settar reglur,
en notaði sér ekki þá heimild? í
rai ninni var tilgangslaust fyrir
Je: s að lýsa sök á umrædda 3
m« in, löngu eftir að þeir komu
he: fn, því að hafi þeir verið sekir,
þá er hann jaínsekur fyrir að
ha: a ekki refsað þeim.
REGLURNAR
Reglurnar um hegðun íþrótta-
manna í utanferðum voru fyrst
og fremst settar til þess að farar-
stjári gæti haldið uppi reglu og
agá meðan á för stæði, en ekki til
þesfe að fararstjóri léti allt óátalið
í ferðinni, en semdi svo einhverj-
ar gróusögur um flokksmenn,
þegar heim væri komið
Þess vegna getur framkvæmda
stjórn ISI alldrei unnið neinn sig-
ur T þessu máli, þó svo að íþrótta
dómstóll ÍSÍ fallist á að umrædd-
ir menn hafi reynzt brotlegir.
Se|ir mér hugur um, að einhverj
ir fleiri eigi eftir að dragast inn
í nialið, ef það héldi áfram. En
íarl svo, þá er fararstjórinn jafn-
brotlegur fyrir að hafa ekki kom
ið Juga á brotin fyrr en eftir á,
og itt þátt í því að 3 menn voru
dæ ndir eftir að heim var komið,
og þá^ neyðist framkvæmda-
stjc rn ÍSÍ til að kæra heiðursfé-
lag i sinn, Jens Guðbjörnsson til
refí ingar!!!
/ nnars fæ ég ekki séð. hvernig
iþrðttadómstóll ÍSÍ getur dæmt
umrædda 3 menn fyrir fram-
komu þeirra í umræddri för. Því
samkvæmt regium þeim, sem
i þeir undirrituðu, þá var farar-
, stjóri einn dómbær á hegðun
þeirra í förinni og var það hans
að ákveða hvort brot þeirra
værú þannig, að ástæða væri til
að refsa þeim.
Nú. er það staðreynd* að hann
taldi ekki ástæðu til að refsa
þeim meðan á för stóð, og þar
með hefur hann sjálfur kveðið
upp þann úrskurð, að framkoma
þeirra á leikunum hafi ekki ver-
ið refsiverð.
Hvað hann kann síðar að hafa
sagt eða skrifað umræddum
mönnum til áfellis, er honum
sjálfum fyrir verstu og er þá að-
eins viðurkenning hans sjálfs á
því að hann hafi ekki gegnt sinni
stöðu sem skyldi. Og enda þótt
verndurum FRÍ — stjórnarinnar,
tækist að merja það í gegn með
5 atkv. að áskorunin til fram-
kvæmdastjórnar ÍSÍ yrði ekki
rædd til fulls á þessu þingi, þá
vil ég ekki trúa því að óreyndu
að íþróttadómstóll ÍSÍ sé þannig
skipaður, að hann sjái ekki að
umræddur málarekstur gegn
þessum 3 mönnum, sem þegar
nafa tekið út sinn dóm (þótt ó-
loglegur væri), er tóm endileysa
og mjög neikvæður fyrir íþrótta-
hreyfinguna.
Eins og allt er í pottinn búið
væri réttast að vísa málinu frá
vegna allra þeirra formgalla sem
á því eru.
Að öðrum kosti er nokkurn
veginn öruggt að hér verður um
nokkurs konar eilífðarmál að
ræða, sem .engum kemur að
gagni.
KOSNINGAR
Þegar tekizt hafði að koma til-
lögu Reykjavíkurfulltrúanna fyr
ir kattarnef var gengið til kosn-
inga og urðu þær allsögulegar.
Fyrst var kosið í frjálsíþrótta-
dómstól. Hlutu kosningu: Lárus
Halldórsson (úr stjórn FRÍ),
Baldur Möller og Jóhann Jó-
hannesson (tímavörður). Munu
stuðningsmenn þessara manna
hafa ætlað að sjá svo um að fyrr-
verandi stjórn FRÍ yrði ekki
hlunnfarin, ef málarekstur henn-
ar yrði tekinn til dóms í frjáls-
íþróttadómstólnum. í flýtinni
var þess ekki gætt að Lárus var
og er enn í stjórn FRÍ og því ó-
hlutgengur í málumr sem snerta
stjórnina auk þess sem Jóhann
hefur ekki einu sinni landsdóm-
araréttindi. Er það hálfgerð kald
hæðni örlaganna að FRI, sem
hefur um hálft hundrað lands-
dómurum á að skipa skuli ekki
geta kosið 3 þeirra í frjálsíþrótta-
dómstól, en þurfi að grípa til
manns, sem hefur hvorki héraðs-
né landsdómararéttindi, einungis
vegna þess að hann er hlynntur
gerðum fyrrverandi stjórnar. —
Þegar stjórnakosningin fór fram
virtist allt komast í upplítusn. —
Leitað hafði verið til ýmissa
manna um að taka við for-
mennsku eða vera í stjórn, en
enginn fékkst til þess. Var því
búist við að gamla stjórnin
myndi fljóta áfram þrátt fyrir
aðgerðarleysið.
Á siðustu stundu drógu 2 af
meðlimum fráfarandi stjórnar
(form. og varaform.) sig í hlé og
kváðust ekki ætla að gefa kost
á sér. Var þá stungið upp á Lár-
usi Halldórssyni, sem formanni,
og hann kosinn þar sem engar
aðrar uppástungur komu fram. (
Þegar kjósa átti 4 meðstjórn-
endur var ekki um auðugan garð
að gresja þar eð vitað var að all-
margir, sem leitað hafði verið til
vildu ekki gefa kost á sér. Var
þá stungið upp á nokkrum mönn-
um, aðallega Ármenningum og
utanbæjarmönnum og fór svo að
Ármenningarnir Guðm. Sigur-
jónsson og Árni Kjartansson
náðu kosningu ásamt Jóni .M.
Guðmundssyni (Reykjaum í
Mosfellssveit) og Boga Þorsteins
syni (Keflavík), sem var fjar-
verandi.
f varastjórn voru kosnir Gunn-
ar Sigurðsson (KR), Gísli Sig-
urðsson (Hafnarfirði) og Kol-
beinn Sigurðsson (Selfossi).
Er því aðalstjórnin skipuð 3
utanbæjarmönnum og 2 Reykvík
ingum, en varastjórnin 2 utan-
bæjarmönnum og 1 Reykvíkingi.
Frh. á næsta dálki
• * ‘ ; > í c c a - >.
Sleinberg Jénssofl
söðiasmiSur 50 ára
HINN góðkunni sölumaður,
Steinberg Jónsson, Klöpp á Sel-
tjarnarnesi, er fimmtugur í dag.
Hann er fæddur á Dalvík 17.
nóv. 1903 og ólzt þar upp. Sjó-
mennsku stundaði hann fram
yfir þrítugsaldur. Til Reykjavík-
ur fluttist hann 1938 og hefur
dvalið þar síðan.
Það mun hafa verið árið 1941
sem Steinberg réðist sem sölu-
maður til Jóh. Karlssonar & Co.,
og var hann hjá því firma í 2 ár.
Síðan hefir hann stundað „sölu-
mennskuna“ við stöðugt vaxandi
vinsældir og traust viðskipta-
manna sinna, og er nú einn
þekktasti sölumaður landsins.
Steinberg hefur ekki safnað auði
upi dagana. En í þess ríkari mæli
hefur hann það sem hvern góð-
an dreng má prýða, líkamlega
og andlega glæsimennsku. Eng-
um, sem ekki þekkir. harm,
myndi detta í hug að þar færi
fimmtugur maður.
Þróttur hans og fjör er svo
frábært, að það er miklu líkara
að þar sé 25 ára, en ekki 50 ára
gamall maður, enda allra manna
glaðlyndastur. En þó dylzt eng-
um alvaran og ábyrgðartilfinn-
ingin, sem á bak við býr.
Ég vil nota þetta tækifæri til
að þakka þessum góða dreng
ágæta viðkynningu og góð við-
skipti undanfarin 10—12 ár.
Það er ómetanlegt fyrir hvern
sölumann — og fyrirtæki hans
— að vinna traust viðskipta-
manna sinna, en það veit ég að
Steinberg hefur tekizt í starfi
sínu.
Ég er viss um, *að þeir verða
margir, sem hugsa til Steinbergs
á þessum merkisdegi í lífi hans,
og vilja þakka honum góða við-
kynningu, drengskap hans og
hjálpfýsi og óska þess um leið,
að mega njóta viðkynna og við-
skipta við hann sem lengst.
Lifðu heill Steinberg og til
hamingju með daginn.
Itaupmaður.
Kalt var á prestsetrunum
en hjartahlýiu naut étj
hjá sókinarbörnieit^m
Sr. Roberf iack hugsar fi! presfskaparáranna
í Heydölum og Grímsey
Stevenson til Kairo
LUNDÚNUM—Stevenson, sendi-
herra Breta í Kairo hefur dvalizt
í Lundúnum undanfarna mán-
uði vegna lasleika. Nú hefur
sendiherrann hrestst og heldur
nú aftur til Kairo.
Með allri virðingu fyrir utan-
bæjarmönnunum virðast starfs-
skilyrði hinnar nýju stjórnar
ekki sem ákjósanlegust, því að
samkvæmt lögunum á stjórnin
að hafa aðsetur sitt í Reykjavík.
En kannski er óþarfi að hafa
neinar áhyggjur af því, þar sem
þingið er ólöglegt og hlýtur því
að verða að halda annað þing á
næstunni.
Og fari svo, að annað þing
verði haldið, væri óskandi, að
það yrði betur auglýst en þetta
þing, og þar verði kosin styrk
stjórn, sem hefur einhverja mögu
leika á því að rífa frjálsíþrótt-
irnar upp úr þeim öldudal, sem
þær eru komnar í, svo að þær
geti aftur skipað þann heiðursr
sess meðal íslenzkra íþrótta, sem
þær eiga skilið.
Reykjavík 9. nóv. 1953,
Þingfulltrúi.
I DAG fer héðan áleiðis til
Kanada séra Robert Jack
fyrrum prestur í Grímsey,
ásamt konu sinni Guðmundu
Sigurðardóttur. Séra Róbert
verður prestur V-íslendinga í
Riverton. Bað hann Morgun-
blaðið fyrir eftirfarandi grein.
Þá bað hann blaðið að færa
vinum og kunningjum þeirra
«• hjóna beztu kveðjur og árnað-
arcskir.
EINS og mörgum er kunnugt,
hefi ég verið ráðinn prestur til
íslenzks safnaðar í Vesturheimi
og er nú á förum. En áður en ég
kveð þetta fagra og góða land,
langar mig til að kveðja og minn-
ast á ýmislegt, sem vakið hefur
athygli mína á prestskaparárum
mínum hér á íslandi.
Ég vil þá taka það sérstaklega
fram, að ég hefi haft mjög mikla
gleði og ánægju af því að hafa
starfað með fólkinu í mínum
tveim prestaköllum, fyrst austur
í Breiðdal á Heydölum og síðan
norður í Grímsey. Ég hefi tekið
þátt í gleði og sorg sóknarbarna
minna, ég hefi fundið hlýju og
kærleika þeirra í hvívetna, og ég
verð að játa það nú, að ég fer
frá gamla íslandi og íbúum þess
með söknuði. Það er ávallt sárt
að slíta vináttuböndin.
Ég get sagt með sanni, að í
heild hafi dvöl mín á þessu landi
verið eins og heil æfi í lífi ævin-
týraskálds, yndislegur tími og
reynsluríkur. Ég hefi oft verið
spurður, hvort ég útlendingur-
inn frá stóru borginni Glasgow,
hafi kunnað við mig sem sveita-
prestur í útkjálka hérlendis, og
hvort mér hafi ekki fundizt það
erfitt að þjóna fólki, sem er upp-
alið á allt annan hátt en ég
sjálfur. f andlegum skilningi hef-
ur mér aldrei fundist það erfitt,
en ytri aðbúnaður og aðstæður
gjörðu mér ókleift að njóta mín
að fullu. Ég er einkabarn for-
eldra minna, uppalinn i Skot-
landi, í fallegu húsi fyrir utan
Glasgow. Ég hlaut góðan lærdóm
á skóla, sem er viðurkenndur um
allan enskumælandi heim. En
foreldrar mínir „dekruðu" ekki
við mig, og það kom mér vel,
þegar ég mætti þeim frumstæðu
skilyrðum, sem ég varð að búa
við öll prestskaparár mín.
í Heydölum var tryggara á vet-
urna að hátta undir sæng í svefn-
poka og gæta þess til viðbótar
að hafa hlýtt höfuðfat, vegna
roks og kulda á prestsetrinu
sjálfu. Ég man að það var vatns-
dæla í kjallara hússins, en óþarfi
var, að minnsta kosti í úrkomu,
að sækja vatn niður. Það var
bali, sem stóð í stofunni, og þeg-
ar rigning var, fyltist hann á ör-
stuttum tíma, svo óþéttir voru
veggirnir, gluggarnir og þakið.
Ég sótti um lagfæringu á hús-
inu, en mér var synjað í hvert
skipti.
ftíil
Árið 1947 skipti ég um presta-
kail og leið mín stefndi norður
til Grimseyjar. Grímsey er yndis-
legur staður sérstaklega á sumr-
in, en veturinn er langur og kald-
ur, og þess vegna er illt að búa
á slíkum stað við slæman húsa-
kost. Prestsetrið í Grímsey er
versti hjallur, þar sem hvorki
var vatnsveita né frárennsli. En
hvað var það, hélt ég, ég var
ungur og hraustur, og „á mis-
jöfnu þrifast börnin bezt“, og ég
trúði því þá, að ekki myndi vera
langt að bíða þess, að hinir mætu
menn, sem sitja í Reykjavík og
stjórna prestssetursbyggingum
þaðan, gerðu eitthvað fyrir mig,
það hlaut að vera. En lítið sem
ekkert var gjört. Sannleikurinn
er sá, að þegar ég skrapp til lands
yfir hafrót og brimþungan sjó og
heimsótti góðan kunningja minn
í norðlenzkum dal, öfundaði ég
kýrnar hans að hafa svo hlýtt
og gott húsaskjól. Já, okkur var
oft kalt í Miðgarðarhjallinum, í
bústað émbættismanns Gríms-
eyinga. Þáð snjóaði inn í húsið,
og þau 6V2 ár, sem ég bjó þar,
var sífellt vond lykt í íbúðinni
alla, sökum þess, að ekkert fjós
var, og ég varð að hýsa kýrnar
í kjallaranum.
ffiá
Aðbúnaðurinn að prestssetrum
mínum á íslandi var þannig, utan
húss og innan, að ég fór á mis
við öll nútíma þægindi. Tilfinn-
anlegast er að þurfa að horfa upp
á konu sína og börn sín búa við
slík lífsskilyrði og heilsu þeirra
þar með stefnt í voða, Og þegar
litið er til þess, hve útkjálkarair
eyðast, ættu þeir, sem með völd-
in fara að gjalda varhug við að
búa svo illa í haginn fyrir þá
fáu embættismenn, sem vilja
leggja á sig erfiðleika og óþæg-
indi strjálbýlisins. Því að þegar
embættismennirnir eru farnir,
eyðast byggðir.
Kalt var á prestssetrunum, en
hjartahlýju naut ég hjá sóknar-
börnum mínum og unaður frá
fegurð landsins, miðnætursól og
fuglakvaki mun fylgja mér hvert
sem ég fer. Þess vegna er yndis-
legt að hafa fengið tækifæri til
að vera prestur á íslandi, þrátt
fyrir allt.
Ég mun ávallt taka undir með
skáldinu Stefáni G. Stefánssyni,
sem segir:
Yfir heim eða himinn,
hvert sem hugar þín önd,
skreyta fossar og fjallshlíð
öll þín framtíðarlönd.
Fjarst í eilífðar útsæ
vakir eylendan þín
nóttlaus voraldar veröld,
þar sem víðsýnis skín.
Robert Jack.

Sólvallag. 74, Barmahlíð 6.
Sími 3237.
Hreinsum og pressum fatn-
að á tveim dögum.